Jedno z nas kłamie
Karen M. McManus

W szkolnej sali, po lekcjach, spotkali się księżniczka, kujonka, sportowiec, diler i twórca aplikacji bazującej na najpilniej skrywanych sekretach uczniów. Ten ostatni nie wyszedł z tego spotkania żywy. Co się wydarzyło przez te kilka minut? Które z nich miało motyw, by zabić?

„Jedno z nas kłamie” to w moim odczuciu powieść dość zaskakująca. Przede wszystkim ze względu na przyporządkowanie jej do grupy mroczniejszych gatunków, do których nie do końca pasuje. Sięgając po nią spodziewałam się dobrego thrillera, z nastawieniem nie tylko na intrygującą akcję, ale i psychologię postaci. Szybko jednak przekonałam się, że to książka niekoniecznie w takich klimatach. Niektóre elementy rzeczywiście budzą zaciekawienie, nieco trzymają w napięciu, druga część okazuje się bardziej dynamiczna, a zakończenie dobrze zagrane. Ja jednak podeszłam do niej jako do książki młodzieżowej z kryminalnym wątkiem i w moim odczuciu takie podejście sprawdzi się o wiele bardziej, nie rozczarowując tych, którzy liczą na dobry thriller.

Śmiało mogę rzec natomiast, że problem z gatunkiem tej powieści, to jedyny minus, jakiego się przy tej lekturze doszukałam. Bardzo podoba mi się sposób, w  jaki autorka postanowiła przedstawić nam tę historię. Decydując się na narrację pierwszoosobową oddała przy okazji głos każdej z postaci tego dramatu. Po kolei poznajemy ich wersję wydarzeń, tym samym nieco lepiej poznając ich samych. Myślę, że to najciekawsza możliwość poprowadzenia opowieści, pozwalająca nam aktywniej w niej uczestniczyć i przekonać się, że nie wszystko jest takie, jakie wydaje się na pierwszy rzut oka.

McManus przedstawiła nam grupkę postaci opartych na popularnym schemacie. Obok siebie ustawiła kujonkę, księżniczkę, sportowca i złego chłopca. Co jednak najciekawsze, swoim bohaterom nadała głębi, wzbogaciła ich o mocne charaktery, udowodniła, że potrafią zaskoczyć. Tym samym rozprawiła się ze stereotypami, podkreślając, że nie wszystko musi być czarne albo białe. W jej powieści księżniczka posiada więcej niż piękną buzię, kujonka potrafi zaskoczyć, a sportowiec ma wiele do ukrycia. Podczas lektury postacie te wywołują w nas konkretne emocje, nie pozwalają nam na obojętność.

Autorka zaprasza nas do świata nastoletnich bohaterów, skupiając się i na wzlotach i na upadkach. W przyjemny sposób łączy tematy znane i lubiane, jak nastoletnie miłości, konieczność decydowania o własnej przyszłości, szkolne skandale, głęboko ukryte sekrety. Powieść otrzymała młodzieżowy rys nie tylko dzięki młodym, zaskakującym bohaterom, ale również za sprawą lekkiego, stylizowanego na nastoletni języka. Dzięki temu czyta się szybko, bezproblemowo, po prostu dobrze. Krótkie rozdziały, swobodna narracja, interesująca fabuła sprawiają, że kolejne strony umykają nam w zaskakującym tempie.

„Jedno z nas kłamie” to bardzo przyjemna lektura. Choć spodziewałam się czegoś o nieco mroczniejszym przekazie, to nie żałuję poświęconego jej czasu. Interesujące sylwetki bohaterów szły w parze z rozwijającą się fabułą, zwrotami akcji i interesującym zakończeniem.

"To świetna historia: czwórka powszechnie znanych, atrakcyjnych uczniów podejrzana o morderstwo. I nikt nie jest tym, kim wydawało się, że jest."

Powieść przeznaczona dla młodych czytelników, ale i dorośli dobrze się w niej odnajdą. Fabuła rozgrywa się wśród siedemnastolatków, lecz nawet gdyby przenieść ją na bardziej dojrzałych bohaterów, również potrafiłaby wkręcić. Jestem pod wrażeniem, jak sprytnie poradziła sobie autorka z zawiązaniem wyjątkowo intrygującego scenariusza zdarzeń. Zaczyna od mocnego uderzenia na początku historii, później podsyca atmosferę niepewności, niewiadomej i wątpliwości, podrzucając sporo mylnych tropów, zaskakujących incydentów, nagłych zwrotów akcji i wartkich rytmów opowieści. Co prawda, mniej więcej w połowie książki, trafnie domyśliłam się prawdopodobnego finalnego rozwiązania zagadki kryminalnej, jednak były to domysły obarczone wątpliwościami, oparte bardziej na detektywistycznej intuicji wyrobionej czytaniem wielu thrillerów i kryminałów, niż na jednoznacznych przesłankach wskazywanych przez autorkę.

Imponujący zbiór tajemnic, sekretów, kłamstw, oszustw i fałszu, frapująco jest je przenikać, stopniowo poznawać, odkrywać to, co nigdy nie miało ujrzeć dziennego światła. Mroczne zamiary, ciemne uczynki, a jednak jak bardzo komponujące się z naturą człowieka. Każdy ma coś do ukrycia, szarą strefę półprawd i niedopowiedzeń, przed obcymi, znajomymi, przyjaciółmi, bliskimi, a nawet sobą samym. Kiedy pojawia się bezpośrednie zagrożenie ich ujawnienia, czy jesteśmy zdolni do najgorszych czynów, aby je chronić? Czyż nie zostajemy wówczas zaślepieni pragnieniem brutalnego odcięcia ryzyka i groźby? Jak niewiele potrzeba, aby wyzwolić w osobie ogarniętej strachem utraty dobrego wizerunku mordercze instynkty?

Karen M. McManus potrafi pobudzić wyobraźnię czytelnika, sugestywnie wprowadzić w klimat thrillera, zaangażować w rozwikływanie przesłanek morderstwa i wyjawianie tożsamości zabójcy, a przy tym zwrócić uwagę na społeczne problemy współczesnej młodzieży, nienależytego wsparcia ze strony dorosłych, silnego oddziaływania spirali informacji social mediów, częstych zawirowań przy kształtowaniu odpowiedniej hierarchii wartości. To także spojrzenie na wypaczone standardy środków masowego przekazu, manipulujących opinią publiczną, modelujących prawdę według potrzeb odniesienia finansowego sukcesu. Udany debiut literacki, zapewnia porywającą i ekscytującą przygodę czytelniczą.

Bronwyn, Simon, Nate, Cooper i Addy, zostają za karę po lekcjach w towarzystwie nauczyciela, ich przewinienia nie wydają się aż tak istotne, jednak tego dnia wydarza się tragedia, która wstrząśnie nimi i zmieni ich już na zawsze. W dramatycznych okolicznościach umiera Simon, twórca i autor portalu plotkarskiego, policja natychmiast podejrzewa pozostałych uczestników spotkania. Autorka frapująco dobrała portrety bohaterów, kontrastując ich ze sobą, a jednocześnie wskazując na wspólne powiązania, zachowania, obawy i wzburzenia. Szkolna piękność, pilna uczennica, chłopak z patologicznej rodziny, sportowa gwiazda, to tylko pozornie stereotypowe osobowości, ciekawie jest zapoznawać się z nimi, a także przyglądać się załamaniom ich rzeczywistości.

bookendorfina.pl

Simon prowadzi bloga, na którym ujawnia najbardziej skrywane sekrety innych licealistów - przecież nie będzie wyjawiał swoich własnych sekretów. Jednak w dniu, w którym ma odbywać karę z dość znaną w szkole czwórką uczniów dzieje się coś zupełnie niespodziewanego. Simon niestety ginie w dość dziwnych okolicznościach i każdy, kto pozostawał z nim w klasie jest podejrzany o popełnienie okrutnej zbrodni.
Historia jest opowiadana z perspektywy oskarżonych o morderstwo: Bronwyn, Addy, Nate i Coopera. Każdy z nich mógł źle życzyć Simonowi, zwłaszcza kiedy pojawia się najnowszy post, jaki miał on uszykowany. Były tam wymienione tajemnice, których ujawnienie mogłoby zaszkodzić naszym bohaterom. Jednak nie tylko policja prowadzi swoje śledztwo. Oskarżeni nie ustają w wysiłkach wyjaśnienia sytuacji, w której się znaleźli. Czy będą potrafili sobie zaufać na tyle aby współpracować?

Historia wciągająca, choć nie przeraża. Bohaterowie nadają kształtu wydarzeniom, a każdy z nich oferuje coś innego. Emocje są wyczuwalne i śmiało można poczuć złość na dziejącą się niesprawiedliość. Motywy są bardzo podobne, jak w części drugiej (jako, że przez pomyłkę sięgnęłam najpierw po kontynuację) i jeśli miałabym wybierać tylko jedną z tych historii do przeczytania, to bardziej polecam właśnie pierwszą.

"Jedno z nas kłamie" to dla mnie mega pozytywne zaskoczenie. Spodziewałam się licealnej papki, a dostałam wciągającą i bardzo rozbudowaną opowieść o młodych ludziach z masą problemów. Dla mnie jest to połączenie lepszej wersji PLL, "13 powodów" (tutaj odwołuję się do serialu) oraz odrobiny słodkiej historii o amerykańskich licealistach. Bo mamy tutaj zagadkę kryminalną, napięcie, odrobinę thrillera, problemy wieku dojrzewania, ale i szczyptę kiełkującego romansu.
Kujonka Bronwyn, blond - dzidzia Addy, miły sportowiec Cooper, życiowy wykolejeniec Nate oraz SIMON - "wszechwiedzący narrator" zostają po lekcjach w kozie. Piątka uczniów, ale z klasy nie wyjdą w komplecie. 

Simon nie żyje i nie wiadomo kto przyczynił się do jego śmierci. Kto jest winny? Wychodzą na jaw kolejne sekrety, które chłopak miał zamiar ujawnić w swojej plotkarskiej aplikacji. Czy mordercą jest ktoś z czwórki nastolatków, a może ktoś inny?
Przez całą książkę towarzyszymy bohaterom w rozwiązywaniu zagadki. Tropy są mylone, podejrzewamy każdego. 
Nie spodziewałam się wielu wypadków jakie miały miejsce w tej książce. Doskonale się bawiłam.