Córki botanika. Zielarki. Rozalia
Urszula Gajdowska

Dzięki uprzejmości pisarki Urszuli Gajdowskiej mogę podzielić się z wami wrażeniami jakie zrobiła na mnie druga część dylogii "Córki botanika. Zielarki. Rozalia".
🦋Rozalia córka barona Wigury postanawia dopuścić do głosu skrywane uczucia. Całe jej życie kręci się wokół szeroko pojętego ziołolecznictwa oraz obowiązków rodzinnych i pomaganiu innym w zarządzaniu majątkiem. Kobieta marzy o czymś więcej niż tylko zielniki, mikstury i maści. Tylko, że jej ukochany Julian Zaręba pewnego dnia wyjeżdża bez wyjaśnienia. Niespodziewane spotkanie sprawia, że zostaje uwikłana w ryzykowne poszukiwanie jego korzeni.
🦋Opowieść ta to kwintesencja stylu autorki, jest tu dobra narracja, śledztwo okraszone tajemnicami i sekretami z przeszłości, romantyczne uniesienia z nutą zawadiackich emocji oraz zabawa dialogiem pełnym kuksańców słownych. Wykreowany literacki świat, momentami zgrywny i niebezpieczny, przyciąga intrygą, która wychodząc na jaw zaskakuje. Ukryte turbulencje, zatracenie i perypetie bohaterów pokazują co jest ważne i ważniejsze. Sprawnie skonstruowana, a splecione ścieżki bohaterów tworzą dramatyczne wydarzenia. Autorka ukazuje niezwykle trafnie ówczesną obyczajowość, spostrzeżenia o polityce w Królestwie Polskim i całe spektrum ziołolecznictwa, a wszystko to w barwnej aurze czarującej namiętności, gdzie pozycja społeczna i pieniądze bywają głównymi graczami. Powieść dryfująca na granicy romantycznej miłości z koronkowo uszytym kobiecym stanowiskiem, na którym skupia się fabuła. Słowem, wszystko utrzymane w konwencji tego gatunku.
🦋Polecam powieść, która ma w sobie to "coś", co sprawia, że przypada nam do serca, gdzie obnażona jest prawda. Nie ważne skąd pochodzimy, ważne jacy jesteśmy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Córki Botanika. Zielarki " to dwutomowa powieść romantyczno-przygodowa rozgrywająca się na początku XIX wieku nad Narwią i w krajach Orientu. Bohaterkami są Jaśmina oraz Rozalia,które mogliśmy poznać  już w cyklu "Córki Botanika. Bliźniaczki".

Jaśmina i Rozalia Wigura to panny o dobrych manierach,pochodzące z dobrego domu . Obydwie kobiety posiadają szereg umiejętności,które od dziecka wpajał im ukochany ojciec. Przed bohaterkami szereg przygód i decyzji,które wcale nie będą łatwe. 

Jaśmina będzie ratować rodzinny majątek,aby to zrobić trafi do krajów Orientu. Dobrze zaplanowana podróż ,wpędza kobietę w tarapaty. Co taki go się wydarzy? Dlaczego sam Sułtan zaprosi ją do swojego haremu?

Natomiast Rozalia będzie szukać rozwiązania tajemnic swojego ukochanego ,który od lat widzi ją za nos. Śledztwo będzie pełne niebezpiecznych sytuacji. Kto okaże się sprzymierzeńcem? Czy tajemnice będą początkiem nowego życia ?

"Każdy jest kowalem własnego losu ..."

Dajcie się porwać lekturze i losom sióstr . 

Przy tych książkach nie ma czasu na nudę,a lekkie pióro Autorki i sposób wykreowania postaci i fabuły pochłonie Was bez reszty. 

Tych historii nie da się odpowiedzieć,aby za dużo nie zdradzić . Dlatego czytelnik musi sam je poznać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Rozalia słynie z wytwarzania ziołowych nalewek a także maści i mikstur, które pomagają duszy i ciału. Świetnie radzi sobie z ujeżdżaniem koni i zarządzeniem majątkiem. Niestety nie radzi sobie na polu miłosnym. Jej ukochany, który wydawało się, że zamierza jej się oświadczyć uciekł. Jednak po jakimś czasie wraca i przez to Rozalia zostaje wmieszana w niebezpieczne śledztwo.  
Być może ktoś zarzuci mi, że jestem mało obiektywna... Być może zarzuci, że zachwycam się Rozalią, bo to mój patronat. A ja naprawdę świetnie bawiłam się śledząc losy Rozalii i jej bliskich. Szczerze pragnęłam uczestniczyć w tajemniczym śledztwie, w które została mimowolnie wplątana. I odkryć sekrety, które tym razem zostały skrzętnie ukryte na kartach tej historii. A było ich sporo... Po raz kolejny autorka namieszała w życiu bohaterów. Po raz kolejny niektóre życiowe pewniki okazały się mirażem. Kolejny raz sprawiła, że czytelnik z niepokojem śledził rozwój wydarzeń. I bohaterowie... Jak zwykle autorka postawiła na nietuzinkowe postaci. Szczególnie warto zwrócić na postaci kobiecie, które nie są typowymi mimozami uwieszonymi na męskim ramieniu. Nie są na szczęście także feminami. Po prostu wiedzą, czego chcą i znają swoją wartość.
Zielarki. Rozalia to książka lekka i przyjemna, przy której przyjemnie spędza się czas. Niniejsza lektura kusi tajemnicami, wartką akcją oraz sympatycznymi bohaterami. Kusi atmosferą. W barwny sposób obrazuje czasy, które mogą nam się wydawać odległe i nieco drętwe. To idealne zakończenie wspaniałej serii. Jednak liczę, że jeszcze, kiedyś będę mogła spotkać się z poznanymi w niej bohaterami. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Poprzednia dylogia "Córki botanika. Bliźniaczki" dostarczyły mi nie lada emocji i przygody z Hortensją i Hiacyntą - młodszymi siostrami Jaśminy i Rozalii. Poza tym fajnie było dowiedzieć się, co u nich słychać. Nie inaczej było w przypadku Zielarek. Działo się bardzo dużo. Swoją drogą ciekawa jestem, czy lubicie takie kwiatowe imiona? Mnie się podobają ze względu na swoją oryginalność. 

 

Każda z bohaterek jest na swój sposób wyjątkowa i każda bez problemu da się lubić. Wracamy do ich dzieciństwa i zdarzeń, które zaważyły na tym, jakimi stały się kobietami. Obserwujemy ich zmianę poglądów, przełamywanie stereotypów, podziwiamy za odwagę w walce o swoje.

 

"Miłość to uczucie bardzo skomplikowane. Może trwać całe życie, ale z biegiem lat zmieni swoją naturę."

 

Autorka zabiera nas do XIX wieku nad Narew i krajów Orientu. Gdziekolwiek by nie była umieszczona akcja, to uwielbiam spotykać ten okres w literaturze. Autorce doskonale udało się uchwycić tamte realia. Pojawi się pewien sułtan ze swoim haremem (nie pamiętam, kiedy czytałam coś takiego) i handlarze niewolników. Nie zabraknie również niebezpiecznych momentów, tarapatów, śledztw, spisków, tajemnic, sekretów, niedomówień, ciekawostek zielarskich, humoru oraz komedii pomyłek. Nie obędzie się również bez trosk i problemów, które niezależnie od epoki dotykają każdego z nas tak samo. To problemy małżeńskie, strata, poszukiwanie własnych korzeni czy potrzeba decydowania o sobie. 

 

"Nie da się ujarzmić własnego życia, ale nie można pozwolić, by po nas przegalopowało."

 

W pierwszym tomie dylogii totalnie zaskoczył, a nawet zszokował mnie wstęp. Czegoś takiego się nie spodziewałam. Widzimy, jak nieprzewidywalny, zaskakujący bywa los. Nigdy nie możemy być pewni tego, co nam przygotował. A autorska zgrabnie lawiruje, by niejednokrotnie wywieźć nas w przysłowiowe pole. 

 

"W życiu każdego człowieka może zdarzyć się taki moment, który przewróci do góry nogami wszystko, co ten traktował jako ustabilizowane i pewne, i zmieni sposób postrzegania przez niego zarówno świata, jak i siebie samego."

 

Tak jak i poprzednio, tak i teraz moją uwagę zwróciły rysunki przedstawiające głównych bohaterów, których autorką jest sama Urszula Gajdowska. Moim zdaniem idealnie oddają ich charakterystykę. 

 

"Córki botanika. Zielarki" to barwne, porywające, wielowymiarowe i nietuzinkowe powieści romantyczno-przygodowe, z którymi nuda nikomu nie grozi. Emocji co nie miara! Jeśli jesteście fanami romansu kostiumowego - musicie koniecznie sięgnąć po te tytuły!

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Córki botanika. Zielarki" to barwne, awanturnicze powieści romantyczno-przygodowe. Rozgrywają się na początku XIX wieku w krajach Orientu i nad Narwią. Dylogia ta składa się na znakomicie przyjęty przez czytelników cykl powieściowy ,,Córki botanika". Na pewno pamiętacie poprzednie dwa tomy pt. ,,Córki botanika. Bliźniaczki", w których to autorka ze swadą opisała przygody sióstr bliźniaczek Hortensji i Hiacynty. Ten cykl urzekł mnie od początku do końca, dlatego też z radością podjęłam się współpracy recenzenckiej z Wydawnictwem Szara Godzina przy promocji kolejnych dwóch tomów serii. ,,Córki botanika. Zielarki" to Jaśmina i Rozalia, które charakteryzują się miłością do botanicznych eksperymentów, ludowej wiedzy i ukrytych tajemnic świata. To również siostry Hortensji i Hiacynty. Równie charakterne, nieprzewidywalne i pomysłowe. Dzięki naukom ojca, hrabiego Wigury, świetnie radzą sobie w każdej sytuacji i mają ogromną wiedzę, która pozwala im wyjść cało z niejednej opresji. Podobnie jak ich siostry bliźniaczki, podbijają serca, a mężczyzn, na których im zależy potrafią wprawić w zakłopotanie i konsternację. Urszula Gajdowska zrobiła to kolejny raz! Ponownie oddała w ręce czytelników powieści, których fabuła bazuje na charakterystycznej, aktywnej, dynamicznej akcji. Zarówno w Jaśminie jak i Rozalii, nie ma miejsca na stagnację. Główne bohaterki przeżywają przygody i perypetie uczuciowe. Wplątane są w niebezpieczne śledztwa i sytuacje, które wystawiają ich uczucia i możliwości na próbę. Śledząc ich losy i poczynania mamy do czynienia z istnym kalejdoskopem wydarzeń. Barwne towarzystwo w postaci Jaśminy, Rozalii, Juliana i Delagora, dostarczy czytelnikowi rozrywki na najwyższym poziomie. Autorka w tych częściach serii przenosi czytelnika w wir porywających zdarzeń, które wywołują szybsze bicie serca i wypieki na twarzy. Pierwszy tom oczarowuje czytelnika, wybuchem niespodziewanych uczuć, próbą ratowania rodzinnego majątku i wyprawą do krajów Orientu. Wyobraźnia i zmysły czytelnika oszaleją z zachwytu nad przygodami i podróżą, jaką będzie musiała odbyć Jaśmina. Śledząc jej losy i poczynania miałam wrażenie, że oglądam doskonale wyreżyserowany film nawiązujący do seriali, które kiedyś oglądałam pasjami. Mianowicie ,,Wspaniałe stulecie" i ,,Andżelika i sułtan". Autorka w tak doskonały i przemyślany sposób prowadzi fabułę powieści, że każde wydarzenie i postępowanie bohaterów, z tomu pierwszego, staje się wyjściem do tomu drugiego. I tak też od Jaśminy, przechodzimy do Rozalii, która uwikłana zostaje w uczucie, które dostarcza jej niepewności i niepokoju. Jej uczucie do Juliana prowadzi ją prosto w sieć niebezpiecznych intryg, zdarzeń i śledztwa, które ma na celu odkrycie pochodzenia ukochanego. Będzie się działo, możecie mi wierzyć! Urszula Gajdowska, jak to ma w zwyczaju, serią zabawnych pomyłek i wyjątkowym poczuciem humoru, rozładowuje napięcie, które buduje poddając bohaterów trudnym i dramatycznym momentom. Takich również w tej serii nie brakuje. Autorka przemyca na kartach powieści trudne tematy. Problemy z lękiem, przemoc, chorobę umysłu i nieustanne borykanie się z wydarzeniami z przeszłości. ,,Córki botanika. Zielarki" to cykl, który spowoduje zarwane noce. Piękny, nieprzeciętny, barwny, charyzmatyczny i porywający. To cykl, od którego nie można się oderwać. A jego główne bohaterki mogą stać się inspiracją dla innych kobiet. Odważne, przełamujące stereotypy, walczące o swoje, inteligentne. Bierzcie i czytajcie. Pozwólcie się oczarować ,,Córkom botanika".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)