Jak to się skończy
Barbara Rybałtowska

"Tego czasu nie ma się nigdy za dużo." W szóstej części sagi Barbary Rybałtowskiej poznajemy dalsze losy Kasi i jej rodziny. Akcja powieści rozgrywa się na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Kasia oddaje się wychowaniu córeczki. Choć spełnia się w roli matki wciąż brakuje jej barwnego życia jakie wiodła z zespołem "Mazowsze". Awa, jej przyjaciółka, niespodziewanie przyjeżdża na dwa tygodnie do Polski. Kobiety nie mogą się doczekać wspólnie spędzonego czasu, który mijał im będzie na rozmowach i wspominkach dawnych lat. Nie zdają sobie sprawy z tego, że jest to ich ostatni razem spędzony czas. Tragiczny wypadek Awy i jej rodziny na zawsze rozdzieli przyjaciółki. Nie będzie to jedyne ostatnie pożeganie w rodzinie Rembiszów. Najpierw śmierć zabierze matkę Maćka, któremu trudno będzie pogodzić się z tą stratą. Niedługo potem Kasia pożegna Teofila, swojego ojczyma. Życie jednak toczy się dalej. Pelasi udaje się dostać na wymarzone studia plastyczne. Piotr, brat Kasi, wraca z wojska i poznaje Kamę, z którą łączy go nie tylko uczucie, ale także sprzeciw wobec ówczesnej władzy. Sama Kasia dostaje możliwość odbycia stażu w Paryżu. Uspokojona przez Zosię, że zajmie się jej domem i wnuczką, decyduje się na wyjazd. Zastaje tu zupełnie inny świat. Dni mijają jej na różnych zajęciach, nocami pracuje w rosyjskim kabarecie "Rasputin". Poznaje wielu ciekawych ludzi lecz nie obywa się bez chwil grozy. Pewnego wieczoru następca tronu jednego z najbogatszych państw Bliskiego Wschodu oczarowany jej urodą i śpiewem zaprasza Kasię wraz z zespołem do dyskoteki. Tylko dzięki pomocy szofera księcia udaje jej się wrócić szczęśliwie do hotelu. Kiedy staż się kończy kobieta z niecierpliwością wraca do rodziny i ojczyzny. Jednak Paryż nie daje za wygraną. Znów wraca do Francji rozdarta między tutejszymi sprawami zawodowymi, a życiem rodzinnym w kraju. Po raz kolejny (jak w czwartej części) autorka skupiła się na postaci Kasi i jej barwnym , artystycznym życiu, co raczej (i tym razem) nie wyszło na dobre. Owszem, w tle widzimy przemiany jakie dokonują się w Polsce (stan wojenny, wybór Polaka na papieża, rządy Gomułki) lecz to osoba Kasi wybija się na pierwszy plan, a życie Zosi i reszty jej dzieci to jedynie epizody. Książka, choć pełna różnych historii i anegdotek, niestety, nudna.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)