"Joanna Bator pojechała do Japonii po raz pierwszy na początku nowego millenium jako stypendystka japońskiego ministerstwa kultury. W Kraju Kwitnącej Wiśni spędziła dwa lata. Wracała tam potem dwukrotnie, w latach 2010 i 2011.
Japonia zaskoczyła ją i urzekła. Pisarka zakochała się w japońskiej estetyce i literaturze. Zrozumiała i polubiła japońską codzienność i styl życia. Plonem pierwszego pobytu byl zbiór felietonów Japoński wachlarz, a kolejnych - Rekin z parku Yoyogi. Dzieli je długie dziesięć lat, ale stanowią całość nie tylko jako zapis japońskiej współczesności, lecz również osobistej drogi autorki - dojrzewania i rozumienia świata.
Obie książki, teraz połączone wspólnym tytułem, po raz pierwszy ukazują się jako jeden tom, tworząc niepowtarzalny, znakomity literacko reportaż o wspólczesnej Japonii. Jako dyptyk książka ta zamyka jedno z najważniejszych, najbardziej płodnych i niewzykle wszechstronnych doświadczeń w życiu wybitnej pisarki."
Informacje dodatkowe o Japonia. Smaki i znaki:
Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2016-05-18
Kategoria: Literatura faktu, reportaż
ISBN:
Liczba stron: 560
Kup książkę Japonia. Smaki i znaki
Zobacz także
Japonia. Smaki i znaki - opinie o książce
Autorka bestsellerowych romansów historycznych Julia Mrok kieruje się dwoma pragnieniami: rozkoszy i opowieści. By je zaspokoić, z nikim się nie...
Reporterka Alicja Tabor wraca do Wałbrzycha, miasta swojego dzieciństwa. Osiada w pustym poniemieckim domu, z którego przed laty wyruszyła w świat...
Przeczytane:2019-04-06, Ocena: 5, Przeczytałam, 52 książki 2019,
Jestem pod ogromnym wrażeniem wiedzy pisarki a także tym, że udało się jej bardzo dobrze poznać kulturę, zwyczaje i różne legendy jakże odmienne od naszych. Porusza szereg ciekawostek na temat życia w Japonii także książkę czyta się z ogromnym zaciekawieniem od samego początku. Opowiada o różnicach kulturowych, o zasadach savoir-vivre tam panujących. Pokrótce wymienię co mnie najbardziej zaciekawiło: różnice w wychowaniu i zachowaniu między japońskimi płciami, trend literacki keitai shosetsu, hotele miłości, poruszanie się po Tokio poprzez odręczne rysowanie mapek, uniformizacji wyglądu, subkultury cosplay'erów, legenda o psie Hachiko, zainteresowania japończyków grą paczinko oraz karaoke, rytuału ściągania butów, kultury kawaii, świat gejsz, legenda o wodnych dzieciach, rytuał kąpieli, różnice językowe między mężczyznami i kobietami, katastrofy i szybkość odbudowy miast, las samobójców, subkultury Otaku, uroku Lolitek, wzmianki na temat pisarza Haruki Murakami'ego. Oprócz tego jest dużo opisów wyglądu miasta a także tamtejszego pożywienia i jego sposobów przygotowywania.