Kurier z Toledo
Wojciech Dutka

Niedawno miała premierę trzecia część cyklu z Antonim Mokrzyckim autorstwa Wojciecha Dutki, co było dla mnie motywacją do poznania dwóch wcześniejszych tomów. Skusiło mnie zapowiadane połączenie wartkiej akcji i opowieści o miłości z historią w tle.

Ale otrzymałam znacznie, znacznie więcej! Nie spodziewałam się, że podążając wraz z hrabią Mokrzyckim, dyplomatą udającym się na zlecenie wywiadu do Hiszpanii, poznam tak nietuzinkowe postacie historyczne jak Ernest Hemingway, Federico Garcia Lorca, czy nawet generał Franco! Zaskoczyło mnie, że nie przewijają się w tle, ale są równoprawnymi bohaterami powieści, którym autor daje głos.

Historia kształtuje fabułę i wpływa na decyzje bohaterów, jednak autor nie zanudza milionem dat, faktów i długimi opisami. Zabiera nas za to w pasjonującą podróż do Hiszpanii w niespokojnym okresie zbliżającej się rewolucji, zmiany rządu i w końcu wojny domowej. Okrucieństwom wojny przeciwstawia uczucie, które kształtuje się niespodziewanie i może pod wpływem burzliwych wydarzeń, rozkwita, mimo że „nie miało prawa zaistnieć”.

Antoni Mokrzycki jest sercem tej opowieści. Ten inteligentny, elokwentny, bystry i sprytny, a do tego przystojny i czasem aż zbyt pewny siebie arystokrata wciąga nas w  swoje życie, ciekawe i burzliwe, wypełnione emocjami, miłością i cierpieniem.

Cieszę się, że jeszcze przez dwa kolejne tomy będę mogła towarzyszyć hrabiemu w jego perypetiach, bo pozostaję pod wrażeniem lekkości z jaką autor włącza w fabułę historię tworząc tak wciągającą i ekscytującą opowieść.

Do przeczytania tej niezwykle napisanej powieści autorstwa Pana Wojciecha Dutki
pt. '' Kurier z Toledo'' połączonej z literaturą sensacyjno-szpiegowską opartej na faktach historycznych przekonały mnie słowa zamieszczone w prologu, którego autorem był sam główny bohater-Antoni Mokrzycki.

Od samego początku czułam, że ta powieść przypadnie mi do gustu ze względu na to, że mogłam przenieść się dzięki głównemu bohaterowi w jego dyplomatyczny świat pełnym mrocznych tajemnic.

Z Antonim Mokrzyckim, głównym bohaterem tej powieści można się zaprzyjaźnić, gdyż on potrafi tak jak nikt zrozumieć drugiego człowieka. Wie, co to znaczy podwójnie cierpieć, walka, wrażliwość, kochać, przyjaźnić się, zaufania, dialog, tajemnica, niepewne jutro, życie w strachu. Podoba mi się jego całościowy charakter.

Autor dzięki temu, że z wykształcenia jest, historykiem potrafi umiejętnie dobrać wszystkich występujących bohaterów.

Powieść ta składa się z 22 rozdziałów podzielonych na 4 części.

Nie ukrywam, że w trakcie czytania główny bohater będzie musiał rozważyć wiele trudnych decyzji związanych z życiem zawodowym, jak i tym prywatnym.

Sytuacja, w której obecnie znajduje, się hrabia Antoni Mokrzycki zmienia jego dotychczasowe podejście do życia, w którym to pragnie odkryć siebie samego na nowo. Ujawnia sam to przed sobą, że potrzebuje od życia poznać czegoś nowego, taką prawdziwą miłość. Znajduje ją niebawem u boku młodzieńca imieniem Teo, którego poznaje przypadkiem w drodze do Grenady.

To uczucie powodowało zmianę u niego, ale dodawało mu sił, a chwilami wystawiane było na próbę czasu miłość ich obu.

Przemyślenia Antoniego Mokrzyckiego na temat jego życia zawodowego zwróciły moją szczególną uwagę u niego, gdyż potrafił on opracować dokładnie i wiedział, jak ma się zabrać do swojej pracy.

Bohaterowie drugoplanowi wyjątkowo tworzyli sytuacje, w których nie do końca można, było, się czuć przy nich pewnie i bezpiecznie przebywając w ich towarzystwie.

W tej powieści każdy wątek został bardzo dobrze rozwinięty.

Dodatkowym elementem w tej książce są: trafnie dostosowana czcionka tekstowa oraz bardzo ładnie zaprojektowana okładka nawiązująca do podjętego przez autora tytułu, oraz wpis z ostatniego zapisu Antoniego Mokrzyckiego czerwca 1979, w którym to w formie wiersza zapisuje swoje myśli dotyczące prawdziwych uczuć, którymi darzył tego młodego, pełnego życia młodzieńca.

Wydawnictwu Lira dziękuje za podarowanie mi do zrecenzowania powieści autorstwa Pana Wojciecha Dutki pt. '' Kurier z Toledo''.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Pana Wojciecha Dutki uważam za udane.

Polecam przeczytać tę powieść.

Powieść historyczna z lat 1936 ,gdy w Hiszpanii toczy się wojna domowa, hrabia Mokrzycki jedzie tam jako dyplomata, na zlecenie wywiady.
Mokrzycki jest zaręczony z Moniką Skirmuntówną, lecz nie jest z nią szczęśliwy ,odnajduje w Hiszpanii prawdziwą swoją miłośc ,ktora jest młody kurier z Toledo Teo Gonzalez , Przyjazn i miłośc obu meżczyzn daje im prawdziwe, niepowtarzalne uczucie ,które w ich środowiskach nigdy nie powinno się zdarzyć ,ale daje obu meżczyznom potrzebę obrony, solidarność, zażyłośc.Do tragicznego momentu, gdy Mokrzycki jest zmuszany patrzeć na egzekucję Teo, młodego kuriera anarchisty, który nie zdradził swoich ideałów.
Akcja książki, jest wartka, opisana w 4 tomach i krótkich rozdziałach , co sprawia łatwość czytania ,i chociaż kończy się tragicznie dla bohaterów, nasuwa refleksje czytelnikowi,co może w życiu okazać się prawdziwą miłością , ktora uszlachetnia, mobilizuje do walki w obronie ,nadaje sens życiu .
Powieść warta polecenia .

Rok 1936,Warszawa. Młody dyplomata, hrabia Antoni Mokrzycki, wyjeżdża na zlecenie wywiadu do pogrążonej w kryzysie Hiszpanii. Mokrzycki zostawia w Polsce narzeczoną " z rozsądku " i kochankę która jakoś jedyna zna jego sekret. Kiedy w czasie hiszpańskiej misji na drodze dyplomaty pojawia się Teo,młody anarchistów,a zarazem uczeń szkoły korridy z Madrytu ,ich wspólny los zostaje przypieczętowany. Mokrzycki stanie przed koniecznością postawienia wszystkiego na jedną kartę- zaryzykuje swoją karierę,bezpieczeństwo, a nawet życie. 

Książka jest powieścią o szpiegach, historia, a zarazem uniwersalną opowieścią o miłości  , która nie miała prawa zaistnieć....

Najnowsza książka Wojciecha Dutki pt. „Kurier z Toledo” toczy się na tle wojny domowej w Hiszpanii, która wybuchła w 1936 roku. Wtedy to republikanie walczyli z nacjonalistami, a później jeszcze z komunistami. Było krwawo, brutalnie i wstrząsająco. Życie w Hiszpanii w tamtych czasach na pewno nie było łatwe, już choćby właśnie dlatego, że ścierały się tak różne światopoglądy. Ludzie ubożsi kompletnie nie mieli prawa głosu, nie mieli dostępu do nauki i lekarzy. Władzę sprawowali bogacze i kościół. I właśnie z tym walczono.

Na takim tle buduje się historia Antoniego Mokrzyckiego, polskiego hrabiego, który zostaje wysłany do Hiszpanii jako dyplomata i szpieg, oraz Teo, młodego anarchisty, kuriera z Toledo. Pomiędzy mężczyznami już od pierwszego spojrzenia budzi się ogromne uczucie, które w tamtych czasach było wręcz nie do przyjęcia. Sprawa jest jeszcze bardziej skomplikowana, bo Antoni ma w Polsce narzeczoną oraz jest wręcz obsesyjnie wrażliwy na to jak postrzegają go inne ważne osobistości.

Na plus powieści na pewno trzeba jej zaliczyć bogate tło historyczne, autentyczne postacie historyczne jak np. Hemingway czy poeta Lorka oraz dosyć kontrowersyjny temat, przynajmniej w polskiej literaturze, jakim jest miłość pomiędzy dwoma mężczyznami. Niestety nie obeszło się też bez minusów, do których muszę zaliczyć styl powieści, który kompletnie nie trafił w moje gusta, w moją wrażliwość oraz główny bohater, którego nie potrafiłam w najmniejszym stopniu polubić. Wydaje mi się jednak, że dla osób lubiących literaturę z gatunku romans – obyczaj, może to być całkiem przyjemna lektura.

Bardzo fajna książka! o ile nie przepadam za książkami historycznymi to ta mi bardzo przypadła do gustu. Ogromnym plusem są ciekawe postaci jak np. Ernest Hemingway!

Mam słabość do literatury, która czerpie z historii. Lubię kiedy autor sięga po rzeczywiste zdarzenia i wplata je w swoje własne wyobrażenia, tworząc niezwykłą historię, która mogła się wydarzyć. Taki też jest "Kurier z Toledo" Wojciecha Dutki.
Chciałabym móc powiedzieć jak najwięcej na temat tej powieści, ale muszę bardzo uważać, by nie zdradzić zbyt wiele i nie odebrać czytelnikom elementu zaskoczenia?
Zacytuję samego autora: "Ta książka może wydawać się okrutna i odważna obyczajowo".

Głównym bohaterem "Kuriera z Toledo" jest hrabia Antoni Mokrzycki. Przystojny i wykształcony mężczyzna, który jest "zmuszony" ożenić się z kobietą, której nie kocha i z którą praktycznie nic go nie łączy. Hrabia jest absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskiego - studiował literaturę hiszpańską i historię. Jest znany jako specjalista do spraw hiszpańskich i iberoamerykańskich. Kiedy ma okazję wyjechać na zlecenie wywiadu do Hiszpanii, która jest w obecnym czasie (1936 r.) bardzo niestabilna, nie waha się ani chwili. W Polsce zostawia narzeczoną i... kochankę, z którą był bliżej niż z przyszłą żoną. Na miejscu poznaje Teo - anarchistę i ta znajomość zmieni wiele w życiu zawodowym i prywatnym hrabiego.

Powieść otwiera Prolog - "Z Dziennika Antoniego Mokrzyckiego" i zamyka Epilog, z tego samego dziennika, choć w nieco innej formie. Powieść jest pisana w osobie trzeciej i wiele w niej nie tylko poetycko brzmiącego języka, ale i samej poezji.
Pan Wojciech Dutka niesamowicie operuje słowem. Jego opisy bardzo oddziałują na wyobraźnię. W niezwykle wysublimowany sposób opowiada o okrucieństwie wojny, nie szczędząc opisów spływających krwią ulic. Doświadczymy też piękna samej Hiszpanii, jej zabytków. Poznamy też wielu artystów - między innymi Ernesta Hemingwaya, Pabla Nerudę, Simone Weil czy Frederico Garcię Lorkę - któremu pamięci autor dedykuje tę powieść.
Na drodze Antoniego stanie również generał Queipo de Llano i sam generał Franco.
Historia z fikcją łączy się i przenika w taki sposób, że ja laik - nie jestem w stanie odróżnić tego co autor wymyślił, od tego co jest prawdą historyczną.
Miłość i to jak o niej opowiada choć "nie miała ona prawa zaistnieć" jest po prostu piękne.
Nie myślałam, że będę w stanie wzruszyć się czytając o związku dwojga ludzi. A to się stało.
To opowieść o ludzkiej twarzy wojny, okazuje się, że można się odnaleźć wszędzie; nawet pośród wszechobecnej śmierci.

Muszę też wspomnieć o narzeczonej Antoniego, która nie tylko doskonale obrazuje małostkowość i pustotę myśli niektórych ludzi, ale doskonale obrazuje nas - żyjących w przywileju pokoju. Kompletny brak zrozumienia, niedocenienie życia i problemy na kształt złamanego paznokcia przy ulicach usłanych ciałami zamordowanych.
Kochanka Mokrzyckiego to kontrast - kobieta posiadająca wielu partnerów seksualnych ma niebywale piękną duszę.

Myślę, że mogę powiedzieć, że dzięki "Kurierowi z Toledo" posmakowałam kultury wysokiej, która nie musi być ubrana w niezrozumiałe słowa by doskonale wybrzmieć.
Ta opowieść, nie tylko z uwagi na zawartą w niej historię miłosną, ma wymiar uniwersalny.

To nie wojna robi z ludzi złych. Ona jedynie sprawia, że to co nosimy w sobie głęboko - ujawnia się niczym już nieskrępowane - to od nas zależy co dopuścimy do głosu.

Nie byłam do końca pewna, czy „Kurier z Toledo” mnie zainteresuje, ponieważ akcja powieści rozgrywa się przed II wojną światową i dotyczy wojny domowej w Hiszpanii, którą do tej pory w ogóle się nie interesowałam. Postanowiłam jednak spróbować, ponieważ poprzednia książka pisarza - „Czerń i purpura” - wywarła na mnie duże wrażenie.

Głównego bohatera, hrabiego Antoniego Mokrzyckiego, poznajemy w Warszawie. Jest rok 1936. Dyplomata zostaje wysłany przez wywiad do ogarniętej kryzysem Hiszpanii, aby przekonać się na miejscu, jakie panują tam nastroje. W Polsce zostaje jego narzeczona, Monika Skirmontówna, której mężczyzna nie kocha, i… żydowska kochanka. 
W drodze Mokrzycki łapie gumę. Brak lewarka uniemożliwia mu zmianę koła, więc czeka na cud, który wkrótce objawia się w postaci młodego anarchisty i kuriera, Teo. Chłopak pomaga mężczyźnie zmienić koło, a w zamian hrabia zabiera go ze sobą. Mają sporo czasu, aby poznać się bliżej. Żaden z nich nie ma pojęcia, jak bardzo to przypadkowe spotkanie zmieni ich życia.

Na okładce możemy przeczytać, iż jest to powieść sensacyjno-szpiegowska. Jednak ogarnięta wojną domową Hiszpania jest według mnie głównie tłem dla wątku miłosnego. Dotyczącego uczucia, które jest zakazane i nieakceptowane. Autor nie szczędzi jednak czytelnikowi również informacji historycznych, które pozwalają lepiej poznać przyczyny hiszpańskiego konfliktu i zrozumieć panującą w kraju atmosferę. „Kurier z Toledo” to krwawa historia wojny domowej w połączeniu z prywatnym dramatem bohaterów, żyjących w odmiennych światach.

Stworzeni przez pisarza bohaterowie są wyraziści i trójwymiarowi. Obserwujemy między innymi wewnętrzną przemianę Mokrzyckiego, której autor przeciwstawia płytkość Moniki Skirmontówny. Jest to widoczne szczególnie w scenie, kiedy kobieta żali się przyszłemu mężowi, iż gdy udała się z papą do ogarniętej chaosem Hiszpanii, by zrobić narzeczonemu niespodziankę, złamała dwa paznokcie, a w hotelu zabrakło wody do mycia. Wojna była dla niej istotna jedynie w wymiarze własnego bezpieczeństwa. Postać Teo również jest interesująca, głównie z perspektywy jego silnej wiary w wygłaszane przez anarchistów slogany. Chłopak pokazuje Antoniemu Hiszpanię, jakiej nie znają dyplomaci na jego szczeblu i marzy o tym, by pewnego dnia wszyscy mieli wszystkiego po równo i sprawiedliwie.

Czy Mokrzycki zawalczy o swoje szczęście? Czy zdecyduje się podążyć za głosem serca, czy też zostanie przy zimnej i niekochanej Skirmontównie? Jakie będą losy Teo? I czego jeszcze zażąda od dyplomaty wywiad? Fakty historyczne dotyczące Hiszpanii są powszechnie znane, zatem tutaj niespodzianki nie będzie. Pozostałe wątki są fikcyjne, stworzone przez autora, więc tu może wydarzyć się wszystko.

Punkt z oceny zniknął w trakcie lektury, kiedy co rusz natrafiałam na różne błędy, m.in. zaburzony szyk zdań, literówki czy całkowicie połknięte litery. Myślę, że jest ich trochę za dużo, a mnie to akurat denerwuje i wybija z rytmu czytania.

W przygotowaniu są dwie kolejne części przygód polskiego dyplomaty. Myślę, że sięgnę przynajmniej po tom drugi, ponieważ akcja będzie rozgrywać się podczas II wojny światowej, a to moje klimaty. Tom trzeci będzie związany z Powstaniem Warszawskim i koszmarem kończącej się wojny, więc również zapowiada się interesująco.