Janko muzykant. Latarnik

W jednej książce zawarte zostały dwie bardzo znane nowele H. Sienkiewicza. "Latarnik" to historia pewnego polskiego staruszka, który nieoczekiwanie dostaje pracę jako latarnik morski w Aspinwall. Po trudach życia, tułaczce, walkach na wojnach, Skawiński potrzebuje spokojnego życia, jak statek potrzebuje portu po trudnej podróży. Polak bardzo sumiennie i starannie wykonuje swoje obowiązki. Wszyscy są zadowoleni z nowego latarnika, a i on sam chwali takie życie. Pewnego dnia staruszek otrzymuje niespodziewaną paczkę, a w niej znajduje polską książkę. Latarnik czyta "Pana Tadeusza", wspomina ojczyznę, ogarnia go wielka tęsknota i nostalgia. Poruszony lekturą, całkowicie zapomina o swoich zawodowych obowiązkach. Latarnia nie zaświeciła tej nocy, statki miały problemy, a Polak stracił posadę.... Nowelka ta ujęła mnie bardzo za serce. Uświadamia ona bowiem współczesnym czytelnikom, jak wiele znaczyła ojczyzna dla ówczesnych Polaków, którzy niejednokrotnie musieli przelewać za nią swoją krew... "Janko muzykant" to smutne opowiadanie o chłopcu, który kochał muzykę. Wszędzie dookoła słyszał nucenie. Grał mu las, grały pola, a nawet widły przy przerzucaniu siana... Chłopiec ukochał szczególnie muzykę skrzypcową. Sam wystrugał sobie skrzypki z gonta i włosienia końskiego, ale nie dawały one takiego dźwięku, jak te prawdziwe. Pewnego dnia, wiedziony pokusą, kradnie skrzypki z pańskiego dworu. Zostaje złapany na gorącym uczynku, a przygoda ta kończy się dla Janka tragicznie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)