Łuk Triumfalny
Erich Maria Remarque

Niesamowicie wciągająca powieść przepełniona nostalgią przenosi czytelnika w klimat odległej Francji przed wybuchem wojny. To także wspaniała historia dwojga ludzi, miłość między nimi często jest trudna, burzliwa, jednak na tyle silna, aby się rozwijać mimo niesprzyjających czasów. Wspaniali bohaterowie, wyraziści, ma się wrażenie, że są tuż obok a nie tylko na kartkach książki. Autor przedstawia tu różne problemy jakie można mieć w życiu: okropieństwo wojny, przymusowa emigracja, samotność, tęsknota za krajem, szufladkowanie wszystkich Niemców do jednej kategorii. Od książki wprost nie mogłam się oderwać, czyta się z zapartym tchem, Joanna momentami mnie irytowała, sprawiała wrażenie takiej narwanej, że każdy musi być na jej skinienie, jednak z drugiej strony to też ciężko doświadczona kobieta, która chce być spełniona, przeżyć prawdziwe uczucie. Pierwsze spotkanie z twórczością Remarque i już nie mogę się doczekać kiedy sięgnę po kolejną powieść tego autora. "Łuk triumfalny" to powieść napisana pięknym językiem o samotności w czasie emigracji, uczuciu, które rozwinęło się w niewłaściwym czasie, nadziei na nadejście lepszych czasów. Polecam osobom lubiącym powieści z historią w tle, tym którzy lubią książki o miłości, która nie zawsze ma optymistyczne zakończenie, to także książka po to aby spojrzeć na Niemców innym okiem, gdzie nie tylko byli bezlitośni faszyści, ale również uczciwi obywatele sprzeciwiający się twardo poglądom Hitlera. Po przeczytaniu tej książki nasunął mi się fragment piosenki zespołu Raz Dwa Trzy "Czy te oczy mogą kłamać?" "A gdy się zejdą raz i drugi, kobieta po przejściach, mężczyzna z przeszłością" Książka o której się nie zapomina i wciąż chce się do niej wracać po przeczytaniu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Barwnie napisana,niedzisiejsza a jakże dzisiejsza.Jedna z tych książek,która zapada w pamięć i do której się wraca,czerpie się inspiracje. O miłości, człowieczeństwie, sensie życia...Ciekawa, mądra,życiowa choć nie dla wszystkich.Pewnie wiele osób ona znudzi,bo nie jest dla człowieka 21 wieku, jednostki internetowej,która nie szuka w książkach inspiracji a tylko relaks. Polecam dla ludzi wrażliwych, myślących, lubiących czytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Miłość w trudnych czasach na moment przed wybuchem II wojny światowej... w czasach, gdy uczucie albo się odrzucało zadowalając się prostytutkami, albo łapało łapczywie zdając sobie sprawę, że na w kolejnym dniu pocisk może nie pozwolić już zaznać takiego szczęścia. Koniecznie do przeczytania i zastanowienia się na mocą własnych uczuć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przepiękna, mój nr jeden! Trzyma w niepewności do końca....realista czy jednak romantyk? :) polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Główny bohater "Łuku triumfalnego" to lekarz Ravic, którego poznajemy już przy pierwszym rozdziale. Człowiek ten jest nielegalnym uchodźcą i przeprowadza we Francji operacje na prośbę innego lekarza, który uważa doktora Ravica za człowieka o "pewnej ręce". Losy bohaterów tej powieści toczą się we Francji, osadzone są w czasie poprzedzającym wybuch drugiej wojny światowej. Ravic jest człowiekiem z przeszłością, od której stara się uciec z miernym skutkiem. Trochę pomaga mu w tym miłość. Kobieta, która wkracza nagle do jego życia - równie nagle rozbudza w nim uczucie i wprowadza światło do jego egzystencji. Jednak pewnego dnia życiem Ravica wstrząśnie chęć zemsty na człowieku z przeszłości... Jak potoczą się losy bohaterów? Czy odnajdą oni happy end? Więcej nie zdradzę, gdyż należy poznać te osy z lektury książki.

Erich Maria Remarque w swojej powieści porusza trudne tematy takie jak zemsta, miłość, samotność, zdrada, wiara. Wszystko to na tle wydarzeń historycznych. Posługując się plastycznymi opisami pięknie pisze o uczuciach i zwątpieniu, a użyte przenośnie dotykające tych uczuć i rozterek głównego bohatera można odczytywać za aktualne do dziś.

Pomimo, iż Autor nie porusza tematów łatwych, książkę tę czyta się szybko. Polecam ją zwłaszcza tym czytelnikom, którzy lubią w książkach życiowe przemyślenia. Ta książka jest kopalnią cytatów poruszających wyżej wspomniane tematy. I tak na przykład:

o miłości:

"Ludzie się kochają, to najważniejsze; cud i najoczywistsza rzecz pod słońcem, (...), a bez miłości człowiek jest tylko trupem na urlopie, niczym więcej oprócz paru danych i przypadkowego nazwiska, i równie dobrze może umrzeć..."

"Miłość, pomyślał. Także to jest miłość. Odwieczny cud. Nie tylko rzuca tęczę snów na szare niebo faktów - lecz opromienia romantycznym światłem nawet kupę odchodów: cud, a zarazem szalone szyderstwo."

o wierze:

"Wiara łatwo czyni z ludzi fanatyków. Dlatego wszystkie religie kosztowały tyle krwi."

o samotności:

"Czy coś było za głośne? Tylko cisza. Cisza, w której człowiek rozpadał się niczym w próżni."

Lecz nie tylko, bo znajdziemy tu także takie zagadnienia jak:

zwątpienie w prawdziwość uczuć:

"Potrzebuję kogoś, kto nie może żyć beze mnie! A Ty możesz żyć beze mnie! Zawsze mogłeś! Nie potrzebujesz mnie. Jesteś zimny! Jesteś pusty! Nic nie wiesz o miłości! Nigdy tak do końca nie byłeś że mną!"

czy też trudność w realizacji postanowień:

"Człowiek jest wielki w swych postanowieniach, ale słaby w ich wykonaniu. Na tym polega nasza nędza i nasz urok."

Jest to oczywiście niewielka kropla w morzu przemyśleń, które możemy znaleźć w "Łuku triumfalnym". Zdaję sobie sprawę, że książka ta nie każdemu może przypaść do gustu - owszem i ja miałam moment, gdy tę książkę czytało mi się nieco gorzej - tuż za połową, kiedy odrobinę fabuła zwolniła tempo. Mimo to uważam, że warto zapoznać się z tym tytułem, choćby po to, by wyrobić sobie własne zdanie na jej temat.

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2023/09/uk-triumfalny.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Moja pierwsza książka Remarque'a i muszę przyznać, że ciężko mi się czytało ze względu na wydzierający się z każdej strony książki pesymizm, bezsens i to oczekiwanie, że zaraz zdarzy się coś złego i co gorsza nie widziałam nawet żadnego światełka w tunelu, że losy bohaterów mogą się w jakiś pozytywny sposób odmienić.

Doceniam "Łuk triumfalny" i uważam, że to książka wybitna. Końcówka jest niezwykle wciągająca i emocjonująca. Ale czy postać kobieca, czyli Joan musiała być aż tak irytująca? Kobieta działała mi na nerwy odkąd się pierwszy raz pojawiła na kartach powieści i trochę mi przypominała bohaterkę "Szelmostw niegrzecznej dziewczynki".

Powieść warta przeczytania. Jedna z tych, o których na pewno będę długo pamiętać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Akcja powieści rozgrywa się w latach 1938-39, w przededniu drugiej wojny światowej, w środowisku uchodźców w Paryżu. Czas akcji nadaje wszystkim wydarzeniom piętno niepewności, zagrożenia i przemijalności. Taka jest również miłość Ravica i Joanny - ulotna i nietrwała.

Paryż, Łuk Triumfalny, wnikliwe dialogi i krótkie opisy. Ravic spotyka Joannę Madou, oboje są w nieciekawym momencie swojego życia, jednak znajdują w sobie pociechę i wsparcie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ravic, to fałszywe nazwisko pod którym ukrywa się w Paryżu nielegalny emigrant z nazistowskich Niemiec. Zdolny chirurg, mieszkający w hotelu dla imigrantów, zarabiający na życie wykonując nielegalnie operacje w prywatnych klinikach, wypełnia pustkę w swoim życiu pijąc alkohol i włócząc się po ulicach Paryża. Pewnego dnia spotyka kobietę, która burzy jego dotychczasowy świat i wydaje się, że nadaje jego życiu sens. Jednocześnie w Paryżu pojawia się oficer gestapo, który budzi w nim mroczne wspomnienia z przeszłości i żądze zemsty. Czy związek z mężczyzną, który nie jest w stanie zapewnić nawet namiastki stabilności może się udać? Czy miłość przetrwa pierwsze rozstanie? Jest to kolejna powieść Remarqua, w której przedstawiciel tzw. "straconego pokolenia" próbuje ułożyć sobie życie w międzywojennej rzeczywistości. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

nie oceniam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)