Córki botanika. Zielarki. Jaśmina

Ocena: 5 (5 głosów)

Jaśmina Wigura jest panną o nieposzlakowanej reputacji i dobrych manierach, choć za słodką buzią i nieśmiałym zachowaniem skrywa żelazną wolę i błyskotliwą inteligencję, a nad towarzyskie flirty przedkłada pasję do ziołolecznictwa i leczenia zwierząt. W Noc Kupały jej serce skrada Dalegor Kossakowski, dziedzic arystokratycznego rodu i hodowca ogierów czystej krwi arabskiej. To staje się początkiem komedii pomyłek, romantycznych uniesień, rodzinnych tajemnic i międzynarodowych spisków. By ratować rodzinny majątek przed ruiną, Jaśmina decyduje się podjąć działania, w wyniku których sama wpada w kłopoty. Co z tym będą mieli wspólnego sułtan i jego harem oraz handlarze niewolników?

Córki botanika. Zielarki to dwutomowa powieść romantyczno-przygodowa, rozgrywająca się na początku XIX wieku nad Narwią i w krajach Orientu. Jej bohaterkami są Jaśmina i Rozalia, którym ojciec, baron Wigura, przekazał zamiłowanie do botanicznych eksperymentów, ludowej wiedzy i niezgłębionych tajemnic świata. W powieści występują postacie znane z cyklu W dolinie Narwi oraz Córki botanika. Bliźniaczki Urszuli Gajdowskiej.

Informacje dodatkowe o Córki botanika. Zielarki. Jaśmina:

Wydawnictwo: Szara Godzina
Data wydania: 2024-08-22
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788367813525
Liczba stron: 296

Tagi: Literatura przygodowa Literatura obyczajowo-rodzinna Sagi rodzinne

więcej

Kup książkę Córki botanika. Zielarki. Jaśmina

Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki

Na naszej stronie nie ma jeszcze cytatów z tej książki.


Dodaj cytat
REKLAMA

Zobacz także

Córki botanika. Zielarki. Jaśmina - opinie o książce

"Córki Botanika. Zielarki " to dwutomowa powieść romantyczno-przygodowa rozgrywająca się na początku XIX wieku nad Narwią i w krajach Orientu. Bohaterkami są Jaśmina oraz Rozalia,które mogliśmy poznać  już w cyklu "Córki Botanika. Bliźniaczki".


Jaśmina i Rozalia Wigura to panny o dobrych manierach,pochodzące z dobrego domu . Obydwie kobiety posiadają szereg umiejętności,które od dziecka wpajał im ukochany ojciec. Przed bohaterkami szereg przygód i decyzji,które wcale nie będą łatwe. 


Jaśmina będzie ratować rodzinny majątek,aby to zrobić trafi do krajów Orientu. Dobrze zaplanowana podróż ,wpędza kobietę w tarapaty. Co taki go się wydarzy? Dlaczego sam Sułtan zaprosi ją do swojego haremu?


Natomiast Rozalia będzie szukać rozwiązania tajemnic swojego ukochanego ,który od lat widzi ją za nos. Śledztwo będzie pełne niebezpiecznych sytuacji. Kto okaże się sprzymierzeńcem? Czy tajemnice będą początkiem nowego życia ?


"Każdy jest kowalem własnego losu ..."


Dajcie się porwać lekturze i losom sióstr . 

Przy tych książkach nie ma czasu na nudę,a lekkie pióro Autorki i sposób wykreowania postaci i fabuły pochłonie Was bez reszty. 

Tych historii nie da się odpowiedzieć,aby za dużo nie zdradzić . Dlatego czytelnik musi sam je poznać.

Link do opinii

Sięgając po książki rodzimych autorek podchodzę do nich z pewną rezerwą. Wynika to z kilkukrotnego zawodu nad ich twórczością, która wynikała z kiepskiego warsztatu pisarskiego, braku pomysłu na fabułę i monotonii. Tym razem jednak postanowiłam dać szansę autorce Urszuli Gajdowskiej i sprawdzić, co ma do zaoferowania w powieści o losach Jaśminy, ponieważ zaintrygował mnie opis z okładki. 


Szczerze przyznać muszę, że to była całkiem niezła lektura, która wręcz zaskoczyła mnie pomysłem na fabułę. W książce zdecydowanie widać, że autorka miała jasno określoną wizję (i to ciekawą) na tworzoną historię. Skleja się ona w jedną, spójną całość i nie ma tutaj wątków wyrwanych z kontekstu. Nie powiem, że jest to lektura wysokich lotów, pełna akcji i intryg, jednak potrafi zaskoczyć czytelnika. Kiedy czytałam opis na okładce, spodziewam się zwyczajnego, lekkiego romansu, takiego idealnego na tak zwane odmóżdżenie. Okazało się jednak, że książka oferuje znacznie więcej. Oczywiście mamy tutaj wątek miłosny pomiędzy Jaśminą, a Dalegorem, który muszę przyznać, że został poprowadzony ze smakiem, flirt był subtelny i przyjemny w odbiorze. Śledzimy ich losy, rozkwit miłości, przy którym smaczku dodatkowo dodaje ich swatka w roli męskiej, co było dość zabawnym wątkiem, ale mamy też tutaj skupienie na hodowli koni arabskich, chorobie czy też przeciwnościach losu. Niewątpliwie dobrym pomysłem było wprowadzenie wydarzeń związanych z sułtanem, haremem i podróżą do odległego osmańskiego kraju. To zdecydowanie oryginalny pomysł, bo gdzie w świecie baronów i dam z ziem polskich, nagle pojawia się sułtan? 


Urszula Gajdowska potrafi oddać klimat staropolski. Czuć tutaj ten XIX wiek. Bale, zasady, subtelne flirty, a w tym wszystkim nieco wyróżniająca się Jaśmina. Jako bohaterkę obdarzyłam ją sympatią. Jest dobrze wykreowaną postacią, która nie jest infantylną damulką oglądająca się za mężczyznami, tylko dziewczyną, a później kobietą, bardzo mądrą, oczytaną, pełną wiedzy i hardości, a jednocześnie delikatną i pełną finezji. Dalegor również jest niczego sobie, zabawny, pewny siebie, czarujący i mądry mężczyzna. 


Autorka w swojej książce wpłata w fabułę wątki zielarstwa. Jest to bardzo ciekawy i intrygujący motyw. Osobiście jestem zwolenniczką ziołolecznictwa i fajnie, że powstała książka romantyczno-przygodowa, która ma w sobie ten pełen potencjału temat. Urszula Gajdowska potrafi w fajny sposób umieścić go pomiędzy wydarzeniami, tak że nie jest on nachalny. Jednak w przypadku łączenia ziół i koni mam pewną uwagę. Nie mam nic przeciwko takim tematom, wręcz lubię gdy umiejętnie są prowadzone, ale tutaj tego mi zabrakło. Gdy przeczytałam, że mlecz, zakładałam że popularny mniszek lekarski, działa na tętno koni czy wywołuje skurcze mięśni, na tyle że jeden ogier tracił kontrolę nad kończynami i  diagnozą było, że konie nie powinny go spożywać, to myślałam, że padnę z wrażenia. Gdyby faktycznie tak było, to w każdej stadninie konie zamiast stać na łące, to by leżały sparaliżowane. Mniszek działa wręcz odwrotnie, jest idealny na koński żołądek, działa rozkurczowo na mięśnie czy też chroni ich wątrobę. To jeden z naturalnych odtruwaczy dla kopytnych. Nie wiem skąd wiedzę czerpała autorka, jednak pisząc "mlecz" widzę mniszek lekarski, no chyba że miała na myśli sałatę jadowitą potocznie zwaną mleczem trującym, to tak tutaj się zgodzę w tym temacie, ale no niestety powinno być to doprecyzowane w powieści, która de facto skupia się na ziołach. Zielarki używają prawidłowych nazw, nie rzucają hasła "mlecz". Ale to taki jeden drobny minus.  

Powieść, którą miałam okazję poznać, jest pozycją wartą przeczytania. Jeśli lubicie fabułę, w której nie brakuje wątków romantyczno-przygodowych, to będzie to pozycja dla Was. Pióro autorki jest lekkie i przyjemne w odbiorze, nie brakuje tutaj również poczucia humoru. Zostaniecie przeniesieni do XIX wieku, weźmiecie udział w balach, zobaczycie subtelnie i ze smakiem rozwijającą się miłość, która nie przytłacza czytelnika. Nie jest to banalna powieść, która jest monotonna. Zdecydowanie umili nadchodzący jesienny wieczór.

Link do opinii
Avatar użytkownika - Anna1990
Anna1990
Przeczytane:2024-09-10, Ocena: 6, Przeczytałam, 52 książki 2024,

Jaśmina Kossakowska, córka barona Wigury wie, że musi coś zrobić by ratować rodzinę i majątek. Zdesperowana decyduje się na działania, które przynoszą jej spore kłopoty. Dziewczyna zostaje porwana i nie jest pewna czy będzie jeszcze jej dane zobaczyć bliskich.
Do tej pory mieliśmy szansę podróżować z bohaterami wykreowanymi przez autorkę do dziewiętnastowiecznej Anglii.  Wraz z nimi przemierzaliśmy ulice angielskich miast i odwiedzaliśmy siedziby angielskiej arystokracji. Tym razem obrany został całkiem inny kierunek... Tym razem autorka wraz z bohaterami zabrała czytelników na Bliski Wschód, gdzie można było wraz z bohaterami przemierzać pustynie i przechadzać się po pałacu sułtana... Tak. To była niezapowiedziana przygoda a wszystko zapowiadało się tak niewinnie... Z początku myślałam, że zmiany w życiu Jaśminy, czyli głównej bohaterki tej części będą następować spokojnie i nieśpiesznie. Myliłam się, bo to był istny rollercoaster! Życie Jaśminy to były wzory i upadki. Wiele zyskała, ale sporo straciła. Mogła cieszyć się szczęściem, ale nie raz najadła się strachu. Nie raz z jej oczu płynęły łzy smutku.
Jaśmina to lektura niebanalna a przy tym lekka i barwna a momentami przezabawna. Nie brak w niej zagadek, które mają niebagatelny wpływ na rozwój fabuły. Przez to czytający nie raz może poczuć się zaskoczony, gdy bohaterowie będą odkrywali kolejne karty. Nie raz będzie zdziwiony, że nie zwrócił uwagi na wskazówki, które podsuwała autorka. A trzeba przyznać, że robiła to szalenie umiejętnie... Polecam tę książkę... Szczerze ją polecam. Czas spędzony przy tej książce absolutnie nie jest czasem straconym.  

Link do opinii
Avatar użytkownika - izabela81
izabela81
Przeczytane:2024-09-07, Ocena: 6, Przeczytałam, 52 książki 2024, Mam,

Poprzednia dylogia "Córki botanika. Bliźniaczki" dostarczyły mi nie lada emocji i przygody z Hortensją i Hiacyntą - młodszymi siostrami Jaśminy i Rozalii. Poza tym fajnie było dowiedzieć się, co u nich słychać. Nie inaczej było w przypadku Zielarek. Działo się bardzo dużo. Swoją drogą ciekawa jestem, czy lubicie takie kwiatowe imiona? Mnie się podobają ze względu na swoją oryginalność. 

 

Każda z bohaterek jest na swój sposób wyjątkowa i każda bez problemu da się lubić. Wracamy do ich dzieciństwa i zdarzeń, które zaważyły na tym, jakimi stały się kobietami. Obserwujemy ich zmianę poglądów, przełamywanie stereotypów, podziwiamy za odwagę w walce o swoje.

 

"Miłość to uczucie bardzo skomplikowane. Może trwać całe życie, ale z biegiem lat zmieni swoją naturę."

 

Autorka zabiera nas do XIX wieku nad Narew i krajów Orientu. Gdziekolwiek by nie była umieszczona akcja, to uwielbiam spotykać ten okres w literaturze. Autorce doskonale udało się uchwycić tamte realia. Pojawi się pewien sułtan ze swoim haremem (nie pamiętam, kiedy czytałam coś takiego) i handlarze niewolników. Nie zabraknie również niebezpiecznych momentów, tarapatów, śledztw, spisków, tajemnic, sekretów, niedomówień, ciekawostek zielarskich, humoru oraz komedii pomyłek. Nie obędzie się również bez trosk i problemów, które niezależnie od epoki dotykają każdego z nas tak samo. To problemy małżeńskie, strata, poszukiwanie własnych korzeni czy potrzeba decydowania o sobie. 

 

"Nie da się ujarzmić własnego życia, ale nie można pozwolić, by po nas przegalopowało."

 

W pierwszym tomie dylogii totalnie zaskoczył, a nawet zszokował mnie wstęp. Czegoś takiego się nie spodziewałam. Widzimy, jak nieprzewidywalny, zaskakujący bywa los. Nigdy nie możemy być pewni tego, co nam przygotował. A autorska zgrabnie lawiruje, by niejednokrotnie wywieźć nas w przysłowiowe pole. 

 

"W życiu każdego człowieka może zdarzyć się taki moment, który przewróci do góry nogami wszystko, co ten traktował jako ustabilizowane i pewne, i zmieni sposób postrzegania przez niego zarówno świata, jak i siebie samego."

 

Tak jak i poprzednio, tak i teraz moją uwagę zwróciły rysunki przedstawiające głównych bohaterów, których autorką jest sama Urszula Gajdowska. Moim zdaniem idealnie oddają ich charakterystykę. 

 

"Córki botanika. Zielarki" to barwne, porywające, wielowymiarowe i nietuzinkowe powieści romantyczno-przygodowe, z którymi nuda nikomu nie grozi. Emocji co nie miara! Jeśli jesteście fanami romansu kostiumowego - musicie koniecznie sięgnąć po te tytuły!

 

Link do opinii
Avatar użytkownika - dzagulka
dzagulka
Przeczytane:2024-09-01, Ocena: 5, Przeczytałam,
,,Córki botanika. Zielarki" to barwne, awanturnicze powieści romantyczno-przygodowe. Rozgrywają się na początku XIX wieku w krajach Orientu i nad Narwią. Dylogia ta składa się na znakomicie przyjęty przez czytelników cykl powieściowy ,,Córki botanika". Na pewno pamiętacie poprzednie dwa tomy pt. ,,Córki botanika. Bliźniaczki", w których to autorka ze swadą opisała przygody sióstr bliźniaczek Hortensji i Hiacynty. Ten cykl urzekł mnie od początku do końca, dlatego też z radością podjęłam się współpracy recenzenckiej z Wydawnictwem Szara Godzina przy promocji kolejnych dwóch tomów serii. ,,Córki botanika. Zielarki" to Jaśmina i Rozalia, które charakteryzują się miłością do botanicznych eksperymentów, ludowej wiedzy i ukrytych tajemnic świata. To również siostry Hortensji i Hiacynty. Równie charakterne, nieprzewidywalne i pomysłowe. Dzięki naukom ojca, hrabiego Wigury, świetnie radzą sobie w każdej sytuacji i mają ogromną wiedzę, która pozwala im wyjść cało z niejednej opresji. Podobnie jak ich siostry bliźniaczki, podbijają serca, a mężczyzn, na których im zależy potrafią wprawić w zakłopotanie i konsternację. Urszula Gajdowska zrobiła to kolejny raz! Ponownie oddała w ręce czytelników powieści, których fabuła bazuje na charakterystycznej, aktywnej, dynamicznej akcji. Zarówno w Jaśminie jak i Rozalii, nie ma miejsca na stagnację. Główne bohaterki przeżywają przygody i perypetie uczuciowe. Wplątane są w niebezpieczne śledztwa i sytuacje, które wystawiają ich uczucia i możliwości na próbę. Śledząc ich losy i poczynania mamy do czynienia z istnym kalejdoskopem wydarzeń. Barwne towarzystwo w postaci Jaśminy, Rozalii, Juliana i Delagora, dostarczy czytelnikowi rozrywki na najwyższym poziomie. Autorka w tych częściach serii przenosi czytelnika w wir porywających zdarzeń, które wywołują szybsze bicie serca i wypieki na twarzy. Pierwszy tom oczarowuje czytelnika, wybuchem niespodziewanych uczuć, próbą ratowania rodzinnego majątku i wyprawą do krajów Orientu. Wyobraźnia i zmysły czytelnika oszaleją z zachwytu nad przygodami i podróżą, jaką będzie musiała odbyć Jaśmina. Śledząc jej losy i poczynania miałam wrażenie, że oglądam doskonale wyreżyserowany film nawiązujący do seriali, które kiedyś oglądałam pasjami. Mianowicie ,,Wspaniałe stulecie" i ,,Andżelika i sułtan". Autorka w tak doskonały i przemyślany sposób prowadzi fabułę powieści, że każde wydarzenie i postępowanie bohaterów, z tomu pierwszego, staje się wyjściem do tomu drugiego. I tak też od Jaśminy, przechodzimy do Rozalii, która uwikłana zostaje w uczucie, które dostarcza jej niepewności i niepokoju. Jej uczucie do Juliana prowadzi ją prosto w sieć niebezpiecznych intryg, zdarzeń i śledztwa, które ma na celu odkrycie pochodzenia ukochanego. Będzie się działo, możecie mi wierzyć! Urszula Gajdowska, jak to ma w zwyczaju, serią zabawnych pomyłek i wyjątkowym poczuciem humoru, rozładowuje napięcie, które buduje poddając bohaterów trudnym i dramatycznym momentom. Takich również w tej serii nie brakuje. Autorka przemyca na kartach powieści trudne tematy. Problemy z lękiem, przemoc, chorobę umysłu i nieustanne borykanie się z wydarzeniami z przeszłości. ,,Córki botanika. Zielarki" to cykl, który spowoduje zarwane noce. Piękny, nieprzeciętny, barwny, charyzmatyczny i porywający. To cykl, od którego nie można się oderwać. A jego główne bohaterki mogą stać się inspiracją dla innych kobiet. Odważne, przełamujące stereotypy, walczące o swoje, inteligentne. Bierzcie i czytajcie. Pozwólcie się oczarować ,,Córkom botanika".
Link do opinii
Avatar użytkownika - martucha180
martucha180
Przeczytane:2024-10-05, Ocena: 4, Przeczytałam, Moje książki 2024,
Inne książki autora
Zaklęta w ciszy
Urszula Gajdowska 0
Okładka ksiązki - Zaklęta w ciszy

Londyn, 1823 rok. Gdy umiera stary hrabia Foglar, jego synowie nie tylko dziedziczą znaczny majątek, lecz także dowiadują się o istnieniu nieznanej wcześniej...

Dworek nad Biebrzą (#3). Testament dziadka
Urszula Gajdowska0
Okładka ksiązki - Dworek nad Biebrzą (#3). Testament dziadka

Lato 1824 r. Do Londynu przybywa hrabia Maurycy Modliński. Prowadząc sekretne śledztwo, obejmuje posadę guwernera Cecila Cavendisha, uważanego za szaleńca...

Zobacz wszystkie książki tego autora
Reklamy