Lustrzane odbicie
Audrey Niffenegger

Zabierając się do lektury tej książki wiedziałam o niej niezbyt wiele. Orientowałam się tylko, że historia zahacza o rzeczywistość raczej nierealną i, że - w związku z tym - w toku akcji natknę się na duchy. Już na pierwszej stronie dowiadujemy się o śmierci Elspeth. Tuż przed zgonem swoje londyńskie mieszkanie zapisuje ona siostrzenicom mieszkającym w USA. Po śmierci mieszkanie to nie zostaje jednak puste. Elspeth nadal tam jest - jako duch... Na początku książkę czytało mi się świetnie, wręcz połykałam kolejne strony. Z wielką chęcią poznawałam życie bohaterów tej wielowątkowej powieści. W toku akcji zagłębiałam się w historię rodziny Noblin, oczami wyobraźni spacerowałam po londyńskich uliczkach oraz alejkach wiktoriańskiego cmentarza Highgate. W sposób szczególny przyglądałam się też bliźniaczej więzi Valentiny i Julii. Z czasem jednak miałam wrażenie, że akcja się zatrzymała, opisane historie nie wnoszą nic nowego, a opowieść sprowadza się do poznawania Londynu przez Julię i Valentinę. Czytałam tylko po to, aby poznać historię rodzinną Elspeth oraz powód jej kłótni z siostrą bliźniaczką. Apogeum mojego rozczarowania stanowił wątek śmierci Valentiny i wszystko, co się później z tym wiąże (nie zdradzam, aby nie skrzywdzić potencjalnych czytelników). Zakończenie wydaje mi się wręcz głupie. Do tej pory zastanawiam się też, po co autorka umieściła w powieści historię Martina i jego żony.... Nie wiem, ale czytając tę pozycję często miałam wrażenie, że pisarka musiała czymś zapełnić karty książki, a pomysł się skończył. Pomimo tej nierzeczywistej tematyki, książka napisana jest niezwykle lekkim językiem. I to zdecydowanie jest jej plus. Pomysł też jest fajny. Nie zachwyciło mnie jednak jego rozwinięcie. W rezultacie moja końcowa ocena to 3.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka mi się podobała, jednak nie dała mi takiej satysfakcji jak "Zaklęci w czasie" tej samej autorki. Czyta się fajnie, zakończenie zaskakuje, ale czegoś mi brakuje.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Mroczny klimat, chwilami przejmujący. Na pograniczu światów. Wciąż nie mogę pogodzić się z zakończeniem...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Do przeczytania Lustrzanego odbicia amerykańskiej pisarki Audrey Niffenegger zachęcił mnie tytuł, ładna okładka i informacja, że książka jest o bliźniaczkach. Elspeth i Edie rozdzielił los i przez wiele lat żyły z dala od siebie. Z kolei Valentina i Julia przez dwadzieścia lat były ze sobą tak mocno związane, że nie istniały bez siebie. Poznajemy je, kiedy opuszczają dom rodzinny i rozpoczynają dorosłe życie z dala od rodziców. Czy uda im się oddzielić od siebie i zacząć żyć własnym życiem czy może potrzeba dzielenia z siostrą życia przerośnie wszystkie inne potrzeby? A może przeciwnie – pragnienie oderwania się od bliźniaczki stanie się najważniejszym celem życia? Okazuje się, że nie jest to powieść stricte o relacji siostrzanej między bliźniaczkami. Jest to częściowo powieść obyczajowa, której akcja rozgrywa się w Londynie nieopodal cmentarza Highgate, czasem wymienianego jako jedna z turystycznych atrakcji Londynu. A że Robert, jeden z głównych bohaterów, jest wolontariuszem oprowadzającym turystów po tym cmentarzu i pisze pracę naukową na temat tego zabytkowego miejsca, można też uznać tę powieść za powieść z elementami historycznymi. Lustrzane odbicie to również prezentacja rozmaitych relacji międzyludzkich i typów osobowości, co sprawia, że mogłaby być nazwana powieścią psychologiczną, gdyby nie to, że rysy psychologiczne bohaterów i ich relacje nie są zarysowane wystarczająco głęboko, by móc je dogłębnie przeanalizować. Raczej jest tak, choć nie jest to w powieści nazwane bezpośrednio (oprócz choroby Martina), że każdy z głównych bohaterów zmaga się z problemem psychicznym – fobia społeczna plus myśli samobójcze (Valentina), agorafobia i nerwica natręctw (Martin), nieumiejętność do poradzenia sobie ze stratą bliskiej osoby (Robert), uzależnienie od drugiej osoby i zaburzenia własnej tożsamości (Julia). Są też elementy romansu, które jednak nie przyczyniłyby się raczej do zakwalifikowania tej powieści do tego gatunku literatury. Oprócz tego wszystkiego jest jeszcze element fantastyczny – jedną z ważnych postaci jest duch Elspeth, ale za mało straszny, by móc mówić o horrorze czy thrillerze. Nie jest to więc konkretny typ powieści, ale rodzaj literackiego collage’u, dzięki czemu książka ma szanse trafić w gust czytelników o różnych preferencjach literackich. Książka na pewno znajdzie wielu zwolenników. Czytelnicy, którzy lubią poprzyglądać się różnorodnym typom ludzi i ich problemom, jak i czytelnicy, którzy lubią zjawiska paranormalne, powinni być usatysfakcjonowani.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

'' Wiktorianie stworzyli tę nekropolię , jakby chcąc wznieść teatr żałoby , scenografię wiecznego odpoczywania ''

 

Trochę dziwna to książka , trochę jakby nie moja bajka , co ja wygaduję ?! To zupełnie nie moja bajka , a jednak wciągnęła mnie jakimś dziwnym podstępem i zanim się obejrzałam już ją kończyłam . Nie wiem dlaczego tak się stało . Może dlatego że jednym z głównych '' bohaterów '' tej historii jest duży , bardzo stary i bardzo zabytkowy cmentarz w Londynie i ludzie mający z nim jakąś styczność , a ja pasjami lubię włóczyć się po takich starych nekropoliach . Im bardziej omszałe i wiekowe tym bardziej mi się podobają . Maja w sobie jakieś dostojeństwo , spokój i powagę . Odnosi się wrażenie że cokolwiek by się nie stało , nie zadziało , one trwać będą kolejne wieki , aż po kres świata . Właśnie w sąsiedztwie takiego cmentarza zamieszkują dwie siostry bliźniaczki , nie są to zwyczajne bliźniaczki , to bliźniacze situs inversus , czyli te lustrzane . Mieszkanie do którego dziewczyny się wprowadzają , odziedziczyły po zmarłej na białaczkę , ciotce Elspeth Noblin . Młode kobiety nie bardzo potrafią się odnaleźć w mrocznym zamglonym Londynie . Pochodzą ze Stanów gdzie ich życie do tej pory wyglądało zupełnie inaczej . Julia i Valentina chociaż poznają nowych ludzi i zwiedzają Londyn , nudzą się śmiertelnie . Jednak jeśli nie chcą stracić spadku nie mogą opuścić mieszkania ciotki przez rok , nie mogą też zaprosić do siebie swoich rodziców . Dlaczego ich ciotka zastosowała takie dziwne testamentowe zapisy ? Czy dziewczyny dotrzymają tych warunków ? Co jeszcze wydarzy się w tej dziwacznej lekturze ? A wydarzy się całkiem sporo i to '' sporo '' będzie coraz dziwniejsze i coraz bardziej irracjonalne . To co mnie głównie zauroczyło w tej historii to świetne i ciekawe opisy cmentarza Highgate Cemetery . Jego wyglądu i historii . Opisy te spowodowały moją chęć dowiedzenia się więcej na temat tej nekropolii , zwłaszcza że jest ona wciąż czynna i wciąż chowani są tam nowi zmarli . To miejsce pochówku uchodzi za dość pożądane i ekskluzywne . Wystarczy wspomnieć tylko niektóre sławne osoby tam pochowane jak na przykład Michael Faraday , czy Charles Dickens wraz z rodziną , a bardziej współcześnie Aleksandr Litwinienko , czy George Michael niecałe półtora roku temu . Pomyślałam sobie że świetnie byłoby zobaczyć tą nekropolię osobiście , może uda mi się kiedyś tam wybrać . A wracając jeszcze do książki , bohaterowie są dość charakterystyczni wszyscy , jednak ja największą sympatią obdarzyłam Martina , sąsiada bliźniaczek . Ten facet w średnim wieku , który tak bardzo kochał swoją żonę , że był w stanie pokonać swoje fobie i natręctwa by do niej pojechać bardzo mi przypadł do gustu . Robert zaś okazał się dość '' mdły '' , postacie bliźniaczek też mnie nie zachwyciły . Reasumując książka jest dość wciągająca , chociaż na kolana nie rzuca i w fotel nie wciska . Gdybym była bardziej wrażliwa i miała oczy na '' mokrym miejscu '' mogłabym zakończyć swoją opinię cytatem '' Zapragnęła mocnego drinka i porządnego , długiego płaczu w wannie z ciepłą wodą '' i byłby to raczej bardziej płacz z niedowierzania i złości , niż ze smutku nad zakończeniem tej powieści .

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Lustrzane odbicie” to nie jest pospolita historia o różnych wymiarach miłości, jakby się mogło z pozoru wydawać. W zwyczajnych opowieściach śmierć oznacza kres, koniec, a więc pogrzeb, żałobę, testament…

 

W powieści Audrey Niffenegger śmierć Elspeth Noblin jest początkiem, wstępem do całej serii niesamowitych wydarzeń z pogranicza zjawisk paranormalnych i fikcji literackiej. Duch zmarłej na białaczkę Elspeth uwięziony gdzieś w ziemskim wymiarze towarzyszy dwóm siostrom bliźniaczkom – Julii i Valentinie, które odziedziczyły mieszkanie po swojej zmarłej ciotce. Dziewczyny przyjechały do Londynu, aby zgodnie z postanowieniami testamentu zamieszkać w swoim nowym lokum i cieszyć się dorosłym życiem z dala od rodziców. Kobiety poznają bliżej swoich dwóch sąsiadów: Roberta – przyjaciela Elspeth, który przez długi czas nie może pogodzić się ze śmiercią swojej ukochanej oraz Martina – mężczyznę cierpiącego na agorafobię i nerwicę natręctw, który znajduje się w separacji z ukochaną żoną. Duch Elspeth krzątający się po swoim dawnym mieszkaniu, ujawniający się domownikom, przekazujący swoje odczucia, opowiadający historie ze swojego życia zapewnia nam niekończący się seans spirytystyczny. W miarę rozwoju wydarzeń atmosfera gęstnieje, powoli zaciera się też granica pomiędzy rzeczywistością, a światem nadprzyrodzonym. Gotycki klimat powieści dodatkowo potęguje bezpośrednie sąsiedztwo zabytkowego cmentarza Highgate, który od wieków przyjmuje na wieczny spoczynek kolejne pokolenia londyńczyków.

Aurdey Niffenegger podjęła w swojej powieści ciekawy wątek bliźniąt związanych ze sobą w szczególny sposób. Niezwykle silne siostrzane więzy łączące młode bohaterki graniczą z uzależnieniem, opętaniem i zniewoleniem. Z kolei miłość mężczyzny i kobiety, jaka połączyła Roberta i Elspeth wykracza poza wszelkie schematy, łamie bariery i przesuwa granice. Nosi znamiona miłości romantycznej, uczucia destrukcyjnego silniejszego od śmierci. I wreszcie ogromna moc miłości małżeńskiej Martina i Marijke, która pomaga przezwyciężyć lęki, pokonać słabości i zdobyć się na niemożliwe.
W powieści mamy również rodzinną tajemnicę, niespodziewane zwroty akcji i zupełnie nieoczekiwany finał. 

Warto sięgnąć po „Lustrzane odbicie”, aby poczuć ten niepokój, niebezpieczeństwo i niepewność jakie towarzyszą lekturze. Osoby gustujące w zjawiskach paranormalnych będą zachwycone, a czytelnicy gustujący w romantycznych historiach odnajdą tu miłość przedstawioną w zupełnie inny, niespotykany sposób i na pewno również się nie zawiodą.
 
Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)