Kochankowie Burzy. Tom 11: Dopóki jest nadzieja
Elżbieta Gizela Erban

Co powiesz na lekcję historii z serią ,,Kochankowie Burzy" autorstwa Elżbiety Gizeli Erban? ?

,,Dopóki jest nadzieja" to już 11., a zarazem finałowy tom sagi opowiadającej o wielkiej miłości, której tłem są wydarzenia poprzedzające wybuch powstania styczniowego. Z racji, że jest to już finał, tym razem skupię się nie tylko na tym tomie, ale i na podsumowaniu całej serii.

,,Kochankowie Burzy" to fascynująca lekcja historii, ukazująca barwne życie arystokracji, a także ból, cierpienie, gorycz i strach związane z powstaniem oraz stratą bliskich. Każdy tom opowiada losy ludzi, którzy chcieli walczyć i odzyskać swoją Ojczyznę -- nawet za cenę własnego życia.

Do tej pory nie spotkałam się z nikim, kto tak dobrze oddawałby ducha epoki, emocje i myśli ówczesnych mieszkańców naszej Ojczyzny. Pozwoliło mi to niejednokrotnie przenieść się w czasie i zasmakować życia, o którym obecnie zbyt mało się mówi. Oczywiście nie jest to seria idealna, bo bywało, że opisy wydawały się przydługie, a bohaterowie -- zwłaszcza główna postać, Nina -- irytowali swoim zachowaniem. Niemniej jednak, piękniejszego hołdu dla bohaterów powstania styczniowego jeszcze nigdy nie czytałam.

Podoba mi się, że w ,,Dopóki jest nadzieja" autorka pozamykała niektóre wątki z poprzednich tomów, które pozostawiły pewne wątpliwości. Teraz wszystko pięknie się zgrało, wyjaśniło, i wreszcie zrozumiałam, że wszystko miało swój sens. Niemniej jednak, zakończenie pozostawiło we mnie swego rodzaju niesmak i niedosyt. Nie chcę zdradzać szczegółów, ale sądzę, że spokojnie mógłby powstać jeszcze jeden tom. Z całą pewnością bym go przeczytała!

,,Kochankowie Burzy" to saga, którą polecam z całego serca! Jeżeli lubisz czasem przenieść się w czasie i odczuwać emocje bohaterów całym sobą, to jestem pewna, że się z nią polubisz!

"Po­wsta­nie po­zo­sta­wi­ło po sobie strasz­ne spu­sto­sze­nia w du­szach i umy­słach ludzi. Można po­wie­dzieć, że ci wszy­scy po­le­gli byli ko­chan­ka­mi Burzy. Pra­gnę­li jej, wy­wo­ła­li ją, a ona ich bez­li­to­śnie po­chło­nę­ła."

Żyjąc w cieniu utraconych marzeń, bolesnej tęsknoty i towarzyszącego strachu Nina stara się za wszelką cenę przetrwać. Gnębiona obawą o każdy nadchodzący dzień, będąc pod ciągłą kontrolą, czyli obowiązkowym meldunkiem na posterunku rosyjskich władz, odczuwa ciągły lęk. Wiadomość, że ktoś próbuje się z nią skontaktować za pośrednictwem ambasady Wielkiej Brytanii wlewa w jej serce nadzieję na odwrócenie ponurego losu. Jednakże wyjazd pod czujnym okiem oprawców oraz dotarcie do Warszawy wydaje się z góry skazane na porażkę. Wkrótce zostanie postawiona przed trudnym wyborem, a decyzja, którą wybierze zaważy na jej przyszłości.

Trzymając w dłoniach finalny tom serii targały mną sprzeczne emocje. Z jednej strony ciekawość jak zakończą się losy młodziutkiej dziewczyny, której przyszło żyć w tak burzliwych czasach, a z drugiej było mi żal, że to już koniec. Cała seria to niewątpliwie fascynująca lekcja historii ukazująca cały jej koloryt, począwszy od barwnych tonacji bogatej arystokracji, po ciemne smugi wypełnione goryczą, cierpieniem i strachem po powstańczej żałoby. Przedstawia także losy zwykłych ludzi, których marzeniem było odzyskanie Ojczyzny, oraz nastroje w obliczu utraconych marzeń, przerwanych szczęść i zawiedzionych nadziei. Podobało mi się, że Autorka pozamykała starsze wątki, które wcześniej budziły pewne wątpliwości. Wracają postaci, które miały znaczący wpływ na przebieg całej historii i kolejny raz budzą wiele emocji. Jak już nie raz wspominałam, jestem zachwycona stylem i klimatem całej serii, więc szczerze polecam i zachęcam do czytania.