Koło graniaste
Barbara Rybałtowska

Smutne, można powiedzieć "życiowe", dalsze losy doświadczonej przez życie matki, w powojennej Polsce. Czytając tę część ma się wrażenie, że bez względu na sytuację polityczną, wszytko jest zawsze takie samo. Niestety czasami bolesne. Popaprane życie. Które kręci się jak koło graniaste, czterokanciaste... a to nie jest proste.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Czterokanciaste, kwadratowe koło... Ależ tak! Nasze życie to jazda na kwadratowych kołach, a jednak jakoś się toczy..." W trzeciej części sagi Barbary Rybałtowskiej Zosia razem z rodziną wraca do ukochanej Polski. Niestety, życie tu nie jest już taką sielanką jak w jej wspomnieniach. Zniszczenia wojenne są ogromne. Z każdego kąta wyziera bieda i głód. Warszawa jest w ruinie dlatego postanawiają zamieszkać w rodzinnych stronach Teofila, Zamościu. Znów muszą zaczynać wszystko od nowa. Brak pracy i związane z tym kłopoty finansowe nie ułatwiają im zadania. Dodatkowo, zmiana systemu wymusza na bohaterach podejmowanie różnych, nie zawsze słusznych, wyborów. Niespodziewana ciąża Zosi jest jednocześnie wielką radością i zmartwieniem. Najpierw rodzi się Ania. Później na świecie pojawiają się bliźniaki - Piotruś i Pelasia. Kobieta jest jednak pełna nadziei. Póki są razem i mają w sobie oparcie jakoś uda im się przezwyciężyć wszystkie trudności. A złym wiadomościom nie ma końca. Najpierw Teofil zostaje aresztowany. Tylko dzięki opiece mecenasa Brożyny i pomocy uczynnych sąsiadów Zosi udaje się przetrwać ten ciężki okres. Kiedy w końcu mąż wraca do domu relacje między nimi ulegają zmianie. Teofil albo zostaje dłużej w pracy albo wychodzi na spotkania partii. Jak się później okazuje nie do końca jest tak zajętym pracą człowiekiem. Przypadkowe odkrycie romansu męża z przyjaciółką jest dla Zosi wielkim ciosem. Oboje jednak starają się wszystko naprawić dla dobra dzieci. Nagła śmierć stryja Teofila to kolejna zła wiadomość w rodzinie Rembiszów. Mężczyzna, po śmierci ukochanej żony i upaństwowieniu ziemi, nie ma już po co żyć. Życie jednak toczy się dalej. Odnosi się wrażenie, że tylko dzięki wewnętrznej sile matki i córki udaje im się przetrwać ciężki czas. W pamiętniku Kasi czytamy bowiem, że i ona przeżywa swoje młodzieńcze wzloty i upadki. Każda z kolejnych pozycji sagi jest nieocenioną lekcją historii. Losy głównych bohaterek są nierozerwalnie wpisane w tło ówczesnych wydarzeń. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna część kilkutomowej sagi rodzinnej to ponowne spotkanie z dawno niewidzianymi bohaterami, którzy z szeroko rozpostartymi ramionami, zapraszają nas na niezapomniany wieczór przy filiżance aromatycznej herbaty. Różne odcienie wspomnień, wypływają wówczas z zakamarków pamięci, wiodąc tego dnia główny prym. Bohaterowie, przekazują nam po raz kolejny obrazy, które zdążyły się już pokryć niewielką warstwą kurzu i zapomnienia, kontynuując opowieść o swoich przygodach. Lubię zaczytywać się w historiach przedstawiających losy jednej rodziny na przestrzeni kilki, kilkudziesięciu lat. Lubię wracać do ich bujnej codzienności, która dzięki lekturze poprzednich tomów, jest mi bliska i dobrze znana, przez co traktuję ją z jeszcze większą dozą zainteresowania i pasji. W końcu, lubię powtórne spotkania z ulubionymi bohaterami, którzy poprzez własne lęki i trudne doświadczenia, są o wiele mi bliżsi, niż uprzednio podejrzewałam. Utkana nić szczerego przywiązania do postaci i do ich historii w ogóle, każe mi kibicować szczerze ich szczęściu i z jeszcze większą energią i oddaniem, śledzić ich dalsze pokrętne losy.

Zapraszam Was na krótką relację z ostatniego spotkania z rodziną Markowskich, których opowieść, w dalszym ciągu, jest rzeczywistym obrazem ciepłej i wzruszającej historii!

III tom powieści, pochodzący spod pióra utalentowanej pisarki - Barbary Rybałtowskiej, otwiera niezwykle osobisty wiersz, który autorka napisała ku czci swojej własnej matki. Prawdziwy i wzruszający, którego wersy wypełnione są miłością i szczerym podziękowaniem za niepowtarzalną lekcję życia. Wiersz chwyta za serca, wybudza go z jednostajnego i miarowego rytmu, w końcu, zmusza czytelnika do cichej refleksji nad własnym życiem. III tom sagi, poświęcony w całości pamięci Zofii Rybałtowskiej, został wydany w 2008 roku, czyli dokładnie w tym samym roku, kiedy zmarła matka autorki.

,,Koło graniaste" przedstawia losy rodziny Markowskich w powojennej rzeczywistości,, w której komunizm zdążył już głęboko zakorzenić się w codziennym życiu mieszkańców. Absurdalny system, zaznaczał się szczególnie mrocznym cieniem w rodzinach, które miały dość odwagi do sprzeciwu, nad występującym wówczas porządkiem, ciągnąc nieodwołalnie za sobą obraz klęski. Terror, który wyzierał z każdej sfery życia, zmuszał bowiem do pełnego posłuszeństwa i uległości.

Zosia, wraz ze swoim nowo poślubionym mężem i ukochaną córką Kasią, zamieszkuje w Zamościu, w rodzinnym mieście ukochanego Teofila, w którym szczęśliwie otrzymuje przydział na własne mieszkanie. Rzeczywistość życia w powojennej Polsce, daleka jest jednak od jej wybujałych wyobrażeń. Bieda, brak pracy oraz ciągła nagonka ze strony władzy, która w konsekwencji doprowadza w końcu do aresztowania jej ukochanego męża Teofila, zmusza ponownie kobietę, do kolejnej walki o godne życie, w którym nie ma miejsca na rozpacz i gorycz. Zosia, z typowym dla siebie optymizmem i otwartym, szczerym sercem, przypomina czytelnikowi, że niezależnie od rozmiarów nieszczęścia, mamy w sobie wystarczające pokłady siły, które zdolne do pokonywania kolejnych przeszkód, torują nam drogę do upragnionego szczęścia.

Książka, pełna jest prostoty, rodzinnego ciepła i szczerej prawdziwej radości w dobie ogólnego cierpienia, w którym nietrudno przyjąć rolę ofiary. Zobojętnienie i marazm to chleb powszedni tamtych czasów, które nierzadko zmuszały ludność, do zamknięcia w szczelnym i wygodnym kokonie nieszczęścia. Bohaterzy powieści, swoją niezłomną postawą i godną pochwały siłą, budują w czytelniku wiarę, że prawdziwa wola walki znajduje swoje źródło w ukochanej rodzinie, która jest siłą napędową do tworzenia rzeczy z pozoru niemożliwych!

Polecam szczerze wszystkim, który oczekują od książki ciekawej historii, okraszonej dobrym humorem i wyzierającym z każdej strony powieści, optymistycznym hasłem, że ,,nasze życie to jazda na kwadratowych kołach, a jednak jakoś się toczy...".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dalsze losy Zofii i Kasi - czasy powojennej Polski. Kolejna książka B. Rybałtowskiej, którą czyta się "jednym tchem".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powrót do kraju, związane z nim nadzieje i rozczarowania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

http://ksiazkapolapkach.blox.pl/2013/09/Saga-Barbary-Rybaltowskiej.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna część Sagi nie zawiodła mnie i okazała się równie wciągająca jak poprzednie. Zosia, po długiej tułaczce, wraca z Kasią i swoim nowym mężem do Polski. Zaczynają kolejny rozdział życia, niestety nie pozbawiony trosk i problemów. Kasia jest coraz starsza, kontynuuje naukę, dotyka ją zaglądająca z każdego kąta rusyfikacja. Męża Zosi w podstępny sposób również wciąga władza rządząca. Po aresztowaniu i uwolnieniu, staje się dość aktywnym działaczem, ale nie z przekonania tylko dla dobra najbliższych. Bardzo ciekawie jest przedstawiony ten wątek historyczno-polityczny, to prawdziwa lekcja historii. Bezustannie porusza mnie szczególna więź między Zosią i Kasią. Pojawiają się kolejne dzieci, a Zosia staje w obliczu poważnego kryzysu w małżeństwie. Jednak mimo problemów, przez cały czas czuć pozytywną nutę powieści. Matka i córka nie poddają się przeciwnością, wciąż są pełnymi nadziei, odważnymi, pełnymi optymizmu i humoru osobami. Choć to już kolejne lata życia bohaterek wciąż jestem ciekawa co będzie dalej. Powieść wcale się nie ciągnie, porywa w coraz to nowe wątki, ma bardzo ujmujący język i przyjemnie się czyta.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetna ksiązka, polecam! :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)