Las zbliża się powoli. Kto po wojnie mordował w Dębrzynie
Rafał Hetman

"Las zbliża się powoli" to z dokładną precyzją przeprowadzone przez autora reporterskie śledztwo.
Najwazniejsze nie jest odpowiedzieć na pytanie kto i dlaczego mordował, ale kto, jak i dlaczego chciał te wydarzenia wymazać z pamięci.

"Tuż po wojnie w niewielkim lesie Dębrzyna koło Przeworska grupa mężczyzn rabowała i mordowała ludzi wracających z robót w III Rzeszy.
Okoliczni mieszkańcy wiedzieli, kim byli sprawcy, ale milczeli na temat dokonanych zbrodni" .
Rafał Hetman, skupiając się na losach pokoleń dwóch polskich rodzin, opowiada historię, w której nic nie jest oczywiste. Pamięć miesza się z zapomnieniem, a prawda z mitem.
Dokładnie opisuje czas wkroczenia Armii Czerwonej do Polski wspomagając się historiami ludzi.
Momentami ciężko było mi się wgryźć w historię, miałam wrażenie, że czytam oderwane i niczym nie powiązane wątki.
Jednak historia tajemniczego lasu do którego starsi ludzie boją się wejść tak mnie zaintrygowała, że czytałam dalej z nadzieją na rozwianie moich pytań.
Czy tak się stało?
To pytanie pozostawię bez odpowiedzi, być może skusicie się na lekturę.

Strach.

To on w wielu aspektach generuje nasze decyzje. Inaczej boi się ktoś, kto nie ma nic do stacenia, inaczej singiel, a jeszcze inaczej matka z małymi dziećmi. 

Jednostka boi się bardziej i zapomina, że jej siłą jest przymierze z drugą jednostką i trzecią, i czwartą. Wtedy znika strach, a pojawia się odwaga. By mówić i walczyć.  By zrobić porządek z tymi, którzy sieją zło.

Wyzwoleniem zapomnienia jest też śmierć. Ale myślę, że wcześniejsza perspektywa jest dużo lepsza, bo pomaga od razu skrócić cierpienie niewinnych.

Jak myślicie?

Tuż po wojnie, w niewielkim lesie Dębrzyna koło Przeworska, grupa mężczyzn rabowała i mordowała ludzi wracających z robót w III Rzeszy.

Okoliczni mieszkańcy wiedzieli, kim byli sprawcy, ale milczeli.

Autor opowiada nam historię, w której rzeczywistość miesza się z mitem. Pamięć idzie pod rękę z zapomnieniem, a próbując odpowiedzieć na pytanie- kto mordował?, drobiazgowo rekonstruuje ten pełen chaosu i lęku powojenny czas.

Bo to był trudny czas.

Bieda, psychiczne i fizyczne wyczerpanie, niejednokrotnie zmiana miejsca zamieszkania.

Ale czy to tłumaczy sprawców?

Czy to tłumaczy milczenie?

Ludzie, którzy przeżyli piekło wojny, wywózki i pracy ponad siły wracają do domów pełni wiary i nadziei, że już teraz wszystko będzie dobrze i na jednej bocznicy kolejowej zostaje im to brutalnie odebrane. Dla pary skórzanych butów, palta czy walizki ciuchów.

Mordercy są bezduszni, a Ci, którzy mówią, zastraszeni.

Po latach Rafał stara się ustalić kto, jak i dlaczego i robi to naprawdę wnikliwie i drobiazgowo. Myszkuje, rozmawia, ogląda, by przekazać nam jak najdokładniejszy obraz tamtych zbrodni.

Bo prócz tych, którzy woleli zapomnieć są i tacy, którzy chcieli pamiętać.