Kochanek dziewicy
Philippa Gregory

Kochanek dziewicy to opowieść Philippy Gregory o kolejnej władczyni Anglii. Tym razem autorka przedstawia losy młodej Elżbiety I, którą dane nam było częściowo poznać już na kartach Błazna królowej. Tym razem postać ta ukazana jest znacznie bardziej wyraziście, a jej słynny romans (płytki w historycznych zapiskach) zdaje się być temat przewodnim całości.  Elżbieta I nigdy nie wyszła za mąż, stąd przydomek królowej dziewicy. Wiele osób twierdzi, że to z powodu licznych żon jej ojca, z których niektóre kończyły jak jej matka (na szafocie) oraz ułomności fizycznej, której się wstydziła. Istnieją również teorie, że nie uczyniła tego z powodu miłości do Roberta Dudley'a, jednego z jej dworzan. Philippa Gregory, autorka biograficznej opowieści o Elżbiecie I, zdaje się wyjątkowo pewnie skłaniać się ku tej bardziej romantycznej tezie, czego dowodem jest historia opowiedziana w Kochanku dziewicy. Philippa Gregory skupiła się w tej powieści na młodych latach Elżbiety I Tudor. Królowa dopiero rozpoczyna swoje panowanie i sprawia wrażenie osoby niepewnej jeszcze tego, czego tak naprawdę pragnie. To dość niewygodna postawa, ponieważ nad Anglią wiszą czarne chmury: inwazja francuska oraz konflikt religijny. Nieprzychylność poddanych również nie jest Elżbiecie pomocna, a plotki i intrygi  na jej temat narastają, gdy zostaje znalezione ciało Amy Dudley, żony jej kochanka...  Elżbieta I, przedstawiona w Kochanku dziewicy, jest zdecydowanie postacią równie charyzmatyczną, co miejscami irytującą. Jej nieodpowiedzialne zachowania i zaślepienie miłością do Roberta Dudleya wielokrotnie doprowadzało mnie do szewskiej pasji, ale mimo to nie potrafiłam oderwać się od opowieści o jej młodości. Jakkolwiek okropna i niezrównoważona Elżbieta była, tak nie można jej odmówić intrygującej sylwetki i charakteru, którym poszczycić mogło się niewiele władczyń. Philippa Gregory odmalowała ją niemal perfekcyjnie, w tym pisarskim portrecie znakomicie widać cechy również rodziców Elżbiety - Anny Boleyn i Henryka VIII. Pozytywnie zaskoczyła mnie również postać sir Williama Cecila, doradcy królowej. To zdecydowanie jeden z najlepszych intrygantów, o których dane mi było przeczytać.  Kochanek dziewicy ma jednak i swoje wady. Akcja powieści jest miejscami ciągnie się jak przysłowiowe flaki z olejem, wiele stron zajmują opisy uczuć Elżbiety do Roberta, które bywają wręcz mdłe. Na szczęście lekki i przyjemny styl autorki pozwala przejść i przez te okropne fragmenty, a w kolejnych etapach powieści Gregory rewanżuje się nam wspaniałymi opisami funkcjonowania dworu królewskiego oraz niezwykłą charakterystyką społeczeństwa Anglii w XVI wieku. Czyni to tę powieść idealną dla miłośników historii oraz osób ceniących powieści pełne emocji i... wywołujące gamę najróżniejszych odczuć. Polecam serdecznie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

świetna książka. Dużo stron ale warto!! polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W "Kochanku dziewicy" mamy do czynienia z typową powieścią - chyba nie przesadzę jak napiszę - romansem. Powieść czyta się inaczej niż poprzednie książki z tej serii, zwłaszcza gdy przywykliśmy przez tyle lat do pisania o wydarzeniach z perspektywy pierwszej osoby, tutaj miałem ciągle problem z dopowiadaniem sobie niektórych wydarzeń w głowie. Osią fabuły jest trójkącik miłosny pomiędzy Elżbietą, Robertem, a jego żoną Amy. Każda z osób odgrywa tutaj konkretną rolę - Amy jest postacią tragiczną, Robert cwaniaczkiem i dorobkiewiczem, a Elżbieta biernym obserwatorem całego zamieszania. Jak przystało na Gregory, postacie wykreowane są w niesamowicie realny sposób. Na ogromne wyróżnienie zasługuje postać młodej Elżbiety, która nieobyta z dworskim życiem, szuka pomocy u różnych osób. Dlatego tak łatwo wpadła w sidła Dudleya. Szczęśliwie dla niej miała przy boku innego silnego mężczyznę sir Williama Cecila, który zaaranżował za nią rozwiązanie tego problemu. Autorka po raz kolejny wykazała się niezwykłą wiedzą na temat ówczesnych czasów, mimo, że zupełnie oddaliła się od opisywanej przez kilka powieści epoki Henryka VIII. Nadal w uderzający i wiarygodny sposób przedstawia losy bohaterów, punktuje ich wady i zalety. Szczególnie fascynuje ukazanie pierwszych lat rządów młodej królowej, które były naznaczone walką o utrzymanie się na tronie - jest to temat często pomijany, ponieważ Elżbietę kojarzymy wyłącznie ze Złotym Wiekiem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak zwykle rewelacyjny opis Anglii pod panowaniem Elżbiety I - kobiety młodej i nie potrafiącej jeszcze w tym okresie odróżnić ważności racji stanu od osobistych namiętności. Znakomity portret Roberta Dudleya - kochanka królowej ze zbyt dużymi aspiracjami w kierunku tronu...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Kochanek dziewicy" koncentruje się przede wszystkim na związku królowej Elżbiety z Robertem Dudleyem. Gregory bardzo dobrze oddała charaktery postaci historycznych, którzy przybrali kształty zwyczajnych śmiertelników ze swoimi słabościami i namiętnościami. Dudley impertynencki w zachowaniu, chce sięgnąć wyżej, z ambicją jako kwintesencją jego duszy. Zwodząca, pamiętliwa Elżbieta, zaborcza, porywcza, od zawsze musiała toczyć boje o swoje dziedzictwo. Ciekawostka: na skutek strachu pojawiała się u niej opuchlizna rąk. Amy: porzucona i samotna młoda żona, ale kochająca męża, który według niej goni miraż zamiast cenić bezpieczeństwo. Budzi współczucie czytelnika, gdy staje się zraniona do głębi ,,prośbą" Dudleya, stając się zbędna i na pozycji straconej, bo staje na drodze szczęścia kochanków. Dodatkowo poznamy zakulisowe działania Cecila z siatką szpiegów, lorda sekretarza królowej, któremu ona ufa bezgranicznie, jako, że był z nią w czasach niełaski. Któremu nie podoba się obecność Dudleya przy boku królowej oraz żywi obawy, czy Elżbieta podoła rządzeniu krajem. Ale choć jest ona ,,najsłabszą z niewiast" nie mogącą się oprzeć czarowi przystojnego koniuszego Dudleya, to jednak jest ,,najsilniejszą monarchinią"- dla korony potrafiła zdobyć się na przebiegłość. Faktem jest, że Amy Dudley została znaleziona martwa, ze skręconym karkiem, u stóp niewysokich schodów. A Gregory zasugerowała prawdopodobną teorię. Bardzo dobrze nakreślony trójkąt poprzez trzecioosobową narrację- szaleństwo zakazanej i zgubnej miłości w szesnastowiecznej Anglii, gdy ona jest królową, a on jej żonatym poddanym. Ale... No właśnie. Wiele dobrych scen ginie w niestety rozwlekłej, przeciągającej się akcji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Kochanek dziewicy", historia ostatniej potomkini z rodu Tudorów zasiadającej na tronie Anglii - Elżbiety I.P. Gregory, w swoim niezwykłym stylu opisała losy tej niezwykłej i bardzo przewrotnej monarchini, kobiety, niewiasty , królowej. Życie Elżbiety, podobnie jak jej rodzeństwa nie było łatwe, musiała zmierzyć się ze spiskami, nienawiścią, brakiem zaufania wśród najbliższych osób i miłością która była zakazana. Od samego początku swojego życia, żyła w strachu, samotna, okrzyknięta bękartem, wyrzucona poza nawias społeczeństwa. Kolejne lata, to walka o władzę, spiski, matactwa, dopuszczanie się do grzechów śmiertelnych, oszukiwanie tych których kochała, tracenie siebie w imię władzy. Śmierć Elżbiety, zakończyła dynastię Tudorów, która niewątpliwie była jedną z najbardziej krwawych w historii Anglii. Cykl tudorowski, P.Gregory, jest niewątpliwie wart każdej chwili, uśmiechu i łez wzruszenia. Bardzo żałuję, że przygoda z Henrykiem VIII i jego potomkami dobiegła końca.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powieść z bogatym tłem historycznym  i ciekawymi zwrotami akcji. Królowa Elżbieta I ukazana jest jako władczyni pozbawiona skrupułów, z determinacją dążąca do celu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

600 stron, które chce się czytać żeby wiedzieć "co dalej", ale generalnie akcja się ciągnie, rozciąga i przedłuża. Dużo słabsza od "Kochanic króla".

Warto przeczytać dla treści, ale dla formy - zdecydowanie nie

(Kliknij aby rozwinąć opinię)