Fatalne kłamstwo
Valerie Keogh

„Fatalne kłamstwo” to powieść, która można przeczytać w jeden weekend. Opowiada o trzech kobietach około czterdziestki, które spotkały się i zaprzyjaźniły na studiach. Jest to przyjaźń dość niezwykła, bo różni je wszystko, pochodzenie, światopogląd, podejście do życia.

Tak się składa, że ostatniego dnia studiów, wyjeżdżają na wspólny jednodniowy wyjazd. Wydarzenie na tym wyjeździe zmienia ich życie nieodwołalnie.

Dopiero po dwudziestu latach okazuje się, że jedna z nich  skłamała i tego drastycznego w skutkach zdarzenia po prostu nie było. Pociąga to za sobą szereg konsekwencji. Czasami lepiej, żeby prawda nie ujrzała światła dziennego.

Książkę czyta się bardzo szybko, język jest lekki i przystępny, ale ... jest ona nudna. Historia, jaka otrzymujemy, nie przekonuje, jest bardzo mocno naciągana. Argumenty, dotyczące tytułowego kłamstwa są niewiarygodne i słabe.

Co mi się podobało, to bardzo wnikliwa psychologiczna analiza charakterów głównych bohaterek. I tylko dlatego dobrnęłam do końca powieści.

Beth, Joanne i Megan to przyjaciółki, które poznały się za czasów studenckich i po dwudziestu latach nadal pozostają nierozłączne. Lecz oprócz przyjaźni łączy je także mroczna tajemnica z przeszłości, którą zobowiązały się dochować i która przez te wszystkie lata definiowała ich życie. Lecz pewnego razu dręczona wyrzutami sumienia Megan postanawia wyjawić przyjaciółkom, co naprawdę wydarzyło się dwadzieścia lat temu. Wyznanie to uruchamia lawinę kolejnych wychodzących na jaw kłamstw i sekretów, które rzutują na życie trzech kobiet i doprowadzają je do ostateczności.

Pierwszym, co przyciąga uwagę w tej książce, jest klimatyczna okładka, pasująca do tej nieco przygnębiającej, ale i emocjonalnej historii Joanne, Megan i Beth, trzech kobiet o odmiennych osobowościach, z których każda odniosła życiowy sukces, lecz i każda nosi w sobie mroczne sekrety. Już sam pierwszy rozdział jest mocno niepokojący i sprawia, że czytelnik nabiera ochoty dowiedzieć się, jak doszło do opisanych tam wydarzeń. Potem jednak robi się spokojnie, niespiesznie, ot trzy dziewczyny i początek wieloletniej przyjaźni. Czuć jednak, że coś wisi w powietrzu i czytając, tylko czekałam, aż coś się stanie. I w końcu nadeszła ta noc, która zdefiniowała resztę życia trzech bohaterek.

Fabuła książki jest bardzo prosta, a styl autorki lekki, co sprzyja szybkiemu pochłanianiu historii. Choć na mój gust trochę za bardzo obyczajowa jak na thriller psychologiczny, przyznam, że naprawdę mnie wciągnęła. Aż trudno pojąć, jak jedno kłamstwo potrafi spowodować prawdziwą lawinę kolejnych zdarzeń… Warto zwrócić uwagę na szeroki aspekt psychologiczny powieści. Mimo iż książka jest dość krótka, a historia niezbyt rozbudowana, znalazło się miejsce na opisanie sytuacji i punktu widzenia wszystkich trzech bohaterek, w których psychikę otrzymujemy naprawdę dobry wgląd.

Muszę przyznać, że choć ostatnio miałam trochę przesyt thrillerów psychologicznych, tę książkę czytało mi się naprawdę dobrze. To wciągająca opowieść o tym, jak przyjaźń może stać się przekleństwem, a jedno kłamstwo zniszczyć życie. Czyta się szybko, a i poniekąd daje do myślenia. Czy mi się podobała? Mocne tak. Czy polecam? Jak najbardziej!

Zawsze chętnie sięgam po powieści nowych autorów mając nadzieję, że pisarz będzie w stanie czymś mnie zaskoczyć. Taka nuta niepewności i oczekiwania towarzyszyła mi podczas lektury książki "Fatalne kłamstwo" Valerie Keogh, tym bardziej, że powieść została określona przez wydawcę wstrząsającym thrillerem psychologicznym.

Trzy przyjaciółki z czasów studenckich po dwudziestu latach nadal są sobie bliskie, choć ich kontakty nie są już tak częste jak dawniej. Beth pracuje w policji w wydziale Gwałtów i Poważnych Przestępstw Seksualnych, Joanne prowadzi własną działalność w dziedzinie rozrywek korporacyjnych, co przynosi jej bardzo wysokie dochody. Megan natomiast pracuje dla Koronnej Służby Prokuratorskiej w Londynie. Każda z nich to prawdziwa indywidualistka. Kobiety różnią się niemal wszystkim: charakterami, temperamentem, sposobem patrzenia na świat, ale także wyglądem i stylem ubierania się. Ale jest coś, co je łączy - pewne zdarzenie sprzed dwudziestu lat. Na zakończenie studiów dziewczyny wybrały się do Capel-le-Ferne na dwudniowy wypad, który naznaczył na zawsze życie każdej z nich. Wszystko, co wydarzyło się później w jakimś stopniu było uwarunkowane tamtymi fatalnymi wydarzeniami i wpłynęło na życiowe decyzje każdej z kobiet...

Valerie Keogh stworzyła bardzo interesującą historię, mocno "pokręconą" w pozytywnym tego słowa znaczeniu, która sprawia, że z zainteresowaniem śledzimy kolejne wydarzenia. Kłamstwo, goni kłamstwo, a próba wyjaśnienia pewnych okoliczności doprowadza do uruchomienia całej machiny zdarzeń. To taka puszka Pandory ujawniająca kolejne niezbyt przyjemne i zadziwiające niespodzianki oraz prowadząca w efekcie do zaskakującego zakończenia.

Powieść została zaklasyfikowania do gatunku thriller psychologiczny, ale moim zdaniem brakuje tu napięcia, grozy, niepokoju, a akcja toczy się dość powoli. Elementy stricte kryminalne schodzą jakby na dalszy plan, a płaszczyzna psychologiczna zdecydowanie wysuwa się na czoło. Bohaterki mają dość złożone osobowości, a ich gra aktorska i umiejętności manipulowania faktami są momentami zdumiewające. Co prawda mój stosunek do postaci jest bardzo neutralny, z żadną nie udało mi się zaprzyjaźnić, ani żadnej polubić, ale każda z nich wzbudza mój podziw w niektórych kwestiach. Beth zaimponowała mi swoim oddaniem jeśli chodzi o ściganie zwyrodnialców, choć oczywiście nie pochwalam przekraczania uprawnień. Joanne zaskarbiła sobie moje uznanie tolerancją i tym, że potrafiła zaoferować dziewczynom prawdziwą przyjaźń, a Megan z kolei zaimponowała mi swoją wytrwałością w dążeniu do realizacji zamierzeń. Z drugiej jednak strony wszystkie trzy drażniły mnie indolencją i głupotą. Jakoś nie mogę sobie wyobrazić, że kobiety mające do czynienia ze światem przestępczym są tak mało spostrzegawcze i nie potrafią wyciągać wniosków.

Lektura tej powieści sprawiła mi przyjemność, ale pozostawiła też całkiem spory niedosyt. Gdyby miała być to powieść psychologiczno-obyczajowa, to myślę, że byłabym bardziej usatysfakcjonowana. Nie oczekiwałabym genialnego thrillera z zawoalowaną siecią intryg i napięciem sięgającym zenitu, choć z radością przyznaję, że samo zakończenie to niemal mistrzostwo świata. Niestety dreszczyka trochę mi zabrakło, a i odbiór emocji również był średni. Jeśli macie ochotę na interesującą historię z tajemnicyami i kłamstwami, które mogą niszczyć życie to sięgnijcie po "Fatalne kłamstwo". Nie oczekujcie jednak elektryzującego dreszczowca, bo będziecie rozczarowani.

Czy zdajesz sobie sprawę, że jedno kłamstwo może zmienić bieg wydarzeń? Może wpłynąć na przyszłość ludzi, a nawet doprowadzić do śmierci? Wydaje się to niemożliwe, a jednak potrafi mieć rażące i niewyobrażalne skutki …

Beth, Megan i Joanne poznały się na londyńskiej uczelni i szybko się zaprzyjaźniły. Były bardzo różne i chyba to właśnie spowodowało, że trzymały się razem. Były razem, na śmierć i życie. Wydarzenia z pewnego dnia dwadzieścia lat wcześniej połączyły je niesłychaną tajemnicą. Te szokujące wydarzenia, pociągnęły za sobą lawinę nieoczekiwanych skutków. Żadna z przyjaciółek nie zdawała sobie sprawy, jak krzywdzą się wzajemnie. Jaką krzywdę wyrządzają niewinnym osobom, które tak naprawdę niewiele miały wspólnego z wydarzeniami pamiętnej nocy. Minęło dwadzieścia lat i każda z nich ułożyła sobie życie. Wszystkie na swój sposób i wyobrażenie odniosły sukces. I życie pewnie toczyłoby się dalej niepostrzeżenie, gdyby Megan nie ujawniła, co tak naprawdę wydarzyło się tamtej nocy. Ta spowiedź szokuje przyjaciółki, którym nagle świat się zwala na głowę. Nie dają wiary wyznaniom koleżanki, nie przyjmują tego do wiadomości. Ale jednak muszą się w końcu przełamać i otrząsnąć. Ich życie jest na krawędzi. Jakie skutki wywoła odkrycie tajemnicy i czy dalej łączące je więzy przyjaźni przetrwają? Czy możliwe, aby prawda miała aż tak ogromne znaczenie po dwudziestu latach?

Fatalne kłamstwo to wstrząsający thriller psychologiczny ukazujący tragiczne skutki jednego niewinnego kłamstwa. Autorka przestrzega do czego może doprowadzić frywolność w działaniach i chęć zwrócenia na siebie uwagi. Nie można za wszelką cenę dążyć do tego, aby inni nas zauważali, aby się nami interesowali. Nie zawsze musimy być w centrum wydarzeń. Smutny to obraz, gdyż często daleko posunięte działania są nie do odwrócenia, nie wszystko można naprawić czy przywrócić do stanu poprzedniego.

Powieść czyta się szybko, zresztą napisana jest przyjaznym i prostym językiem, wpadającym w ucho. Częste zwroty wydarzeń i niekończące się tajemnice wzmagają w nas chęć szybkiego dobrnięcia do końca. Autorka umiejętnie steruje emocjami czytelnika, tak aby szybko się nudził i nie próbował przewidzieć zakończenia. A zakończenie? Nieprzewidywalne i niewyobrażalne. Podobał mi się pomysł na fabułę, przemyślany i dopracowany.

Po tej lekturze pojawia się chwila refleksji, jakie skutki może wywołać jedno kłamstwo, czasem niezamierzone, ale wypowiedziane. Warto się zastanowić dwa razy zanim się skłamie. Czy warto kłamać? Może nawet najgorsza prawda jest lepsza od najlepszego kłamstwa? Coś w tej prawdzie życiowe musi być na rzeczy …

Zachęcam, warto po nią sięgnąć, miłe spędzenie kilku wolnych chwil i cenne wskazówki na przyszłość ...

Joanne, Beth i Megan poznają się podczas studiów na jednym z londyńskich uniwersytetów. Każda z nich jest inna,jednak szybko znalazły nić porozmawiać i ich przyjaźń rozkwitała. Po latach, gdy każda z nich prowadzi sielankowy tryb życia, który wkrótce zostaje zakłócony przez kłamstwa i sekrety sprzed lat.

Fatalne kłamstwo wzbudziło we mnie bardzo różne uczucia. Po pierwszych rozdziałach byłam zachwycona fabułą tej książki, jednak im dalej w fabułę tym odnosiłam wrażenie, że coś z tą książką jest nie tak. Że coś autorce nie wyszło i z takim uczuciem skończyłam czytanie. A samo zakończenie wzbudziło we mnie konsternacje i wrażenie, że autorka pod koniec całkiem odpłynęła. Patrząc na sam pomysł fabuły, można powiedzieć, że jest dobry, a nawet bardzo dobry, jednak w pewnym momencie po prostu coś poszło nie tak i autorka miotała się trochę z fabułą, niszcząc przez to całą koncepcję swojego pomysłu. W pewnym momencie również odniosłam wrażenie, że książka skończyła się w momencie, w którym autorka zdradza sekret Megan , a później trochę na siłę próbuje połączyć z nim dalsze zdarzenia. Książka zrobiła też na mnie wrażenie lekkiej obyczajowej historii zamiast trzymającego w napięciu kryminału.

Ogółem Fatalne kłamstwo przeczytałam, w niecałe dziesięć godzin, dzięki lekkiemu językowi i temu, że udało się autorce wzbudzić we mnie ciekawość, jak ona się skończy. Książka z pewnością spodoba się osobom, które lubią lekkie kryminały.

Powoli staję się czytelnikiem starej daty, skoro dla mnie love story to piękna miłosna historia między kobietą, a mężczyzną. Których łączy uczucie, a na drodze los kładzie kłody. „Ciekawe czasy” Naoise Dolan wydawca zapowiada jako współczesną historię o miłości. Czyżby?

ON + (ONA + ONA)

Julian to bankier, który dosłownie przyjmuje pod swój dach Avę. Julian lubi wydawać na Avę pieniądze, ona odwdzięcza się rozmową i seksem. Ava to kobieta bez perspektyw i planów. W Hongkongu pracuje jako nauczycielka angielskiego. Kiedy Julian wyjeżdża na kilka miesięcy Avie zostaje mieszkanie i… Edith. Jest współcześnie i bardzo nowocześnie. Julian jest zamożny i przedsiębiorczy, podąża za trendami. Ava jest wyzwolona, ale tylko czasami. Niepewna swoich wyborów i strachliwa przed opinią otoczenia. Edith to zagadka, która wyzwala w Avie nowe pokłady emocji i uczuć. Wszystkich kusi stabilność i dobrobyt. Każdy z nich ma coś z socjopaty.

Na całe szczęście wątki homoseksualnego związku są opisane subtelnie. Ale czy w ogóle są potrzebne? To chyba takie czasy kiedy musi być zachowana równowaga i poprawność polityczno-społeczna. A tak na serio, gdybym wiedziała że historia pójdzie w taką konfigurację związków zastanowiłabym się przed lekturą. I to nie jest brak tolerancji czy wstręt. Choć całość napisana jest lekko i z humorem razi próba upchnięcia różnych tematów – tolerancja dla związków jednopłciowych, podejście do Brexitu, kwestia Polaków w Wielkiej Brytanii, prawa i obowiązki obcokrajowców, wszechobecna antypatia. Miałam wrażenie, że za słowami narratora stoi autorka i to ona wywyższa się, przechwala i jest ponad.

Ni to romans, ni komedia. Z Azją w tle. Fabuła praktycznie stoi w miejscu. Ani wielkie emocje, ani uczucie. Miało być czuło i klimatycznie, było płasko, nudno i bez pomysłu. Nie, nie, nie.

“Fatalne kłamstwo” to opowieść o tym, jak jedna decyzja może wpłynąć na całe życie, zdeterminować kolejne wybory i zmienić sposób myślenia o pewnych sprawach. To również historia o tym, że czasami nasze decyzje zmieniają innych nie do poznania. Tylko co zrobić, gdy wszystko w co wierzyliśmy okazuje się kłamstwem?

Przyznam szczerze, że nie od początku polubiłam się z tą książką, a pierwsze rozdziały nie pozwoliły mi wyczuć, co rzeczywiście przygotowała autorka. Choć czytało mi się bardzo dobrze i szybko, a historia mocno mnie zaangażowała, to całość wydawała mi się zbyt spokojna. Nie miałam jednak okazji, by zastanawiać się nad tym zbyt długo, bowiem niepozorna fabuła w końcu przeobraziła się w coś, na co tak czekałam.

Powieść Keogh to znakomity, kobiecy thriller, który w dużej mierze bazuje na emocjach i wykorzystuje obyczajowe tło. Autorka opowiada swą historię subtelnie, nie przesadza, by zaszokować czytelniczki, niespiesznie wprowadza nas w świat nietypowych przyjaciółek, których bliższe poznanie pozwoli nam lepiej zrozumieć i ocenić tę opowieść. Rozwój wydarzeń nie pozwala bowiem na obojętność, a lektura wymaga od nas zajęcia stanowiska i odpowiedzenia sobie na kilka pytań.

Co bym zrobiła, gdybym dowiedziała się, że najbliższa przyjaciółka okłamywała mnie całymi latami? Jak zachowałabym się wiedząc, że to kłamstwo mnie ukształtowało i doprowadziło do tego, że jestem taką, a nie inną osobą? Fabuła książki została zbudowana według jednego z wielu możliwych w tym przypadku scenariuszy. Kolejne rozdziały pokazują, że Keogh wybrała słusznie, pokazując, że życie może zmienić się nieoczekiwanie i diametralnie, a piękna codzienność przemienić w najgorszy koszmar.

W „Fatalnym kłamstwie” życie bohaterek sypie się niczym lekko dotknięte domino, szybko i bez odwrotu, a próba naprawienia czegokolwiek tylko pogarsza sytuację. Całość ma tak realistyczny wydźwięk, że w czasie czytania nie mogłam przestać się zastanawiać, co bym zrobiła, gdyby mnie spotkała podobna sytuacja, gdyby ktoś tak namieszał w mojej głowie i życiu. Książka mocno podziała na moją wyobraźnię i wprawiła w niepokojący nastrój.

„Fatalne kłamstwo” to świetne połączenie książki obyczajowej i kryminalnej nuty. Mamy możliwość znaleźć się na miejscu straumatyzowanych kobiet, dostajemy szansę, by lepiej je poznać i zrozumieć, a przez kartki powieści przewijają się istotne wydarzenia, wyjątkowo poruszające i odciskające piętno na emocjach. Wszystkie bohaterki mają natomiast coś na sumieniu, ciężkie przewinienia pozwalające poczuć napięcie i obawę. Cudowne, magnetyczne i sprawdzające się połączenie.

Powieść Keogh bardzo przypadła mi do gustu i zatrzymała mnie na dobrych kilka godzin. Autorka wybrała świetny temat i wspaniale poradziła sobie z jego realizacją, skupiając w tej historii ważny temat, intrygujące kobiece sylwetki i dobre zakończenie. Książka dostarczyła mi rozrywki i sporo materiału do przemyśleń, niczego więcej nie potrzebuję.   

Nie ukrywam, że fabuła to dość drobiazgowo przemyślana, ale i dość skomplikowana intryga, która od początku trzyma czytelnika w napięciu. A zakończenie zapewne będzie sporą niespodzianką dla każdego.

Krótkie rozdziały czyta się szybko, chociaż początek nie zapowiada tego ,,przyspieszenia", które następuje po kolejnym rozdziale. Nie można zaprzeczyć, że autorka prawie cały czas trzyma czytelnika w ryzach ciekawości powoli budując napięcie.

Poznajemy bohaterki po dwudziestu latach od pewnego zdarzenia, które miało miejsce, kiedy kobiety były studentkami. I chociaż każda z nich w taki czy inny sposób ułożyła sobie życie, zarówno osobiste jak zawodowe, to ich myśli od czasu do czasu wracały jednak do przeszłości.

Muszę przyznać, że autorka odważnie, ale i bardzo życiowo podeszła do niektórych tematów. Ciekawie przedstawiła miłość dwóch kobiet nie zwracając uwagi na to jak może to być postrzeżone przez osoby nietolerancyjne w stosunku do homoseksualizmu.

Efektownie został poruszony również temat pracoholizmu i zaangażowania emocjonalnego w pracę, które często jest przyczyną rozpadu związków. I tak na przykładzie policjantki Beth poznajemy nie tylko jej bezgraniczne zaangażowanie się w prowadzenie spraw, ale również stronę emocjonalną kobiety, która dla dobra ,,sprawy" jest w stanie popełnić przestępstwo.

Fabuła cały czas trzyma w napięciu i tak jak wspomniałam na początku, zakończenie będzie sporym zaskoczeniem dla wielu. Ale o to chyba właśnie chodzi w dobrej powieści z gatunku thrillea czy kryminału.

Nie ukrywam, że na ciekawie przedstawioną fabułę duży wpływ mają również intrygująco przedstawione osobowości bohaterów, a tutaj mamy i jedno, i drugie. A kiedy dołączymy do tego bardzo realistycznie skonstruowane dialogi, to... całość wydaje się naprawdę warta uwagi.

Polecam tę książkę szczególnie fanom dobrego thrillera psychologicznego. Jest tutaj również spora dawka kryminału, są wątki obyczajowe, nawet odrobina romansu, ale to co trzyma czytelnika w niepewności, w ciekawości, to z pewnością ciekawie przekazana intryga.

Myślę, że chociaż jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki, to jeżeli natrafię na inną jej książkę, nie będę się wahała przed sięgnięciem po nią.

Trzy przyjaciółki,sporo kłamstw i jeszcze więcej wypitego wina... :/Wyrzuty sumienia i wyznanie prawdy wyrządzają niebywałe spustoszenie w życiu każdej z bohaterek.
Pomysł na fabułę może i dobry ale "Fatalne Kłamstwo" szybko zniknie z mej pamięci.

W życiu każdego człowieka ma miejsce cały ciąg zdarzeń, kiedy to jedno działanie ma wpływ na kolejne. Zazębiają się, nakładają, zapętlają przyczyny, żeby potem odcisnąć się w postaci skutków kolejnych wyborów. Pozornie mogłoby się wydawać, że pójście z kimś na kawę nie może skończyć się źle, jednak może też mieć skutek lawinowy w dalszych działaniach i to nieprzewidzianych działaniach.
Tak też było w tym przypadku. "Fatalne kłamstwo", to przypadkowe (a może nie?) spotkanie trzech bohaterek, które różnią się dosłownie we wszystkim. Jeden wypad poza miasto i jedno kłamstwo, które zmienia wszystko. Tylko, czy na pewno było to pojedyncze kłamstwo?
Pomysł na fabułę bardzo fajny, szybko się czytało. Jednak mam swoje "ale", bo czegoś mi zabrakło. Bohaterki nazywają się przyjaciółkami, znają się dwadzieścia lat, jednak wiedzą o sobie tyle, co nic. Pod względem psychologicznym, cała trójka nie została przedstawiona wcale.
Zakończenie nieco wyrwało mnie z kapci, bo jednak poddaje pod wątpliwość ową "przyjaźń".
Szału nie było, ale zawsze może być gorzej. Dla wyżeraczy thrillerów, może to być rozczarowanie, bo dla mnie był to raczej podkręcony obyczaj.

Kłamstwo bywa zazwyczaj fatalne w skutkach, jego konsekwencje rzutują zarówno na życie kłamiącego, jak i tego który został okłamany. Książka Valerie Keogh to doskonałe studium kłamstwa, świetnie pokazany związek przyczynowo skutkowy, co wywołało potrzebę kłamstwa u jednej z bohaterek i jakie skutki miało ono dla pozostałych dwóch przyjaciółek.
Autorka posłużyła się historią trzech przyjaciółek (?), żeby pokazać konsekwencje kłamstw, a być może przestrzec czytelnika. Dlaczego postawiłam pytajnik przy słowie „przyjaciółki” w poprzednim zdaniu? A no dlatego, że w mojej opinii już sama relacja trzech bohaterek, które zwą ją przyjaźnią, nie ma kompletnie z przyjaźnią do czynienia. Przyjaźń rządzi się swoimi prawami, a relacja, która łączy te trzy dziewczyny nie spełnia żadnego.
Nie można budować relacji na braku szczerości. Abstrahując od wydarzeń sprzed 20 lat, te trzy kobiety prowadzą dorosłe życie, ale jedna niewiele wie o drugiej, spotykają się raz w roku, ba nawet telefony od siebie odbierają ze średnim entuzjazmem, lub wcale nie odbierają, nie rozmawiają o swoich problemach, nie dzielą się ani troskami, ani radościami, jakby tego było mało jedna z nich nawet nie zaprasza „przyjaciółek” do swojego domu. Autorka pokazała odwrotność przyjaźni, bo nawet jeżeli na początku połączyła je przyjaźń, to kłamstwo było początkiem jej końca.
Fatalne kłamstwo popełnione w młodości rzuciło cień na dorosłe życie kobiet, każąc im przez całe życie iść z poczuciem winy, a ich życiowe wybory okazały się być podyktowane właśnie tymi wydarzeniami. Tu nasuwa się pytanie, czy poczucie winy to dobry motyw dla podejmowania życiowych decyzji? Ta książka pokazuje, że ewidentnie nie.
Chociaż bookstagram nakręcił nieco szumu wokół tej książki, to uważam że jest nieco przereklamowana. To jest książka dobra, ale nie wybitna, brakuje w niej napięcia, tajemnicy, niepokoju który powinien towarzyszyć thrillerowi psychologicznemu, bo tak książka została zakwalifikowana. Mimo tego warto sięgnąć po tę pozycję. 

Przyznam szczerze, że kompletnie nie czułam w tej książce thrillera. Była to raczej obyczajówka i to dość nudna. Od samego początku nic się nie dzieje. Bohaterki są dziwne, w sumie to nijakie i ich zachowania są dla mnie niezrozumiałe. Trochę sympatii poczułam jedynie do Beth. Jej knowania w policji, choć niezgodne z prawem, sprawiły mi radość. Inne wydarzenia są jednak również przedstawione nijako, bez emocji, przewidywalne. Nawet te krótkie 300 stron, to za dużo na tą fabułę. Na siłę tworzona sceneria, powtarzająca się momentami, irytująca. Totalny przerost formy nad treścią. Najlepszy z tej książki był epilog.

To nie był w żadnym wypadku wstrząsający thriller, jak sugeruje opis z okładki. Nie jest kompletnie zła, czytałam gorsze książki, ale rewelacji nie ma. Osobiście zawiodłam się na niej, a wam polecam sprawdzić samemu. Znajdziecie wiele bardzo pozytywnych opinii o tej książce wśród innych booksagramerów, więc zachęcam zajrzeć do dziewczyn @prostymislowami czy @bookholiczka_poleca. Dziękuję @muza.black za egzemplarz.