Judasz
Tosca Lee

Historia znana przez wszystkich. A może nie do końca? Jakie były motywy Judasza? Tego tak naprawdę nigdy się nie dowiemy. 

A może Judasz pragnął ocalić Jezusa, a nie skazać na śmierć? Może został oszukany przez tych, którym zaufał? 

Jest to lektura, od której nie mogłam się uwolnić ani na chwilę. Jest to jedna z tych pozycji, które na pewno warto przeczytać!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Ja, który się go zaparłem i wydałem nieprzyjaciołom. Ja, który umieram razem z nim. Moje imię stanie się synonimem zdrajcy. Ale on kochał swoich nieprzyjaciół. Kochał i mnie”.( fragm. powieści) Legendy mówiły, że był brzydki i rudy. Podobno matka porzuciła go tuż po urodzeniu, bo miała sen, że dziecko, które urodzi przyczyni się do wielkiego cierpienia niewinnego człowieka. Dante w swojej „Boskiej Komedii” umieścił go w ostatnim kręgu piekielnym – obok największych zdrajców Kasjusza i Brutusa. Jednak jego zdrada przewyższała swoją rangą każdą inną. Jego imię kojarzono z nieszczęściem i śmiercią, stało się synonimem fałszu, obłudy i zdrady. Judasz – najbardziej ponura i przeklęta postać w historii zbawienia. W swojej powieści „Judasz” Tosca Lee właśnie jemu oddaje głos. Palestyna pod panowaniem Cesarstwa Rzymskiego to miejsce, które aż kipi od nienawiści do najeźdźcy. Punkt zapalny na mapie Imperium Rzymskiego, które tylko czeka na swojego przywódcę, który porwie prawowierny naród do wielkiej walki, która oczywiście zakończy się zwycięstwem. Pisma nie kłamią, prorocy mieli rację, już niedługo nastanie Królestwo Boże na ziemi. To w takim miejscu dorastał Judasz, przesiąknięty od najmłodszych lat powstańczymi ideami człowiek, którego rodzina za wiarę w nie zapłaciła najwyższą cenę. Kiedy kolejny mesjasz okazał się tylko buntownikiem, którego wraz z jego poplecznikami zmiótł z powierzchni ziemi Rzym, sześcioletni Judasz zostaje z brzemieniem okrutnych wspomnień- uprowadzonego brata, ukrzyżowanego ojca i matki, która, by ocalić chłopca, podjęła się najstarszej profesji świata. Kiedy po wielu latach Judaszowi udaje się z trudem poukładać swoje życie na nowo- jego piękna żona Zuzanna spodziewa się długo wyczekiwanego dziecka- dochodzi do rozruchów i kolejnej tragedii. Zuzanna ginie w ulicznych zamieszkach. Załamany Judasz, który po uszy tkwił w politycznych rozgrywkach różnych faryzejskich stronnictw, spotyka na swojej drodze Jana, którego nazywają Chrzcicielem. Obmywa on w wodach Jordanu ludzi z ich grzechów. A Judasz tak bardzo pragnął przecież oczyszczenia, odpuszczenia swoich wszystkich win- tych wyolbrzymionych, które kładły się cieniem na jego dzieciństwie i, których skutków doświadczał aż do tego dnia. Czy Jan jest wyczekiwanym mesjaszem? Czy ten charyzmatyczny człowiek o osobliwym wyglądzie i zwyczajach, który już teraz porywa tłumy może zebrać armię, by zbudować nowe królestwo? Jan dawał nadzieję. Tę nadzieję otrzymał i Judasz. Przystaje do uczniów Jana, ale jest zafascynowany jego kuzynem tajemniczym Nazarejczykiem: „Gdy (…) podniósł na mnie wzrok, nie umiałem się przed nim ukryć. Podczas gdy pod spojrzeniem Jana czułem się obnażony, w zapadniętych oczach Nazarejczyka dostrzegałem sympatię – jakby żyły w nich tajemnica i cierpienia, wspólne nam obu. Wtedy po raz pierwszy ujrzałem człowieka, który miał zostać moim największym przyjacielem”. Judasz wkrótce przystaje do uczniów Jezusa i uczestniczy w Jego działalności, stając się świadkiem wielu cudów. Przemierzając wraz z Nim Judeę coraz częściej słyszy najbardziej zapalne słowo w tamtym okresie określające Jezusa – „mesjasz”. I coraz bardziej utwierdza się w przekonaniu, że oto nadszedł Ten, który zburzy stary ład i zaprowadzi zapowiadane przez proroków Królestwo Boże. Jednocześnie spostrzega, że działalność Jezusa nie wszystkim się podoba i są osoby, które pragną się pozbyć niewygodnego wichrzyciela, który przybył z zapadłej wioski. A Judasz uczyni wszystko, by uratować człowieka, który dał mu nadzieję, nie zauważając przy tym, że zrobi wszystko, czego potrzebowali wrogowie Nazarejczyka, by go zgładzić: „Mesith. Czyli prowadzący Izraela na zgubę. Zachwiałem się. To oskarżenie poważniejsze niż zarzut bluźnierstwa. (…)Targowałem się o życie mojego mistrza, by uchronić go przed oskarżeniem o bluźnierstwo. Sądziłem, że zapewniłem mu bezpieczeństwo, życie. Ale teraz wiedziałem: Od początku chcieli uznać go kusicielem. (…) Co ja zrobiłem? Wydałem mojego mistrza na śmierć”. Chociaż Judasz jest głównym bohaterem powieści Tosca Lee, warto również przyjrzeć się postaci Jezusa. Jawi się tutaj jako człowiek, którego natury ludzka i boska przeplatają się ze sobą, w rezultacie dając nam obraz osamotnionego i niezrozumiałego. Jezus przyszedł wypełnić swoja misję, odmienić serce pojedynczego człowieka, a nie zmieniać mapy polityczne ówczesnych czasów. Warto podkreślić, że nie rozumieją Go ci, którzy przecież pozostawali najbliżej Niego – apostołowie (między sobą zastanawiają się, czy aby nie jest szaleńcem, bo tak nielogiczne jest Jego postępowanie). Zaś sam Jezus zdaje się czynić wszystko, by złamać wszelkie zakazy i prawa – chociażby jadając z celnikami, przystając z nierządnicami i (o zgrozo!) uzdrawiając w dzień szabatu. Tylko kobiety, marginalnie nakreślone w tej powieści, jak Maria matka Jezusa i Maria Magdalena wierzą i ufają w działania Nazarejczyka: „Czułem się zawstydzony jej pięknem, sama jej czystością- nie tym, co powiedziała(…) – lecz jej uczuciem i miłością, które wylewały się z niej niczym perfumy. Czy miałbym tyle odwagi, ile ma ona?”. Judasz w tej historii otrzymał głos, ale się nie usprawiedliwia, nie wybiela. Za to otrzymujemy postać człowieka uwikłanego w historię swoich czasów, który podjął złą decyzję w dobrej wierze. Nie przewidział jej następstw, co w konsekwencji doprowadziło go do tragicznego końca. Jednak autorka przypomina, że Judasz był też osobą, która w okrutnym dramacie kaźni Chrystusa musiała odegrać swoją niedobrą rolę, by dopełniła się historia zbawienia. Dzięki tej postaci człowiek może spojrzeć w głąb siebie i zapytać siebie samego: ile z Judasza jest we mnie? Ile jest wahań, niepokojów, dobrych chęci i złych decyzji, które w ostatecznym rozrachunku wydały różne owoce? I można zadać też najważniejsze pytanie – jak ja bym postąpił? „Judasz” Tosca Lee to powieść, która skłania do przemyśleń i refleksji. Opatrzona jest odautorskim komentarzem, w którym pisarka przedstawia motywy, które nią kierowały, by poświęcić książkę właśnie tej niechlubnej postaci. Mamy tam również informacje o źródłach, z których autorka korzystała ( jak ja to lubię w książkach osnutych na historycznych wydarzeniach) pracując nad swoją powieścią, bo- co warto podkreślić – książka jest mocno osadzona w historycznych kontekstach, ale nie obiega od tego, co znamy z Ewangelii. Całą powieść przeczytałam z zapartym tchem, chociaż od samego początku jest wiadome, że możliwe jest tylko jedno zakończenie. Sądzę, że jest to obowiązkowa lektura dla osób, które lubią podobne historie, ale także ci, którzy szukają wiary, wątpią i rozpamiętują swoje upadki znajdą w niej coś wyjątkowego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tosca Lee, autorka książki ponownie odkrywa życie Judasza. Zanim napisała książkę zapoznała się z setkami książek, filmów dokumentalnych, komentarzy, wykładów naukowych i artykułów. Książka rozpoczyna się w czasach panowania Cezara Augusta, kiedy Judasz miał zaledwie lat sześć. Mieszkał on wraz z rodziną w Jerozolimie, a później Seforis, gdzie zatrzymali się w domu Eleazara. W tej powieści autorka książki wcieliła się w głównego bohatera pokazując nam jego oczyma mość ale i zdradę Jezusa. W powieści Judasz, autorka wcieliła się w głównego bohatera, i jego oczami wykazała miłość i zdradę ucznia do swojego mistrza. Autorka ma dar pisania. Historia opisana w książce jest dopracowana. Książka napisana jest ciekawym, wartkim językiem co powoduje, że czyta się ją bardzo szybko i przyjemnie. Książka napisana ciekawym językiem,jest wciągająca i czyta się ją bardzo szybko.Opowiada historię, z perspektywy najbardziej tajemniczej i chyba najtragiczniejszej postaci Nowego Testamentu- Judasza.Czytając książkę,zastanawiałam się,jak to było naprawdę z Judaszem.Dlaczego zdradził? .Czy mogło być tak,jak opisała to autorka?. To bardzo ciekawe,wszystkiego dowiemy się już po tamtej stronie.Książkę polecam,jest super. Periodyk ten sprawia, że człowiek inaczej spojrzy na Judasza. Spojrzy jak na kogoś kto zmagał się z codziennością ale miał marzenia. Książka wywołała we mnie bardzo silne emocje. Pokazała mi że Judasz wywołuje ta pozycja.Judasz to człowiek pełen smutku i do cna nieszczęśliwy, nie potwór bez serca.Wyłania się tu mężczyzna, z którym może się utożsamiać każdy.Polecam, książka spełniła swoje zadanie, czyli wywołuje emocje i pozostaje na długo w pamięci. Pozwoliła ona spojrzeć inaczej na Judasza i poznać go bardziej ale także poznć Jezusa. Polecam wam tę książkę. Tosca Lee jest autorką wielokrotnie nagradzaną za swoje powieści. Jest ceniona za swój kunszt pisarski, Jej bohaterowie są postaciami wielowymiarowymi natomiast historie dopracowane pod każdym względem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Judasz-zdrajca Jezusa, kłamca i rzezimieszek. Wydaje się Wam, że wiecie wszystko o nim? Nic już Was w jego historii nie zaskoczy? To nie czytaliście powieści ,,Judasz" autorstwa Tosci Lee. Tosca Lee na nowo odkrywa życie Judasza. Przed napisaniem książki zapoznała się z setkami książek, filmów dokumentalnych, komentarzy, wykładów naukowych i artykułów. Współpracowała też z zespołem naukowców. Dzięki temu napisała epicką powieść o największym zdrajcy świata. Opowieść rozpoczyna się, gdy sześcioletni Judasz wraz z rodziną opuszcza Jerozolimę za panowania Cezara Augusta i udaje się do Seforis. Wkrótce dowiadują się, że Herod wydał rozkaz do rzezi podczas święta Paschy. Ginie trzy tysiące ludzi. Po śmierci Heroda przez kraj zaczynają przetaczać się fale powstań. Żydzi napadają na Rzymian. W Seforis Judasz udaje się z matką do źródła u podnóża góry, by zaczerpnąć wody i przynieść do domu, w którym pozostał ojciec i starszy brat Jozue. Przed wyjściem opluł starszego brata ze złości i zazdrości, gdyż ten brał już udział w różnych sprawach ojca, a on był jeszcze za mały i jego obowiązkiem była pomoc matce. Miasto w tym czasie zostaje otoczone przez legiony rzymskie. Judasz z matką ukrywają się w grobowcu wydrążonym w wapiennej jaskini podobnie jak inni ludzie, którzy czerpali wodę i zostali zaskoczeni oblężeniem. ,,Tamtej nocy obiecałem Panu, że nigdy już nie splunę na brata, że będę najlepszym nauczycielem Prawa, że będę gorliwy i czysty po wszystkie dni mojego życia, jeśli tylko Jozue i ojciec - i Sefora też- zdołają uciec, albo tym lepiej, jeśli to wszystko okaże się snem." W jaskini siedzieli osiem dni i byli otępiali z głodu i odwodnieni. Po wyjściu z niej skierowali się do miasta. Przechodzili w makabrycznym korytarzu utworzonym z setek ukrzyżowanych ludzi. W ten sposób Rzymianie w najbardziej upokarzający i bolesny sposób karali, a jednocześnie ostrzegali, że kto nie podda się ,,krzyżowi rzymskiej okupacji" zginie. Pośród ukrzyżowanych Judasz znalazł też ojca. ,,Moje uszy wypełnił przeraźliwy dźwięk. Dopiero kiedy matka mnie objęła, tłumiąc krzyk, zdałem sobie sprawę, że wydobył się on z moich ust. Wyłem, miotałem się, rwałem włosy z głowy-nie dlatego, że tak nakazywała tradycja, ale dlatego, że nic mi nie pozostało. Chciałem do niego podejść, uwiesić się na nim, ale byłem równie spragniony jego dotyku, co przerażony. Jego spokojne objęcia, skóra pachnąca słońcem, broda pachnąca ogniem-odeszły bezpowrotnie. Mój ojciec pokryty był zakrzepłą krwią i muchami...Tam u stóp ojca, umarłem." Brat Jozue został uprowadzony do niewoli. Judasz w powieści Tosci Lee nie jest tylko postacią biblijną, jest człowiekiem z krwi i kości. Widać jak się zmienia. W dorosłym życiu był uważany za człowieka bardzo dobrze wykształconego, przychodzono do niego po rady. On jednak nosił w sobie przeszłość. Nie mógł zapomnieć, że kiedyś przez tydzień mieszkał w grobie, że jego ojciec nosił piętno ukrzyżowanego, że jego matka oddała się mężczyźnie z ulicy, by zapewnić mu wyżywienie i dach nad głową. Uważał, że przez całe życie skąpany był w nieczystościach, przeżywał ciągłe rozterki. Tosca Lee ma dar pisania. Jej bohaterowie są wielowymiarowi, a historie dopracowane w najdrobniejszych szczegółach. Przedstawiła w doskonały sposób tło historyczne, polityczne i teologiczne. Mrożące krew w żyłach opisy poczynań Rzymian, Syryjczyków i Arabów napadających na Żydów pod sztandarem imperium rzymskiego. Odwzorowała każdy szczegół historyczny z życia Judasza. Pokazała, że splot wydarzeń, dramat oraz wewnętrzne zmagania miały wpływ na jego postawę i to, że zdradził swojego przyjaciela Jezusa. Wyczuwalne jest napięcie jakie tworzyło się wokół Mesjasza. Po przeczytaniu ,,Judasza" Tosci Lee już nie patrzę na Judasza, jak na największego zdrajcę w ludzkości, ale jak na człowieka, który zmagał się z ówczesną codziennością, miał nadzieje i marzenia. Dzięki mistrzowskiemu pisarstwu autorki mogłam zajrzeć w głąb umysłu i serca Judasza, poznać motywy jego działań i spojrzeć na tę postać historyczną w całkiem nowym świetle. Pisarstwo Tosci Lee jest znakomite, prawdziwe, szczere, doskonałe. Powaliło mnie na kolana:) ,,Judasz" to powieść, którą musicie przeczytać! http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tosca Lee to bestsellerowa autorka, wielokrotnie nagradzana za swoje powieści, a jej historie są dopracowane w najdrobniejszych szczegółach. W powieści Judasz, autorka wcieliła się w głównego bohatera, i jego oczami wykazała miłość i zdradę ucznia do swojego mistrza. Judasz mając 12 lat za przyczyną swojego brata umiał czytać po armeńsku, hebrajsku i grecku, zaś gdy skończył 16 lat syn Heroda Archelaos poniósł całkowitą klęskę jako król i skazano go na banicję, a Judea przeszła pod rządy Rzymu. Wtedy Judasz stracił ojca, brata i żonę z nienarodzonym synem. Wciąż jednak studiował i wypełniał prawo, oczekując nadejścia Królestwa. Zdał sobie jednak sprawę, że jest człowiekiem straconym, spragnionym jednak nadziei którą przez chwilę znalazł u brzegów rzeki Jordan, gdzie Jan Chrzciciel chrzcił Jezusa. Judasza prześladował wzrok Jezusa, i postanowił przyłączyć się do Niego, a Jezus zapytał „Jak cię nazywają?” „Judasz, syn Szymona”, a Jezus rzekł „Judaszu Isz – kariot, pójdź za mną”. Judasz przyglądał się Jezusowi, gdy uzdrawiał trędowatych i zastanawiał się co takiego dziwnego kryło się w Jego oczach? Judasz bił się z myślami, widząc jednocześnie wielką miłość Jezusa i ciągle powtarzał „Nie znasz mnie, gdybyś mnie znał nie chciałbyś mojego towarzystwa”, a Jezus pełen miłości i czułości rzekł ”Przyjacielu zostań ze mną…” A jednak Judasz zdradził swojego mistrza. Ewangelia wg. Św. Jana mówi, że Judasza opanował szatan. Czy diabeł opętał go dosłownie? Czy Judasz stał się ucieleśnieniem szatana – „kusiciela”? Czym różni się Judasz od Piotra, który zaparł się trzy razy Jezusa? Gdy podczas ostatniej wieczerzy Jezus przewiduje, że jeden z dwunastu go wyda, dlaczego Judasz pyta Mistrza ”Chyba nie ja?” i potem z tego powodu popełnia samobójstwo? Autorka stawia pytanie: „Czy Judasz został potępiony za czyn, który naznaczył jego życie? Czy dostąpił przebaczenia nie żywiąc na nie żadnej nadziei? Czy w końcu jest postacią tragiczną, bo zapłacił najwyższą cenę? Autorka zmagając się z tymi pytaniami dostrzegła w Judaszu swoją osobę, dlatego wcieliła się w Judasza, a równocześnie rozkochała się w Jezusie. Będąc w Izraelu, stała nad Jeziorem Galilejskim, była w Synagodze Kafarnaum i wiele zrozumiała i się nauczyła. Ja osobiście myślę, że Judasz w swoim życiu bardzo się pogubił i czytając tę książkę, oraz patrząc na głównego bohatera myślę, że ja, ty, jak również wielu innych jest takim Judaszem, który kochając Jezusa sprzedał Go za 30 srebrników. Jednak wiem, że Boża miłość jest niezgłębiona, a skarby miłosierdzia nieprzebrane. Książka fantastyczna! Po prostu rewelacyjna, dająca czytelnikowi do myślenia, niepokojąca i poruszająca jego serce. Zwykliśmy myśleć, że Judasz to zły, rządny władzy i pieniędzy człowiek, który mógłby kopnącć drugiego i odejść niewzruszony, lecz nie wiecie nawet jak bardzo jest to mylne stwierdzenie. Po przeczytaniu Judasza zdałam sobie sprawę jakie ma znaczenie męka Jezusa. Zachęcam Was do czytania, bo to książka zapadająca głęboko w pamięć i jej po prostu nie można przegapić, lub przejść obok niej obojętnie. Moja ocena: 10/10 Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

to dosyć fajna powieść. Autorka przedstawia nam postać Judasza, którego nie znamy. Tutaj Judasz nie jest łotrem, zdrajcą, arcykłamcą czy potworem. Judasz autorki jest zwyczajnym człowiekiem. Ten wyklęty apostoł budzi wiele skrajnych emocji. To człowiek pełen rozterek, słabości, których nie potrafi ujarzmić czy choćby zrozumieć. Już sam wstęp zapowiada fascynującą przygodę. Pozwolę sobie ją zacytować – "Będę mówić, że go zdradziłem, że sprowadziłem jego wartość do 30 srebrników. Że zwróciłem się przeciwko swojemu mistrzowi. Nie znają mnie". Prawda, że fajne? Wraz z kolejnymi zdaniami zaczyna nas fascynować jego postać. Co ciekawe, Autorka nie dystansuje się od niego – daje Judaszowi wolność. Nie wartościuje jego czynów, nie wybiela, daje mu po prostu ludzki rys, tak odmienny od tego, co przylgnęło do jego osoby przez te 2000 lat. Warto po tę pozycję sięgnąć.

 

https://lubimyczytac.pl/ksiazka/296447/judasz/opinia/60311233?#opinia60311233

(Kliknij aby rozwinąć opinię)