Czerwona jaskółka
Jason Matthews

Wielbiciele książek wychodzą z założenia, że książka jest lepsza niż film. Jednak czasem jest tak, że to za sprawą filmu sięgamy po książkę, mając nadzieję że stworzony w niej świat wciągnie nas tak samo.
Film „Czerowna jaskółka” był mocny więc zdecydowałam się na książkę.
Odbiega ona od filmu i to w podstawowych kwestiach.
Powieść należąca do literatury szpiegowskiej została napisana przez Jasona Matthewsa, emerytowanego agenta CIA z długim stażem, co daje podstawę sądzić, że powieść rzeczywiście oddaje realia świata szpiegów.
Większość akcji toczy się w współczesnej Rosji, niepodzielnie rządzonej przez Władimira Władimirowicza, jednak czasem zostaje przeniesiona do Grecji, Finlandii czy USA. Główna bohaterka wyszkolona rosyjska jaskółka (zawodowa uwodzicielka) ma za zadanie wyciągnąć za pomocą swoich umiejętności tajne informacje od amerykańskiego szpiega. Pomiędzy nimi rozpoczyna się wyrafinowa gra tajemnic.

Ciężko mi podsumować tę książkę, z jednej strony widać, że autor miał pomysł na fabułę, która była ciekawie poprowadzona, a narracja płynna i wciągająca. Bardzo podobało mi się stworzenie całej sieci tajemnic, knowań, spisków i zdrad. Autor stworzył świat szpiegowski, gdzie nic nie jest takie jakie może się zdawać, każdy może okazać się wrogiem jak i sprzymierzeńcem. Również dialogi były niezwykle wiarygodne i drobiazgowe.
Jednak z drugiej strony przeszkadzała mi niezwykle widoczna stronniczość autora co do zestawienia Amerykanów kontra Rosjan. Ci pierwsi są dobrzy, inteligentni i stosują najnowsze technologie a Rosjan charakteryzuje chciwość, brutalność, bezwzględność, są zaściankowi.
Nie miało dla mnie sensu umieszczanie na końcu każdego rozdziału przepisów kulinarnych.
Książka nie powaliła mnie na łopatki, ale zaciekawiła mnie w takim stopniu, że sięgnę po kolejną część.

"...mówił o ograniczeniach, kalkulacjach i cierpliwości, trzech rzeczach, które pozwoliły mu przetrwać czternaście lat szpiegowania na rzecz..."

Bazująca na sprawdzonych standardach powieść szpiegowska, dobre amerykańskie siły walczą ze złymi rosyjskimi, niby koniec zimnej wojny, a jednak dwa obozy wciąż wzajemnie poddają się szerokiej inwigilacji, penetrują zasoby ludzkie w poszukiwaniu materiału na szpiegów, dzięki którym docierają do najbardziej strzeżonych informacji, zastawiają manipulacyjne pułapki, doskonale wykorzystują ludzkie słabości, stosują narzędzia wymuszeń, gróźb i szantażu. Mroczna rzeczywistość wywiadu, bezwzględna walka, niebezpieczna gra, przemyślny podstęp i perfekcyjny kamuflaż. Rozgrywki spirali szpiegowskiej w powieści nie ograniczają się do terytorium obu państw, ale obejmują też Finlandię, Włochy i Grecję.

Z jednej strony żal, że autor powiela stare schematy, a z drugiej przyjemnie wrócić do dawnych wzorców rasowych powieści szpiegowskich, tym bardziej, że z dużą szczegółowością opisano metody działania, w których nie współczesna technologia, ale człowiek stanowi istotę działania służb specjalnych. Postać Nathaniela Nasha, agenta CIA, wywiadowcy przeszkolonego do działań pod czujnym okiem nieprzyjaciela na jego własnym terenie, wydaje się wyrazista i przekonująca, choć momentami zadziwiają jego mało profesjonalne zachowania. Zaś portret młodej i pięknej Dominiki Jegorowej przedstawia się niezwykle intrygująco, uwarunkowany na dychotomicznych cechach, które nieustannie poddawane są próbie i sprawdzianom. Mam wrażenie, że to właśnie ona jest największym atutem fabuły, ciekawa jestem, jak dalej rozwinie się ta silna i złożona osobowość, zwłaszcza w kontekście jej wyjątkowego daru.

Jegorowa musi zmierzyć się nie tylko z amerykańskim przeciwnikiem, ale również z okrutnymi i brutalnymi prawami rządzącymi rosyjskim wywiadem, echami stalinowskich czystek i nieudanych reform, fałszywej polityce patriotyzmu, a także pozornym sojuszom i krwiożerczym wewnętrznym zagrywkom. Autor wielokrotnie podkreśla, że Dominikę szkolono na czerwoną jaskółkę, zawodową uwodzicielkę, wbrew jej woli, jednak miałam wrażenie, że z pełną świadomością uczestniczyła w budowaniu własnego wizerunku szpiega, zdając sobie sprawę, w jakie środowisko wchodzi i jakie obowiązują w nim praktyki, szczególnie uwzględniając znaczącą funkcję pełnioną przez jej wuja.

Narracja płynna i wciągająca, żywe i wiarygodne dialogi, opisy bardzo drobiazgowe, lecz właśnie takich oczekuję w sensacji. Sporo podwójnych znaczeń, spisków, zdrad, knowań i prowokacji. Natomiast zabrakło mi zaskakujących i porywających incydentów, nagłych i dynamicznych zwrotów akcji, aż prosiło się, aby więcej się działo. Wątek relacji między Dominiką a Nashem nadał powieści barw objętego zakazem uczucia, nieostrożnego zaufania i niepotrzebnego ryzyka. Nadal zastanawiam się, czemu mają służyć zamieszczone po każdym rozdziale przepisy na dania pojawiające się w powieści, czy to zwykłe urozmaicenie, a może jakiś szyfr się w nich kryje? Chętnie sięgnę po kolejną odsłonę serii, dobrze odnajduję się w szpiegowskich klimatach.

bookendorfina.pl

"Objęła ją najpierw, a potem w geście pokuty pocałowała jej dłoń ustami ćwiczonymi w sztuce niszczenia mężczyzn."

Wydaje mi się, że ekranizacja bardziej mi podejdzie, niż książka...

Jak dla mnie, za dużo tajemnic, gierek i wywiadu. Szczegóły, które nużyły, bo jestem laikiem.
Tak tak - wiem, że to książka szpiegowska, ale najbardziej podobała mi się historia Dominiki - prawdziwa kobieta z charakterem:) Świetnie zarysowana postać i historia, przy której wszystko inne wyblakło...
No, może oprócz historii Magdy.
I istnieniu Instytutu Kona, tzw. szkoły jaskółek, w której uczono zarówno mężczyzn, jak i kobiety sztuki uwodzenia i uprawiania seksu w celach szpiegowskich

Czekam na ekranizację.
Nie wiem, czy sięgnę po kolejną część...

Dla mnie to najlepsza książka o tematyce szpiegowskiej, jaką do tej pory przeczytałam. A lubię książki o tej tematyce. Książka ma wszystko co lubię: wartką akcję, burzę emocji, mroczną atmosferę i dobrze zarysowanych bohaterów.  Książkę napisał były agent, który pracę wywiadowczą zna od podszewki. Pewnie dlatego opisy przygotowań do akcji, prowadzenie akcji czy zbieranie informacji jest takie drobiazgowe. Książkę czytałam z zapartym tchem i chętnie przeczytałabym jeszcze taką powieść. Książka jest gruba ale to w ogóle nie przeszkadza, nie ma tu wypełniaczy stron. Ciągle coś się dzieje. A o szkole " jaskółek" przeczytałam po raz pierwszy. Polecam.

Powieść o szpiegach USA i Rosji. Dla Rosji pracuje Dominika zaś dla USA Nate. Jak to z reguły bywa w takich książkach pomimo zakazanej miłości, ponieważ są po różnych stronach i tak dochodzi do zauroczenia. Akcje które przeprowadzają narażają ich na niebezpieczeństwo i zdemaskowanie, ale także pozwalają rozwijać się miłości.

Taka przeciętna szpiegowska opowieść. Przeczytam drugą część, to może będę miała jakieś bardziej rozbudowane refleksje. 

Zachwycająca książka pokazane szpiegowskie sztuczki,  strefa ukrytych konszachtów,  sztuczki ale też walka o przetrwanie w ostrym reżimie .Ukazane osobiste rozterki oraz silny charakter  bardzo młodej kobiety  Dominiki , która za wszelką cene nie podda sie ukartowanym zaskakującym  koligacjom rządu . Kochająca swoją ojczyzne ale także skłonna do tego aby ratować swoje ja . Na początku kariery obiecująca baletnica , której szczęścia pozazdrościli inni postanawia się zemścić na tych , którzy chcą jej zaszkodzić i nie widząc celu w życiu postanawia pracować dla tajnej ejdnostki rządu i zostaje tajnym szpiegiem .Jednak miłość pokazuje jej iż aby dokonać zemsty musi położyć wszystko na jedna szale i dzieki niezwykłej umiejętności dostrzegania uczuć i myśli innych potrafi dostrze kto chce jej zaszkodzić i ją zniszczyć a kto jest jej sojusznikiem .Małymi krokami dąży do celu aby osiągnąć co zamierzała  cierpiąc,  jednak sie nie poddając. Silny charakter i mocny pancerz pozwalają jej na zachowanie własnej tożsamości pomimo tego jak wiele osób próbuje ją zniszczyc nie podda się

Świat nie jest prosty jak się wydaje. Jest bardziej okrutny.