Cukiernia pod Amorem. Cieślakowie
Małgorzata Gutowska-Adamczyk

Poznajemy dalsze losy członków rodu Zajezierskich oraz ich bliskich. Żona Tomasza rodzi syna, nastomiast Marianna, uwiedziona przez hrabiego wyjeżdża do Ameryki, gdzie wychodzi za mąż i również rodzi potomka Zajezierskiego. Córka Kingi Toroszyn - Grażyna, zakochuje się w starszym mężczyźnie i wkracza do artystycznego świata. Poznajemy również Cieślaków, którzy odmienia los Zajezierskich. Natomiast we współczesności Iga nadal próbuje rozwikłać zagadkę tajemniczego, rodzinnego pierścienia.

Muszę przyznać, że drugi tom cyklu #cukierniapodamorem czytało mi się zdecydowanie lepiej. Pewnie to dlatego, że teraz doskonale odnajdywałem się w koneksjach rodzinnych Zajezierskich, wiedziałam kto, z kim i dlaczego.
Bardzo podoba mi się styl autorki, jest lekki i przyjemny w odbiorze, co sprawiło, że przez tą książkę wręcz się płynie.
Byłam ogromnie ciekawa dalszych losów bohaterów, zarówno tych z przeszłości jak również Igi Hryć i jej rodziny.
Tutaj autorka zdecydowanie skupiła się na przybliżeniu czytelnikowi tego co działo się z Zajezierskimi i ich krewnymi na przełomie XIX i XX wieku, a uwierzcie mi, działo się naprawdę dużo, będzie wiele nieprzewidzianych zwrotów akcji, które tylko spotęgują w czytelniku nagromadzone emocje. Bardzo podobały mi się momenty związane ze zmaganiami bohaterów w trakcie I Wojny Światowej, opisy w realistyczny sposób oddawały "klimat" tamtych czasów. Ta historia to niezwykle barwna, wciągająca, ale również podszyta bólem i cierpieniem opowieść o ludziach, którzy byli zmuszeni zwalczyć o szczęście swoje i swoich bliskich, jednocześnie podejmując próby znalezienia swojego miejsca w życiu.
Zakończenie tej części jak najbardziej skłania do sięgnięcia, po trzeci, ostatni już tom sagi. Mam ogromną nadzieję, że znajdę w końcu odpowiedzi na wszystkie pytania, które już od początku mnie nurtują. Moja ocena to 8/10.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

RECENZJA
”Cukiernię pod amorem"czytałam lata temu i byłam wówczas bardzo nią oczarowana, dlatego tym chętniej wracam do tej książki która teraz nakładem wydawnictwa @proszynski_wydawnictwo ukazała się w nowej szacie graficznej.
Na kartach tej powieści spotykamy się w Gutowie, w uroczej cukierni Pod Amorem gdzie pachnie słodyczą pieczonych świeżo jagodzianek. Tutaj też poznajemy Igę która próbuje rozwikłać tajemnicę pewnego pierścienia. Iga jest córką właściciela cukierni i jej postać osadzona jest w wielowątkowej historia przedstawionej na wielu płaszczyznach czasowych. Przeplatające się ze sobą epoki oraz bohaterowie którzy wiele doświadczają a ich życie potrafi być zarówno piekielnie trudne jak i słodkie jak bułeczki z tytułowej cukierni, są dość trudną jak dla mnie opowieścią. Niezmiernie skomplikowane i zagmatwane koligacje skłaniają do wnikliwego zagłębienia się w lekturze i przyznać muszę że do zrozumienia potrzebowałam drzewa genealogicznego które umieszczone jest w poprzednim wydaniu a którego niestety nad tym ubolewam, brakuje w tej wersji.
Cała jednak, ta historia , obraz minionej epoki oraz teraźniejszość, która jest poniekąd kontynuacją przeszłości oraz rodziny które miałam okazję poznać są tak pasjonujące,że z przyjemnością sięgnę po kolejną część.
Współpraca @proszynski_wydawnictwo
#cukierniapodamorem
#cukiernia #cieślakowie #saga #książki #recenzujęksiążki #recenzja #współpraca #recenzentka #małgorzatagutowskaadamczyk #proszynski

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciekawym wątkiem jest Grażyna Toroszyn, która wbrew przeciwnosciom spełnia swoje marzenie i zostaje aktorką. I to zajęcie przynosi jej sławę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Druga część sagi obejmuje losy rodu Zajezierskich na przełomie dziewiętnastego i dwudziestego wieku. Okres ten w historii Polski obfitował w przemiany polityczno-obyczajowo-społeczne, w które to, w umiejętny sposób, zostały wplecione losy bohaterów. Na plan pierwszy wysuwa się Grażyna Toroszyn -- niesforna córka Kingi, która jest niejako synonimem "nowego". Ona łamie konwenanse, żyje własnym życiem, pokazuje, że aktorka nie znaczy kobieta lekkich obyczajów. Można powiedzieć, że jej postać zwiastuje koniec arystokracji, jako dominującej warstwy społecznej. Grażyna, znana jako Gina Weylen od najmłodszych lat chodziła swoimi ścieżkami. Realizowała swoje marzenia, nawet te, które mogłoby się wydawać były nie do zrealizowania. Chciała zostać aktorką i została, chciała stworzyć związek z ojcem koleżanki i to zrobiła, urodziła dziecko, ale nie wyszła za mąż za jego ojca. Była też osobą skromną. Pomimo sławy i wielkich pieniędzy nie uderzyła jej do głowy przysłowiowa woda sodowa. Dzięki Grażynie poznajemy świat artystyczny dwudziestolecia wojennego z jego przedstawicielami, których znamy chociażby z lekcji języka polskiego. Chłoniemy również atmosferę licznie działających wówczas kabaretów. Autorka pokazuje przede wszystkim "ludzi sukcesu". Udowadnia, że można zmienić swoje życie -- wystarczy tylko mieć trochę sprytu, trochę znać się na ekonomii oraz stłumić w sobie obawy przed nieznanym. W ten sposób zrealizowała swoje marzenia Gina. Tak samo postąpił przedstawiciel drugiej rodziny, tytułowy Cieślak. Rodzina Mariana wywodziła się z półświatka złodziejaszków z warszawskiego Powiśla. Marian dzięki sprytowi poślubił pannę z dobrego domu, tym samym awansował w hierarchii społecznej. Cieślak był dobrym obserwatorem, dlatego firma, którą założył -- korporacja taksówek -- przynosiła duże zyski. Wraz z Paulem, nieślubnym synem Tomasza Zajezierskiego, poznajemy życie polskiej emigracji w Ameryce; podążając za nim szlakiem wojennym widzimy bezsens pierwszej wojny światowej; wraz z nim przebywamy ciężką i długą drogę powrotną do wolnej Polski, ukochanego kraju jego matki. Część historyczna jest bogata w treść, napisana z wielkim rozmachem. Czyta się ją szybko i przyjemnie. Brakuje mi tu odniesień do współczesności, bo te które się pojawiają są bardzo krótkie, wręcz powiedziałabym, że są one nic nieznaczącym przerywnikiem wprowadzonym po to, aby czytelnik nie zapomniał o dwutorowej narracji. Dzięki temu opisywana historia jest spójna, nie wybija czytelnika z rytmu, sprawia, że nie trzeba pilnować, w którym momencie następuje przeskok w czasie. Mi osobiście brakowało Igi, jej śledztwa i cukierni pachnącej jagodziankami. Przede mną leży otwarta trzecia część sagi. Mam wrażenie, że w przypadku tego tomu ciężar narracji został przerzucony na czasy współczesne. A jak faktycznie będzie przekonam się wkrótce. opinia opublikowana na moim blogu http://jastulatka.blogspot.com/2015/03/magorzata-gutowska-adamczyk-cukiernia_12.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tym razem autorka oddaje w większości hołd czasom międzywojennej Warszawy, w których emigracja za chlebem była powszednia a oczekiwanie na niepodległość prawie bolesne. Mimo, że kolejne losy przeszłości rodziny Zajezierskich były tak samo ciekawe jak w tomie pierwszym, to mnie osobiście brakowało odniesień do teraźniejszości, których było po prostu za mało. Tym bardziej, że polubiłam Igę i byłam ciekawa czy rodzinna tajemnica zostanie w końcu odkryta - niestety akurat w tej kwestii muszę wykazać się cierpliwością. Poza tym po raz kolejny mamy do czynienia z niesamowitą dbałością o szczegóły, co ja akurat bardzo cenię. I jeśli narzekałam, że pierwszy tom czytało mi się ciężko, ze względu na przeskoki czasowe to z tym poszło mi o wiele łatwiej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak dla mnie o wiele lepsza niż część pierwsza!!! Nie było chaosu, który utrudniał czytanie pierwszego tomu. O wiele łatwiej było sobie poukładać historię w całość. Jednocześnie wątki poruszane w tej części wydawały mi się o wiele ciekawsze i poruszające. Jedyne czego było mi mało, to większej ilości obrazu "współczesności", ale rozumiem ten zabieg mający dawkować "przyjemność" ;)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Druga część trylogii to kontynuacja opowieści o rodzie Zajezierskich. Pojawia się także nowa rodzina - Cieślakowie. Co tak w skrócie znajdziemy na kartach powieści? Marianna Blatko rodzi w Ameryce syna Tomasza Zajezierskiego, poznajemy też córkę Kingi Toroszyn - Grażynę, która pragnie zostać artystką i z uporem dąży do swojego celu. Oczarowana pierwszym tomem z wielką przyjemnością sięgnęłam po kolejny. Podobał mi się troszeczkę mniej niż poprzedni, ale seria nadal trzyma wysoki poziom, zwłaszcza pod względem tła historycznego. Poprzednią część bardzo polubiłam za bohaterów. Wiadomo jednak, że ktoś się rodzi, a ktoś umiera, więc jest trochę nowych postaci, a z niektórymi już się niestety nie spotykamy. W drugim tomie pojawia się przebojowa Grażyna, córka Kingi Toroszyn, która niewątpliwie różni się od tamtejszych kobiet. Dziewczyna jest uparta i stanowcza, dąży do swoich celów, chce został sławną aktorką. I za to ją polubiłam. Pojawia się też tytułowa rodzina Cieślaków, jednak to wcale nie oni przeważają w tej książce. Bardzo mnie zawiodło to, że autorka nie kontynuowała klasztornego wątku Wandy, bo zapowiadał się niezwykle ciekawie i w poprzedniej części bardzo lubiłam o tym czytać. A tutaj po prostu został urwany. Autorka, ku mojej uciesze, znowu skupia się bardziej na historii rodu aniżeli na współczesnych bohaterach. To z jednej strony jest plusem, bo polubiłam te postaci, ale z drugiej właściwie w ogóle nie przesuwamy się do rozwiązania zagadki tajemniczego pierścienia. Jestem bardzo ciekawa, jak to będzie w kolejnym, już ostatnim, tomie. Czy też będzie to tak pomijane, a może role się odwrócą i już więcej czasu poświęcone zostanie współczesnym wydarzeniom. Nie da się ukryć, że autorka musiała się przy tej serii napracować, bo tło historyczne jest świetnie opisane, bardzo obrazowo, ale momentami miałam wrażenie, że jednak jest tego zbyt dużo. Nadmiar informacji bywa przytłaczający, niestety. Ale ja z historią jestem na bakier, więc może temu odniosłam takie wrażenie. Okres I wojny światowej i dwudziestolecia międzywojennego jest mi raczej obcy, bliżej mi jednak do II wojny światowej. Serię polecam przede wszystkim dla kobiet, bo dużą rolę odrywają tutaj postaci kobiece, jest też coś z romansu. Jednak ogromne znaczenie ma tło historyczne, które zostało przygotowane z dbałością o szczegóły, więc jeżeli lubicie takie powieści, to ja jak najbardziej polecam. kingaczyta.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciekawa książka, która zabiera nas w przeszłość. Pokazuje losy rodu Zajezierskich i Cieślaków, ale oprócz tego przybliża sposób życia ludzi w czasach przed i międzywojennych. Teraz z niecierpliwością czekam na przeczytanie ostatniego tomu.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Druga część sagi obejmuje kolejne lata, kolejne pokolenia rodziny. Tak jak w pierwszej części na kartach powieści znajdziemy sporo bohaterów: złodziejaszków, artystów, biznesmenów, chłopów, hrabiów, młode i starsze panie itd. Wątki z pierwszej części są kontynuowane, np. jak przepowiednia o upadku rodu Zajezierskich. Jeśli zanurzymy się w opowieść snutą przez Gutowską- Adamczyk, odnajdziemy wiele historii: nieszczęśliwej miłości, temat emigracji i odkrywania tożsamości, intrygi mające na celu zdobycie majątku, zemstę, tajemne romanse, przyjaźnie, dziewczęce marzenia, cierpienia i straty. Mamy także przedstawioną obyczajowość w polskim Gutowie, a także realistyczny opis zdarzeń podczas wojennych lat, gdy okupanci niszczyli polskie majątki, a wokół panował głód. W tej części najbardziej mi zapadła w pamięć Marianna, która wzbudza współczucie, ale także rozumiemy jej wybory. Także zdeterminowana Gina, która spełniła swoje marzenia oraz spędziła życie u boku ukochanego mężczyzny. Polecam sympatykom rodzinnych opowieści, warto poznać sagę ,,Cukierni pod Amorem".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo miło było mi wrócić do niezwykle ciekawych postaci, jakimi są bohaterowie serii ,,Cukiernia pod Amorem". Drugą część o podtytule ,,Cieślakowie" czyta się równie płynnie i szybko jak pierwszą ze względu na przystępny (ale nie płytki!) styl pisarski Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk. Głównymi bohaterami książki są pierwsza wojna światowa i Grażyna Toroszyn, a nie rodzina Cieślaków, którym w mojej opinii autorka przeznaczyła zbyt mało kart książki, zbyt mało szczegółów o ich życiu i charakterach członków rodziny. Są bowiem przedstawieni dość ogólnie. Akcja części powieści przedstawiającej wątki dawne ma miejsce od roku 1890 do 1938 i w dużej mierze obejmuje pierwszą wojnę światową, przedstawioną jednak bardziej od strony historycznej, a nie emocjonalnej bohaterów. Choć ilość faktów historycznych jest zdumiewająca i godna podziwu, to jednak w pewnym momencie zachwiane zostały proporcje pomiędzy nimi a fabułą dotyczącą przeżyć samych bohaterów. Zawiedziona byłam skromnym udziałem akcji w czasach obecnych, czyli przygód Igi Hryć podczas odkrywania zagadki z przeszłości. Podtrzymuję swoje zdanie, że tytuł jest zupełnie nie trafiony i spłyca dzieło już zanim się po nie sięgnie, bo nie oddaje jego prawdziwej wymowy. Nie jest to żaden przesłodzony romans z kulinariami w tle, ale bardzo ciekawa powieść obyczajowa z mnóstwem informacji o codziennym życiu ludzi na przestrzeni ostatnich dwóch wieków na polskich terenach. Pomimo tego, że mam negatywne uwagi co do drugiej części serii, to na pewno sięgnę po trzecią, co innym czytelnikom również polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Gdyby nie blogi pewnie nigdy nie zwróciłabym uwagi na "Cukiernię pod Amorem", którą przegapiłabym wśród innych książek. Jednakże mimo wielu pozytywnych recenzji moją pierwszą myślą na temat tej serii nie było "Muszę to przeczytać!", ale "To może mi się nie spodobać, ale poczekam jeszcze trochę". Postanowiłam bowiem przeczekać falę recenzji na blogach i poczekać, aż cały szum wokół tej książki nieco przycichnie. Nauczyłam się, że jeżeli coś określane jest przez wszystkich bestsellerem niekoniecznie musi mi się spodobać. Dlatego wolałam podejść do "Cukierni pod Amorem" ze spokojnym umysłem, a nie na fali zachwytów tą polską sagą. W drugim tomie powyższego cyklu autorka przedstawia dalsze losy rodu Zajezierskich. Razem z jedną, z bohaterek wyrusza za ocean, roztaczając przed czytelnikiem życie polskich emigrantów na przełomie XIX i XX wieku. Dodatkowo na scenę wkracza również rodzina Cieślaków, co urozmaica fabułę. Odbiorca poznaje półświatek złodziejaszków z warszawskiego Powiśla oraz środowisko artystyczne przedwojennych teatrów i kabaretów. Również w tej części "Cukierni pod Amorem" nie brakuje pięknych i zdecydowanych kobiet, przełomowych wydarzeń z dziejów Polski i świata oraz historii miłosnych. Podczas jednej z wizyt, w miejscowych bibliotekach zobaczyłam, że dwie ostatnie części "Cukierni pod Amorem" stoją sobie spokojnie na bibliotecznej półce, tak jakby czekały właśnie na mnie. Dlatego też, bez wahania po nie sięgnęłam chcąc poznać dalsze losy Zajezierskich. Nie mogłam doczekać się, aż znowu wkroczę w magiczny świat roztoczony przede mną w pierwszej części. Jednakże niestety drugi tom tej historii nie ma już tej niezwykłej otoczki, która tak bardzo podobała mi się w pierwszej części. Poza tym w tym przypadku miałam wrażenie, jakby autorka ciągnęła pewne wątki i postacie na siłę, w celu zwiększenia ilości stron książki. Dodatkowo współczesny wątek był bardzo skąpy w tej części - tak jakby pani Gutowska - Adamczyk nie miała na niego pomysłu, co było kolejnym elementem, który mnie zawiódł. Dlatego też chyba sobie odpocznę od "Cukierni pod Amorem", a po ostatni tom (jeżeli już) sięgnę za jakiś czas.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jeżeli ktoś nie czytał poprzedniego tomu, lub zapomniał czy pogubił się w wydarzeniach, na samym początku części drugiej mamy krótkie streszczenie. I całe szczęście, bo bohaterów przybywa. Nie brakuje tu wzruszających momentów. Znajdują się tu szczegółowe opisy życia i obyczajów szlachty z przełomu XIX i XX wieku. Dużo czasu poświęciła autorka opisowi I wojny światowej. Ciekawe tutaj są jej przemyślenia na temat walczących ze sobą osób, którym odgórnie nakazano walczyć z przeciwnikiem. W tym tomie nie miałam już problemu by rozeznać kto jest kim. W odbiorze był przez to dla mnie o wiele bardziej łatwym. Przede wszystkim poznajemy tutaj dzieje Grażyny i Paula i jego wżenienia się w rodzinę Cieślaków. Oczywiście każdego z osobna. Mniej tutaj jest wydarzeń z czasów współczesnych. Większy nacisk położono na historię rodziny niż na tajemnicę pierścienia. Co wcale nie odbiera przyjemności z czytania. Wręcz przeciwnie, bo zdecydowanie wolę momenty z przeszłości. Z napięciem biorę się za ostatni tom, gdzie oprócz rozwiązania zagadki, zbliża się najsroższa wojna XX wieku.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Cieślakowie jest to II tom trylogii "Cukiernia pod amorem" Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk. Autorka przenosi nas ponownie do lat 90-tych XIX wieku i pierwszej połowy wieku XX opisując losy rodziny Zajezierskich, Cieślaków, Kingi Toroszyn jej córki oraz wnuka, podróż Marianny Blatko do USA i perypetie jej syna Paul'a które wprowadzają go do rodziny Cieślaków. W I tomie bohaterów jest sporo i trzeba się mocno skupić, żeby się nie pogubić. W II tomie jest....tak samo. Jednak w zupełności to nie przeszkadza. Czyta się przyjemnie i naprawdę wchodzi się w losy bohaterów . Podoba mi się opis zachowań ludzkich oraz zmian jakie zachodzą na przestrzeni tych 40 lat opisywanych przez autorkę. Da się zauważyć zmiany zachodzące w życiu i stosunku do chłopstwa u Zajezierskich, co jest efektem wybuchu wojny. Sporo treści poświęconej jest Grażynie Toroszyn-siostrzenicy żony Zajezierskiego (Adrianny Zajezierskiej)- której syn Adam zostanie pobłogosławiony przez hrabiego na swojego następcę, gdyż jego syn wybierze drogę kapłańską. Adam Toroszyn był bliski sercu Celiny Hryć -babki Igi. W tej części żegnamy sie z niektórymi bohaterami części I i zaczynamy przeżywać losy ich dzieci i wnuków, którzy powoli zbliżają nas do Celiny Cieślak oraz Igi Hryć. Również w tym tomie pojawiają się krótkie wstawki losów Igi, jednakże są jak mrugnięcie oka w porównaniu z opisem czasów wcześniejszych. Ciekawi mnie dalszy los bohaterów więc z miłą chęcią sięgnę po tom III, polecając tom II.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Drugi tom, moim zdaniem, napisany mniej chaotycznie, przez co lepiej się go czyta. Na pewno przeczytam trzecią część, żeby dowiedzieć się, jak potoczyły się dalsze losy bohaterów, jak przeżyli wojnę, no i co się stało z pierścieniem i mumią :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

wspaniała :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna część porywającej historii Cukierni pod Aniołem i związanych z nią rodzin. Tym razem poznajemy bliżej rodzinę Cieślaków. Marianna będąc z ciąży dzięki mecenasowi Przasce płynie do Ameryki by tam zamieszkać razem z bratem i rozpocząć nowe życie. W Ameryce rodzi się Paul -syn Tomasza Zajezierskiego. Jako młody chłopak angażuje się w wojnę i walki we Francji. Ranny trafia do szpitala, gdzie poznaje swoja pierwszą żonę. Razem z teściem ruszają do Polski, gdzie żona wkrótce umiera a Paul postanawia odwiedzić miejsce, w którym matka spędziła młodość... czy będzie miał odwagę przedstawić się ojcu jako jego prawowity syn? Tymczasem młoda i odważna córka Kingi Toroszyn Grażyna pod pseudonimem Gina Waylen rozpoczyna karierę...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Drugi tom Serii Cukiernia pod Amorem.... W tej odsłonie historii poznajemy dalsze perypetie rodu Zajezierskich... Poznajemy też dalsze losy wielu postaci z części pierwszej... Bardzo rozbudowany jest wątek Grażyny Toroszyn vel Giny Weylen, która podążyła za swymi marzeniami oraz wbrew obowiązującym wówczas konwenansom została aktorką i zrobiła wielką karierę... W tle obserwować możemy nieustające nadzieje Polaków na utrzymanie tak nie dawno odzyskanej wolności, które coraz bardziej gasną na tle szalejącej z każdym dniem coraz bardziej kolejnej wojennej zawieruchy... Urzekł mnie sposób w jaki została napisana ta opowieść... Przeplatają się w niej radość, smutek, miłość, niepokój o najbliższych, niepewność jutra oraz różnorakie intrygi... Książkę czyta się jednym tchem, więc polecam ją Wam drodzy czytelnicy, a sama zabieram się już za tom III...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Druga część serii jest nieco mniej chaotyczna od poprzedniej. Czytając czułam niedosyt wydarzeń z roku 1995. Wciąż intryguje mnie osoba mumi co napewno skłodni mnie do przeczytania ostatniej części Cukierni pod Amorem. Okres między wojenny wydał mi się ciekawie opisany. Została zawarta sytuacja Polski, szlachta pozbawiana swoich majątków, strach przed wojną, ucieczki rodaków do obcego kraju. Grażyna Toroszyn spełnia swoje marzenie i zostaje slynna gwiazda kabaretową i filmową. Nawiązuje romans z ojcem przyjaciółki, ktorego owocem jest syn Adam spadkobierca hrabiego Zajezierskiego.Mila przepowiada sobie przyszłość wariatki. Paul wraca do Polski a w konsekwencji do miejsca w którym mieszkała jego matka, babka i pradziadek. Zaskakujący jest jednak dla mnie fakt że mecenas rozpoznaje w nim nieslubnego syna hrabiego a reszta spoleczenstwa oraz sam hrabia tego podobienstwa nie widzi. Zatacza się koło wydarzeń rodzinnych. Wątki zaczynają sie łączyc. Robi sie ciekawie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Opinia zbiorcza o trzech tomach: http://www.granice.pl/opinia,cukiernia-pod-amorem,242429,24437.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Prostowanie ścieżek losu przynosi często opłakane skutki.".

 

Uczucia nie zawsze są klarowne, niekiedy targają nami od środka, burzą szyki, które skrzętnie budowaliśmy, ale kim byśmy byli bez nich. Marionetkami, pustymi w środku, jak te lalki patrzące szklanymi oczyma, ale nie widząc. Błądząc pomiędzy pustkowiem, poszukując własnej oazy.

 

Saga, która swoje przyciąganie zaczyna od swojej oprawy, ale to skrywające się wewnątrz zdarzenia, omawiają czytelnika w swoich szponach, trzymając niczym krople wody nad spragnionymi ustami. Delikatna opowieść, która ukazując życie, te szare, codzienne, które niekiedy do cukierkowego ma daleką drogę. Miłość miesza się z gorzką rozpaczą, nienawiść z przywiązaniem. Ogromny wachlarz emocjonalny zawarty na tych papierowych kartach.

 

Wraz z bohaterami przenosimy się w dawniejsze czasy, do barwnych okresów historii, kiedy to kraj nasz walczy o powrót na mapy. To niełatwy okres w dziejach ludzkości, jednak realność tych czasów oddana przez autorkę sprawiła, że bardziej odczuwamy pewne zachowania i emocje bohaterów. Obraz idealnie przedstawionych czasów powojennych, przedstawienie rzeczywistości postaci są szczegółem, który zasługuje na uznanie.

 

Książki w dużej mierze opierają się na rozkwicie i upadku bogatego mazowieckiego rodu, dołączając w każdej kolejnej części nową rodzinę. Autorka skrupulatnie posługuję się obiema liniami czasowymi - przeszłość i współczesność. Nie jest to przeszkodą w pozbywaniu tych pozycji ani niestanowi dla nas wyzwania.

 

W fabułę powieści wplata się zagadka, która pozostaje rozwiązać jednej z bohaterek, a czytelnik, stojąc obok, obserwuje i własnym krokiem stara się znaleźć odpowiedź. Jest to ciekawy przerywnik, ponieważ historia nie skupią się w całości na tym zadaniu.

 

Seria ta wywołała we mnie sporo przyjemnych emocji, dając możliwość podróży wraz z bohaterami, przeżywania ich rozterek i chwil uśmiechu. To przygoda, w którą wchodzimy całym swoim umysłem i ciałem, która omamiać swoim przekazem do cna.

 

Przeszłość splatająca się ze współczesnością, trudne wybory, a przede wszystkim silne kobiety i wielkie namiętności.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"- Chyba będzie burza.
Adam spojrzał to góry. Niebo było błękitne i czyste. - Nawet jeśli, wuju... - powiedział spokojnym tonem dorosłego. - Nawet jeśli, to jakoś ją przecież przetrwamy."
__________
Druga część sagi jest według mnie jeszcze lepsza niż pierwsza. W dalszym ciągu przeszłość przeplata się z teraźniejszością i łączy w logiczną całość. Możemy poczuć klimat XIX i XX wieku, a także okresu międzywojennej Polski. Historia to nigdy nie była moja ulubiona dziedzina, a autorka ma tak przyjemne pióro, że w ogóle nie nudziły mnie te fragmenty powieści. Motyw cukierni nadal nie został rozwinięty, ale chyba w trzecim tomie zostanie w końcu wysunięty na pierwszy plan. Przynajmniej tak zapowiada opis z okładki. Bardzo polubiłam jedną z nowych bohaterek, Ginę - niezależną i silną kobietę, która wie, czego pragnie w życiu i do tego dąży. Niestety trochę mnie zawiodła w pewnym momencie, ale mimo tego wnosi do książki powiew świeżości, dzięki swojej barwnej osobowości. Jako jedyna sprzeciwia się małżeństwu z rozsądku i życiu typowej kobiety w tamtych czasach. Podobał mi się również wątek podróży Marianny do Ameryki i jej próby odnalezienia się w nowym miejscu. Całość była dla mnie niestety przykra i przygnębiająca, chociaż były też pokrzepiające fragmenty. Nie jest to natomiast tak łatwa literatura, jak mi się wydawało.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwsze wydanie tej serii miało miejsce ponad dziesięć lat temu, ale dla mnie to było pierwsze spotkanie z tą powieścią i autorką.

Dostałam historię kilku pokoleń kobiet, pełną zawirowań, radości, dramatów. 

Współczesność cudownie przeplata się z historią a miłość z rozpaczą, nienawiścią.
Losy Zajezierskich są pełne wzlotów i upadków, a coś spowodowało koniec tego bogatego mazowieckiego rodu.

Autorka pisze w piękny, lekki sposób. Słowa płyną i otulają jak kocyk a historia wciąga i nie chce wypuścić czytelnika z rąk. Razem z Igą chce się odkryć rodzinną tajemnicę sprzed lat.

Po tej lekturze można z całą pewnością stwierdzić, że siła jest kobietą!!!

Przyznam, że było to niezwykle przyjemne doświadczenie. Ta całkiem nowa przygoda literacka jest dla mnie napędem do odkrywania innych książek Autorki.
Polecam

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Przed czytaniem obawiałam się trochę, czy początek XX wieku będzie tak samo interesujący jak dzieje od powstania styczniowego do końca poprzedniego stulecia, jednak nie zawiodłam się - głównie za sprawą losów Giny Weylen, czyli Grażyny Toroszyn, postaci tak realistycznej, że aż wyszukiwałam ją w Google mając nadzieję, że naprawdę żyła taka postać :) Zauważyłam jednak, że najbardziej intrygujące nie były, wbrew tytułowi, losy Cieślaków, które zostały potraktowane odrobinę po macoszemu, ani wydarzenia 1995 roku, których było mało i niewiele wprowadzały do akcji powieści, lecz właśnie Gina oraz później jej dorastający syn Adam. Nie mogę doczekać się, aż sięgnę po kolejny, ostatni już tom - czasy II wojny światowej i PRL-u.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)