Dziedzictwo
C.J. Daugherty

Drugi tom sagi "Wybrani". Allie Sheridan stale musi mieć się na baczności, nawet w murach Cimmerii, doskonale chronionych, nie może czuć się bezpiecznie. Tajemniczy Nathaniel (o którym wiemy tylko tyle, że jest przyrodnim bratem dyrektorki Isabelle" wciąż stanowi zagrożenie i czyha na życie Allie, a co najgroźniejsze - ma w szkole swoich szpiegów. Nasza wybuchowa bohaterka dowiaduje się, że jest wnuczką wpływowej Lucindy Meldrum, choć ważność tej postaci jakoś mi umknęła podczas czytania. Nie obyło się również od sercowych rozterek - Carter vs. Sylvain, a w tym tomie szczerze kibicowałam francuskiemu przystojniakowi. Carter zachowywał się jak zaborczy psychol. Na minus kolejne zatuszowane morderstwo (Jo), które zostało upozorowane na wypadek samochodowy. Coraz mniej ogarniam, o co w tej książce chodzi. Na plus powrót Christophera i ukazanie więzi między rodzeństwem. Z ciekawości sięgnę po kolejny tom, ale liczę na to, że w końcu pojawią się jakieś odpowiedzi, bo póki co to tylko mnożą mi się w głowie kolejne pytania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Szkoła Pełna Tajemnic

 

 "Wybrani" to seria, która poruszyła naprawdę wiele serc, przyciągnęła uwagę niezliczonej ilości osób i zachwyciła spore grono czytelników. Sama także znalazłam się w gronie osób, które pokochały tą powieść. Dlaczego? Po co? Co jest w niej takiego wyjątkowego? To tylko część pytań, które często pojawiają się w rozmowach dotyczących książki. Na początku zdradzę tylko, że jeżeli pokochacie już pierwszą część przygód Allie, obok drugiej na pewno nie przejdziecie obojętnie.

Lato się kończy i czas wrócić do szkoły na kolejny semestr wyczerpujących zajęć, treningów. Dla Allie będzie to wyjątkowa chwila. Czas zacząć naukę w nocnej szkole! Niebezpieczne rozgrywki, nowi wrogowie, stare potyczki, problemy miłosne i niesamowity klimat sprawią, że od lektury nie będzie się można oderwać!

Autorka stworzyła niesamowity, momentami mroczny klimat. Pisarka napisała lekturę pełną napięcia i niepewności co wydarzy się dalej. W jednej chwili bohaterka rozmawiała ze znajomymi, żeby w następnej pojawić się w mrocznym lesie. Taki obrót wydarzeń mocno działał na moją wyobraźnię i łapałam się na tym, że zamiast czytać dalej, szukałam wszystkich możliwych scenariuszy jak może potoczyć się historia.

Sięgając po pierwszą część serii, miałam lekkie obawy, że spotkam się z kolejną bezsensowną książką, która prawdopodobnie okaże się następnym paranormalem. Na szczęście nie miałam racji. Lektura ani trochę nie wiąże się z niemożliwymi zdarzeniami i istotami nie z tego świata, mimo, że czasami można mieć wrażenie, że zaraz pojawi się jakiś duch. Tutaj główne skrzypce gra to, że wszystkie wydarzenia byłyby możliwe.

Akcja już od samego początku nabiera tempa i nie zwalnia, aż do samego końca książki. Co chwile pojawiają się nowe zdarzenia, które odgrywają rolę w historii. Książka jest dopracowana i każdy, nawet drobny szczegół nadaje całości obrazu.

Wiele zmian nastąpiło także u bohaterów, których osobowości zostały bardziej rozwinięte, a większość z postaci możemy poznać od całkiem innej strony. W historii pojawia się dużo nowych charakterów, którzy biorą czynny udział w wydarzeniach rozgrywających się na kartach powieści, ale także niektórzy z nich przybliżają i odkrywają przed nami sekrety szkoły, oraz rodziny głównej bohaterki.

"Dziedzictwo" to książka, która zaskakuje. Jest nie tylko wciągająca i lekko się ją czyta, ale jest także oryginalna, a sam pomysł moim zdaniem zasługuje na nagrodę. Wiele osób być może ma negatywne opinie na jej temat. Moim zdaniem jest to niesamowita historia i naprawdę warta poznania. Trudno powiedzieć, komu mogłaby się spodobać, myślę, że po prostu lepiej po nią sięgnąć i samemu się przekonać.


http://ksiazki-patiopei.blogspot.com/2013/11/szkoa-pena-tajemnic.html

Za możliwość powtórnego spotkania z tymi niezwykłymi bohaterami, poznania dalszych losów Allie, a także jak się mają Sylvain i Carter, serdecznie dziękuję wydawnictwu Otwarte :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Druga część bestsellerowej sagi Wybrani. W tej książce jest chyba wszystko: przyjaźń, miłość, zaufanie, strata, tajemnice, spiski, podejrzliwość, szpiedzy a nawet morderstwo. Bardzo dużo emocji, zanim się zorientowałam przeczytałam całą książkę. Już na kilku pierwszych stronach akcja się rozkręciła. Allie wraca do domu na wakacje, niestety po spotkaniu z przyjaciółmi, zauważa pod domem kilku mężczyzn i tak rozpoczyna się pościg.. Cimmeria nadal jest zagrożona przez Nathaniela, a Nocna Szkoła przygotowuję się na jego atak. Drogi Allie i Cartera rozchodzą się.. szkoda - jakoś ten Sylvain nie przypadł mi do gustu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

super

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Drugi tom bestsellerowej serii "Nocnej szkoły". W pierwszej cześci dopiero poznawaliśmy główną bohaterke jak i jej przyjaciół ze szkoły. Allie była wtedy lekko nieporadną nastolatką, która musiała stawić czoło nowym przeciwnością. Za to książke ukończyliśmy z wielkimi znakami zapytania. Kim jest Nathaniel? Co z Christopherem? Co miało znaczyć zachowanie Sylvaina? Kto jest dobry a kto zły? Za to w drugiej cześci mozemy zaobserwować wielkie zmiany w zachowaniu Allie. Stała sie bardziej dojrzała, a co za tym idzie- bardziej zaradna. Nie liczyła już do końca na niczyją pomoc. Starała sie sama rozwiązywać swoje problemy i podejmować decyzje. Znaleźliśmy w tej cześci także odpowiedzi na wiekszość pytań, ale za to pojawiły sie nowe! Miałam pewne obawy, gdy zaczynałam czytać tą książke. Miałam nadzieje, że autorka zrezygnuje jednak z trójkącika! Jednak troszke sie zawiodłam. Wkurzało mnie zachowanie Allie. Czemu tak cieżko jej było podjąć właściwą decyzje! Czy na serio nie mogła po prostu kierować sie sercem? Niech rozum zajmie sie innymi sprawami! A zachowanie Cartera? Cóż moge powiedzieć... Strasznie sie na nim zawiodłam. Jego postepowania były bardzo irracjonalne. Nawet sobie wyobrażałam jak stoi przede mną i nim potrząsał, żeby sie troche uspokoił i wszystko przemyślał. Najbardziej byłam dumna z Sylvaina. Ten przynajmniej wiedział czego chce. Długo sie zastanawiałam do jakiego gatunku należy zamieścić tą książke. Do kryminału? Thilleru? Romansu? Młodzieżówki? Na prawde trudno powiedzieć. Myśle, że było tam wszystkiego po trochu. Seria jest jednocześnie oryginalna jak i zupełnie zwyczajna. Tło książki całkowicie należy do tej drugiej grupy. Zachowania i reakcje bohaterów są niezwykle przewidywalne. Natomiast tematyka jest jedyna w swoim rodzaju i to jako tako ratuje tą serie. Myśle, że jest to książka przeznaczona głównie dla młodzieży i starszej młodzieży. Nie wyobrażam sobie, żeby kobiete po trzydziestce mogłaby zainteresować takiego rodzaju powieść. Niemniej może jednak są wyjątki. Może kogoś jednak zainteresować takiego rodzaju powieść. Każdy ma własny gust (albo młodą dusze). Książka zdecydowanie trzyma w napieciu i uważam, że każdy bedzie sie przy niej dobrze bawić. http://papierowa-kraina.blogspot.com/

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wątpliwości „Dziedzictwo” C.J. Dougherty wyd. Otwarte rok: 2013 str. 400 Ocena: 5/6 Letnia szkoła już dawno odeszła w zapomnienie. Młodzież uczęszczająca do Cimmerii, tajemniczej i fascynującej szkoły dla przyszłych panów świata, została wysłana do domów, a władze placówki zaczęły się zastanawiać, jak przywrócić budynkowi dawną świetlność. Allie wróciła do Londynu, gdzie rodzice po raz pierwszy w życiu zdecydowali się być z nią szczerzy, choć oczywiście nie do końca. Bo po co, w końcu dziewczynie powinny wystarczyć zdawkowe wyjaśnienia. Niestety w głowie nastolatki wciąż plączą się setki myśli i tysiące pytań, na które odpowiedzi przyjdzie jej szukać samodzielnie. I, co najgorsze, chyba nie będzie miała czasu na podjęcie decyzji, czy w ogóle chce je znać. To miał być normalny wieczór. Wakacje trwały w najlepsze, więc dziewczyna postanowiła odnowić przyjaźń z kumplami z poprzedniej szkoły. Umówiła się z nimi wieczorem w parku. Niestety od czasu wysłania Allie do nowej, bardzo elitarnej i zupełnie odciętej od świata szkoły, wiele się zmieniło. Może nie w otoczeniu dziewczyny, ale zdecydowanie w niej samej. Dlatego dość szybko między dawnymi przyjaciółmi doszło do wiele mówiącej ciszy. W końcu, by nie przedłużać męczarni, postanowili rozejść się do swoich domów. Niestety dziewczyna nigdy tam nie dotarła, bo na jej drodze stanęły komplikacje, których w zasadzie mogła się spodziewać. Tak właśnie skończyły się dla Allie wakacje, bo konsekwencją wydarzeń wspomnianego wieczoru był niemal natychmiastowy powrót do szkoły. Dziewczyna nie jest jednak tym faktem załamana, wręcz przeciwnie - przebywanie w rodzinnym domu ją męczy, a Cimmeria... to zupełnie inny świat. No i to właśnie tam jest jej ukochany Carter. Tylko... czy tylko on tam na nią czeka? By się tego dowiedzieć koniecznie należy sięgnąć po Dziedzictwo, szczególnie, że na rynku pojawiła się już kolejna część tej serii, tj. Zagrożeni. Gdy skończyłam czytać tę powieść cała aż buzowałam od emocji. Gdyby nie fakt, że następnego ranka miałam iść do pracy i czekał mnie dość intensywny dzień, pewnie natychmiast sięgnęłabym po kolejną część, która - na całe szczęście, stoi już spokojnie na mojej półce. Wiedziałam również, że jeśli rozpocznę lekturę Zagrożonych, to już nie będę w stanie podzielić się z czytelnikami opinią o Dziedzictwie, a przecież właśnie na tym mi zależało. Dlatego też postanowiłam poczekać kilkanaście godzin i najpierw spokojnie się wypowiedzieć, a potem przystąpić do czytania. Jedno jest pewne, Dziedzictwo zapada w pamięć. Mimo czasu, który upłynął przeczytania ostatnich zdań w drugim tomie serii, jego wspomnienia wciąż są we mnie żywe. Tęsknie za bohaterami, chcę wiedzieć, co wydarzy się dalej i jak zakończy się cała historia. Mam wrażenie, jakby autorka kończąc w taki, a nie inny sposób tę część serii, odebrała mi cząstkę mnie samej. Bo w Cimmerii poczułam się jak w domu, choć był to... bardzo dziwny i nietypowy dom. W chwili obecnej bardzo chcę do niego wrócić i mam nadzieję, że znajdę w nim to, czego szukam. Książkę czyta się bardzo dobrze. Napisana jest prostym i przejrzystym językiem trafiającym do wyobraźni czytelnika. Dziedzictwa się nie czyta, je się pochłania. I to łatwo i szybko. Rys charakterologiczny bohaterów jest bardzo wyraźny, dlatego tak łatwo utożsamiać się z poszczególnymi postaciami. Odrobinę trudniej w powieści odnaleźć opis ich wyglądu. Pewnie dużo wyraźniej było to zobrazowane w Wybranych, ale ta część odeszła już w mojej pamięci na dalszy plan. W związku z powyższym odrobinę problemu nastręczało mi rozróżnienie głównych męskich bohaterów. Seria C.J. Daugherty jest jedną z nielicznych, przeczytanych przeze mnie powieści, skierowanych do młodszych czytelników, w której nie koloryzuje się faktów. Kiedy dzieją się złe rzeczy, to na sto procent, gdy opisywane są jakieś konkretne emocje, to nikt ich nie ubarwia i nie ubiera w kolorowe piórka. Ludzie giną, a młodzież walczy z pokusami i wątpliwościami. Czy uczniom Cimmerii uda się pokonać piętrzące się przeszkody? Odpowiedź znajdziecie w trakcie lektury serii powieści autorstwa C.J., którą serdecznie Wam polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wstyd się przyznawać, ale dopiero teraz miałam okazję zapoznać się z drugim tomem "Wybranych". Żałuję, że nie zrobiłam tego szybciej, bo jednak nie pamiętałam już wszystkich szczegółów z fabuły i oddaliłam się od bohaterów. Natomiast bardzo dokładnie pamiętam, jak czytałam pierwszą część, bo nie mogłam się od niej oderwać. A jak z drugim tomem? Kończy się przerwa wakacyjna, więc uczniowie wracają do prestiżowej szkoły z internatem - Akademii Cimmerii. Ze względu na tragiczne wydarzenia, jakie się w niej rozegrały, powrót nie należy do najłatwiejszych. Szkoła wymaga jeszcze remontu, a w nim pomagają uczniowie. Allie nie jest bezpieczna, więc dołącza do Nocnej Szkoły, która ma jej nauczyć samoobrony i radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Ze względu na długą przerwę pomiędzy czytaniem obu części nie będę ich zbytnio do siebie porównywała. Drugi tom bardzo mi się podobał i również niezwykle mnie wciągnął. Natomiast wydaje mi się, że w pierwszej części trochę więcej się działo, a akcja pędziła. Tutaj jest spokojniej, zwłaszcza na początku, a dopiero później wszystko powoli nabiera rozpędu. Jednak nie można mówić o nudzie, co to, to nie. Kontynuacja trzyma poziom, pojawia się coś nowego, ale sądzę, że mogłoby być lepiej po tym względem. Szkoda, że niewiele się wyjaśnia w tej całej historii. Teraz jeszcze wybaczam, ale w trzecim tomie będę bardziej wymagająca i już teraz zapowiadam, że oczekuję czegoś niezwykłego i przede wszystkim przełomowego. O ile w poprzedniej części polubiłam Cartera, a Sylvain mnie irytował to tutaj jest odwrotnie. Oczywiście jest obecny wątek miłosny, a właściwie trójkąt, ale która młodzieżówka tego nie zawiera? W każdym razie niezdecydowanie Alli zaczynało mnie dosyć mocno denerwować. Może przydałaby jej się moneta, którą mogłaby rzucać przy niezdecydowaniu? Carter natomiast wkurzał mnie swoją chorobliwą zazdrością, więc moja sympatia do niego zaczynała się gdzieś ulatniać. Ponadto w książce pojawiają się także nowi bohaterowie, a my mocno skupiamy się na młodziutkiej, ale niezwykle silnej i inteligentnej Zoe, która na początku nie wzbudziła mojej sympatii, ale później bardzo ją polubiłam. Jeżeli nie mieliście jeszcze okazji poznać części pierwszej to bardzo zachęcam, bo jest to super seria młodzieżowa, ale i starsi mogą się przy niej dobrze bawić i przyjemnie spędzić czas. kingaczyta.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po przeczytaniu ,,Wybranych" przyszła kolej na drugą część cyklu. Jak już wspominałam, ta seria właściwie nie do końca do mnie trafia, a jednak ma w sobie coś, co mnie przyciąga. Coś sprawia, że chcę dalej poznawać losy Allie i jestem ciekawa, co jej się przydarzy - no i oczywiście, jak to wszystko się skończy. W tej części akcja zdecydowanie się rozkręciła. Otrzymujemy przede wszystkich sporą dawkę emocji i napięcia, a co najważniejsze - Nocna Szkoła nie jest już dla nas tajemnicą. Wraz z Allie wkraczamy w jej szeregi i widzimy, o co tam naprawdę chodzi. Chociaż... może nie do końca, bowiem wciąż napotykamy się na osoby, które mają coś do ukrycia. Nadal nie ma pewności, komu można ufać, kto jest przyjacielem a kto wrogiem. Wszystko komplikuje się i pląta niczym słuchawki wsadzone do kieszeni spodni. No i co więcej - pani Daugherty nadal nie oszczędza swoich bohaterów. Nadal można tutaj dostrzec smutek, traumę, a nawet śmierć. Historia Allie i Akademii Cimmeria staję się coraz bardziej klarowna, ale jeszcze nie wiemy wszystkiego. Muszę jednak przyznać, że pomysł autorki był naprawdę dobry i utwierdziła mnie w tym druga część. W dobie gdzie panują dystopie, wampiry, tajemnicze zdolności i inne tego typu motywy, tutaj otrzymujemy coś zupełnie innego. Zapewne to przekonało tak wielu czytelników do tej serii. Nadal miałam jednak pewne wątpliwości co do języka i stylu, chociaż w minimalnym stopniu te dwie rzeczy uległy poprawnie. Być może to faktycznie kwestia mojego wieku i już nie potrafię tak łatwo zżyć się z bohaterkami, które mają po 16,17 lat. Jednak powrót do czasów nastoletnich bywa swego rodzaju przyjemnością, którą można czerpać dzięki takim pozycjom. ,,Dziedzictwo" czytało mi się lekko i przyjemnie, przyznam nawet, że mnie wciągnęło. Uważam tę serię za typową rozrywkę, która pozwala mi się oderwać od świata i przeżyć przygodę w Akademii Cimmeria. Poziom pierwszej części został utrzymany, a być może nawet lekko wzniósł się wyżej. Po trzecią część sięgnę na pewno, bowiem nadal trzyma mnie ciekawość. Właściwie jeśli chodzi o jakieś zastrzeżenia, to są praktycznie takie same jak w przypadku ,,Wybranych". I to chyba kolejna rzecz, podsycająca moją ciekawość... czy podczas czytania trzeciej części zobaczę postępy i rozwój inwencji autorki? Zobaczymy!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna część sagi Wybrani. Tym razem grupa Nathaniela chce porwać Allie z jej domu, ale im się nie udaje. Dziewczyna trafia w końcu z powrotem do szkoły i zostaje zapisana do Szkoły Nocy, gdzie uczy się samoobrony. W między czasie spotyka Chrostophera i zauważa Gabe'a. Poza tym w szkole ciągle jest szpieg Nathaniela. Oczywiście książka, jak poprzednia część ocieka akcją i pojawiają się jej niespodziewane zwroty.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna cudowna książka. Wolałabym trochę żeby inaczej się skończyła, ale cóż nie ja pisałam. ;P Kto jeszcze nie przeczytał niech szybko to zrobi! Polecam tą książkę. ;>

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetne przeczytałam. Polecam innym :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bezpieczeństwo według wikipedi do stan lub proces, który warunkuje istnienie i rozwój danego podmiotu. Jest to jedna z podstawowych cech człowieka. Jednak, jak dla mnie, ta sucha definicja nie oddaje tego wszystkiego co się wiąże z tą ,,emocją". Nie określa tego z czym najczęściej się ono kojarzy - z domem, rodziną, ukochaną osobą i tak dalej. Dla Allie, bohaterki serii Nocna szkoła autorstwa C.J. Daugherty, bezpieczeństwo nierozerwalnie wiąże się z Akademią Cimmeria. To tam znalazła osoby godne zaufania, które nie tylko odkryły przed nią przeszłość jej rodziny, ale także obdarzyły takimi uczuciami jak przyjaźń czy miłość. Mimo, że życie tam wcale nie wiązało się z sielanką, a w ostatnim czasie na pewno nie miało nic wspólnego z bezpieczeństwem, to dziewczyna i tak z niecierpliwością czekała na powrót do szkoły. Nie myślała jednak, że stanie się to w taki sposób... Gdy pewnego wieczoru wracała do domu po spotkaniu ze starymi znajomymi, czekali na nią już ludzie Nathaniela, którzy na rozkaz swojego szefa mieli porwać ją żywą. Na szczęście dzięki pomocy Isabelli - dyrektorki Akademii Cimmeria; oraz ludziom mocno związanym z organizacją (szkoła jest jedną z jej instytucji) udało jej się ujść z życiem. Po powrocie do gmachu, w którym mieści się uczelnia Ali wraz ze znajomymi pomaga w odnowieniu wnętrz, które zostały zniszczone w pożarze pod koniec semestru letniego. Jednak to wcale nie oznacza końca kłopotów... Dziewczynie przyjdzie się zmierzyć z rozterkami sercowymi, bólem po zdradzie brata, a także tym nieco przyziemnym wywołanym przez intensywne ćwiczenia na kursach Nocnej Szkoły. Autorka od samego początku wrzuca nas na głęboką wodę. Akcja od razu zostaje nastawiona na najbardziej dynamiczne tempo i chociaż w trakcie trwania całej historii, chwilami zwalnia to jednak autorka szybko z powrotem powraca do stanu z samego początku. Trochę zbiło mnie to z tropu, ale na szczęście wszystko szybko minęło, a ja dałam się porwać i prowadzić przez meandry rzeczywistości ukształtowanej przez C. J. Daugherty, dla jej bohaterów. Aura Nocnej Szkoły i Cimmeri nie jest już tak mroczna jak w Wybranych, a szkoda bo był to jeden z większych atutów powieści. Mimo to autorka doskonale maskuje braki w klimacie po przez rozbudowanie wszystkich wątków, które w pierwszym tomie były jedynie leciutko zarysowane. Co za tym idzie, korzysta także napięcie towarzyszące mi od pierwszej strony. Dzięki temu często, dosłownie, wstrzymywała oddech w oczekiwaniu na to wydarzy się dalej. Ciekawe, że w takich momentach zawsze pojawiało się więcej pytań niż odpowiedzi, a ja byłam po prostu głodna wiedzy na temat wszystkich tajemnic jakie Daugherty wprowadziła do fabuły. W kilku sprawach moja ciekawość rzeczywiście została ugłaskana, ale nie do końca. Według mnie myśl jaka przyświecała jej w trakcie pisania Dziedzictwa to ta, która mówi że im większa ilość pytań pojawiających się w trakcie czytania tym większa konsternacja czytelników, a co za tym idzie, bardziej wzmożony poziom zainteresowania tym co będzie działo się dalej. Przyznam, iż to naprawdę doskonale się sprawdziło. Właśnie z tego powodu powieści się nie czyta, ją się dosłownie pochłania w iście zastraszającym tempie. To stwierdzenie prowadzi do kolejnego, które jasno określa drugi tom Nocnej Szkoły jako istny pochłaniacz czasu. Gdy już zacznie się ją czytać, to bardziej niż pewny jest fakt, że już nie dacie rady się od niej oderwać. Pisarka dosłownie miesza w głowie. Nie wiadomo już kto jest tym dobrym, a kto złym, kto po jakiej stoi stronie, a już na pewno nie można się zorientować kto o jaką sprawę walczy. I to właśnie stanowi o fenomenie serii. Z tomu na tom jest coraz lepiej. Oby tak dalej. Mimo moich zachwytów, znalazło się w książce coś co mi zgrzytało, a jest to... Allie - główna bohaterka. Cały czas zastanawiałam się co się stało z tą postacią? Jak twarda i zdecydowana dziewczyna mogła przeistoczyć się w zwykłą... ,,ciapę", która ze wszystkim leci od razu do dorosłych (w jej przypadku do dyrektorki Akademii). Gdzie podział się jej zapał do samodzielnego odkrywania tajemnic? Jakoś do tej pory nie mogę przetrawić tego, że autorka odpuściła sobie dalszy rozwój tej postaci. Podsumowując. Dziedzictwo to naprawdę niesamowita kontynuacja, po którą należy sięgnąć nawet z zamkniętymi oczami. Chociaż jeżeli podobała się komuś pierwsza część Nocnej Szkoły, to do sięgnięcia po ten tom wcale nie trzeba namawiać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W końcu dotarłam do dugiej części , kontynuacji książki pt"Wybrani". Ponieważ pierwszą część czytałam naprawdę dawno temu i nie wszystko pamiętałam zaczęłam od niej poraz drugi. Tak samo jak kiedyś wciągnęła od ierwszych stron , a dzięki temu, mogłam bezproblemowo przejść do drugiej i kolejnych części.

A co w drugiej części? Już nie wszystko jest zagadką, okazuje się że Alli jest połączona krwią z założycielką szkoły i właśnie to jest powodem wszelkich niebezpieczeństw jakie czychają na bohaterkę i jej przyjaciół. Dzieje się bardzo wiele: ginie kolejna osoba, a życie uciowe Allie kwitnie. Zostaje ona postawiona przed trudnymi wyborami i jak w życiu będą to również błędne decyzje.

Kążka zawiera wiele akcji , ciągle dzieje się coś tego co skłania czytelnika do przełożenia kolejnej kartki mimo że trzeba iść gotować obiad bo dzieci zaraz wrócą ze szkoły.

Wg mnie to jedna z lepszych serii młodzieżowych a wiele moich doroslych już kolezanek czytało i polecają wszystkim naokoło. Jak już mówiłam : większość literatury dla młodzieży ma więcej polotu i świeżości, niż dzisiejsze powieści poczytnych autorów.

Po stokroć polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)