Klub mało używanych dziewic

Książka niezwykle lekka, przyjemna i pozytywna. Pokazuję jak to kobiety są twarde, zmagają się z przeciwnościami losu i śmieją się niepowodzeniom w twarz. Lekkie pióro, zabawne dialogi i ciekawe postaci, tyle wystarczy do dobre książki na jesienny mglisty wieczór.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W książce pełno lekkich dialogów i dowcipnych sytuacji. To książka o realizacji marzeń, o szczęściu i uczuciach, a także o tym, jak ważna jest przyjaźń. To lektura zdecydowanie dla kobiet. Z całą pewnością sięgnę po dalsze losy bohaterek.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwsza część trylogii o czerech niesamowitych kobietach, którym nieobce są problemy i kłopoty, ale także radości i humory. Bardzo lekka i przyjemna książka, do której chce się później wracać, tak jak ja to zrobiłam:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lekka lektura o grupce przyjaciółek i ich perypetiach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niepowtarzalny styl Moniki Szwaji i w tej książce przybiera postać oryginalnych nazwisk, imion, misternie plecionych ludzkich historii. Cztery przyjaciółki dobiegające czterdziestki postanawiają zrobić w życiu coś konstruktywnego dla ludzkości. Ich zespół, okrzyknięty przez podchmielonego kolegę na spotkaniu klasowym tym jakże szokującym mianem, faktycznie zaczyna pomagać ludziom dookoła. Ale nie jest to działanie grupowe - każda z nich znajduje odpowiadającą sobie działkę, w której najlepiej się realizuje. Jak to wygląda i do czego doprowadzi bohaterki także w ich życiu osobistym - warto poczytać przy kubku herbaty.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Głównymi bohaterkami są absolwentki pewnego szczecińskiego liceum. Agnieszka Borowska to piękna, zgrabna i elegancka kobieta z wykształcenia historyk. Pełni ona funkcję dyrektora prywatnego liceum ogólnokształcącego w Szczecinie i uczy historii w tej szkole. Jej jedynym towarzyszem życia jest kot Rambo. Ma skłonności do konfabulacji i do wyimaginowanych przyjaciół, w tym kochanków. W szkole zawsze była prymuską, w pracy również jest przebojowa, a ponadto lubiana. Nie miała dobrego kontaktu z rodzicami. Alina Grosik pracuje w banku, samotnie wychowuje nastoletnią córkę Jadwigę, która w trudnym okresie dojrzewania nie jest miłym dzieckiem; nie radzi sobie z jej wychowaniem. Małżeństwo Aliny trwało bardzo krótko. Michalina Hart - w połowie Polka, w połowie (po ojcu) Irlandka. Jest projektantką zieleni na cmentarzu. Jest samotną kobietą, mieszka z matką, ojciec opuścił je, gdy Michalina miała 6 lat. Matka Michaliny jest zaborczą egoistką, pragnącą stałej uwagi ze strony córki. Michalina pragnie zaś ułożyć sobie życie po swojemu, nie ma jednak siły, by przeciwstawić się matce. Marcelina Heska - projektantka ogrodów, ma narzeczonego Mikołaja Firleja, z którym mieszka od kilku lat, spodziewają się dziecka, w związku z czym będzie zmuszona przez jakiś czas nie pracować. Przyjaciółki spotykają się podczas powtórki studniówki. W czasie rozmowy podczas balu w szkole cztery przyjaciółki dochodzą do wniosku, że w ich życiu czegoś brakuje. Postanawiają więc to zmienić, założyć klub na wzór towarzystwa wzajemnej adoracji i dokonać czegoś pożytecznego. Kolega pod wpływem alkoholu podsuwa im nazwę - Klub Mało Używanych Dziewic; okazuje się, że dowcipna i nieco przewrotna nazwa bohaterkom przypadła do gustu. Agnieszka postanawia zaopiekować się starą i schorowaną sąsiadką - panią Różą. Nie jest to jednak zadanie łatwe, gdyż starsza pani ma kłótliwy charakter, a przy tym nie bardzo chce przyjąć oferowaną pomoc. Marcelina z uwagi na stan błogosławiony jest na razie wykluczona z aktywności w klubie, jednak ma służyć myślą i radą. Agnieszka podejrzewa, że Mikołaj nie jest odpowiednim partnerem dla Marceliny, ale koleżanki nie pozwalają jej się wtrącać pomiędzy narzeczonych. Wkrótce przekonują się jednak, że Marcelina nie może liczyć na Mikołaja. Alina rozpoczyna wolontariat w szpitalu na dziecięcym oddziale onkologicznym. Jej zadaniem jest rozmawianie z małymi pacjentami, opowiadanie ciekawych historii, czytanie książek, zabawa, a przede wszystkim pocieszanie i przytulanie dzieci. Dzięki temu niełatwemu zajęciu zaczyna inaczej postrzegać świat, problemy, a także inaczej patrzy na zachowanie własnej córki. Te trzy kobiety nie radząc sobie z własnymi problemami, lękami i nerwicą, szukają wsparcia u lekarza psychiatry Grzegorza Wrońskiego, który jest nie tylko znakomitym specjalistą, ale też uroczym człowiekiem. Z jego pomocy medycznej nie korzysta jedynie czwarta "dziewica". Michalina z kolei pragnie udzielać się w hospicjum, jednak współpracujący z nim ksiądz odwodzi ją od tego pomysłu. Stwierdza, że kobieta za dużo ma do czynienia z grobami, pracując na cmentarzu, a jeśli koniecznie chce pomóc hospicjum, może zaprojektować dla niego ogród. Pod wpływem rozmów z księdzem Michalina zwalnia się z dotychczasowego stanowiska i rozpoczyna pracę w prywatnej firmie zajmującej się projektowaniem ogrodów. Dzięki nowym celom i zajęciom życie czterech bohaterek zaczyna się zmieniać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pogodna, a jednocześnie zachęcająca do refleksji książka o kobiecej przyjaźni. Dobra na każdą porę roku.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Swietna ksiązka prosta, lekka i nieskomplikowana dla zwykłych i niezwykłych kobiet :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo miło się czytało,tak na letnie popołudnia na trawie...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Polecam przyjąć w wersji audio jako tło do czynności dnia codziennego.

Jeśli zatem nie oczekujecie fajerwerków, a lekkiej i łatwiej lektury to po tę książkę sięgnąć.
Książka opowiada o czwórce przyjaciółek, które poszukują sensu egzystencji.

To coś w rodzaju Seksu w wielkim mieście, ale w polskich realiach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trochę komediowa opowieść o czterek koleżankach z liceum, które po latach spotykają się na powtórce z balu studniówkowego. Każda z nich wydaje się być po przejściach chociaż w oczach swoich koleżanek próbują uchodzić za bezproblemowe. Postanawiają na nowo odbudować swoje relacje i zakładają Klub mało używanych dziewic.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)