Miłość z nutą imbiru
Agnieszka Olejnik

"Miłość z nutą imbiru" Agnieszki Olejnik to powieść obyczajowa, która idealnie wprowadza w atmosferę zbliżających się świąt, jednak nie jest to typowa lekka opowieść bożonarodzeniowa.

Główna bohaterka, Ewa, z pozoru ma wszystko, co potrzebne do szczęścia – miłość, rodzinę, stabilizację. Jednak życie okazuje się bardziej złożone, a idealny obraz związku zaczynają psuć drobne, nawarstwiające się problemy. Autorka znakomicie przedstawia relację Ewy z Andrzejem, pokazując, jak łatwo jest zagubić się w drobiazgach, niewypowiedzianych słowach i niedomówieniach. Problemy bohaterów są realistyczne, a ich próby radzenia sobie z nimi skłaniają do refleksji nad własnymi relacjami. Olejnik buduje postacie wiarygodnie, dzięki czemu czytelnik może łatwo się z nimi utożsamić.

Interesującym wątkiem jest także relacja Ewy z nastoletnią córką, Klaudią, która zmaga się z oczekiwaniami otoczenia i trudnościami okresu dorastania. Postać Klaudii wnosi do powieści dodatkowy wymiar, pokazując, jak trudno jest być sobą, kiedy inni mają wobec nas swoje wizje i nadzieje.

Olejnik subtelnie, ale trafnie, eksploruje temat akceptacji – zarówno własnych niedoskonałości, jak i słabości innych. Pokazuje, że aby zbudować silny związek, potrzebna jest nie tylko miłość, ale również umiejętność wybaczania i zrozumienia, a także gotowość do otwartej komunikacji.

Porównanie miłości do słodkiego ciastka z nutą imbiru idealnie oddaje charakter tej historii – wciągającej, ciepłej, ale jednocześnie odrobinę pikantnej i wywołującej emocje.

"Miłość z nutą imbiru" to powieść, która porusza wiele trudnych tematów, ale również daje nadzieję. Przypomina, że zbliżające się święta mogą być okazją do refleksji i zmiany – pod warunkiem, że jesteśmy gotowi na szczerą rozmowę i otwartość wobec bliskich.

Książka, o której napiszę poniżej będzie o świętach. Właściwie o okresie przedświątecznym, podczas którego losy kilku osób przeplatają się między sobą i tworzą coś w rodzaju sieci, ale też o błędnego koła. Ale kto powiedział, ze w czasie świąt nie mogą wydarzyć się dziwne i magiczne rzeczy? Otóż nikt! Bo chyba każdy wierzy, że czas świąt ma w sobie tyle tajemniczej atmosfery, że cuda są na porządku dziennym.

Na wstępie zaznaczę, że czytałam drugą część z serii, a uświadomiłam sobie o tym dopiero wtedy, gdy spojrzałam na pewną stronę. Brawa dla mnie, owacje, proszę! Bo jestem z reguły osobą, która jeśli widzi jakąkolwiek serię, to zaczyna od początku… a w tym przypadku… klops!

A teraz mały wstęp, a dla jaśniejszego przedstawienia postaci najlepiej wypisać je w kolejności:

Wydaje mi się, że na tym poprzestanę, choć jest jeszcze kilka osób, które pojawiają się częściej, jak chociażby Jim, Walijczyk i nauczyciel angielskiego w szkole językowej, który z czasem zbliża się do Ewy znacznie przekraczające relacje uczeń – nauczyciel. Wszystkie te osoby są ze sobą tak dziwnie powiązane, że w pewnym momencie już nie ogarniałam, kto do kogo, bo wiecie co? W tej książce praktycznie każdy trwał w nieszczęśliwym związku. Każdy miał inne wyobrażenia, co do związku w jakim się znalazł, lecz po pewnym czasie okazywało się to kompletnym niewypałem. Nikt nie był szczęśliwy na kartkach tej powieści, takie odniosłam wrażenie i miałabym taką delikatną sugestię, by wszyscy udali się na terapię. ALE! Należy to zaznaczyć – każda z tych osób wychowała się w innym środowisku, miała inne warunki bytowe, więc też nie mam, co oceniać.

Całość, ogólnie patrząc wydawała mi się dość zimna… właściwie nie było tam żadnych ciepłych słów, czułych gestów, nie licząc krótkich fragmentów pomiędzy Tatianą i Mirkiem, ale tylko tyle. Ciągłe pretensje, zawiedzione miłości, zdrady, akty zazdrości… ciężko ugryźć taką książkę. Relacje między Ewą i Klaudią także wydawały mi się nieco chłodne i choć matka próbowała pomóc córce to robiła to jedynie z obawy, że pewnego dnia Klaudia… po prostu zniknie. W moim odczuciu to jest smutna historia, bo chyba nie zdarzyło mi się jeszcze czytać o tylu nieszczęśliwych ludziach. To aż trochę przerażające, bo skoro możliwe jest to w najbliższym otoczeniu to ile ludzi na świecie trwa w takich nieszczęśliwych koligacjach czy to małżeńskich czy to przyjacielskich…. Statystyki prawdopodobnie wbiłyby w fotel. Jeślibym miała wybrać wątek, który mnie najbardziej interesował i właściwie czytałam książkę tylko i wyłącznie z prostego powodu, by dowiedzieć się, co było dalej to wątek Klaudii. Jej walka z chorobą, z której wyszła zwycięsko, jej próba odnalezienia miłości, próby pomocy żonie swojego ojca… wszystkie te czynniki składały się na jeden, dość spójny obraz młodej dziewczyny, która przeżyła wiele, ale nie poddała się i to może być tym pozytywnym, ciepłym kawałeczkiem, jaki możemy znaleźć 😉 Klaudia mogłaby być wzorem, jeśli idzie o walkę.

Musze przyznać, że autorka nie boi się tematów, które w społeczeństwie mogą uchodzić za bardzo ciężkie: depresja czy homoseksualizm. Czytałam książkę „Nieobecna”, która okazała się świetnie trzymającą w napięciu książką, z tajemnicą i morderstwem w tle. Dzięki temu mam już wykreowany pewien obraz samej autorki i w moich oczach jest to kobieta wszechstronnie pisząca, a każdym aspekcie życia, choćby to było nieprzyjemne, wstydliwe, ona to napisze! Bo nie boi się poruszać tych tematów i bardzo dobrze, gdyż myślę, że te książki są potrzebne.

Po raz drugi spotykamy się z bohaterami cyklu Wszystkie smaki życia.

Ewa będzie musiała wybrać między Andrzejem , a Jimim. Klaudia będzie próbować spotykać się z chłopakiem. Pojawią się też nowe diety (dla Tatiany).

Pierwsza część bardziej do mnie przemówiła, co nie oznacza, że nie sięgnę po następną, aby poznać dalsze losy bohaterów.

Nadchodząca zima od zawsze kojarzy mi się ze świętami, ciepłem rodzinnym i oczywiście z książkami 

Tym razem w moje ręce trafiła powieść w okładce, która zapowiadała przepiękną historię.  

Miłość z nutą imbiru stanowi drugą część serii Wszystkie smaki życia Agnieszki Olejnik , która w ostatnim czasie oczarowała mnie serią Jak dzikie gęsi. 

Miłość to czasem za mało, a według naukowców ze światowej organizacji zdrowia to uczucie jest chorobą psychiczną , objawia się natomiast potliwością, zdenerwowaniem i irracjonalnym zachowaniem w obecności ukochanej osoby.

Uczucie Andrzeja i Ewy okrzepło , choć zakochani nadal nie powiedzieli o niczym synowi mężczyzny, Sławkowi, którego Krasicka jest wychowawczynią, a nie jest to jedyny kłopot z którym zmaga się kobieta. 

Jej nastoletnia córka Klaudia - wreszcie przyznała się bliskim do swojej orientacji seksualnej i zrzuciła wszystkie zbędne kilogramy , a jej hobby stała się dietetyka z którą wiąże swoją przyszłość. 

Na jej drodze staje jednak ktoś kto wniesie w jej codzienność sporo zamieszania..

Jakby tego było mało do Polski wraca Żaneta- żona wybranka polonistki. Rok temu porzuciła rodzinę dla kochanka, teraz natomiast twierdzi, że chce odbudować relację z Wójcikiem.  

Czy uczucie na które oboje czekali przetrwa? A może narodzi się zupełnie nowa więź? 

Również w życiu Mirka i Tatiany zaszły ogromne zmiany.  

Młoda Rosjanka została mamą , jednak zamiast radości Tania czuje głównie złość i frustrację , odnosi też wrażenie, że przestała być dla małżonka atrakcyjna.  

Czy bohaterom uda się wyjść na prostą?

Przyznam szczerze, że ta książka pochłonęła mnie od pierwszych stron i szybko zżyłam się z kolejnymi osobami. 

Moje serce skradł zaś sympatyczny Walijczyk -Jimmy , a jego próby nauki naszego ojczystego języka były naprawdę urocze. 

Fabuła została napisana z wielką wrażliwością i czułością.  

Opowieść Pani Agnieszki jest poprowadzona jest z kilku perspektyw, co pozwala lepiej poznać narratorów i kierujące nimi motywacje. 

Pisarka nie boi się poruszać trudnych tematów, często będących społecznym tabu , a ładunek emocjonalny Miłości z nutą imbiru jest naprawdę ogromny. 

Jestem po prostu zachwycona i z wypiekami na twarzy czekam na więcej ?

Ciepła powieść o trudach i blaskach zwykłego, codziennego życia. Plus braku 'cukierkowatości' historii - to po prostu realistyczna powieść. Dobra kontynuacja, naprawdę przyjemnie się czytało.

Miałąm wrażenie, że bohaterka przez większość książki o seksie myśli. Znowu nie podobała i się taka nachalna lewacka. Już dobra chciała autorka ten motyw w książce, ale niech nie pisze, że już są tacy biedni w Polsce i prześladowani.