Góry umarłych
Tomasz Hildebrandt

„Bieszczady to góry umarłych, tutaj zło jest zakorzenione, odwieczne, nigdy nie zostało wykarczowane ani wypalone. I potrzebuje niekiedy ofiar, niewinnej krwi”.

Góry umarłych to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora. Muszę powiedzieć, że nie do końca udane. Ponieważ choć zawarty w książce temat miał potencjał, to autor jednak mu nie sprostał i zupełnie go nie wykorzystał. Uważam, że akcja niemiłosiernie się wlokła w ślimaczym tempie, a czasami nawet stała. Zabrakło mi też napięcia i – co gorsza – przeszłam przez lekturę bez żadnych emocji. Jak dla mnie kolejnym minusem jest zapchanie książki, wydaje mi się, że zbędnymi i obszernymi opisami natury – to w końcu kryminał, a nie podręcznik od przyrody – które jeszcze bardziej zwalniają i tak niespieszną akcję. Co mnie szczególnie razi, to ukazanie społeczeństwa mieszkającego na wsi, jako prymitywnego i niewykształconego. Takie stereotypowe przedstawienie sprawy jest naprawdę przykre i powiedziałabym, że mało eleganckie, żeby nie napisać, że prostackie.

„Zadziwiające, jak mało ludzie są w stanie powiedzieć o motywach swoich zachowań, jak trudno im odtworzyć powody podejmowanych decyzji. W takich sytuacjach prawda ma tyle odcieni, ile uda się zebrać subiektywnych wrażeń. Nawet ich wypadkową nie zawsze da się złożyć w stan faktyczny. Fakty to wyłącznie przeszłość, teraźniejszość zawiera tylko ich interpretacje”.

Jak dla mnie największą zaletą tej książki jest jej oprawa graficzna. Będąc w księgarni, z pewnością zainteresowałabym się tą pozycją. Co do reszty, to niestety, ale nie zrobiła na mnie większego wrażenia. Spodziewałam się naprawdę świetnej lektury, a dostałam ot przeciętny kryminał, jakich wiele na rynku wydawniczym. Nie polecam i nie odradzam tej książki, uważam, że warto się przekonać na własnej skórze, bo przecież gusta są różne.

"Bieszczady do góry umarłych, tutaj zło jest zakorzenione, odwieczne, nigdy nie zostało wykarczowane ani wypalone."

W okolicach Cisnej zaginął 10-letni chłopiec Kubuś. Nadkomisarz Andrzej Bondar ma za zadanie rozwiązać zagadkę. Do kręgu podejrzanych trafiają ukraińscy przedsiębiorcy, którzy prawdopodobnie mają szemrane kontakty z mafią.
Czasu coraz mniej, a porywacze wciąż nie dają o sobie zapomnieć....

Przyznam szczerze, że czytanie tej książki strasznie mnie męczyło. Sama zagadka dotycząca UPA jak i jej rozwiązanie jest interesująca. Niestety obecność zbyt długich i nic nieznaczących opisów przyrody, sprawiło, że akcja strasznie długo się rozwijała, a momentami stała w miejscu. Czytałam i nie wiedziałam o co chodzi. Czułam się, jakbym miała styczność z "Nad Niemnem" 😂. Wystarczy ograniczyć te obszerne opisy na rzecz rozwinięcia akcji a będzie idealnie!

Autor za bardzo skupił się na przeżyciach wewnętrznych nadkomisarza, nie przepadam za takim zabiegiem, ale dzięki temu mogliśmy bardziej poznać tę postać.

"Góry umarłych" owiane są mrocznym klimatem z zaskakującym finałem. Czy podejmiesz to ryzyko i udasz się na górską wędrówkę? 

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Akurat.

Lubię wielowątkowe historie, kryminały, w których współczesność łączy się z bolesną tajemnicą z przeszłości, ale historia Bondara mnie nie przekonuje.