Entliczek pentliczek
Agatha Christie

Pewnego dnia sekretarka Herculesa Poirota - panna Lemon - popełnia trzy błędy w liście dyktowanym przez pracodawcę. Hercules Poirot jest w głębokim szoku. Z czysto egoistycznych pobudek postanawia pomóc swojej sekretarce. Okazuje się bowiem, że panna Lemon martwi się wydarzeniami jakie rozgrywają się w miejscu pracy jej siostry - pani Hubbard. Pani Hubbard administruje w jednym ze studenckich hotelików zamieszkanych przez cudzoziemców. Powieść opublikowano po raz pierwszy w 1955 roku, a problemy ze stereotypami narodowo-etnicznymi pojawiły się już wtedy w otwartej na inność powojennej Anglii. 
W hoteliku giną dziwne rzeczy. Pozornie nic się tutaj do niczego nie pasuje. Kiedy pojawia się Poirot, dochodzi do morderstwa...
W tle - jak to u Agathy Christie - rozhisteryzowana Włoszka, nijakie Angielki oraz problemy z rodzicami jako źródło psychopatycznej osobowości. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Chętnych na rasowy, klasyczny kryminał z udziałem małego Belga, zapraszam do lektury.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W pensjonacie zamieszkałym przez kilku studentów różnych narodowości, dochodzi do dziwnych kradzieży. Siostra sekretarki detektywa, zatrudniona w tym domu, jako ktoś w rodzaju intendentki, zwierza się z niepokojących zdarzeń, ale Herkules Poirot, nie widzi w tym nic nadzwyczajnego, do momentu, kiedy dochodzi do tajemniczej śmierci jednej z mieszkanek, która wcześniej przyznała się do zagarnięcia niektórych zaginionych przedmiotów. Upozorowana na samobójstwo śmierć dziewczyny, od razu wzbudza w detektywie wątpliwości, i wspólnie z komisarzem policji, prowadzącym śledztwo, próbują oni rozwiązać zagadkę, która najprawdopodobniej ma coś wspólnego z dziwnymi kradzieżami. Kiedy dochodzi do kolejnej zagadkowej śmierci, sprawa zaczyna być bardzo poważna. Oczywiście dla Herkulesa Poirot, który zagadki kryminalne rozwiązuje głównie posługując się filozofią, nie jest to orzech nie do zgryzienia. Chciałabym kiedyś przeczytać jakąś książkę tej autorki w oryginale, ale niestety nie znam języka angielskiego na tyle dobrze, aby wczytywać się w literaturę anglojęzyczną. Ta powieść, tak jak i poprzednie, jest napisana dość prostym i odrobinę śmiesznym językiem, porównując ją do obecnie wydawanych kryminałów, ale czyta się ją z wielkim zainteresowaniem. Autorka ma ten wspaniały dar, że od początku książki potrafił w czytelniku wzbudzić zainteresowanie. Pomysł na taką właśnie fabułę jest dość niesamowity, bo z pozoru zwykłych, dość często spotykanych w domach akademickich kradzieży, robi się przestępstwo na skalę międzynarodową. Ciekawe przedstawienie postaci od pierwszych stron powoduje, że z jedną osobą można się dość swobodnie utożsamiać, a do innych czuje się głęboką rezerwę. Treść podzielona jest na rozdziały, i jest to duży plus dla tej powieści, bo czyta się dużo wygodniej niż w powieściach bez rozdziałów. Jeśli chodzi o mnie, to wolę jak treść lektury, którą czytam jest podzielona, a nie napisana ,,jednym tchem". Powieści tej pisarki są krótkie, ale bardzo treściwe, ot... lektura na weekend, którą szybko się przeczyta i przy której nabierze się ochoty na więcej. Polecam tę książkę osobom, które oczywiście lubią sensację i ciekawe wątki kryminalne, ale przede wszystkim polecam tym, którzy lubią czytać książki Agaty Christie, a tej jeszcze nie przeczytali.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejny dobry kryminał autorki. Poirot znów ma do rozwikłania zagadkę. Siostra jego sekretarki ma problem. Pracuje w domu studenckim, gdzie giną różne rzeczy. A niedługo potem zostaje popełnione morderstwo. Nie udało mi się odgadnąć mordercy, a tym bardziej motywu, który moim zdaniem był trudny do wydedukowania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Hercules Poirot zostaje poproszony przez swoją sekretarkę o pomoc dla swojej siostry - gospodyni w domu dla studentów. Giną tam różne dziwne przedmioty jak stetoskop, żarówki, pierścionek z brylantem... Sławny detektyw w rozmowach ze studentami pochodzącymi z różnych krajów stara się odnaleźć prawdę. Strasząc młodych ludzi policją wywołuje przyznanie się do niektórych kradzieży przez jedną z dziewczyn... Następnego dnia dziewczyna ginie... Christie jak zwykle wprowadza niesamowity nastój tajemniczości... Czytelnik z każdą następną sceną pragnie odkryć prawdę...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nietypowy, zaskakujący początek. Herkules Poirot angażujący się w sprawę z pbudek egoistycznych? Przecież nie może pozwolić, by zdarzenia w miejscu zatrudnienia siostry jego sekretarki negatywniw wpływały na jakość jego pracy. Czy współpraca z komisarzem policji przyniesie pożądane wyniki? Czy zdołają rozwikłać zagadkę kradzieży w studenckim pensjonacie i późniejszych morderstw?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zapewne o tym nie wiecie, ale przyznam się Wam, iż nie jestem zbyt wielką fanką powieści detektywistycznych ani kryminałów. Jednakże za namową męża postanowiłam sięgnąć po jedno z całego wachlarza dzieł brytyjskiej królowej powieści detektywistycznej swoich czasów. Mój wybór padł na książkę z roku 1955, a jest nią „Entliczek pentliczek” Agaty Christie.

Wiodącą postacią jest nie kto inny, jak znany z ogromnej wszechstronności i błyskotliwości detektyw Herkules Poirot we własnej osobie. Gdy jego niezawodna do tej pory asystentka panna Lemon zaczyna wykazywać coraz większe roztargnienie Herkules zastanawia się, co trapi jego sekretarkę. W wyniku przeprowadzonej przez tych dwoje rozmowy okazuje się, że panna Lemon niepokoi się o swoją siostrę, zarządczynię domu studenckiego przy Hickory Road.

W tym właśnie domu dochodzi do kradzieży różnych, jak się wydaje na pierwszy rzut oka, niepowiązanych ze sobą obiektów. Rzeczy te nie przedstawiają sobą zbyt dużej wartości, a jedynym cennym przedmiotem spośród nich jest pierścionek z brylantem należący do jednej z mieszkanek akademika…

Z czasem kradzieże okazują się jednak zaledwie wierzchołkiem góry lodowej, ponieważ jedna z zamieszkujących dom przy Hickory Road kobiet zostaje znaleziona martwa. Charyzmatyczny Herkules Poirot zagłębia się więc jeszcze bardziej w swoje śledztwo mające rozwiązać mroczne tajemnice domu studenckiego.

Agata Christie w swojej powieści wykreowała kilka postaci, z których każda, chociaż zupełnie inna, jednocześnie jest bardzo wielowymiarowa. Ich perypetie nadają prowadzonemu przez Poirota dochodzeniu dodatkowych smaczków i zawiłości.

Co tak naprawdę wydarzyło się na Hickory Road? – Detektyw Herkules Poirot z całą pewnością nie zostawi tego pytania bez odpowiedzi.

Dla miłośników klasycznej literatury detektywistycznej książka ta będzie świetną zabawą w rozwiązywanie opisanej zagadki. Jeśli zaś o mnie chodzi to niniejszą powieść owszem przeczytałam, ale jakoś specjalnie mnie ona nie porwała… Niemniej jednak polecam każdemu z czytelników wyrobić sobie na jej temat własne zdanie, gdyż ilu odbiorców, tyle interpretacji tego samego tekstu. 

 * https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *

http://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2019/01/herkules-poirot-w-akcji.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kryminały Agathy Christie są dla mnie niczym diagramy logiczne, w których na podstawie kilku wskazówek jesteśmy w stanie wydedukować kto, kiedy, gdzie i co zrobił. Tyle tylko, że autorka mocno rozbudowuje swoje obserwacje, a jej bohaterowie, czy to czystym zrządzeniem losu, metodą eliminacji, czy też dobrze rozwiniętą dedukcją ustalają fakty, łączą ze sobą elementy pozornie zupełnie nie związane i odkrywają karty.

 

Czytając „Entliczek pentliczek” zastanawiałam się co też mają ze sobą wspólnego pantofelek, stetoskop, kałamarz z zielonym atramentem, pierścionek z brylantem, pocięty plecak i zniszczona apaszka i jeszcze kilka innych, zaginionych przedmiotów. I choć wydawało mi się to zupełnie niemożliwe, detektyw Hercules Poirot, z pomocą policji i przy współpracy świadków znalazł logiczne powiązania dla wymienionych rzeczy, co więcej… przyporządkował je prawowitym właścicielom, a do tego, jakby przy okazji, wyjaśnił zagadkę śmierci nie jednej, ale trzech osób.

Sami powiedzcie, jak w takiej sytuacji nie lubić fantastycznych kryminałów Pani Christie, jak nie śledzić kolejnych posunięć detektywów i jak nie próbować samodzielnie rozwikłać zagadki? Po prostu się nie da. Bo jeśli sięgniemy po choćby jedną powieść autorki, to zapewne w krótkim czasie przeczytamy kolejne, tym bardziej, że każda kryje inną zagadkę i zapewnia intrygującą lekturę.

 

Dla mnie osobiście książki Pani Agathy to taka miła odskocznia od codzienności. Jeśli mam ochotę pogłówkować i dobrze spędzić czas z relaksującą, choć wymagającą pewnego wysiłku intelektualnego książką, to sięgam właśnie po jeden z kryminałów, mając gwarancję spędzenia ciekawego wieczoru. A że dorobek autorki jest naprawdę imponujący, to czeka mnie jeszcze wiele takich interesujących chwil.

Fanom autorki nie muszę specjalnie rekomendować jej powieści, a tym, którzy jeszcze nie sięgnęli po książkę Agathy Christie szczerze polecam i ostrzegam… przeczytacie jedną – sięgniecie po więcej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)