Cień
Melanie Raabe

"Większość ludzi jest spętana wzorcami, na które składają się przyzwyczajenia, instynkt stadny i korzyść własna. Dlatego też tak rozczarowująco łatwym jest przewidywanie ludzkich zachowań."

Ostatnio zaprezentowałam wrażenia po zapoznaniu się z „Prawdą” Melanie Raabe, książka zrobiła na mnie oszałamiające wrażenie, to właśnie takich thrillerów psychologicznych poszukuję, pełna satysfakcja czytelnicza. Dlatego z wielkim entuzjazmem sięgnęłam po inną powieść autorki „Cień”. Co prawda, nie udało się powielić mocnych uderzeń podczas zagłębiania się w nową intrygę z dreszczykiem, jednak dobrze bawiłam się przy jej rozpracowywaniu.

Raabe fantastycznie podkręca atmosferę, oferuje nie tylko ciekawy pomysł na fabułę, ale również atrakcyjnie go podaje. Odbiorca śledząc złożony scenariusz zdarzeń czuje, że jest wkręcany w wir incydentów, z których zaledwie kilka wybrzmiewa prawdziwymi nutami, inne przekierowują na fałszywe tropy, zmuszając do snucia nietypowych domysłów i frapujących interpretacji. W tym thrillerze nie dałam się łatwo omamić puszczanymi zasłonami dymnymi, dość gładko wyczułam, co się za nimi kryje, jakie motywy kierują bohaterami, a przede wszystkim intuicyjnie odgadłam, której z postaci przyporządkować mroczny czarny cień. Nie czułam się mocno zaskakiwana obrotem spraw, a nagły zwrot akcji, zmieniający wszystko o sto osiemdziesiąt stopni, nie zastał mojej wyobraźni zupełnie bezbronnej. Zastrzeżenia mam do niektórych irracjonalnych zachowań Norah, ale usprawiedliwieniem są wyjątkowa presja i perfidna manipulacja jakim podlegała.

Trzydziestopięcioletnia Norah Richter, dziennikarka, po zerwaniu z chłopakiem, przeprowadza się z Berlina do Wiednia. Rzuca się w wir pracy, lecz dziwne incydenty krążące wokół jej obecnego życia odciągają codzienność od spokojnych nurtów. Kobietę porywa silny prąd osobliwych słów i akcji, początkowo uważa je za mało istotne, choć niepokojące, jednak z czasem to właśnie na nich skupia się uwaga. Echa przeszłości sprzed dwudziestu lat, skrawki wspomnień, przebijają się na pierwszy plan, zaś data jedenastego lutego brzmi niczym straszna klątwa. Norah zanurza się w świat goryczy, zemsty, moralnych wątpliwości i wahań, dociera do najbardziej strzeżonych tajemnic, poddaje się zwodniczym poszeptom zła. Czy zdoła umknąć sztucznie wyznaczonemu przeznaczeniu? Do czego doprowadzi burzliwa konfrontacja wyrzutów sumienia i wymierzenie sprawiedliwości? Jak uwolni się od dojmującego ciężaru nienawiści i wściekłości? Co zrobi ze straszliwą wiedzą zagrzebaną głęboko w podświadomości, a która teraz daje o sobie znać?

bookendorfina.pl

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Norah przeprowadza się z Berlina do Wiednia. Chce zacząć nowe życie, sama. Dostaje niezłą posadę w redakcji. Jednak pewnego dnia spotyka na swojej drodze dziwną kobietę, która mówi jej, że określonego dnia, w określonym miejscu Norah zabije bez przymusu i zupełnie dobrowolnie innego człowieka. Każdy potraktowałby to jak kompletne brednie, jednak zaczynają się dziać wokół naszej bohaterki dziwne rzeczy. W jej mieszkaniu coś się pojawia i ginie, sms'y z nieznanego numeru sugerujące pewne fakty, przyjaciele, którzy się pozornie od niej odwracają. I w końcu nadchodzi ten dzień, który jest również datą pewnego tragicznego wydarzenia z przeszłości. Co zrobi Norah? "Cień" Melanie Raabe już po okładce wydał mi się intrygujący. Z początku czytałam książkę z wielkim zapałem. Od razu uświadomiłam sobie, że muszę poświęcić jej więcej uwagi i skupienia, by wyłapać wszystkie szczegóły. Spisek, w którym brała udział Norah, był bardzo interesujący i ciekawa byłam jak to wszystko się wyjaśni. Jednak lektura po pewnym zaczęła mnie lekko nudzić. Opisywany dzień za dniem bohaterki praktycznie niczym się nie różnił oprócz kilku niuansów. Zakończenie było niezłe, ale nie zaskoczyło mnie jakoś mocno. Z całej książki ostatnie 50 stron było najciekawsze. Podsumowując, bardzo lubię thrillery i mimo że sam pomysł na historię i jej zakończenie był dobry, to jednak trochę to wszystko było naciągane. Wiem, że nie mogę narzekać, że nie doświadczyłam tu wartkiej akcji, jednak nie udało się autorce trzymać mnie w ciągłym napięciu. Książka trochę inna niż wszystkie. Do szybkiego zapomnienia 😉

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Musze powiedzieć, że „Cień” ma dość dobrze skonstruowaną intrygę, która została przemyślana. Zakończenie trochę rozczarowuje. Spodziewałam się czegoś innego, bardziej mrocznego, nawiązującego do przeszłości głównej bohaterki. Nie jest ono złe, nawet całkiem sensowne, ale nie tego oczekiwałam. Nawet można się go domyślić. Mi pojawiła się w głowie taka myśl, ale nie pasowała mi do reszty niepokojących wydarzeń, więc ją odrzuciłam.

Całość czyta się dość szybko z wciąż rosnącym zainteresowaniem, które jednak gdzieś ulatuje pod sam koniec historii. Powieść uświadamia nam jak łatwo jest nas zmanipulować, kierując naszą uwagę na podrzucane tropy. Podoba mi się atmosfera niepokoju wywołana uczuciem bycia ciągle obserwowanym. Nie jest to zła powieść, ale jeśli szukacie efektu wow, to niestety się zawiedziecie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nora przeniosła się z Berlina do Wiednia. Pragnie rozpocząć od nowa, gdyż rzoapdło się jej małżeństwo. Poznaje sąsiadke Theresę, która kolekcjonuje jej ulubionych autorów, ma podobne płyty. Przypomina jej kogoś z przeszłości. Powoli Nora wprowadza czytelnika  w świat swoich lęków, obsesji i traum. kiedys miała przyjaciółkę Coco, która była muzą sporo starszego profesora historii sztuki. Starała sie uświadomić światu jego nadużycia, seksualne drapieżnictwo, psychiczne nękanie partnerki- ale sprowokowała piekło dla siebie i dla Coco,  jej reputacja prawie runęła w gruzach . 

Na swej drodze spotyka jakąś Cygankę, która ostrzega ją, że 11 lutego zabije na Praterze całkowicie dobrowolnie jakiegoś Arthura Grimma. Ową groteskową przepowiednię przedstawia przyjaciołom, Anicie i Marco. próbuje odnależć tajemniczą kobietę, ale nie jest ona ani bezdomną osobą, ani Cyganką. Okazuje sie, że to aktorka, która zaginęła. Ku przerażeniu bohaterki wkrótce policja identyfikuje jej ciało. Na dodatek w nowej pracy ktoś wypowiada to nazwisko, a gdy trafia do dentysty, kilka pięter wyzej znajduje puste biuro A. Grimma. Atmosfera robi się coraz bardziej oniryczna,  a Norah powraca do tragedii sprzed lat kiedy zginęła jej przyjaciółka Valerie. 

Udaj esie jej też zidentyfikować wspomnianego A Grmma, próbuje się z nim skontaktować, ale szkopuł w tym,że ktoś go nieźłe nią nastraszyl. Podobno zglosił, że Norah Richter go nęka, choć to ona ma wrażenie, że ma stalkera.

Coraz więcej fabuły poświęca autorka szkolnej przyjaźni Norah i Valerie oraz samobójstwie/ morderstwie tej ostatniej, Czy Norah czuje się winna? jaką rolę odgrywała w tragedii z przeszlości? Czy istnieje jakiś związek Artura Grimma z ta sprawą, z przeszłościa kobiety? Czy to morderca, a ona zabije go z zemsty?

Podobał mi się nastrój wykreowany przez Raabe, plastyczny opis Wiednia, jego klimatyczne zaułki, nieoczywista złowieszczość Prateru. Wybcowanie bohaterk,i jej labilność emocjonalna, głęboko skrywane tajemnice i traumy z młodości, motywacja działań są rzetelnie przedstawione. Same postaci pierwszoplanowe sa dobrze skonstruwane, fabuła jest przemyłśana ,dopracowana,a autorka potrafi wodzić czytelnika za nos. Kumuluje trudności na drodze Nory do prawdy, przeplata teraźniejszość z przeszłością i myli tropy. Dokąd prywatne śłedztwo doprowadzi Norę, i czy urzeczywistni sie wizja "Cyganki"?

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jeśli szukacie thrillera o ciężkiej, posępnej atmosferze, nawet trochę przygnębiającej, z bohaterką, która jest inteligentna, bez wątku miłosnego i z zakończeniem, które zaskakuje, chociaż odpowiedź na wszystkie pytania mamy pod nosem - to koniecznie sięgnijcie po Cień.

Dawno nie czytałam książki, która miałaby taki styl. Krótkie zdania, dobitne i wywarzone, sprawiają takie trochę niepokojące wrażenie. Całość jest utrzymana w pesymistycznej otoczce, nawet pogoda opisana jako deszczowa, zimna i wilgotna, dodaje dodatkowego mrocznego klimatu. Gdyby powstała ekranizacja, na pewno byłby to taki "ciemny" film.

Nie jest to pozycja, która przypadnie wszystkim do gustu, jednak mnie styl autorki, fabuła, kreacja bohaterów i klimat powieści bardzo odpowiadały. Chociaż początek nie był zachęcający, to potem z każdą stroną rosło napięcie i - wydawałoby się, psychoza bohaterki.

Propozycja wydawnictwa Czarna Owca kolejny raz musiała zostać oceniona bardzo wysoko. Myślę, że jest to powieść, której jeszcze na naszym rynku nie było - nieprzewidywalna i daleka od schematu. Gorąco polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)