Devil`s game
Joanna Wylde

Emmy od zawsze była chroniona i choć chciałaby się uniezależnić i podejmować samodzielne decyzje, brakuje jej uporu, żeby sprzeciwić się ojcu. Wychowując się wśród motocyklistów, jest przyzwyczajona do nadopiekuńczości swoich bliskich, dlatego internetowa znajomość z Hunterem jest miłą odmianą. Emmy sądzi, że jest on całkiem inny od pozostałych mężczyzn w jej życiu, jednak szybko okaże się jak bardzo się pomyliła.

,,Devil's Game" to trzeci tom motocyklowej serii ,,Reaper's MC". Historia Em i Huntera jest lekka i wciągająca. Czytało się ją bardzo szybko i przyjemnie. Fabuła została ciekawie poprowadzona, wiele się działo, a akcja toczyła się w dość dynamicznym tempie. Główni bohaterowie zostali dobrze wykreowani, choć miałam wrażenie, że byli podobni do postaci z poprzednich części. Nie wyróżniali się niczym szczególnym, ale pomimo tej schematyczności, bardzo ich polubiłam. Denerwowało mnie natomiast to, że autorka momentami przedstawiała kobiety jako płytkie i niezbyt inteligentne. Może nie taki był jej zamysł, jednak ja niektóre sytuacje właśnie w ten sposób odbierałam i było to mocno drażniące.

Poza tym myślę, że ,,Devil's Game" to historia warta uwagi. Jeśli szukacie niewymagającej książki z motywem klubów motocyklowych to bardzo polecam właśnie ten tytuł, bo klimat MC został tu bardzo dobrze oddany.

Jeśli chodzi o Reapers MC mam do czynienia wręcz z niemożliwym. Każdy tom uzależnia od siebie jeszcze bardziej, wciąga jeszcze mocniej i jest po prostu jeszcze lepszy. "Devil's Game" to zdecydowanie najmocniejsza część serii, którą śmiało mogę zaliczyć do jednej z najlepiej napisanych książek z motywem klubu motocyklowego. Być może dzieje się tak za sprawą tego, że główni bohaterowie fanom cyklu są odrobinę znani. Być może dlatego, że ma miejsce zakazany romans pomiędzy, jakby nie patrzeć, nieco wrogimi klubami. A może po prostu dlatego, że Autorka tak zgrabnie poprowadziła fabułę, nie dając chwili wytchnienia, znużenia ani absurdów, że po prostu stało się. Sam prolog zapowiada niesłychanie obiecującą lekturę, dzięki pokazaniu jak diametralnie różniły się nastoletnie realia Em i Liama. Choć część pierwsza książki opowiada o zdarzeniach z poprzedniego tomu to nie odczułam zmęczenia podczas czytania. Właściwie zaspokoiła ona moją ciekawość co do wydarzeń, w końcu dostajemy perspektywę Huntera i Em! Nie otrzymacie powtórzeń, a jedynie pełny obraz sytuacji. To świetny zabieg, bo fani serii będą zaspokojenia, a osoby, które nie czytały poprzednich części bez problemu zagłębią się w temat.
Em to niemal maskotka Reapersów. Wciąż traktują ją jak małą dziewczynkę, co okrutnie ją frustruje. Bycie córką Prezydenta Klubu Motocyklowego nie jest łatwe i prowadzi do wielu ograniczeń. Członkowie Reapers traktują ją jak córkę lub siostrę, a cywile zwyczajnie boją się jej rodziny. Miło jest widzieć Em dojrzewającą na naszych oczach. Zaczyna postrzegać wszystko odrobinę inaczej i w końcu walczy o siebie, przestaje być posłusznym, dobrym dzieckiem. Zachwyca wieloma mądrymi posunięciami i przemyślanymi decyzjami, które podejmuje na podstawie wieloletnich obserwacji członków klubu. Pokazuje, że nie jest niewinną dziewczyną, a kobietą, która w chwale może stać u boku mężczyzny, nie odbierając sobie niczego, a wręcz przeciwnie- dodając swoją osobą szacunku dla faceta, który nosi kutę.
Liam odrobinę odstaje od typowego wizerunku motocyklisty. Oczywiście jest niebezpieczny, korzysta z życia, ale nie jest kolejną kserokopią typowego bikera i niesamowicie mi się to podobało. Przeszedł przez piekło, a klub to jego życie, ale jest niezwykle rozważnym mężczyzną, który wie, czego chce. Jak mało który bohater tego typu książek niesamowicie mi zaimponował. Naprawdę, niewielu bohaterów, zwłaszcza w opowieściach o klubach motocyklowych, wykazuje się taką postawą, a Hunter zasłużył sobie na mój szacunek. Czapki z głów, to postać, moim zdaniem, wybitnie skonstruowana.
Jeśli jeszcze nie wyczytaliście między wierszami to mówię wprost- ta książka jest genialna i ogromnie Wam ją polecam. Stworzenie takiej historii wymaga ogromnych nakładów pracy ale to się czuje podczas czytania, a na koniec docenia. Dodatkowo, oczywiście mamy niebezpieczeństwa, mamy niepewność i to także dodaje historii smaku i emocji. Wisienką na torcie jest niesamowita chemia między Liamem i Em oraz to, w jakim kierunku została poprowadzona ich relacja. Jestem pod ogromnym wrażeniem tej części, całkowicie nią zauroczona i wdzięczna, że trafiła w moje ręce. Czekam na kolejne części, choć nie sądzę by mogły przebić ten fenomenalny tom.