Gargantis
Thomas Taylor

"Gargantis" jest drugą częścią fantastycznej trylogii. Herbie i Violet zmagają się z jeszcze mroczniejszymi morskimi siłami. Przebudzono istotę przerażającą, niosącą zło i spustoszenie - pradawnego Gargantisa. Stwór powraca, by zmieść Widmowy Port z powierzchni… czy możliwe jest, że istnienie Gargantisa ma głębszy sens, może to nie jego mieszkańcy powinni się obawiać. Herbie i Violet podejmują się rozwiązania zagadki, co wcale nie będzie łatwe…

Z niecierpliwością czekam na 3 część....
Polecam wszystkim, którzy lubią mroczne, fascynujące przygody.
Dawni nie czytałam tak wciągającej książki z wątkiem fantastycznym w tle.

„Gargantis” to 2 część przygód dwójki przyjaciół, czyli Herbiego i Violet Parmy.  Tym razem nasi bohaterowie muszą wyjaśnić nadprzyrodzoną tajemnicę Gargantisa - potężnej istoty, która posiada moc wywoływania zabójczych sztormów.

Jedna z bohaterek, czyli Pani Fosil jest osoba, która zbiera różne rzeczy min to, co woda wyrzuci na brzeg. Trwa burza a na brzeg trafia szklana butelka. Nie byłoby w tym dziwnego gdyby nie to, że butelka nie wyglądała jak inne, ponieważ miała dziwne napisy oraz zawartość, jaką miała nie była widoczna oraz drga i mieni się. W tym samym czasie do hotelu przyjeżdża dziwna osoba w głębokim kapturze, która wzbudza spore zainteresowanie naszymi młodymi bohaterami.

Herbert jak przystało na jego profesje chce oddać butelkę prawowitemu właścicielowi, lecz okazuje się spore zamieszanie, bo prawo do tego znaleziska przypisuje sobie spora grupa osób całe szczęście do pomocy przychodzą Vi i Blaze Westerley.

Książka, która pokazuje walkę z własnymi lekami, niepewnościami, pokonywaniem własnych słabości. W tym tomie dowiadujemy się czegoś nowego o życiu, przeszłości Herbiego, ale nie tyle żeby wyjaśnić, co i jak więc podejrzewam, że czytelnik za jakiś czas będzie miał przyjemność trzymać w swoich rękach 3 tom, ale nie jestem pewna.

Kibicuję naszym młodym zdobywcom sukcesów w odkrywaniu tajemnic oraz legend, które w tym przypadku mogą sporo wyjaśnić w kwestii znaleziska. Drugi tom lepszy od pierwszego to, dlatego że już znam w jakiś sposób, więc jestem usatysfakcjonowana. Kochani zapraszam was do przygód, jakie mają miejsce w Hotelu Grand Nautilius w Widmowym Porcie. Dzieciaki będą bardzo zadowoleni z 1 jak i z 2 tomu. Zagadki, potwory, przygody i walka o sprawiedliwość.

Skorzystałam z zaproszenia autora (recenzja Malamander) i ponownie zagościłam w Widmowym Porcie. Na to spotkanie czekałam z niecierpliwością. Mroczna, tajemnicza miejscowość przyciąga mnie jak magnez. A w tomie 2 wchłonęło mnie wzburzone morze i tajemnica, którą wraz z bohaterami musiałam poznać…

Podczas burzy morze wyrzuca na plażę szklaną butelkę w kształcie ryby, na której widnieją „śmieszne” znaki, a która drga i mieni się światłem. Odnajduje ją pani Fossil. W tym samym czasie w Hotelu Grand Nautilus pojawia się mężczyzna w „głębokim kapturze”, wzmaga się burza, pękają ściany i sypie się tynk z sufitów.
Herbert Lemon, pracownik Biura Rzeczy Znalezionych i Violet Parma, asystentka w poradni czytelniczej mają do rozwikłania kolejną, nadprzyrodzoną tajemnicę.
Herbi ma zadanie do wykonania – musi zwrócić butelkę prawowitemu właścicielowi. Okazuje się, że przeciwko sobie ma on niemal całe miasteczko. Wielu przypisuje sobie do niej prawo. W tym zadaniu pomaga mu jego przyjaciółka Vi i Blaze Westerley. Bohaterowie zapoznają się ze starą legendą o Świętym Dismalu i przesądami, odkrywają klucz do szyfru, pokonują swój lęk i niepewność.

Autor pozwala minimalnie poznać przeszłość Herbiego, ale nic nie dopowiada o rodzicach Vi. Czyżby czekał z tym do tomu 3? Jest dużo niewiadomych i zastanawiam się czy uda mu się, na ok. 400 stronach kolejnego tomu, odpowiedzieć na wszystkie pytania, które pojawiły się w mojej głowie. Przekonam się o tym jeszcze w tym roku.

Kolejny raz się nie zawiodłam. To książka na wysokim poziomie. Jestem pod wielkim wrażeniem i już czekam na tom 3 (ostatni). Mam nadzieję, że autor zmieni zdanie i powstaną kolejne tomy. Po raz pierwszy pojawia się w mojej głowie myśl, że Gargantis jest minimalnie lepszy od Malamandera. Jeżeli tak, to kolejny tom musi być jeszcze lepszy.

Gorąco polecam.