Żona podróżnika w czasie
Audrey Niffenegger

Robi wrażenie fakt, że autorka tak zgrabnie połączyła przeszłość z teraźniejszością i przyszłością. Jestem pozytywnie zaskoczona mimo tego, że to romans, to jednak czyta się jak dobrą książkę fantasy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książką, dzięki której nawet najzagorzalsi przeciwnicy romansów będą zmuszeni przyznać, że odwieczną historię o uczuciu, rozdzieleniu i oczekiwaniu, można opowiedzieć w nowy, fascynujący sposób. Powieść wciąga świeżością, niebanalną formą, nietypowym ujęciem tematu i przeogromną wyobraźnią autorki. Po przeczytaniu ,,Żony podróżnika w czasie" nigdy już nie powiesz, że romans jako gatunek wyczerpał swe możliwości. Jak widać przez autorami wiele jeszcze niezbadanych ścieżek - trzeba je tylko odkryć i nie bać się podążyć szlakiem oddalonym od bezpiecznego gościńca stereotypów. Gorąco polecam, zarówno miłośnikom science-fiction jak i zwolennikom książek o miłości.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie ukrywam, że miałam duże oczekiwania. Opis z okładki bardzo mnie zaintrygował, a pozytywne recenzje podwójnie zachęcały. Chociaż przyznaję, że gdyby nie motyw podróży w czasie, to nie zainteresowałabym się nią. Krótko o fabule. Henry jest podróżnikiem w czasie. Swoją żonę Clare poznaje, gdy ta jest jeszcze dzieckiem. Henry raz jest młodszy, raz starszy, a to wszystko za sprawą podróży w czasie. Czy takie małżeństwo może być szczęśliwe, czy można żyć normalnie? Pomysł na książkę był bardzo dobry i oryginalny. Ja jeszcze nie spotkałam się z tym w żadnej innej powieści. Niestety z wykonaniem już gorzej. Momentami było bardzo ciekawie, ale reszta książki dla mnie okazała się bardzo ciężka do przebrnięcia. Czytałam, żeby skończyć i ciągle miałam nadzieję, że będzie lepiej. Ale nie było. Teraz żałuję, że marnowałam na nią mój czas. Zaczęłam czytać tę książkę z entuzjazmem, ale bardzo szybko zdałam sobie sprawę, że nie tak sobie tę powieść wyobrażałam. Wynudziłam się straszliwie i nie wiem, w jaki sposób dotrwałam do końca. Chyba ciągle miałam nadzieję, że coś więcej zacznie się dziać. Dużym minusem jest dla mnie styl autorki i takie rozwlekłe pisanie. Spokojnie można by było skrócić ją o połowę. Książka ani mnie nie wzruszyła, ani nie zainteresowała. Oczekiwałam ciekawej i dobrze prowadzonej fabuły, a dostałam nieciekawy romans. Chyba że ja jestem zbyt mało romantyczna. A może nie potrafię docenić jej fenomenu? kingaczyta.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wspaniała książka! W pewnym sensie autobiograficzna.Pełna emocji i uczuć.Przetykana interesującymi szczegółami i drobnymi wspomnieniami. Historia przedstawiona z perspektyw dwojga bohaterów co bardzo mi się podobało. Opisy i podane daty są dużym ułatwieniem,więc nie sposób się pogubić. Piękny obraz miłość,którą chciałaby przeżyć każda z nas. Zazdroszczę takiej mądrości,pasji i uwielbienia do sztuki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Piękna i wzruszająca historia miłości. Wzbudziła we mnie wiele refleksji-na temat życia, śmierci, straty, samotności, miłości. Czy nasze wybory mają jakiekolwiek znaczenie? Czy przyszłość da się zmienić? Na te pytania dość trudno jest odpowiedzieć Henry'emu i Clare. Ja sama po tej lekturze także się nad tym zastanawiałam. Książka daje trochę inne spojrzenie na temat podróży w czasie, okazuje się, że to także przekleństwo. Bardzo podobało mi się przedstawienie miłości przez autorkę. Nie jest to kolejna opowieść o idealnej, bezgranicznej miłości, ale o miłości prawdziwej, w której pojawią się złe chwile, takie jak samotność, zwątpienie, na równi z tymi dobrymi. Książka wywołała u mnie zarówno śmiech, jak i łzy. Warto spędzić z nią kilka chwil. Naprawdę polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jestem pod wrażeniem tego, jak można z jednej powieści zrobić trzy o tej samej dokładnie treści, ale innych tytułach :) Polecam, piękna historia o miłości.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jestem pod wrażeniem tego, jak można z jednej powieści zrobić trzy o tej samej dokładnie treści, ale innych tytułach :) Polecam, piękna historia o miłości.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przeskakujący w czasie chłopak i dziewczyna, która uparcie na niego czeka. Książka jest napisana z perspektywy Clare i Henryego, podzielona na łamy czasowe. Przyznam, że trochę się gubiłam ale chyba zbyt jednoznacznie do tego podeszłam. Bardzo chcę zobaczyć film. Clare poznaje Henryego jako 6latka co powoduje, że się zawiesza. Połowicznie zna swoją przyszłość, przez co mam wrażenie, jej teraźniejszość to taka poczekalnia. Natomiast Henry sprzed poznania Clare to człowiek z pozoru próżny, ma nieciekawą opinie i korzysta z życia w każdy możliwy sposób. Dopiero gdy Clare staje na jego drodze coś zaczyna się zmieniać.

Podobają mi się jako para. Wspierają się pomimo zwątpień. Tak bardzo było czuć ich miłość i ten szacunek przez całą książkę, że zapragnęłam znaleźć swojego Henryego. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)