Ciało huty
Anna Cieplak

Literatura piękna jest dla mnie zachwycająca. Chłonę literki, słowa, całe akapity z ciągłym nienasyceniem. Mój umysł chce przeczytać do końca a serce nigdy nie chce dobrnąć do ostatniego słowa. „Ciało huty” Anny Cieplak uwiodło mnie stylem prowadzenia opowieści. Szczerze, bezkompromisowo jak odlany wlewek w procesie wytwarzania stali a kiedy trzeba miękko, wręcz gorąco jak surówka w wielkim piecu. Autorka poprowadziła mnie od roku 1972 przez pięćdziesiąt lat istnienia Huty Katowice, jej powstawania, uruchomienia produkcji i zmianom, jakim była poddawana w kontekście gospodarczym i politycznym.

Huta jest tłem, jej „ciałem” są ludzie. Bohaterowie, których życie jak fortuna, kołem się toczy. Anna Cieplak oczarowała mnie swoją umiejętnością malowania słowem historii o zwykłych ludziach. O chwilach ich radości, szczęścia, ale też ich obaw, smutku, strachu i depresji. Ewa, Ula i Zygmunt. Każdy z nich pokładający nadzieję w swojej pracy w hucie na lepsze życie. Każdy z nich popełniający błędy w imię solidarności ale też obrony samego siebie. Kolejne pokolenie Maja, córka Uli i Kamil, syn Ewy ucząc się na błędach rodziców, szukają własnej drogi. A pośród tych wszystkich wydarzeń, rozlewająca się jak surówka z wielkiego pieca, solidarność kobiet. Solidarność? Kobiet? Czy to w ogóle możliwe? Niewiarygodne jak przepięknie Maja wspierała Monikę, żonę Kamila, Ula Ewę, choć dla Ewy wydawałoby się, że nie ma już nadziei. Ola z Vladą, które doświadczone ciężkim, traumatycznym doświadczeniem stały się sobie jeszcze bliższe. Przechodzące z rąk do rąk szczepki kwiatów będące symbolem obecności, solidarności i wzajemności. Przemieszczające się z Huty do mieszkań i odwrotnie. Rozrastające się w siłę wsparcia kręgu kobiet.

Zaskakujący, niezwykle plastyczny sposób opisania Huty Katowice i życia w niej. Umiejętne wykorzystanie fachowego, metalurgicznego słownictwa wprawiało mnie w zdumienie. Połączenie konglomeratu z równoczesnym opisaniem historii przemian również społecznych fantastyczne. Nie mogłam się nadziwić tego powiązania. Wybitne. Wielowątkowość, dbałość o pokazanie różnych kontekstów daje ponadczasowy wymiar tej powieści.

Powieść „Ciało huty” zachwyca całą treścią, stylem, każdym słowem. O kobietach, dla kobiet w mocno zmaskunilizowanym nadal świecie. O sile wsparcia i solidarności „słabej płci”, w którą czasem ciężko uwierzyć. Najpiękniejsza historia jaką w tym roku przeżyłam. Pani Aniu gratuluję pomysłu, talentu i wykonania. Wielkie chapeau bas!

Czytajcie!

Egzemplarz własny.

Ciekawa historia z Hutą w tle.

Bilans wielkich marzeń

Najnowsza powieść Anny Cieplak jest bardzo ciekawym przedstawieniem tego, jak miejsca potrafią związać ludzkie losy. "Ciało huty" opowiada o dwóch pokoleniach kobiet - odmiennych zarówno w podejściu do życia, jak i w rzeczywistości, która je otacza.

Ewa to postać charyzmatyczna. Poznajemy ją w trakcie konkursu wokalnego i choć dziewczyna jest obdarzona talentem i ma swoje marzenia, bardzo szybko zamienia je na realną, przyziemną pracę oraz "wielkie czyny" i przemiany społeczne. Jej przeciwieństwem jest Maja - pozbawiona determinacji swoich przodków potomkini założycieli Huty Katowice. W dorosłym życiu nie może znaleźć swojego miejsca ani kierunku, w którym powinna podążać, a jej codzienność przypomina chaotyczne miotanie się od wydarzenia do wydarzenia.

Anna Cieplak udowodniła, że tak surowe miejsce jakim jest huta (stereotypowo kojarząca się jednak z mężczyznami) ma również swoją kobiecą twarz. Wątek z lat 70-tych śledzi się z prawdziwym zaangażowaniem. Bohaterki powieści zmagają się z trudną rzeczywistością, ciężką pracą, problemami prywatnymi oraz nadużyciami ze strony pracodawców, ale mimo to wydają się być niezłomne - przynajmniej do pewnego momentu. Zupełnie jakby idea, która im przyświecała, dodawała im prawie nadludzkich sił i wytrzymałości. Być może dlatego wątek Mai, która nie potrafi uporządkować ani swojego życia zawodowego, ani tym bardziej prywatnego, na tle losów pracownic huty wypada blado i mdło. Nie sądzę jednak, żeby taka nierówność wynikała z braków warsztatowych autorki. Myślę, że był to całkiem świadomie zastosowany zabieg.

Huta Katowice połączyła losy bohaterów powieści Anny Cieplak. Autorce udało się pokazać zarówno pełen entuzjazmu młodzieńczy zryw, jak i bolesny bilans po zderzeniu marzeń i idei z brutalną rzeczywistością i przemijaniem. Myślę, że "Ciało huty" to pozycja, która szczególnie powinna trafić do czytelników powiązanych z miejscami opisanymi w powieści, dla których historia opisanych miejsc jest jeszcze żywa.