Marzenia szyte na miarę
Karolina Wilczyńska

Zauroczona Jagodnem, Borową i atmosferą małego białego domku na końcu wsi, gdzie spotykają się przemiłe, ciepłe i życzliwe osoby wprost nie mogłam się doczekać ponownych odwiedzin u Róży, Tamary, Marysi i pozostałych bohaterów powieści Karoliny Wilczyńskiej.  

Muszę przyznać, że drugi pobyt w okolicach Kielc okazał się równie miły, interesujący i udany. „Marzenia szyte na miarę” zaintrygowały mnie i zaciekawiły do tego stopnia, że nawet się nie spostrzegłam, a już znalazłam się na ostatniej stronie.

Róża Marcisz nadal gospodarzy w swoim uroczym domku. Musi na siebie bardziej uważać po przebytej chorobie, ale samotność jak na razie jej nie grozi. Częstymi gośćmi w Borowej są Tamara, która stara się ulżyć staruszce w codziennych obowiązkach oraz Marysia, którą intryguje położony pośród lasu pobliski dwór. Pojawiają się też inni sąsiedzi i znajomi, bo jak wiemy domek Róży ma w sobie magiczną moc przyciągania ludzi w potrzebie. Życie w Borowej biegnie swoim własnym torem, ale przeszłość nadal nie pozwala o sobie zapomnieć, o czym najlepiej może się przekonać Ewa Dobrosz – matka Tamary. Kobieta w końcu decyduje się na szczerość i opowiada zainteresowanym o swojej prawdziwej przeszłości.

Karolina Wilczyńska stworzyła przepiękną powieść o relacjach międzypokoleniowych, stosunkach międzyludzkich, rodzinnych sekretach i wartościach, które warto pielęgnować. „Marzenia szyte na miarę” zachęcają do życia w zgodzie z samą sobą, do rozrachunku z przeszłością, od której nie da się uciec, ale można ją oswoić. Powieść zachęca do uwierzenia we własne siły i możliwości.
Mały domek w Borowej to skuteczne antidotum na smutki i bolączki codzienności. Ziołowa herbata i konfitura z fiołków sprawiają, że kłopoty bledną, a my możemy spojrzeć na świat przyjaźnie i z nadzieją.

Lektura obu części „Stacji Jagodno” to ogromna dawka wakacyjnego relaksu, jakiego nie znajdziecie w żadnym morskim, czy górskim kurorcie. Sięgnijcie po te powieści, a sami się przekonacie.

 
Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zdradzę Wam tajemnicę dotyczącą magii sięgania po pierwsze i drugie tomy serii. Uczucia, które towarzyszą rozpoczynaniu serii są dwojakie - z jednej strony jest to niepewność czy nowa historia się spodoba, zaś z drugiej - zaintrygowanie losami jej bohaterów. Drugi tom wywołuje zwykle we mnie strach spowodowany - jak ja to nazywam - klątwą. Często się bowiem zdarza, że każdy kolejny tom serii jest gorszy niż poprzedni; są pisane "na siłę". Jak wypadł w mojej ocenie drugi tom Stacji Jagodno?

Powieściowy powrót na świętokrzyską ziemię przypomniał mi jak przyjemnie spacerować "Sienkiewką", Kapitulną czy Zamkową, które znam z okresu studiów; obcować z naturą Kadzielni a dopełniać radość w Jagodnie, jedząc konfitury z fiołków w białym domku babci Róży czy wędrując po lesie. Z tego właśnie powodu Tamara z Marysią opuszczają Kielce i kiedy tylko pozwalają na to obowiązki służbowe czy szkolne, przyjeżdżają na wieś. Dzięki samodzielnemu zapuszczaniu się w coraz dalsze części lasu Marysia odnalazła intrygujący, ale zapuszczony dworek. Mimo strachu dziewczyna dokonała swojego prywatnego cudu i zbliżyła się do jego nietypowych mieszkanek.

"Tylko nudni ludzie się nudzą." *

Matka i córka - mam tu na myśli Tamarę i Marysię - mają świadomość, iż obie są winne tragicznych wydarzeń i swoich błędów, ale doszły do porozumienia, zmieniły swoje postępowanie i wzajemna codzienność jest teraz przyjaźniejsza. Ich relacje znacznie się poprawiły, podobnie jak oceny nastolatki w szkole. Swój znaczny udział w sukcesie dziewczyny ma Kamil, który spędza z nią coraz więcej czasu u staje się powiernikiem, bowiem to ogromnie wspierające dla Marysi, kiedy wie, że ktoś o niej myśli i w nią wierzy...

Ewa Dobrosz nadal ukrywa swą tajemnicę przed bliskimi i przyjaciółką. Chciała, by fakt, iż zna Różę Marcisz na zawsze pozostał jej sekretem, bowiem nie chciała pytań o to, w jaki sposób los w przeszłości połączył ich losy. Coraz bardziej intrygujący wątek... Czy lekarka podejmie jakieś kroki, które odmienią jej apodyktyczny charakter? Czy rozbity półmisek stanie się symbolem przemian?

"Każdy ma coś, co go gniecie." *

I co ja biedny miś mam teraz napisać? Najlepiej moją opinię o książce odda takie zdanie: w tym tempie podnoszenia jakości kolejnych tomów, to właśnie zabrakło mi skali ocen (wg gwiazdek na LC). I jak ja ocenię następne??

Było mi ogromnie miło móc powrócić w znajome miejsca, spotkać ulubionych - lub lubianych inaczej - bohaterów. Jednak Karolina Wilczyńska podarowała czytelnikom kilka nowych postaci i ich historii. Jest barwniej, ciekawiej, bardziej porywczo i tajemniczo. Jedni budzą współczucie, inni zdumienie a jeszcze inni - rozczulają :) Nieszablonowa Marzena, rzeczowy Szymon, skrywająca ogromny sekret Krystyna, apodyktyczna Ewa, niedowartościowana Zofia, kochająca chorobliwą miłością Kasia, powracająca do normalności Marysia, zabiegana Tamara, szczere i rozwydrzone dzieciaki oraz tajemnicze mieszkanki dworku. Myślicie, że kogo obdarzyłam największą sympatią?

"Marzenia szyte na miarę" to opowieść o marzeniach, wspomnieniach i trudnej przeszłości. Duży nacisk autorka położyła na wytwory ludzkich rąk oraz dobrych serc, które niezależnie od okoliczności niosą pomoc innym. 
Bajkowe (i krótkie) opisy natury zachwyciły mnie i sprawiły, że przeniosłam się w czasoprzestrzeni. Niemal widziałam przelatujące jaskółki czy skowronki, czułam zapach ziół i kwiatów, grusza dawała przyjemny cień, kiedy próbowałam fiołkowych konfitur zerkając na żółte główki słoneczników.

Liczyłam, że dość szybko Karolina Wilczyńska wyjaśni skąd Ewa zna Różę, ale niestety... tajemnice nie wyjaśniają się szybko a ciekawość jest podsycana nowymi zagadkami. Na długo zapamiętam imieniny babci Róży, kiedy to kobiety w różnym wieku świetnie się rozumieją, śmieją i jedynie przybycie niespodziewanego gościa całkowicie odmieni charakter tego dnia.

Podsumowując - to ciepła i optymistyczna - pomimo trudniejszych emocjonalnie wątków - powieść, w której swoje postrzeganie problemów opisują nam trzy pokolenia kobiet. Bohaterki żyją wspomnieniami, radzą sobie z odrzuceniem przez bliskich a przecież w każdym wieku można uszyć życie najlepsze dla siebie! Zaś na przeszłość nie warto się zbytnio oglądać i jej rozpamiętywać, bowiem nie da się jej zmienić, pozostaje zaakceptować. Wszystkim miłośnikom pięknie tkanych powieści obyczajowych polecam niniejszą książkę.

* K. Wilczyńska, "Marzenia szyte na miarę", Wyd. IV Strona, Poznań 2015, s. 49
** Tamże, s. 92

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kontynuacja bestsellerowej powieści „Stacja Jagodno. Zaplątana miłość”. Co łączy doktor Ewę z babcią Różą? Kto mieszka w tajemniczym dworku? Czy Tamara odnajdzie miłość? Jakie jeszcze sekrety skrywa urokliwe Jagodno w Górach Świętokrzyskich?
„Stacja Jagodno” to nie tylko sielski krajobraz, ale także świat pełen emocji – radości z sukcesów i smutku porażek, miłości i nienawiści, namiętności, samotności i nowych relacji. To przede wszystkim jednak losy kobiet, które bez względu na miejsce zamieszkania i wiek, czują podobnie i pragną szczęścia. W Jagodnie spotkacie ich wiele, poznacie siłę kobiecości i moc z niej płynącą.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czuję się zaczarowana.  W pełnym tego słowa znaczeniu.  Urzekły mnie bohaterki, które po przejściu swoich zakrętów  życiowych wychodzą na prostą i pomagają innym - nowym bohaterkom i bohaterom. Piękne opisy miejsc, wyraziste postaci, proste sposoby na rozwiązywanie dużych i małych problemów. A do tego tajemnice - jedne ujawniane, inne zajmujące ich miejsca, by wzmocnić apetyt na kolejny tom.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciekawi jesteście dalszych losów bohaterów znanych z "Zaplątanej miłości"? Ja bardzo chciałam je poznać i z wielką przyjemnością sięgnęłam po drugą część pt. "Marzenia szyte na miarę". I napiszę Wam, że autorka mnie nie zawiodła. Powieść jest wciągająca, oddająca wiele ciepła, z otaczającą aurą pełną uroku. Bardzo mi się podoba, ponieważ jest to lektura, która uświadamia nam jak wielkim darem jest rodzina - choć są wyjątki. Poznamy nowych bohaterów, gdzie relacje rodzinne są bardzo ciężkie i krzywdzące. Jednak w białym domku u babci Róży, każdy znajdzie schronienie, jest to oaza spokoju, do której chętnie się przychodzi. Nie chcę tu za dużo zdradzać szczegółów, by nie popsuć Wam przyjemności czytania. Jak sami wiecie - jeżeli przeczytaliście pierwszą część, a jak nie, to polecam zacząć ten cykl od "Zaplątanej miłości" - autorka w powieści przedstawia losy bohaterek, ich codzienne życie, problemy, troski jak również spokojne życie, które w szczególności odnajduje się w malowniczym miejscu i przytulnym białym domku w Jagodnie. Głównymi postaciami książki są: Tamara z córką Marysią, babcia Róża oraz babcia Ewa. Oczywiście w tej części nie zabraknie dobrego kolegi Marysi - Kamila i Łukasza, który z Tamarą nie darzą się wzajemną sympatią. Pojawi się również pani Zofia, kobieta o złotym sercu lecz z ciężkim bagażem doświadczeń. Jej relacje rodzinne łamią serce czytelnikowi i mam nadzieję, że ta bohaterka pojawi się w kolejnej części "Stacji Jagodna" i jej los się odmieni. Marysia lubi odwiedzać babcię Różę, a podczas pobytu na wsi dużo spaceruje. Jej spacery z początku nie mają celu, po prostu idzie przed siebie. Ale to się z czasem zmienia. Na jej drodze staną dwie tajemnicze kobiety. Kim one są? W jakich okolicznościach dziewczyna się z nimi poznaje? I jakie będą między nimi relacje? Tego oczywiście nie zdradzę. A co z babcią Ewą? Czy nadal będzie zimną kobietą, zamkniętą w swoim surowym świecie? Z pewnością jej historia Was zaskoczy. Czy pozytywnie? Przekonajcie się sami sięgając po lekturę. Jeszcze jedną bardzo ważną sprawę muszę napisać o autorce, choć bardziej to będą słowa podziwu mojego dla jej osoby. Chciałabym jej pogratulować tego, jak bardzo potrafi wejść ze zrozumieniem w psychikę nastolatki, kobiety dorosłej oraz osoby dużo starszej. To jest niesamowite, że jedna osoba potrafi napisać co czują osoby w tak różnym wieku i są to bardzo trafne i głębokie przemyślenia. Opinia pochodzi z mojego bloga biblioteczkamoni.blogspot.co.uk

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Musisz wiedzieć, czego chcesz. Co ci pasuje, co lubisz. I wtedy dopiero je tworzyć, uszyć najlepsze dla siebie. Wymarzyć sobie i potem te marzenia zrealizować. Swoje, nie czyjeś". Po przeczytaniu dwóch części bestsellerowej serii "Stacja Jagodno" trudno mi uwierzyć, by ktoś nie poddał się urokowi klimatu, jaki stworzyła swoim piórem Karolina Wilczyńska. Drugi tom tego cyklu dosłownie połknęłam w jeden wieczór, przenosząc się dzięki autorce do białego domku, w którym da się rozwiązać każdy niemal problem. Karolina Wilczyńska to urodzona w 1973 r. mieszkanka Kielc, prezeska własnej fundacji, trenerka i terapeutka. Lubi słoneczniki i bursztyny, w wolnym czasie czyta, haftuje obrazy, robi swetry na drutach i szydełku, tworzy biżuterię. "Marzenia szyte na miarę" to drugi tom serii "Stacja Jagodno". Relacje pomiędzy Tamarą i jej nastoletnią córką Marysią w powolnym tempie zmierzają ku lepszemu. Duży wpływ na ocieplenie ich stosunków mają biały domek oraz babcia Róża, która zawsze służy dobrą radą. Tymczasem, Ewa nadal ukrywa prawdę dotyczącą swojej przeszłości, a Marysia zupełnie przypadkowo odnajduje w głębi lasu, zaniedbany dworek, w którym mieszkają dwie, nietuzinkowe kobiety. W kontynuacji "Zaplątanej miłości", zgodnie z moimi oczekiwaniami, czytelnik śledzi dalsze losy znanych już bohaterów oraz ku mojemu zadowoleniu, poznaje także perypetie postaci zupełnie nowych, które autorka wprowadza do fabuły, dzięki czemu staje się ona jeszcze całościowo ciekawsza. Na pierwszy plan wysuwają się głównie dwie mieszkanki zubożałego dworku, których kreacje dość mocno mnie zaintrygowały. Marysia nawiązując relacje z tymi kobietami, przenosi czytelników i samą siebie w przeszłość. W przeszłość, która jak mniemam, będzie miała dla głównych bohaterek kolosalne znaczenie, gdyż autorka nie bez przyczyny łączy losy hrabianek z babcią Różą. Pojawienie się zupełnie nowych wątków i postaci, osnowa tajemnicy i rodzinnych sekretów wpływa na to, że książkę tę pochłania się w zastraszającym tempie. Niewątpliwie także duży wpływ na ten stan rzeczy ma lekki styl Karoliny Wilczyńskiej i widoczne zróżnicowanie narracyjne. "Marzenia szyte na miarę" to jak sama nazwa wskazuje książka, której motywem przewodnim są marzenia. Bardzo trafnym i jednocześnie zapadającym w pamięć jest w tym kontekście metaforyczne porównanie babci Róży związku do ubrania oraz porównanie obecnych czasów do tego, co było kiedyś. Uzmysłowienie sobie tego, że obecnie większość z nas podczas pojawienia się pierwszych problemów w związku, traktuje je jako powód do swoistej wymiany, dokładnie tak, jak z uszkodzonym ubraniem to refleksja bardzo mądra, skłaniająca do przemyśleń. Po przeczytaniu pierwszego tomu tej niezwykle urokliwej serii, miałam niewyobrażalną ochotę na osławione konfitury z fiołków, jakimi raczyły się główne bohaterki powieści. Po przeczytaniu drugiego tomu, doszło kolejne pragnienie - wypicia herbaty w towarzystwie prawdziwych arystokratek z ich cennego, porcelanowego zestawu. Aż boję się pomyśleć, co czeka mnie w części trzeciej!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"...Musisz wiedzieć, czego chcesz. Co ci pasuje, co lubisz. I wtedy dopiero je tworzyć, uszyć najlepsze dla siebie. Wymarzyć sobie i potem te marzenia zrealizować. Swoje, nie czyjeś. - Takie marzenia szyte na miarę? ..." Ten cytat chyba bardzo dobrze oddaje tytuł i klimat książki. Jest jeszcze jeden, który chciałabym przytoczyć: "... -Może dawniej ludzie mieli więcej czasu na miłość? - Więcej czasu? - No tak. Nie spieszyli się. Powoli poznawali, musieli się dłużej starać, czekać na pocałunek czy seks. A potem nie spieszyli się tak ciągle, mieli czas na rozmowy, na przyjrzenie się drugiej osobie, zauważenie jej. A teraz - wszystko szybko - od razu do łóżka, potem ciągła gonitwa, bo przecież praca i zarobić trzeba na tyle rzeczy, nie?..." Gorąco polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kontynuacja równie dobra jak pierwszy tom. Nowi bohaterowie, stare-nowe rodzinne sekrety, zakończenie zachęca do sięgnięcia po kolejną część. Ciepła, rodzinna opowieść.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po raz kolejny spotykamy się w Jagodnie,gdzie czas płynie wolniej a troski łatwiej uciekają,kolejne trudne sprawy mają nasi bohaterowie do rozwiązania,,,,,,,,,

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Gdy wiesz, czego chcesz, co ci pasuje, co lubisz, gdy realizujesz swoje, a nie czyjeś marzenia- wtedy dopiero tworzysz własne życie, szyjesz je najlepsze dla siebie. To wtedy marzenia są szyte na miarę. Przekonują się o tym bohaterki powieści Wilczyńskiej, kilka różnych wiekiem, statutem, zawodem kobiet: babcia Róża, która po chorobie wraca do swojego domku na wieś; Tamara, która zaganiana usiłuje pogodzić pracę z opieką nad babcią Różą i odbudowaniem relacji z córką Marysią; Marysia, która chce wyciągnąć wnioski z błędów z przeszłości i ponownie zaufać; Ewa, u której odżyły stare rany w duszy i wyłażą z niej uczucia sprzed lat, poczucie samotności i odrzucenia, przykryte pozornie poukładanym życiem. Także doświadcza tego Zofia, która mieszkając z rodziną córki, czuje się niepotrzebnym ciężarem, a u ,,obcych" kimś wyjątkowym. ,,Marzenia szyte na miarę" urzekają sposobem ujęcia zwykłych, codziennych spraw- szczerym, ciepłym, mądrym, a zarazem prostym. Przypominają, że pośpiech nie sprzyja dobrej rozmowie. Warto wiele rzeczy naprawić, zanim będzie za późno, wyjaśnić, to, co wisi w powietrzu, czyniąc je trudnym do zniesienia. Najważniejsza jest bliskość, poczucie, że można liczyć na drugą osobę, że wesprze i zrozumie. Na łamach powieści spotkamy wiele różnych bohaterów, a scenariusze ich życia pisało... samo życie. Czasami muszą podjąć trudne decyzje, nie zabraknie żalu do bliskich. W swoich czytelniczych podróżach koniecznie zawitajcie do stacji Jagodno! To powieść jak filiżanka ciepłej, smacznej herbaty, rozgrzewająca i poprawiająca nastrój.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Marzenia szyte na miarę to obowiązkowa pozycja dla czytelników, którzy zasmakowali w klimatycznej opowieści o małym domku w Borowej oraz jego stałych i tymczasowych mieszkankach. W drugiej odsłonie cyklu Karolina Wilczyńska odsłania część tajemnic, w ich miejsce prezentując czytelnikom kolejne. Mała osada w Górach Świętokrzyskich kryje miejsca jeszcze przez nas niezbadane. Tajemnicze i zamieszkane przez nie mniej tajemnicze osoby. Poznajemy nowych bohaterów, odkrywamy kolejne rodzinne sekrety i dramaty. Podczas lektury nadal towarzyszymy głównym bohaterkom, które starają się poukładać swoje życie i odbudować rodzinne więzi. Tym razem jednak autorka pozwala nam spędzić znacznie więcej czasu w samym Jagodnie. Nie będzie spokojnie i wesoło, a przynajmniej nie zawsze. Sielska i spokojna wieś kryje w sobie ludzkie dramaty. Karolina Wilczyńska z dużą starannością odmalowuje dla nas skomplikowane relacje rodzinne. Stworzony przez nią obraz aż buzuje od emocji, czytelnikowi trudno przejść obojętnie wobec poznawanej historii i jej bohaterów. Jak odmiennie na tle tej rodziny prezentuje się spokojny i ciepły domek babci Róży! Aż chce się przekroczyć jego próg, ogrzać dłonie przy buzującym w piecu ogniu lub zasiąść w cieniu owocowych drzew i wypić filiżankę herbaty! W Marzeniach szytych na miarę jest klimatycznie, tajemniczo i życiowo. Nie brakuje w tej historii ani losowych zawirowań, ani optymizmu i ciepła. Wszystko to opisane bardzo ładnym, płynnym językiem, dzięki któremu lektura książki staje się prawdziwą przyjemnością. Karolina Wilczyńska wykazuje duży talent w tworzeniu historii obyczajowych nacechowanych głębszymi refleksjami, a jednak prostych i lekkich w odbiorze. Świetnie oddaje charakter miejsca i bohaterów, których stworzyła, doskonale balansuje pomiędzy bajkową, sielską otoczką a realnym scenariuszem życia. Po lekturze pierwszej części byłam zadowolona, po poznaniu kolejnej odsłony jestem oczarowana i już nie mogę się doczekać następnych!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

I znów jesteśmy na Borowej :) Tamara i Marysia odbudowują swoje relacje. Babcia Róża po ciężkich przeżyciach wraca do zdrowia. Poznajemy Zofię - kolejną mieszkankę Borowej, która ma sporo lat, wielkie serce i niezbyt miłą rodzinę.... Marysia poznaje ekscentryczne mieszkanki wsi i angażuje się w tę znajomość dziwnie mocno... Babcia Ewa - doktor Ewa nie radzi sobie z własną przeszłością... Co się będzie działo?! Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)