Gliniarz. Opowieść policjanta.
Marcin Ciszewski

Bardzo dobrze się czyta. Książka o jednym z polskich policjantów: opowieść o jego karierze od samego początku - w socjalistycznej Polsce, aż po wiek XXI. Ciekawa historia i dobrze oddane realia (chociaż nie będąc policjantką nie jestem w stanie tego rzetelnie ocenić). Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zabierając się za tą książkę, myślałam, że będzie to "sucha" biografia, ale na szczęście miło się rozczarowałam. Przeczytałam jednym tchem. Nie brak tutaj humoru i śmiesznych anegdot przedstawionych przez autorów. Obserwujemy tutaj drogę zawodową Krzysztofa Liedla, jak ze zwykłego policjanta stał się ekspertem do spraw zwalczania terroryzmu. Oczywiście nie było to lekka droga, ale okupiona ciężką pracą. Obserwujemy pracę policji od "środka". Jest to naprawdę ciężki kawałek chleba. Nie wszystkie sprawy da się rozwiązać do ręki, czasami wymagają czasu, a niekiedy mimo najszczerszych chęci z braku dowodów są nierozwiązane. Książka obfituje w zabawne anegdotki z życia policjanta, czasami się zastanawiałam co jest prawdą a co fikcją. Pokazane historie pokazują, że czasami tak policja jak i przestępcy nieraz nie "grzeszą" rozumem. Przedstawione sytuacje stanowią dobry materiał na film. Oczywiście nie wszystkie historyjki przyprawiają o śmiech. Mamy tutaj rozbicie sekty Niebo, zamach Al-Kaidy na Londyn w 2005 roku, pościgi za gangsterami, przemytnikami. Policjanci nie są pokazani tutaj jako "superbohaterowie", ale jako faceci z krwi i kości. To mi się właśnie podobało. Nie idealizowano ich. Książka czytało się szybko i z prawdziwą przyjemnością. Na końcu autorzy zamieścili słownik policyjnej polszczyzny, żeby lepiej było zrozumieć niektóre terminy używane w policji. Bardzo ciekawa lektura dla kogoś jest zainteresowany pracą policji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak sam Ciszewski powiedział nie jest to powieść , ale opowieść o życiu policjanta na tle przemian politycznych lat 90-tych. Ciężka, długa, ,dająca satysfakcję, jednak z czasem wycieńczająca praca. Z czasem zostaje nauczycielem młodych policjantów, a później ekspertem do spraw terroryzmu w Ministerstwie spraw wewnętrznych. Niemożność wprowadzenia satysfakcjonujących zmian, zmian w ludziach a nie tylko w technice i technologiach, za dużo polityki, doprowadziło do odejścia ze służby. Dobry obraz policji od wewnątrz.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Policja od kuchne jest inna niz serialach. Prawdziwi ludzie i prawdziwe problemy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Gliniarz" świetnie wprowadza nas w temat środowiska policyjnego. Bez cenzury, bez lukru, plastycznym, żywym językiem, w formie, przystępnej dla każdego. Czytając wciągającą historię, napisaną, jak najlepszą sensację czy kryminał, możemy podejrzeć zasady służby, od wewnątrz. Służby, która czasami różni się od tej, serwowanej nam w telewizji, pełnej papierologii i zasad, przestrzeganych tylko w środowisku policyjnym. więcej: http://ksiazki-sardegny.blogspot.com/2013/08/gliniarz-marcin-ciszewski-krzysztof.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Gliniarz” to historia Krzysztofa Liedla, eksperta ds. bezpieczeństwa i zwalczania terroryzmu. On wspólnie z Marcinem Ciszewskim opisał lata swojej służby w policji, od pracy w małomiasteczkowym komisariacie do pracy w szkole policyjnej i w MSWiA, najtrudniejsze sprawy, z jakimi przyszło mu się zmierzyć, oddanych i równie zaangażowanych kolegów, którzy uczyli go policyjnego fachu i z którymi głowił się nad zamykaniem różnego kalibru przestępców, od miasteczkowych karków do mafijnych bossów. „Gliniarz” właściwie ma dwóch głównych bohaterów, pierwszym niewątpliwie jest sam współautor (w powieści występuje pod zmienionym nazwiskiem Zaręba), drugim zaś jest policja, której sposób pracy możemy podglądać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)