Lustrzany świat Melody Black
Gavin Extence

Genialna, wciągająca, pięknie napisana.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wyobraź sobie, że znajdujesz ciało swojego sąsiada. Nie znałeś go dobrze, jednak tego konkretnego wieczoru chciałeś pożyczyć od niego puszkę pomidorów. Nie otworzył, ale Ty decydujesz się wejść do jego mieszkania bez zaproszenia. Widzisz go. Mężczyzna siedzi na fotelu. Nie oddycha. To, co dzieje się po feralnym wieczorze, to zdecydowanie rollercoaster zdarzeń i emocji. Abby i jej partner przechodzą trudne chwile. Dziewczyna popada w różne strefy emocjonalne. Cieszy się życiem, odnosi mały zawodowy sukces. Niestety, mimowolnie niszczy bezpieczeństwo jej związku, bowiem cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową, co niejednokrotnie odbija się na jej życiu osobistym, a przede wszystkim na obserwacji rzeczywistości. Tak jak to miało miejsce właśnie tym razem. Główna bohaterka popadła w mały obłęd i zakrzywiła swój światopogląd. Autor, Gavin Extence, w swojej nowej książce poruszył bardzo ważny, a zarazem trudny temat, jakim jest choroba psychiczna. Pokazał ten problem z nieco innej perspektywy, z punktu widzenia osoby chorej. To zdecydowanie jest ogromnym plusem Lustrzanego świata Melody Black. Jeżeli miałabym troszkę porównać powyższy tytuł do Wszechświata kontra Alex Woods (

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lustrzany świat Melody Black, to zabawna i przyjemna książka, pomimo takich trudnych tematów jak choroba psychiczna czy czyjaś śmierć. Ukazuje nieszablonowe rozwiązania i zachowania głównej bohaterki napisane w konwencji ironicznego humoru. Coraz trudniej nam jest odnaleźć się w relacjach międzyludzkich, niektórzy nie radzą sobie ze swoimi zachowaniami, czasem nie panują nad sobą, są bardzo skryci lub wręcz przeciwnie. Niekiedy potrzebna jest pomoc specjalisty od takich spraw. Gavin Extence właśnie o tym napisał tę książkę. Opisał ten trudny temat z wyczuciem i trafnością, dobrze wiedział o czym pisze i co chce przekazać swoim czytelnikom. Na ostatnich stronach lektury przyznał się, że sam też miewał takie problemy. Sama powieść ukazuje życie młodej, londyńskiej niezależnej dziennikarki, która mieszka w małym mieszkanku wraz ze swoim chłopakiem. On ma stałą prace i jakoś sobie radzą. Kobieta nie ma najlepszych relacji ze swoją rodziną. Ojciec opuścił ją gdy była nastolatką, dlatego gorzej sobie z tym radziła niż jej starsza siostra, która w tym czasie wyjeżdżała na studia. Od tego czasu nie utrzymywały dobrych relacji. Główna bohaterka nie dawała sobie rady z tymi wszystkimi przeszkodami życiowymi, dlatego regularnie uczęszczała do psychologa. Główną bohaterkę poznajemy, w dość niezręcznym momencie, kiedy to przychodząc po puszkę pomidorów do swojego sąsiada znajduje jego zwłoki. Mimo, że wcale go nie znała to jest to dla niej niemiłe przeżycie. Jednak gdyby nie ta sytuacja, to prawdopodobnie nie spędziłaby kilku dni w szpitalu psychiatrycznym, gdzie poznała Melody Black, z którą jak się okazuje doskonale się dogadywała. Osoby które mają problemy emocjonalne mogą znaleźć w tej książce zrozumienie i wsparcie, a także pomoc jak poradzić sobie ze swoim życiem. Natomiast osoby, które nie mają takich problemów mogą choć trochę zrozumieć takich ludzi, a także poznać brytyjski dystans do otaczającego ich świata. Moja ocena: 10/10 Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"...ze wszystkich zwierząt tylko ludzie posiadają zdolność cierpienia w trzech czasach: opłakiwania przeszłości, rozpaczania nad teraźniejszością i obawiania się tego, co przyniesie przyszłość." Mocne uderzenie na początku powieści zapowiada, że autor ma wiele interesującego i nietuzinkowego do zaproponowania czytelnikowi. W miarę przewracania stron coraz bardziej wkręcamy się w intrygującą fabułę książki. Narracja wypełniona jest szczegółowością, dosłownością, a jednocześnie pewną zmysłowością. Rewelacyjny humor, naturalny, niewymuszony, podkręca czytelniczą wyobraźnię. Uderza lekkość i swoboda w przedstawianiu dużej wrażliwości i delikatności ludzkich dusz, silnego wyczulenia na bodźce zewnętrznego świata. Niespodziewane wydarzenie lub niecodzienna sytuacja mogą okazać się potężnymi inicjatorami znaczących zmian, życie zmierza w nieznanym kierunku, z zaskakującą prędkością, wzmagając częste poczucie zagubienia i dyskomfortu psychicznego. Historia Abigail Williams z pewnością nie jest szablonowa. Młoda kobieta zmaga się z chorobą psychiczną, czuje, że wpada w obłęd, za wszelką cenę stara się z niego wydostać, poddaje się leczeniu i próbuje wrócić do normalnego funkcjonowania. Jej zmagania z rzeczywistością wzbudzają nasze zainteresowanie i troskę, a może nawet w pewnym stopniu skłaniają do analogii z własnych doświadczeń życiowych. Bardzo ciekawie przedstawiono reakcje bliskich i znajomych na zaburzenia Abigail. Ogromnie poruszyły mnie listy od jej partnera, w których dominuje miłość i oddanie, ale również zwątpienie i bezsilność. Poprzez pryzmat opowieści głównej bohaterki staramy się mocniej zagłębić w prawdy życiowe, przedefiniować je, spojrzeć na nie z innej perspektywy niż dotychczas. Czy można szczegółowo określić zakres normalności i szaleństwa w społecznym rozumieniu? Czy ich stopień nie jest bezpośrednio zależny od czasu, miejsca i grup społecznych? Kiedy zostają przekroczone granice prowadzące ku obłędowi, wariactwu i paranoi? Jak bardzo wymknięcie się spod ram typowych zachowań może wywołać chęć wyrządzenia sobie krzywdy, podjęcia próby samobójczej? Dlaczego tak trudno zaufać ludziom i zdać się na ich pomoc? Jakie znaczenie podczas choroby ma akceptacja innych, zrozumienie targających człowiekiem rozterek i wątpliwości? Książka uświadamia stopień zależności ludzkiego losu od splotów rozmaitych okoliczności, nawet tych najdrobniejszych, z pozoru tylko nieistotnych, ale w miarę nakręcania się spirali zdarzeń, okazujących się być kluczowymi. Życie znamionuje naprzemienność okresów dobrych i złych, różnorodność mieszanki odniesionych zwycięstw i poniesionych porażek, równoległość wielu zjawisk, następstwo przyczyn i skutków. Nie zawsze możliwym jest samodzielne nakreślenie scenariusza losu, nieustannie czegoś brakuje, a inne doznania występują w nadmiarze. Brak kontroli nad własnym życiem, skłonność do nietypowych zachowań, przesadne uwrażliwienie na otaczający świat, mogą powodować dominację strachu, paniki czy nawet paraliżu myśli. Prowadzi to do zbaczania z wytyczonych szlaków, narażania się na niebezpieczeństwo, wpadania w mniejsze lub większe kłopoty. W konsekwencji medycznej może wywoływać apatię, hipomanię, bezsenność i depresję, a wówczas już bardzo blisko do życiowych dramatów. Jak zatem walczyć z przeciwnościami losu nie popadając w skrajności emocjonalne? Czy warto poddawać się przeczuciom, słuchać podszeptów intuicji? W jaki sposób znaleźć w sobie złoty środek, wyważenie myśli i uczuć? Spędziłam bardzo sympatyczne popołudnie czytając tę powieść, zaangażowałam się w przedstawioną historię, skłoniła mnie do intelektualnych wycieczek, a jednocześnie dostarczyła świeżego spojrzenia na wiele spraw. Niezwykle interesująca propozycja czytelnicza, ukazująca różne odcienie barw życia na tle choroby psychicznej, w mądry, wrażliwy i wzruszający sposób. Mocno zachęcam do sięgnięcia po książkę i zapoznanie się z zawartym w niej lustrzanym światem. Ciekawe, co Wy w nim ujrzycie? :) bookendorfina.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przyznaję, ta powieść nie jest łatwą lekturą. Choć może i czyta się ją bardzo szybko (głównie za sprawą charakterystycznego stylu Gavina Extence'a, w którym nawiązuje do "Wszechświata..."), ale sprawy, o których mówi, refleksję, jaką przynosi, niosą ze sobą pewien smutek... http://ksiazki-sardegny.blogspot.com/2016/01/przedpremierowo-lustrzany-swiat-melody.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)