Psychoterapeutka Aletta Różańska na dobre zadomowiła się w gabinecie, który otrzymała w spadku po swoim mentorze. Na horyzoncie pojawiają się jednak ciemne chmury - ryzyko podważenia testamentu, a co za tym idzie utrata miejsca, gdzie przyjmuje pacjentów. Kobieta nie zamierza jednak rezygnować, wciąż poświęca się klientom. Wyzwaniem okaże się dość delikatna sprawa, z którą zgłosi się do niej detektyw Wysocki. Tym razem role się odwrócą, ale czy ich współpraca przyniesie efekty?
Julia walczy o równowagę po tym, jak jej życie legło w gruzach. Zaczyna od początku, próbując uleczyć się po toksycznym związku. Cienie i lęki są na tyle żywe, że nie dają się łatwo rozproszyć. W jej nowej relacji pojawiają się pęknięcia i nurtujące pytanie, czy po złamanym sercu kolejna miłość jest właściwym lekarstwem.
Eryka porzuciła starą drogę i teraz w pojedynkę mierzy się z samą sobą i diagnozą, którą postawiła jej Aletta, podczas gdy pomysł na otwarcie kafeterii nabiera realnych kształtów. Musi jednak nie tylko uporać się z tym, co skrywa głęboko w sercu, lecz także odpowiedzieć sobie na pytanie, czy jeszcze może kogoś pokochać.
W Kołobrzegu, przy dźwiękach burzy i uderzeń deszczu, budzi się wiosna. Trzy kobiety mierzą się ze swoimi wyzwaniami, z determinacją chcąc udowodnić, że zasługują na spokój i szczęście. Czy miłość będzie najlepszym rozwiązaniem?
Informacje dodatkowe o Kobieta w burzy:
Wydawnictwo: Marginesy
Data wydania: 2023-07-26
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 360
Kup książkę Kobieta w burzy
Zobacz także
Kobieta w burzy - opinie o książce
"Kobieta w burzy" to moje ponowne spotkanie z Alettą, która powadzi gabinet psychoterapeutyczny w Kołobrzegu. Poznajemy sekrety jej pacjentek. Bohaterki powieści zaprzyjaźniają się ze sobą, wspierają się i mogą liczyć na siebie. To piękna historia o przyjaźni i kobiecej sile. Znajdziecie tutaj mądre wartości. Autorka tą historią pokazuje czytelnikom, że zawsze trzeba mieć nadzieję na lepsze jutro i warto zawalczyć o swoje szczęście. Bohaterki powieści jak każda kobieta z nas mają swoje problemy, podejmują trudne decyzje, walczą z demonami przeszłości. Autorka lekkim piórem przemawia do kobiet, motywuje i inspiruje do zmian życiowych. Pozostawia czytelnika z przemyśleniami.
Jeśli lubicie pracować nad sobą, zmiany w życiu i szum nadmorskich fal to koniecznie przeczytajcie tę książkę.
Wciągająca i emocjonalna lektura nie pozwoli Wam odłożyć jej ani przez chwilę. Czuję taki niedosyt, że z niecierpliwością czekam na trzeci tom. Jestem usatysfakcjonowana treścią i zachwycona pięknymi okładkami tej serii.
Zdecydowanie polecam i zachęcam Was do poznania całej sagi nadmorskiej.
BRUNETTE BOOKS
Po burzy zawsze wychodzi słońce, tak samo w życiu, po paśmie niepowodzeń wreszcie pojawia się światełko w tunelu, jest to naprawdę cudowny okres, ponieważ jakby rodzimy się na nowo.
Kobieta w burzy to już druga część o losach Aletty, Julii oraz Eryki, są to trzy różne kobiety z innym bagażem życiowym oraz odmiennymi priorytetami, jednak jest coś, co je łączy, mianowicie ich przyjaźń i chęć bycia szczęśliwymi. Ta część skupia się mocno na zmianach życiowych i bardziej przebija się tutaj szczęście, zrozumienie siebie i stawianie na swoje potrzeby. Eryka otwiera kafeterię i z przytupem świętuję jej otwarcie, ma przy sobie przyjaciółki oraz Jerzego, niestety brakuje jej najważniejszego, czyli dwóch ukochanych synów. Julia próbuje poskładać swoje życie na nowo, chce zamknąć rozdział o imieniu Damian, a otworzyć nowy, niestety nie jest to takie proste, ponieważ nadal nie czuje się na tyle silna, żeby już nigdy nie stać się ofiarą. Aletta za to żyje w swoim świecie, gdzie każdemu chce pomóc trafną diagnozą, przez co zapomina o sobie i swoich potrzebach, nie dostrzega również mężczyzny, który jest blisko niej.
Ta historia bardzo mi się spodobała, ze względu na to, że bohaterki wreszcie zaczęły wychodzić na prostą, do ustatkowania sytuacji jeszcze droga daleka, ale cel jest już dobrze obrany. Spodobał mi się również wątek kolejnej współpracy Aletty z detektywem Wysockim, wprowadziło to tajemnice, taką zagadkę, którą można było spróbować rozwiązać i to też sprawiło, że szybciej chciała się poznać zakończenie.
Nie mogę się już doczekać kolejnej części, gdzie wreszcie zapanuje spokój i radość, a bohaterki wreszcie będą szczęśliwe, chociaż nie ukrywam, że pewnie będzie mi ich brakować, ale do rozstania jeszcze chwila.
Główne bohaterki powieści poznajemy w kulminacyjnym momencie ich życia.
Julia odeszła od swojego wieloletniego partnera o narcystycznych zaburzeniach osobowości. I choć wydaje się, że rozstanie jest już ostatecznym zakończeniem związku, to wcale tak nie jest. Julia cały czas walczy o siebie i to aby mogła cieszyć się życiem bez wyrzutów sumienia. Czy zdoła ponownie zaufać?
W małżeństwie Eryki wiele się dzieje, zdrada brak zaufania i ogólny kryzys. Postanawia odejść, wyrwać się z wszechobecnego marazmu i zacząć od nowa. Czy ulegnie namową i wróci do męża z którym nie jest szczęśliwa? A może posłucha głosu własnego serca.
Aletta przeżywa wielką żałobę po swoim przyjacielu i mentorze Bo. Bogusz był dla niej jak ojciec, zapisał Aletcie swój majątek. Niestety choć strata boli nasza bohaterka musi stawić czoła rodzinie mentora która, chcę odzyskać spadek. Tajemnice rodzinne dodatkowo komplikują sprawę.
W tej książce podobało mi się WSZYSTKO!!!!
Cudowne główne bohaterki. Normalne nieidealne kobiety z problemami troskami i zwyczajnym życiem. Pokochałam je za ich upór w dążeniu do celu, determinację i odwagę. Są cudownymi ciepłymi kobietami i czuje że mogłaby się zaprzyjaźnić z każdą z nich. To prawdziwe kobiety w których rodzi się burza. Są nie do zatrzymania. Wiem że jest to kontynuacja ich wspaniałej przyjaźni, dlatego muszę szybko sięgnąć po pierwszy tom Kobietę w deszczu.
Książka jest spokojna nie ma w niej nieoczekiwanych zwrotów akcji czy momentów w których wstrzymuję się oddech. Jest to cudowna opowieść o sile kobiet, przez którą się płynie.
Styl autorki i jej lekkie pióro sprawiły, że wspaniale spędziłam czas z lekturą. Dość dużą uwagę poświęciła pogodzie i tak jak to jest w rzeczywistości w Kołobrzegu często wiało i padało. 😉
Książkę gorąco polecam jest poprostu wspaniała.
9/10.
KOBIETA W BURZY to drugi tom obyczajowego cyklu SAGI NADMORSKIEJ i dalsza historia Arletty, Julii i Eryki, trzech przyjaciółek, których drogi przecięły się w Kołobrzegu.
Czekałam na ten tom, bo poprzednia książka Doroty Milii całkowicie skradła moje serce. Zatem byłam ciekawa co słychać u tych trzech, jakże różnych żywiołowo bohaterek. Jak potoczyły się ich losy? Czy odnajdą się w nowej, stworzonej przez podjęte dezycję rzeczywistości?
Autorka w tej części nieco że jeszcze bardziej przybliżyła mi każdą z bohaterek, to pokazała zmagania z którymi musiały walczyć. Bo jak się powiedziało „A”, trzeba też powiedzieć „B”. A wiadomo, konsekwencje bywają różne, dlatego trzymałam kciuki za każdą z osobna, aby utrzymały się w swoich przekonaniach, ponieważ to co wybrały było dla nich dobre. Kibicowałam, by odnalazły spokój i słońce po burzy oraz by otworzyły się na nowe możliwości, i to ca największe w życiu, czyli miłość.
Przyjaźń Aletty, Eryki i Julii nadal twa. Kobiety pomimo przeciwności losu starają się iść do przodu, walczyć o swoje szczęście, chociaż bywa niełatwo.
Aletta nadal prowadzi praktykę w gabinecie, który otrzymałam w spadku po swoim mentorze. Tak naprawdę już nie wyobraża sobie, żeby mogło być inaczej. Niestety to wcale nie jest takie pewne, że nadal będzie jej. Ktoś zamierza podważyć testament, a jeśli mu się uda, ona straci wiele. Jednak nie zamierza siedzieć z założonymi rękami, poddać się na starcie, tym bardziej że może liczyć na pomoc detektywa Wysockiego. Kto zamierza podważyć testament? Jaki wymyśli plan? Jak pomoże detektyw?
Życie Julii po zakończeniu toksycznego związku wcale nie jest takie łatwe. Kobieta walczy o odbudowanie życia, pozbieranie się, pokonanie lęków, które nadal jej towarzyszą. Wdaje się w nową relację. Tylko czy to aby dobry pomysł? Czy jest na to gotowa?
Eryka zmieniła w swoim życiu bardzo wiele, jednak to nie koniec. Musi poradzić sobie z diagnozą, którą postawiła jej Aletta, ze swoimi uczuciami i zastanowić się co dalej. Przed nią wiele decyzji, od których będzie zależeć jej przyszłość. Czy sobie poradzi? Czy otworzy swoje serce na miłość?
Tom pierwszy mi się podobał, dlatego z ciekawością zabrałam się za czytanie drugiego, mając już swoje oczekiwania. Nie zawiodłam się ani trochę. Dalsze losy trzech kobiet mi się podobały. To trzy historię, o trzech kobietach, które los postanowił w pewnym momencie połączyć.
To jedna z tych książek co porusza wiele trudnych tematów (nie zdradzę wam jakich, to musicie sami odkryć podczas czytania). Czytało się ją dość szybko, a podczas czytania towarzyszyły emocje, osobiście niejednokrotnie miałam świeczki w oczach, ale również były momenty, w których gościł wielki uśmiech na twarzy.
Głównymi bohaterkami pozostają Aletta, Eryka i Julia. Każda z nich się zmieniła, stała się na swój sposób dzielniejsza, odważniejsza. Wszystkie trzy nadal darzę sympatią i mocno im kibicowałam, aby ich życie w końcu było pełne słońca.
„Kobieta w burzy” to książka, w której poznałam ciąg dalszy historii trzech kobiet - Aletty, Eryki i Julii, bohaterek poznanych w książce pt.: „Kobieta w deszczu”. Według mnie była ciekawa, a podczas czytania dostarczyła mi wiele emocji. Ze swojej strony polecam.
Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA
„Kobieta w burzy” to druga część z serii „Saga nadmorska”.
Autorka przenosi nas do Kołobrzegu, gdzie podczas deszczu i budzącej się do życia przyrody poznamy dalszą historię trzech kobiet.
Psychoterapeutka Aletta Różańska osiągnęła pewną stabilizację, jednak cały czas boi się o utratę spadku po swoim mentorze.
Życie Julii po związku z manipulatorem powoli się normuje, ale przed kobietą jeszcze długa droga do zrozumienia, że jej poprzedni związek nie rozpadł się z jej powodu.
Eryka kiedyś robiła wszystko dla swojej rodziny. Pranie, sprzątanie, gotowanie, a gdzie w tym wszystkim miejsce dla niej? Po odejściu z domu układa swojej życie na nowo. Walczy o dobre relacje z synami i byłym mężem. Czy uda im się poukładać swoje sprawy bez kłótni i pretensji?
Książka porusza bardzo ważne tematy, takie jak depresja, związek z osobą narcystyczną, manipulacja.
Nie bójmy się szukać pomocy u psychoterapeuty. Czasami rozmowa to wszystko czego potrzebujemy.
Z niecierpliwością czekam na tom trzeci.
Polecam
Saga nadmorska opowiada historie trzech kobiet, które wiele różni, ale łączy silna nić przyjaźni i kobiecej solidarności dająca im nawzajem siłę w momencie, gdy tego najbardziej potrzebują. Dorota Milli wprowadza nas w świat toksycznych związków, trudnych relacji i zaburzeń niszczących stopniowo psychikę i dewastujących niepostrzeżenie poczucie własnej wartości. Na przykładzie doświadczeń przyjaciółek tłumaczy mechanizmy, jakie kierują osobami toksycznymi i ich ofiarami. Pokazuje też ścieżki, które mogą wyprowadzić nas z deszczu i burzy z powrotem w słońce pozwalając znów cieszyć się życiem.
Brzmi trochę jak z poradnika psychoterapeutki? Bo jedna z bohaterek właśnie nią jest. Nie obawiajcie się jednak, bo to pięknie napisana, życiowa, ale pełna optymizmu powieść, w której każda z nas odnajdzie jeśli nie cząstkę siebie, lub podobieństwo do własnych doświadczeń, to wzruszającą i wartościową rozrywkę. Może dzięki niej uda nam się rozpoznać narcyza jeśli stanie na naszej drodze? A może zastanowimy się nad tym czego my chcemy zamiast skupiać się jedynie na zaspokajaniu potrzeb i oczekiwań innych?
Każdy z nas potrzebuje czasem dystansu i spojrzenia z boku, bo w codziennej gonitwie i przyzwyczajeniu możemy stopniowo zatracać własne marzenia zakładając, że nic dobrego na nas już w życiu nie czeka. A czasem wystarczy otworzyć się na zmianę i przestać zadręczać przeszłością.
"Przeszłość już się wydarzyła, niczego w niej nie zmienisz."
Aletta, Julia i Eryka pokazują, że mimo trudnych doświadczeń z wzajemnym wsparciem potrafią odnaleźć siłę, by pójść naprzód. A w tej części wiele dzieje się w życiu osobistym i zawodowym kobiet. Przyjdzie im się zmierzyć z wieloma wyzwaniami, skonfrontować z własnymi lękami, ale i nieźle zaszaleć. Ciekawa jestem dalszych losów przyjaciółek i chętnie podążę za nimi na kołobrzeskie plaże wraz z trzecią częścią cyklu ,,Kobieta w słońcu".
,,Życie nie znosi pustki i zawsze na drodze pojawi się ktoś, kto ją wypełni"
Kilka tygodni temu, dzięki pierwszemu tomowi sagi nadmorskiej pt.: ,,Kobieta w deszczu" poznałam trzy wspaniałe kobiety, które są tak bardzo różne pod wieloma względami, ale mimo to los połączył ich drogi, by mogły odnaleźć swoją siłę. Ich dalsze losy możemy poznać w drugim tomie pt. ,,Kobieta w burzy".
Aletta Różańska z powodzeniem prowadzi gabinet terapeutyczny odziedziczony po swoim mentorze doktorze Boguszu Zakrzewskim. Jej praca z klientem cieszy się popularnością i przynosi pozytywne efekty, czego przykładami są Julia Ochota i Eryka Raczyńska. O ile potrafi pomóc innym, to gorzej jej idzie z samą sobą.
Julia próbuje na nowo ułożyć sobie życie, także uczuciowe, ale cały czas wisi nad nią piętno toksycznej relacji z Damianem. Jej przypadek pokazuje, jak bardzo tego rodzaju związki sieją spustoszenie na poziomie mentalnym i samemu trudno sobie z tym poradzić. Na szczęście Julia ma obok siebie troskliwego Wojtka, który jest całkowitym przeciwieństwem Damiana, ale cały czas dziewczyna nie potrafi wyjść ze swojej strefy komfortu i zaufać uczuciu, które rozwija się w jej sercu.
W zupełnie innej sytuacji jest Eryka, którą polubiłam najbardziej z trzech bohaterek. Jej trafne i celne riposty, podejście do życia, realne spojrzenie na rzeczywistość oraz energia zaraża innych, także czytelnika. Wie, czego chce, realizuje swoje marzenia, angażując przy tym Julię, ale gdzieś tam budzi się smutek, gdyż problemem jest kontakt z ukochanymi synami, którzy na razie trzymają dystans. Ma wsparcie nie tylko w przyjaciółkach, ale też w osobie byłego już sąsiada, Jerzego i jego córki Jagody.
Niestety na okładce części pierwszej, jak i drugiej nie zostało zaznaczone, że obie książki należą do tej samej serii. Nie ma też żadnej adnotacji na nich o tym, że jest to saga nadmorska. Dopiero na skrzydełku okładki i w Internecie odnalazłam taką informację. Widząc na stronie Sztukatera tytuł ,,Kobieta w burzy" skojarzyłam go z tytułem ,,Kobieta w deszczu", gdyż zarówno szata graficzna, jak i zdjęcie ładnej kobiety na froncie powieści nawiązuje do pierwszego tomu. Dobrze by było, żeby wydawnictwa zadbały zawsze o tę sferę wydania, gdyż książki są przeznaczone dla czytelników, którzy lubią mieć jasną sytuację. I o tym należy pamiętać.
To jedyne moje zastrzeżenie do tej serii, ponieważ napisana historia przez panią Dorotę Milli mnie zachwyciła. Nie jest to typowa lektura obyczajowa, gdyż nie ma w niej przeciągających się opisów analizujących przez bohaterki jakiejś sytuacji czy swoich odczuć. Śledzimy ich dalsze losy płynnie i bez znużenia, mimo że poza główną osią wydarzeń, mamy okazję zaglądać do ich umysłów, ale też do stanów psychicznych osób drugo- i trzecioplanowych. Jest to możliwe, gdyż Aletta, jako psychoterapeutka, przeprowadza sesje ze swoimi klientami, a my możemy poznawać różne problemy natury psychologicznej, z którymi borykają się nie tylko pojawiające się w gabinecie Aletty osoby, ale są to też życiowe dylematy wielu osób w realnym życiu. Z tego względu powieść przybiera bardzo autentyczny i życiowy charakter. Scenki z sesjami, ale też problemy bohaterek sprawiają wrażenie jakby wyjętych z codziennego życia społeczeństwa. W ten sposób autorka porusza wiele zagadnień, zwracając uwagę na to, że umiejętnie pokierowana osoba może sobie poradzić z każdym dylematem.
Druga odsłona sagi nadmorskiej pt.: ,,Kobieta w burzy" dorównuje pierwszemu tomowi tej serii zarówno stylem, formą, jak i fabułą, która toczy się w sposób przyciągający uwagę. ,,Kobieta w deszczu" pozostawiała nas w momencie podjęcia decyzji o życiowych zmianach przez trzy kobiety, chociaż najbardziej odporną na transformację swego zachowania była i jest Aletta. Ich życie zaczęło nabierać nowych barw i właściwie na tym mogłaby skończyć się ta historia. Na szczęście autorka pociągnęła tę opowieść dalej i nie napisała jeszcze ostatniego słowa, gdyż niektóre wątki pozostały jeszcze bez odpowiedzi. Pisząc tę historię pokazała w obu tomach, że czasami trzeba włożyć wiele własnej woli i chęci, by życie odmieniło się na lepsze.
Egzemplarz książki otrzymałam od portalu Sztukater
Chociaż w części tej obecne są wszystkie trzy bohaterki to mam wrażenie, że autorka najwięcej miejsca poświęciła w niej Eryce, pokazując, iż kobieta po 40-stce, mimo że spełniona zawodowo na skutek pewnych kolei losu dusi się w swojej rodzinie i w efekcie kumulacji wielu wydarzeń oraz związanych z nimi przeżyć i emocji popada w kryzys wieku średniego...
Jednak dzięki przyjaciółkom oraz fachowej wiedzy i pomocy Aletty znajduje w sobie siłę i odwagę, by wyrwać się z życiowego marazmu i krok po kroku dążyć ku wewnętrznemu wyzwoleniu, pewnego rodzaju odrodzeniu oraz spełnianiu kolejnych pojawiających się w jej głowie i sercu marzeń, a być może również nowej miłości...
Rzecz jasna losy pozostałych bohaterek nie zostają w żadnym razie zupełnie pominięte.
Jeśli chodzi o Julię to obserwujemy nadal jej proces wyzwalania się z bardzo mocno zaniżonego poczucia własnej wartości spowodowanego długotrwałym, toksycznym związkiem. Dzięki Eryce i jej ,,Ptaszynie" Julia coraz bardziej nabiera wiatru w żagle i z nadzieją oraz otwartością czeka na to, co szykuje dla niej los.
Aletta natomiast znów współpracuje z detektywem Wysockim, czy tym razem uda im się rozwikłać pewną zagadkę, a jeśli tak to, co kryje się za jej rozwiązaniem? - tego dowiecie się z kart książki. W tej opowieści sympatyczna terapeutka uczy się również jak nie żyć wyłącznie pracą, lecz mieć także przynajmniej odrobinę życia prywatnego - i tutaj również nie obejdzie się bez zawirowań, ale po szczegóły zapraszam Was do wnętrza powieści.
,,Kobieta w burzy" to historia o kobietach i dla kobiet. Promieniuje z jej kart siła kobiecej przyjaźni i hart ducha różnorodnych bohaterek. Każda z nich, choć poznaczona życiowymi bliznami i doświadczona wieloma egzystencjalnymi burzami dzięki wsparciu pozostałych odnajduje w sobie odwagę i siłę, aby dać sobie szansę na nowy początek.
Jest to także opowieść o relacjach międzyludzkich, które przybierają bardzo różne oblicza - bywają toksyczne i raniące, a z takich trzeba i jak widać to w książce można się wyzwolić. Bywają też trudne i nadszarpnięte, ale można próbować je naprawić, co się udaje jeśli tylko obie strony mają taką wolę. Są też relacje wspierające i wewnętrznie nas budujące oparte na wzajemnym dawaniu i braniu, z których należy czerpać pozytywną energię.
O wspomnianych powyżej różnorodnych formach relacji międzyludzkich przeczytacie na kartach ,,Kobiety w burzy", do czego bardzo Was zachęcam. Jest to proza refleksyjna, pokazująca zawiłości ludzkiej egzystencji, tchnąca nadzieją na lepsze jutro, czasem odrobinę nostalgiczna, a w innym swoim fragmencie zabawna. Interesujące i sympatyczne bohaterki kradną serce i uwagę czytelnika.
Polecam.
* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2023/10/nikt-nie-moze-cofnac-sie-w-czasie-i.html
"Niesprawiedliwość boli, ale czasem nie warto marnować energii na rewanż".
Aletta Różańska mieszka w Kołobrzegu, jest psychoterapeutką i psychologiem. Po śmierci jej mentora, przyjaciela i jakby ojca otrzymała spadek - gabinet, w którym na dobre się zadomowiła. Jej codzienność jest uporządkowana i zaplanowana, całkowicie wypełnia i pochłania ją praca. Wtedy dowiaduje się, że jest ktoś, kto chce podważyć testament, co grozi utratą gabinetu. Jednak Aletta nie poddaje się, otwarcie gabinetu i zyskanie pacjentów kosztowało ją całkiem sporo. Z pomocą przychodzi jej detektyw Wysocki. Jej przyjaciółki Eryka i Julia po życiowych zawirowaniach próbują zacząć wszystko od nowa. Czy im się uda? Ich przyjaźń się umacnia, na każdym kroku wspierają się i pomagają. Czy znajdą w życiu to, czego szukają?
Drugi tom cyklu "Saga nadmorska" bardzo przyjemnie mnie zaskoczył. Z ciekawością przeniosłam się do świata stworzonego przez Panią Dorotę i dobrze mi tu było. Wielowątkowa akcja powieści toczy się swoim rytmem, fabuła ciekawie poprowadzona, ukazuje pokomplikowane kobiece losy. Aletta, Julia i Eryka, bardzo różnią się od siebie, inaczej patrzą na życie, mają inny bagaż doświadczeń. Są różne i jednocześnie bardzo do siebie podobne. Ich przyjaźń się umacnia, zacieśnia, zaczynają być dla siebie ogromnym wsparciem. Poczułam do nich ogromną sympatię.
Walka o własne marzenia, o siebie, ogromna odwaga, by ruszyć do przodu, własną drogą, wbrew wszystkiemu. Uwolnienie się z toksycznego związku, który wyniszczał, przepracowane traumy, zagubienie, depresja, radosne wzloty i bolesne upadki, kobieca solidarność, rodząca się miłość. A wszystko to otulone pięknem morskich krajobrazów.
Wciągająca, ważna, słodko-gorzka, bardzo emocjonalna opowieść. O przyjaźni, o podejmowaniu trudnych decyzji, o tym, że warto prosić o pomoc. Powieść daje do myślenia, napawa optymizmem i nadzieją na lepszą przyszłość. O kobietach i dla kobiet. Bardzo polecam całą serię.
Kobieta w Burzy" - Wzruszająca Kontynuacja Przygód Kobiet z "Kobiety w Deszczu".
Dorota Milli w swojej najnowszej powieści, "Kobieta w Burzy," zabrała mnie w kolejną pełną emocji podróż w towarzystwie ulubionych bohaterek. Ta kontynuacja wnosi świeżość i nowe wyzwania, które pochłaniają od pierwszej do ostatniej strony.
Losy Julii, Eryki i ich ukochanej terapeutki Aletty kontynuują się w Kołobrzegu, gdzie kolejne rozdziały ich życia się rozgrywają. Opowieść o sile kobiecej przyjaźni, wsparciu i wzajemnej akceptacji, które napotykają na swojej drodze.
Julia, Eryka i Aletta, każda z nich ma swoje własne tajemnice i demony, którym muszą stawić czoła, jednak dzięki wsparciu przyjaciółek odkrywają w sobie siłę, by się zmierzyć z przeciwnościami losu. Wszystkie trzy kobiety udowadniają, że nawet w najtrudniejszych chwilach można znaleźć drogę do szczęścia i samorealizacji.
Arletta, będąca terapeutką, znajduje się w sytuacji, w której musi zmierzyć się z niechęcią rodziny swojego zmarłego mentora, by bronić swojego dziedzictwa. Julia, po toksycznym związku, walczy o siebie i swoją niezależność. Eryka, z kolei, po zdradzie męża, kieruje się w stronę swojego marzenia o własnej kawiarni.
Ich opowieści ukazują, że każda z nas może znaleźć wewnętrzną siłę, by przekształcić trudności w możliwości.
Milli nie tylko snuje ciekawą fabułę, ale również wplata w nią głębokie przemyślenia o życiu, miłości i zdolności do przetrwania trudności. Ta powieść podziałała na mnie jak terapia, otwierając oczy na możliwości, które tkwią w każdej z nas.
To historia o kobietach, które stawiają czoła burzom w swoim życiu, niezależnie od tego, czy są to burze emocjonalne czy zewnętrzne przeciwności. Ta książka podkreśla, że niezależnie od tego, co nas spotyka, możemy znaleźć wsparcie i siłę w relacjach z innymi oraz w sobie samych.
To godna kontynuacja sagi o trzech silnych kobietach, którą warto przeczytać.
STARY DOM Z MROCZNĄ HISTORIĄ, SĄSIEDZKIE TAJEMNICE I PIĘKNE NADMORSKIE KRAJOBRAZY! Wiosna w Ustce budzi się do życia, a wraz z nią pojawia się miłość...
Liwia Duńczyk zawodowo zajmuje się zarządzeniem kryzysowym, a pesymistyczne scenariusze wypełniają jej każdy dzień. Na szczęście wytchnienie przynoszą...
Przeczytane:2024-01-05, Ocena: 6, Przeczytałam, 52 książki 2024,
„Kobieta w burzy” Doroty Milli to drugi tom Sagi nadmorskiej, o której rozmawiałam jakiś czas temu z autorką. Stanowi ona kontynuację „Kobiety w deszczu”, ale pisarka zadbała, aby czytelnicy nie mieli obowiązku zapoznać się z tą książką. Każdy więc bez problemu zrozumie fabułę.
Tym razem trzy bohaterki znajdujące się na zakręcie, czyli Aletta Różańska, Eryka oraz Julia kolejny raz zmierzą się z własnymi słabościami, ale każda z nich z zupełnie innymi.
Terapeutka będzie musiała zawalczyć o własną spuściznę po doktorze Bo, jak zwykła nazywać swojego mentora. Jego bliscy spróbują podważyć testament i odebrać jej ukochany gabinet. Na domiar złego, detektyw Wysocki poprosi ją o dość nietypowe wsparcie psychologiczne w pewnej bardzo delikatnej sprawie. Czy tym dwojgu uda się zachować zawodowe relacje i nie przekroczyć granic prywatności, o które tak bardzo dba Aletta?
Julia po raz kolejny postara się zmierzyć z przeszłością, nieudanym związkiem i zranioną miłością do toksycznego partnera Mateusza dotkniętego zaburzeniem osobowości narcystycznej. Czy znajdzie w sobie siłę, aby na zawsze pożegnać się z mężczyzną i odnaleźć swoją drogę życiową? Co zrobi, gdy na horyzoncie znów pojawi się Wojtek?
Co ze swoim małżeństwem zrobi Eryka, która postanowiła tym razem, zamiast o rodzinę, zatroszczyć się tylko o siebie? Czy będzie umiała na nowo poskładać relacje z dziećmi? Jakie miejsce w jej życiu zajmie wciąż obecny mąż?
Jedno jest pewne: wszystkie kobiety znów czeka ciężka, pełna wyzwań praca nad sobą, nad poczuciem własnej wartości oraz walką o szczęście, którego pragną. Najpierw jednak muszą poznać siebie od nowa, pokonać demony przeszłości, pogodzić się ze stratą i przeżyć w spokoju pewnego rodzaju żałobę. W życiu bowiem najpierw musi się coś rozsypać, aby potem było co zbierać.
Autorka znów w sposób przystępny serwuje czytelnikom kolejną dawkę wiedzy na temat osobowości narcystycznej. Wskazując najbardziej nieoczywiste i niewidoczne dla przeciętnego człowieka cechy, które zdradzają jego dysfunkcję. Daje tym samym przestrogę osobom, które spotkały, spotykają albo spotykać będą na swojej drodze taki typ osobowości. Tedy muszą wiedzieć, jak się uwolnić z toksycznej relacji albo poradzić sobie po traumie, gdy wyjdą już z takiego związku. Łatwo bowiem popaść w poczucie winy oraz zatracić swoje poczucie własnej wartości. Taki los niestety spotkał Julię, która – mimo poniesionych strat moralnych – próbuje odnaleźć się po stracie, jak jej się wydawało, miłości jej życia.
Erykę zaś dopadł kryzys wieku średniego i – jak się okazuje – nie jest to przypadłość jedynie mężczyzn. Charyzmatyczna i pełna wdzięku właścicielka kawiarni zmienia swoje życie na lepsze i – co najlepsze – wciąga w swój biznes Julię, a Aletta zdaje się nieustannie im kibicować jako ich terapeutka. Wielka szkoda, że w jej życiu pozostaje jeszcze kilka tajemnic do odkrycia. Jakich? Przekonacie się sami, gdy sięgniecie po „Kobietę w burzy”. Naprawdę warto, ponieważ książka nie tylko jest idealną historią dla spragnionych przygód kobiet, ale też skłania do refleksji nad własnymi priorytetami, życiem oraz pozwala zastanowić się na zmianą postrzegania siebie. Fajnie jest przecież spojrzeć na samą siebie oczami obcych i obiektywnych osób. Terapia to idealny sposób na dokonanie zmian w codzienności, jaka nas otacza. Nikt przecież za nas nie zmierzy się z własnymi bolączkami. Trzeba jednak znaleźć na to motywację, siłę oraz chęć.
Dlatego ta historia opowiada nie tylko o traumie przeszłości, skomplikowanej ludzkiej psychice, życiowych zakrętach, ale też o prawdziwej, kobiecej przyjaźni pozbawionej zazdrości i zawiści, lecz takiej wspierającej w każdej sytuacji, szczególnie gdy w życiu człowieka pojawia się burza z piorunami strzelającymi w nas bez ostrzeżenia. Daje nadzieję na istnienie bezinteresownej i lojalnej bliskości dusz rozumiejących się niemal bez słów.
Tutaj smutek miesza się z radością, a miłość z cierpieniem. Zupełnie jak u każdego z nas. Autorka zadbała o pełną paletę emocji. Gratuluję i już niecierpliwie oczekuję finału tej fascynującej historii.