Kobiety Łazarza
Marina Stepnova

Szmaragdowa Seria wydawana nakładem Czarna Seria nie jest już tylko i wyłącznie kojarzona z pojedynczym tytułem. Z powieścią, która jakiś czas temu czytałam i zachwytów z mojej strony nie było końca. Mam na myśli książkę pod tytułem "Niewidzialny most". Recenzje  możecie przeczytać TU

Czy i tym razem uległem urokowi, stylowi i fabule książki, wydawca określił jako "hipnotyzującą "?

Autorką "Kobiet Łazarza" jest Marina Stepnova- ceniona oraz wielokrotnie nagradzana autorka dwóch powieści. Dorobek może i skromny, ale  widocznie wartościowy, skoro pisarka została nagrodzona m.in. Big Book Award 2012.

Nie dziwi mnie ten fakt, gdyż opowieść o tytułowym Łazarzu i trzech kobietach jego życia poruszyły moją wrażliwszą stronę i mój prosty tok rozumowania wtoczyła na nowy tor. Ale od początku...

Jak już wspomniałam opowieść dotyczy Łazarza, ale zanim poznamy mężczyznę, to poznamy pięcioletnią dziewczynkę, o imieniu Lidoczka. W czasie wypoczynku nad Morzem Czarnym tonie jej matka. Dziewczynka niezdająca sobie z powagi sytuacji zostaje oddana pod opiekę babki , ze trony ojca , gdyż ten emocjonalny niedołęga nie jest w stanie zapomnieć o własnym bólu i stracie, by otoczyć córkę opieką i troską. Piecze nad dziewczynką przejmuje Galina.

Galina jest zimną , oschłą, zdystansowaną żoną Łazarza. Ta kobieta nie ma serca, zrozumienia i współczucia dla dziecka. Aż dziw, że ta zgorzkniała , uporządkowana kobieta wychowała tak "miękkiego" syna". Także świadomość, że Lidoczka, Galiny nie znała, świadczy, że synowa nie była bliska teściowej. Lidoczka znała jedynie z obrazów zmarłych rodziców matki. Takiego dziecku jest trudno ogarnąć całe zło, którego doświadczyła. Może jedynie liczyć na twarde słowa babki " twoja matka umarła".

Po zapoznaniu się z dramatyczną zmianą w życiu Lidoczki pisarka zapoznaje czytelnika z postacią Łazarza. Mężczyzną, który zrządzeniem losu zostaje przygarnięty pod dach przez Siergieja Czałdanow i jego żony Marusi. Łazarz Lindt wygląda jak włóczęga, bez stałego miejsca zamieszkania, wiedzy oraz pieniędzy. Tak się składa , ze Czałdanow potrzebuje asystenta, a Łazarz ma chłonny umysł, zdolności matematyczne i chęć do poszerzania swojej wiedzy.  Natomaist Marusia otacza chłopaka matczyną opieką, a ten się w niej zakochuje...

Mijają lata. Rosja odżywa po klęskach głodu, wysiedleniach, rozłąkach rodzin , spowodowane przewrotem rewolucyjnym na początku XX wieku. Łazarz ujawnia swój geniusz i staje jednym z twórców sowieckiej bomby atomowej. Poślubia Gałoczkę, czyli Galinę. Jak to się stało, że mąż zamiast szczerej miłości wzburzał w niej tylko niechęć i pogardę?

Tego musicie dowiedzieć się sami. Nie chciałabym wam zdradzać zbyt wielu szczegółów i zabierać  przyjemności z oddawania się lekturze,

Powieść rzeczywiście okazała się hipnotyzującą opowieścią. Lecz z rosyjską literaturą mam zawsze problem. Otóż mimo, że w technikum i na studiach "liznęłam" języka naszych sąsiadów, to ich nazwiska, nazwy zawsze sprawiają mi niewyobrażalny problem. Moje oczy odczuwają "ból", gdy po raz kolejny przychodzi mnie się zmagać z nazwiskami, które z pozoru nie powinny sprawiać trudności. Niestety w moim przypadku tak jest. Nie czytało mnie się "Kobiet Łazarza " jednym tchem. Nie przemknęłam przez lekturę ot tak. Zamiast określenia  czytałam powinnam użyć sformułowania- podczytywałam.
Dowodzi to tylko złożoności całej powieści i dojrzałego języka i stylu, którym posłużyła się autorka.

NIe jest to czytadło jakich wiele. Jest to historia ludzi, którzy naznaczeni piętnem wojny domowej, głodu, rozterek, niespełnionych oczekiwań, marzeń i miłości stają się tym kim muszą. Galina wciśnięta w rolę żony staje się zatwardziałą damą , choć i bardzo samotną.
Żal mi Lidoczki, gdyż jako dziecko dopiero kształtuje swoje spojrzenie na świat i swój stosunek do drugiego człowieka. Ale jakie ono może być, gdy chowa ją Galina?

"Kobiety Łazarza" to epicka powieść. Pełna uczuć, tak sprzecznych ze sobą, że aż budzące refleksję czytelnika. I takie powinny być książki. Mają zmuszać do myślenia, refleksji i sympatii , a nawet nienawiści do bohaterka. Ta powieść nie przejdzie bez echa. Będzie o niej głośno. Jestem pewna.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kobiety Łazarza prześladowały mnie już jakiś czas i chorowałam na nie tym bardziej, że zewsząd niemalże atakowały mnie pochwalne recenzje tejże książki. I faktycznie Maria Stepnova stworzyła niezwykłą historię o tęsknocie za miłością, poszukiwaniu domowego ciepła i rodzinnego szczęścia, które są najbardziej poruszającymi wątkami tejże opowieści, dla której tło stanowi historia XXwiecznej Rosji. Kobiety Łazarza to powieść o trzech kobietach skupionych wokół jednego mężczyzny - Łazarza Lindta, genialnego fizyka i twórcy sowieckiej bomby atomowej, który został naznaczony nieodwzajemnioną miłością i staje się przyczyną cierpienia, bólu oraz nienawiści. W ślepym uwielbieniu dla swojej żony Galiny nie dostrzega, że wzbudza jej skrajną niechęć. To trudne życie sprawia, że Galina staje się odpychającą oraz zgorzkniałą kobietą. Już jako wdowa zafunduje swojej spragnionej ciepła i miłości wnuczce zimny wychów. W sumie nie bardzo umiem odnieść się do tej powieści, ponieważ zawiera ona trudną historię, którą poniekąd trzeba sobie przetrawić. Tytułowy Łazarz to człowiek z niewątpliwie wielkim umysłem, jednakże jego geniusz nie sprawia, że jest on tym samym świetnie przystosowany społecznie. Dla mnie jest on krótkowzrocznym egoistą, który sprawia wrażenie, że nie potrafi kochać - a jeżeli już to swoją pozycje wykorzystuje do osiągnięcia celu (chociaż można się kłócić czy oby na pewno robi to świadomie). Dla mnie jest to upośledzony emocjonalnie człowiek, który jeżeli już obdarowuje kogoś uczuciem to robi to tylko i wyłącznie na własnych warunkach. Strasznie irytowała mnie jego krótkowzroczność i zaślepienie, które sprawiało, że nie widział oczywistych rzeczy, co sprawiło, że unieszczęśliwił teoretycznie najbliższe sobie osoby - żonę, syna i wnuczkę. To Marusia - pierwsza miłość Łazarza miała na niego znaczący wpływ, ponieważ to ją odnalazł w Galinie, która była zmuszona przez niego do rozstania z narzeczonym i przybrania bezdusznej powłoki, która nie potrafi pokochać zarówno swojego syna, jak i wnuczki. Losy tych kobiet są dodatkowo doprawione tłem historycznym, co dodaje całej książce wyrazu. Ta powieść nie spodoba się tym z Was, którzy szukają lekkiej, łatwej i przyjemnej historii do poduszki, która jest np. doprawiona platoniczną miłością, albo pikantnymi szczegółami z wyczynów łóżkowych poszczególnych bohaterów. Jeżeli macie ochotę na dobrą, wymagającą i piękną opowieść, która przeniesie Was do zupełnie innego świata to polecam! Podsumowując: Kobiety Łazarza, to nie jest kolejna powieść z banalną fabułą, ale daje do myślenia, wzrusza i wymaga od czytelnika wysiłku nie tylko intelektualnego, ale też emocjonalnego. Mimo tematyki, która nie jest lekka warto się zaopatrzyć w tą książkę na długi weekend. Poza tym moim zdaniem może być ona idealnym pomysłem na prezent na Dzień Matki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie dałam rady do końca przeczytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)