Ksin koczownik
Konrad T. Lewandowski

Saga o kotołaku to jedna z moich ulubionych polskich serii fantasy. Ksina koczownika, który jest już piątym tomem opowieści, wypatrywałam z tęsknotą (tak, wiem, że już kiedyś został wydany - niestety, dla mnie okazał się nie do zdobycia), ponieważ doskonale wiedziałam, że będzie poświęcony klonowi tytułowego bohatera, a byłam ogromnie ciekawa, co się z nim stało! Jestem pewna, że każdy czytelnik, który zna tę serię, głowił się nad tą kwestią. A więc co się stało z klonem Ksina?  Przede wszystkim - został zaatakowany przez modliszkołaczkę (tak, ta nazwa mnie również rozbawiła) oraz stał się księciem pewnego stepowego ludu koczowników. Oba te wydarzenia owiane są oczywiście tajemnicami, które skrawkami odkrywamy wraz z głównym bohaterem. W tle maluje się mityczne miejsce, do którego Ksin musi poprowadzić swoich poddanych i w którym - jak wskazuje legenda - zamieszkają i skończą z nomadzkim życiem. Kultura, wierzenia i obyczaje owych wędrowców zostały wyśmienicie przedstawione, są według mnie najciekawszym elementem Ksina koczownika, ale... książka ta ma jedną, ale to bardzo (przynajmniej według mnie) wielką wadę. Konkretnie - ocieka erotyką i seksem. Absolutnie nie jest przeciwniczką takich scen w literaturze fantastycznej, są one nieodłączną częścią życia dorosłych bohaterów, jednakże bardzo cenię sobie zasadę co za dużo, to niezdrowo. W Ksinie koczowniku zdecydowanie było BARDZO niezdrowo.  Na szczęście Konrad T. Lewandowski obronił swoją powieść zręcznym piórem, które uwielbiam równie mocno jak całą sagę oraz niesamowitymi sylwetkami bohaterów pobocznych. Modliszkołaczka zaintrygowała mnie już w momencie ataku - chciałam wiedzieć kim jest i - chyba przede wszystkim - skąd się wzięła, nie była bowiem postacią z tamtych rejonów. Moje zainteresowanie wzbudziły również postacie księżniczki Amarelis, żony Ksina - to niezwykle dumna i trzeźwo myśląca kobieta - oraz Arpi, jej siostry. Autor wspaniale nakreślił przemianę tej drugiej i tą bohaterką na nową wzbudził moją sympatię. Oczywiście, ciekawych postaci w społeczności koczowników jest znacznie więcej, jednakże to wyżej wspomniane kobiety najbardziej zapadły mi w pamięć.  Ksin koczownik to kolejny tom wyśmienitej serii fantastycznej, która - choć tym razem mocno potraktowana seksem - trzyma przyzwoity (na swój własny sposób) poziom. Z wiadomych przyczyn, jest to pozycja dla nieco starszych czytelników i właśnie im serdecznie polecam tę powieść. Wyobraźnia autora zaskakuje raz po raz - od oryginalnych stworów, po kreację niebywałego społeczeństwa. Już nie mogę doczekać się kolejnego tomu!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po wydarzeniach z tomu „Ksin. Sobowtór” odnajdujemy względny spokój w światach równoległych. Do czasu. Odnajdujący powoli szczęście drugi Ksin zaczyna rozumieć jak wielką potęgą jest kobieta i jak wiele potrafi zdziałać samą swoją postawą. Błądził, bo nie doceniał własnej żony. A Amarelis okazuje się być godną towarzyszką życia i znającą tajniki komunikacji międzyludzkiej królową swojego plemienia. Zobaczycie jak przepięknie wybrnie z niezłego dyplomatycznego ambarasu zarówno Ksin, jak i Amarelis, która niejednokrotnie zadziwi go chytrością swojego umysłu i umiejętnością przewidzenia dalekosiężnych konsekwencji.

 

W rolach pobocznych milczący Hakonóż, który jak standardowy mężczyzna nie oparł się urokowi modliszki, a także odżywający po związku z Bertią Saro i słynący z życiowej mądrości Moliwda. Wszystkie postaci drugoplanowe korzystnie wpływają na fabułę i wzbogacają charakter samego Ksina, który wiele się od nich uczy o tym dziwnym świecie. Swoistym smaczkiem jest ślub Ojca i Matki Śmierci (którzy to bohaterowie, dowiecie się czytając „Ksin. Koczownik”). 
Całość recenzji na zukoteka.blox.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

KSIN ROZDARTY Saga o Kotołaku to zdecydowanie jedna z najlepszych rodzimych opowieści fantasy, jakie kiedykolwiek powstały. Ciekawy bohater, intrygujący świat i niebanalne przygody w połączeniu z niesamowitą wyobraźnią autora i lekkością stylu dały porywającą rozrywkę. Po latach Lewandowski zdecydował się jednak poprawić swoje opus magnum, uzupełnić o nowe sceny i rozbudować niektóre wątki. W efekcie po niemalże ćwierć wieku Kotołak powrócił do księgarń. Najnowszy, piąty i przedostań zarazem tom właśnie się ukazał, jak zwykle dostarczając mnóstwa świetnej zabawy. Ksin jest rozdarty. A może lepiej byłoby rzec – rozdwojony. Część jego osobowości, ta wolna wreszcie od klątwy, od pół roku żyje w Pierwszym Świecie i ma się całkiem nieźle. W jego ciele zaszły pewne zmiany, ale nie one są najważniejsze. Amerlis Dumna, księżna koczowników, została jego żoną, a chociaż pochodzenie wykluczało by Kotołak mógł się doczekać potomstwa, spodziewa się spłodzonego przezeń dziecka. I nie ma możliwości by jednakże ojcem mógł być ktokolwiek inny. Poza tym Ksin ma pod sobą ludzi, którymi dowodzi bez takich konsekwencji i problemów, jakie stawały się jego udziałem w Suminorze. Czyżby wreszcie znalazł swoje miejsce? Czyżby w końcu mógł być naprawdę szczęśliwy i wolny? Wrogowie jednak nie śpią, a przed Kotołakiem stoi ważna misja – osiągnięcia dojrzałości do roli męża, ojca i przywódcy… Lewandowski jak zwykle nie zawodzi! Zabawa z najnowszym „Ksinem…” jest więc przednia, a co najważniejsze bardzo zaostrza apetyt na finałowy tom, który dotychczas był znany jedynie pod postacią krótkiego opowiadania. Zanim jednak Kotołak trafi na Bagna Czasu, przyjdzie nam towarzyszyć mu w jego przygodach po rozdwojeniu. Będzie więc niebezpiecznie, będzie zabawnie, będzie dramatycznie, a także romantycznie. I to w różnych odcieniach. Miłości zresztą u Lewandowskiego nigdy nie brakowało, więc i tym razem nie mogło być inaczej. Poza dojrzałym uczuciem Ksina mamy więc okazję zobaczyć nietypowy „związek” nastoletniej siostry Amarelis, Arpii, i jej niepewnego wybrańca serca, Hakonoża, który nie dość, że mógłby być jej ojcem, to jeszcze opinię również ma nieszczególną. Na scenie nie mogło zabraknąć oczywiście również Saro, ciągle opłakującego Bertię, a on jak zwykle potrafi poprawić humor. Znakomicie skonstruowanym postacią przyszło żyć w równie ciekawie stworzonym świecie. Plątanina magii, osobliwych wierzeń, zwyczajów, mitów i legend mocno osadzonych w polskiej tradycji naprawdę fascynuje. Szczególnie, że Lewandowski wyciska z nich to, co najlepsze i łączy z przygodowo-awanturniczą nutą. Całość natomiast podaje w sposób prosty, lekki i trafiający do czytelnika. Jego fantastyka nie jest ciężka, nie nuży, nie epatuje quasi archaicznym słownictwem, ma bawić i bawi. I ja taką ją kupuję w całości, bez zastrzeżeń. I jednocześnie polecam Waszej uwadze. Naprawdę warto! Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/10/20/ksin-koczownik-konrad-t-lewandowski/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dużo spokojniejsza i łatwiejsza do przyswojenia niż poprzednie części. Może to kwestia tego, że reguły Pierwszego Świata są dużo prostsze niż zasady rządzące pełnym intryg dworem króla Redrena. W tym tomie duży nacisk został położony na zrozumienie przez Ksina swojej natury, przez co czytelnik także ma okazję lepiej poznać bohatera.Co tu dużo mówić... czekam na podsumowanie wątków w części następnej i liczę, że zwali mnie z nóg!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)