Jak upolować faceta. Po pierwsze dla pieniędzy
Janet Evanovich

Wypożyczyłam tę książkę namówiona przez koleżankę, która stwierdziła, że autorka pisze w stylu Chmielewskiej. Trochę trwało, nim zrezygnowałam z porównywania i dałam się porwać bohaterce Stepanie Plum i jej zwariowanej rodzinie. Nie żałuje ani jednej minuty spędzonej nad książką. Momentami zabawne, wręcz komiczne, momentami przerażające, trzymające w napięciu przygody świeżo upieczonej łowczyni nagród, cudowna babcia Mazurowa, tajemniczy Ramirez i były (?) chłopak Stephanie - Morelli sprawili, że z przyjemnością sięgnęłam po następne tomy

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tytuł książki jest wieloznaczny więc nie po nim należy oceniać tę opowieść. Książka czyta się dość szybko. Opowieść zaciekawia. Główna bohaterka to wyrazista postać. Trochę przypomina Bridget Jones, ponieważ wiele z jej posunięć przysparza jej kłopotów lub ośmiesza jej postać. Ja osobiście nie przepadam za takimi "ofiarami losu" jednak Pani Plum daje się polubić. Zresztą ostatecznie wiele spraw udaje jej się doprowadzić do końca. W książce można znaleźć wiele zabawnych fragmentów a to dodatkowo podwyższa jakość opowieści. Myślę, że jeśli natknę się na inne tomy z tego cyklu to pewnie ich "popróbuję" Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Będąc bez pieniędzy, z ratami kredytu do spłacenia i bez żadnych widoków na pracę Stephanie Plum postanawia zatrudnić się jako "łowczyni głów" w firmie swego kuzyna Vinniego. Na początek wymusza, aby przydzielił jej sprawę bardzo opłacalną a jednocześnie trudną - doprowadzenie Joego Morelliego. Tylko, że jej cel nie jest zwykłym rabusiem a nasza bohaterka nie ma żadnego doświadczenia...

I w końcu zdecydowałam się przeczytać pierwszą część serii o Stephanie Plum. Właśnie przed chwilą skończyłam. Przeczytałam tak wiele pozytywnych opinii na temat tej książki, że w końcu nie wytrzymałam i poszłam poszukać jej w bibliotece. Czy zaspokoiła moje oczekiwania? Sami się przekonajcie czytając moją poniższą opinię...

Lektura uzależnia od pierwszej do ostatniej strony. Tajemnicze morderstwa, wzrastające napięcie, coraz bardziej przyśpieszająca akcja, wybuchy, zaraźliwy humor a akty przemocy nagłe i bardzo szokujące. To właśnie cechy dobrego kryminału. A dodatkowo poczucie humoru autorki. Śmiałam się naprawdę głośno.

Ponadto w książce spotkałam bardzo barwne i ciekawe postacie: troskliwych rodziców Stephanie, jej nieco obłąkaną babcię, innych łowców nagród i oczywiście uciekinierów. Lubię książki, w których bohaterowie są śmieszni a zarazem wiarygodni. A niezdarność, odrobina szaleństwa głównej bohaterki uczyniła ją bardziej ludzką. Polubiłam jej rodzinę i jej chomika.

Nie mogłam oderwać się od tej lektury. Zżerała mnie ciekawość. Nic nie było w stanie mi przerwać. Bystre i nieco sprośne dialogi spowodowały, że historia ożyła. Bardzo przyjemnie czytało się o tych wszystkich zwariowanych przygodach Stephanie. O świszczących kulach, jej amatorskich poczynaniach. Nasza bohaterka naprawdę nie miała bladego pojęcia co robi, dodatkowo dostarczając nam wiele rozrywki.

Jestem bardzo zadowolona, że ją w końcu przeczytałam. Na pewno nie poprzestanę na pierwszej części przygód Stephanie. Na szczęście tomów serii jest wiele i przez jeszcze długi czas będę z nieukrywaną radością poznawać dalsze jej przygody. Nie mogę wprost uwierzyć, że tak długi okres zwlekałam i ciągle przekładałam na później poznanie tej książki. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Stephanie Plum poznajemy, gdy jest w bardzo trudnej sytuacji życiowej; straciła pracę, brakuje jej pieniędzy do tego stopnia, że sprzedaje sprzęty domowe, a windykator zabrał jej samochód. Stephanie z przymusu podejmuje posadę u swojego kuzyna Vincenta. Zatrudnia się jako łowczyni nagród. Jej zadaniem jest doprowadzenie na policję osób, które nie stawiły się na rozprawie sądowej, a została za nich zapłacona kaucja. Okazuje się jednak, że to wcale nie jest prosta praca, zwłaszcza dla kobiety, która w ogóle nie ma w tym fachu doświadczenia. Jej pierwsze zadanie jest wyjątkowe, bowiem Plum musi złapać i doprowadzić na policję Joego Morellego - jej znajomego ze szkolnych lat. Książka bardzo mi się podobała, a to za sprawą głównej bohaterki. Stephanie nie da się nie lubić. Jest co prawda trochę roztrzepana, ale bardzo sympatyczna i zabawna. A jej głównym talentem jest umiejętność pakowania się w kłopoty i denerwowania nieodpowiednich ludzi. W tym Stephanie jest mistrzynią. Moją druga ulubioną bohaterką jest babcia Mazurowa, dzięki której śmiałam się do rozpuku. Mam szczerą nadzieję, że w kolejnych częściach będzie jej więcej. Zdecydowałam się na tę książkę, bo chciałam przeczytać coś lekkiego i zabawnego. I taka właśnie jest ta powieść. Według mnie jest idealna na lato albo na gorsze dni, bo naprawdę miło się przy niej spędza czas i zdecydowanie poprawia humor. Ja co chwilę wybuchałam śmiechem, a to się rzadko u mnie zdarza. Moja ulubiona scena to ta z kajdankami. Akcja szybko gna do przodu, nie ma tutaj miejsca na nudę. Jest też napięcie, które ciągle podsyca ciekawość, a dzięki temu książkę czyta się błyskawicznie, bo nie można się od niej oderwać. Dodam jeszcze, że finał mnie zaskoczył, bo nie spodziewałam się takiego obrotu spraw. Drugi tom już czytam, a właściwie kończę. A Wam, jeśli jeszcze nie znacie Stephanie Plum, serdecznie polecam tę książkę. Warto czasami poczytać coś bardzo lekkiego i dobrego zarazem. Jest to raczej książka dla kobiet, ale może i mężczyźni polubią Stephanie. kingaczyta.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo polecam ! Już dawno się tak nie uśmiałam przy czytaniu jakiejkolwiek książki. Pozytywnie zakręcona historia, którą można przeczytać w jeden dzień. Mogłabym wymienić naprawdę dużo plusów tej książki, ale największym jest chyba główna bohaterka z którą może utożsamić się każda kobieta. Napisana przyjemnym i łatwym w odbiorze językiem. Może nie jest to powieść jakiś zniewalająco wysokich lotów, ale trzeba przyznać, że to odprężająca książka na poprawę humoru w której znajdziemy od kryminału aż po komedie i romans. :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Poznajcie Stephanie Plum - trzydziestolatkę, która właśnie straciła pracę, przez co została zmuszona do zatrudnienia się w firmie swojego kuzyna jako łowczyni nagród. Co z tego, że nie ma najmniejszego pojęcia o tej pracy, oraz że jej pierwszym celem jest mężczyzna, z którym łączyła ją kiedyś... bliższa znajomość. Do tej całej niecodziennej sytuacji dołóżmy psychopatycznego boksera znęcającego się nad główną bohaterką i jej oryginalną rodzinkę - ciekawie, prawda? Ta książka to z całą pewnością powieść z pazurem - kryminalna, ale ze świetnymi elementami humorystycznymi. Wbrew pozorom Stephanie daleko do irytującej (moim zdaniem) Bridget Jones, a ciągle biegnąca naprzód akcja nie pozwala oderwać się od kartek. Przyznam, że w niektórych miejscach gubiłam się co do nazwisk czy wkładu danej postaci w akcję, lecz w niczym nie umniejszało to przyjemności czytania o przygodach Stephanie i jej znajomych - babcia Mazurowa to od teraz moja idolka :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Fantastyczna książka do zapomnienia o wszystkim co złe dookoła nas:D Pełna humoru i akcji książka. Rewelacyjnie przetłumaczona. Gorąco polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Może i nie jest to literatura najwyższych lotów, ale daję gwarancję na to, że ludzie z poczuciem humoru się nie zawiodą i przynajmniej raz na rozdział wybuchną śmiechem lub zachichoczą ku zdziwieniu współtowarzyszy. Przez tę powieść nie da się przebrnąć z kamienną twarzą. Monolog głównej bohaterki napisany jest po mistrzowsku

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Droga Tachykardio! Tak wiem znów piszę do Ciebie. Ale to nie moja wina, że znów chciałabym Ci opowiedzieć o książce która wywarła na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Tak naprawdę to za tę książkę miałam się zabrać dopiero podczas długiego weekendu majowego. Wiesz, lektura lekka, łatwa i przyjemna na wolny tydzień. Jednak trochę mi się plany pokrzyżowały i zaczęłam szybciej niż planowałam. No i w sumie dobrze się stało, bo połknęłam ją w niecałe trzy dni, gdzie chodziłam do pracy i spałam w nocy. Więc jak na mnie całkiem nieźle. Chociaż prędzej powiem, że książka wciąga od pierwszych słów. No ale dobra od początku. Jakiś czas temu wpadła mi w oko informacja, że Katherine Heighl zagrała w nowym filmie pt.: „Jak upolować faceta.” Pogrzebałam tu i ówdzie i się okazało, że to film na podstawie książki pod tym samym tytułem. Więc skoro nakręcili film, to książka musi być niezła. Główną bohaterką książki „Jak upolować faceta. Po pierwsze dla pieniędzy” Janet Evanovich jest Stephanie Plum. Plum – jak śliwka. Pewnego dnia zostaje zwolniona, windykator zajmuje jej samochód więc postanawia coś zrobić. No bo przecież trzeba za coś żyć i mieć pieniądze na czynsz. Przypadkiem jej matka podpowiada, że kuzyn Vinnie poszukuje kogoś do archiwizacji. No cóż, nie jest to może marzenie Stephanie, wklepywanie danych do programu komputerowego, ale przecież żadna praca nie hańbi prawda? Niestety w ostateczności okazuje się, że posada została objęta. Dopuszczając się małego szantażu, wymusza na kuzynie pracę jako… łowca nagród. Nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie to, że Stephanie nie zna się na tym zupełnie. Nie wie jak posługiwać się bronią a co dopiero z niej strzelać. Pierwszym zleceniem jakie otrzymuje to doprowadzenie na policję Joe Morelli’ego. Grzebiąc głęboko w pamięci, okazuje się, że Morelli wykorzystał Plum w liceum na podłodze w cukierni, w której pracowała. No ale cóż, przecież to nic osobistego, prawda? Przecież, to wydarzyło się prawie piętnaście lat temu, więc… czy można jeszcze chować urazę? Przyznaję, że na początku bardziej obstawiałam, że będzie to coś w stylu poradnika. No wiesz, zrób to, nie rób tamtego. A tu proszę… kryminał i to z całkiem niezłą akcją. Autorka stworzyła bardzo sympatyczną postać Stephanie Plum. Nie jest to typowa łowczyni nagród, która potrafi strzelać, bez problemu zakładać przestępcy kajdanki czy też bronić się w razie ataku. „Śliweczka” jest nierozgarnięta, zawsze uśmiechnięta, a przede wszystkim ma niesamowicie cięty język. Niestety te wszystkie cechy sprawiają, że co rusz popada w tarapaty. Wiesz co jest najlepsze w tym wszystkim? Jest to pierwsza część z serii opowiadająca o przygodach „Śliweczki”. Nakładem Wydawnictwa Fabryka Słów została wydana już druga część „Po drugie dla pieniędzy” (która cierpliwie czeka na przeczytanie), a z tego co wyczytałam na stronie Wydawnictwa, trzecia część „Po trzecie dla zasady” ma trafić do księgarń już w maju. Normalnie nie mogę się już doczekać. Dawno nie czytałam książki, która podczas czytania wywoływała we mnie tyle wybuchów śmiechu. Ach! Zapomniałabym!!! Na szczególną uwagę zasługuje postać Babci Mazurowej(czy nie zauważyłaś w tym polskiego akcentu?). Dlaczego? Nie mogę zdradzić, ale szepnę w sekrecie, że starsza pani ma niesamowite poczucie humoru. Teraz już wiem po kim Stephanie odziedziczyła cięty język. Tachykardio, nie zwlekaj, pędź do księgarni (bądź też biblioteki) i koniecznie przeczytaj powieść Janet Evanovich. Nie schodzący z twarzy uśmiech gwarantowany. Pozdrawiam serdecznie Archer

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo ciekawa i typowo kobieca książka

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Spodziewałam się bardziej po tej książce komedii niż kryminału, ale i tak bawiłam się świetnie. Najpierw mi trochę przeszkadzało mało farta głównej bohaterki, ale gdy już się zorientowałam, że trochę pomyliły mi się konwencje to czytałam z ogromną przyjemnością. Nie wiem czemu przywodzi mi ona na myśl serię o Myronie Bolitarze Cobena. Taka z lekką komediową nutką, ale jednak dość naturalistyczna i z naprawdę zagmatwaną zbrodnią w tle. Tak jak na początku nie podejrzewałam, że sięgnę po kolejne tomy, tak teraz nie byłabym tego taka pewna. Chyba jednak się skuszę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tak samo jak film... nie porwała mnie.Kiedy zaczyna się robić ciekawie akcja nagle zwalnia, i tak przez caaałą książkę. Strasznie się przy niej wynudziłam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)