Malamander. Cieniostrach. Tom 3
Thomas Taylor

Zaczynając tę serię nie zdawałam sobie sprawy jak bardzo wciągnie mnie i moją Helenkę historia chłopca, który swoją pasją i zaangażowaniem będzie miał takie przygody, że czasem brak słów. Dziś spotkaliśmy się przy trzeciej części serii „Cieniostrach”. Kto z was bawił się w cienie na ścianie? Ja na pewno, a, co było śmiechu to moje. Tym razem Herbert i jego najlepsza przyjaciółka Violet będą mieli trudny orzech do zgryzienia, ponieważ w dziwnych okolicznościach mieszkańcy Widmowego Portu zaczynają znikać w mroku co sprawia, że lepiej nie kręcić późnymi porami. Co z tym wszystkim ma wspólnego pewna Caliastra? I co zdradzi naszemu bohaterowi to już zostawiam do waszego odkrycia. Podczas czytania (trochę nam zeszło) wymyślałam z córką mnóstwo historii, kim jest? Co ją zmusiło do przyjazdu? Jakie kryje tajemnice? Ogólnie różne możliwe scenariusze.

 Co Caliastra ma wspólnego z cieniami oraz z Herbertem. Czekamy na kolejny tom, bo przecież to nie może tak się skończyć. Jeżeli nie znasz poprzednich części serii Malamander” to z całego serca polecam zacząć od początku, bo oprócz ciekawych pełnych emocji przygód poznasz, kim są nasi młodzi bohaterowie, czyli Herbert i Violet, co ich łączy i dlaczego wszyscy mieszkają w Widmowym Porcie.

Ja jestem oczarowana, tym bardziej że książka przyciągnie każdego pożeracza przygód bez względu na wiek. Spotkasz się z nietuzinkową magią, która miesza się z rzeczywistością, i to właśnie należy do jednego z głównych powodów, problemów, jakie muszą rozwiązać nasi pożeracze przygód, a że już trochę przeżyli tych emocjonujących chwil to mają lekką wprawę. Za każdą zagadką czeka jakaś prawda dotycząca Herberta oraz Violet, i to właśnie jeden z nielicznych argumentów za tą serią, że nie masz wszystkiego od razu przedstawionego na tacy tylko musisz pogłówkować co i jak.

My dajemy wielką polecajkę dla tej serii.

 „Ludziom bardzo łatwo namieszać w głowach i uwierzą we wszystko, co powiesz, o ile tylko przedstawisz im odpowiednią historię”.

Herbert Lemon prowadzący w hotelu Grand Nautilus Biuro Rzeczy Znalezionych i Violet Parma pomagająca w widmowej poradni czytelniczej kolejny raz zmierzą się legendarnym stworem i duchami przeszłości.

W Widmowym Porcie w listopadzie obchodzona jest Noc Strachów. Legenda głosi, że jeśli na przystani nie odbędzie się spektakl teatrzyku cieni, a mieszkańcy nie zapalą sknoconych świeczek, to wówczas Cieniostrach zacznie polować na cienie żyjących.

Tym razem w miasteczku zjawia się zawodowa trupa teatralna. Jej członkini Caliastra, magiczka o kruczoczarnych, długich włosach twierdzi, że jest ciotką chłopca. Zaczynają znikać ludzie. Pierwszą osobą jest opiekunka Violet - Jenny. Dziewczynka chce za wszelką cenę odkryć tajemnicę jej zniknięcia i prosi o pomoc swojego przyjaciela Herberta. Czy bohaterowie odkryją, co jest sztuczką, a co prawdą? Czy uda im się rozwiązać tajemnicę lampionu i uchronić mieszkańców Widmowego Portu? Nic więcej nie zdradzę…

Ta książka to skrzynia, w której czytelnik znajdzie legendarnego potwora, tajemnice i całą paletę emocji. Przeżyje z nią wspaniałą przygodę, bo wraz z bohaterami rozwiązywać będzie trudne zagadki.

Gwarantuję, że czytając ją nie będziesz się nudził, ponieważ akcja rozpoczyna się od pierwszych stron i z różnym natężeniem przepływa przez wszystkie karty do ostatniej strony. Książkę czyta się lekko, ale z zapartym tchem i nierzadko z uśmiechem na twarzy. Zawiera ona fragmenty zmuszające do przemyśleń wielu spraw. Zaś o przyjaźni łączącej bohaterów wielu z nas marzy. Ilustracje oddają klimat książki. Są wisienką na torcie, którego warstwy składają się ze wspaniałej treści.

To seria zaliczająca się do tej grupy książek, które wciągają i za sprawą, których zarywa się noc. Od niej nie można się oderwać.

Miałam przyjemność przeczytania całej serii – jest cudowna. Mam nadzieję, że ukaże się kolejny tom, ponieważ autor nie wyjaśnia wszystkiego w tej części.

„Ludzie tak bardzo chcą zobaczyć magię, że zapominają wypatrywać sztuczki”.

Przekonaj się czy Tobie, wraz z bohaterem, uda się wypatrzeć sztuczkę? Polecam.