Cesarstwo piasku
Tasha Suri

"Cesarstwo piasku" Tashy Suri to pierwszy tom z cyklu pod tym samym tytułem. Drugi tom miał premierę stosunkowo niedawno. "Kraina popiołu" jednak jest niezależną powieścią. Można je czytać niezależnie. Chociaż ja osobiście polecam czytać chronologicznie ze względu na jeden pojawiający się wątek. Jednak mniejsza o to.

Przechodząc do konkretów. Autorka zachwyciła mnie pomysłem i wykonaniem tej powieści. Podoba mi się styl pisania, bohaterowie i ogólnie całość. Jedyne co mi tu nie gra to fakt, iż czegoś mi w tym wszystkim pasuje.

Jednak mimo wszystko to naprawdę bardzo dobra powieść fantasy, którą cieplutko polecam. 

"Cesarstwo piasku" jest chyba dla mnie najtrudniejszą pozycją do ocenienia odkąd prowadzę bookstagrama i zajmuję się recenzowaniem książek. Z jednej strony dobry pomysł, z drugiej nie do końca dobre wykonanie, przez co mam sprzeczne

Zaletą tej powieści na pewno jest fabuła, a dokładnie pomysł na książkę i świat stworzony przez autorkę. Ponadto, Tasha Suri dobrze buduje klimat i opiera swój świat na ciekawej kulturze. Do tego podobał mi się system magii i rytuały Amrithi, a także demony dewa. Jednocześnie uważam, że więcej miejsca możnaby poświęcić właśnie mitologii i rytuałom, bo tak naprawdę w książce dostajemy jedynie główny zarys tych rzeczy, a książka mogłaby być ciekawsza, gdyby oprzeć ją właśnie na mitach, zamiast na postaci Mehr.

Z drugiej strony, fabuła wlecze się niemiłosiernie, a gdy już coś zaczyna się dziać to mija to zdecydowanie zbyt szybko. Dopiero pod koniec dzieje się nieco więcej i akurat zakończenie mi się podobało. Autorka zamiast na akcji skupia się na wewnętrznych rozterkach  Mehr, głównej bohaterki oraz jej przeżyciach. Sprawia to, że momentami książka jest po prostu nudna.

Z bohaterów najbardziej do gustu przypadł mi Amun, ale jego relacja z Mehr nie do końca mi odpowiadała. Mam nadzieję, że w drugiej części jego postać zostanie rozwinięta i więcej miejsca zostanie poświęcone właśnie jemu, a nie Mehr, która mnie wręcz usypiała. 

Historia miała potencjał, ale mam wrażenie, że nie został on wykorzystany. Domyślam się, że są osoby, którym taki sposób prowadzenia fabuły przypadnie do gustu, ale mnie się on nie spodobał. Szkoda, że treść nie dorównała świetnej okładce. Muszę się jeszcze zastanowić czy dam szansę drugiej części, ale zważywszy, że zakończenie mi się całkiem podobało to chyba dam się przekonać, by zobaczyć jak potoczą się dalsze losy bohaterów i Cesarstwa. Może autorka wyciągnęła wnioski po pierwszej części i kontynuacja poprawi błędy "Cesarstwa piasku"

Więcej moich recenzji znajdziecie na Instagramie @chomiczkowe.recenzje, gdzie serdecznie zapraszam

Już od dłuższego czasu nie mam problemu z wybieraniem książek do czytania. Wiem co lubię czytać i sięgam po takie książki, które wiem, że mi się spodobają. Zazwyczaj się nie zawodzę. Jednak po niektóre książki sięgam, gdyż moją uwagę przyciągnęła ich okładka. Tak też było z książką „Cesarstwo piasku”. Gdybym brała pod uwagę wyłącznie inne kryteria, to raczej nie zainteresowałabym się tą pozycją. A tak, okładka sprawiła, że przeczytałam tę książkę i nie żałuję.

Po tym jak książka „Cesarstwo piasku” dotarła już do mnie, to nie musiała zbyt długo czekać na swoją kolej. Przeskoczyła wiele pozycji w kolejce książek do czytania i ani razu nie żałowałam swojej decyzji. Przedstawiona historia spodobała mi się od pierwszego rozdziału. Od początku wydawała mi się inna niż do tej pory, które miałam okazję przeczytać. Dwie rasy, które nie żyją w przyjaznych stosunkach, magia krwi, potyczki o władzę, a to wszystko otulone niezwykłym klimatem. Akcja toczy się raczej leniwie, więc wiem, że przez to wiele osób nie polubi się z tą książką.

Czas spędzony z Mehr był zdecydowanie dobrze spędzony. Polubiłam tę bohaterkę i od początku byłam ciekawa jak potoczy się jej życie. Nie miała ona łatwego życia i łatwych wyborów. Za to okazała się być człowiekiem, który troszczy się o innych. Jak tylko trochę bardziej ją poznałam, to od razu zaczęłam jej kibicować i miałam nadzieję, że przydarzy się w jej życiu coś dobrego.

Ogromnie się cieszę, że „Cesarstwo Piasku” to pierwszy tom serii napisanej przez Tasha Suri. Z wielką chęcią wrócę do tego świata. Jestem ciekawa co takiego jeszcze może spotkać bohaterów.

1.06.2022 premierę miała książka, która spowodowała, że miałam niezły rollercoaster emocjonalny. Jeżeli premiera byłaby np. w okresie zimowym uwieźcie mi idealnie sprawdziłaby się w tym, że rozgrzałaby nawet największego pesymistę, marudę. Klimat taki, że nawet teraz mi gorąco. Chodź muszę uprzedzić, że akcji nie ma, takiej jak szybko i z wiatrem we włosach, lecz wszystko toczy się swoim rytmem i jak przeczytasz sam przyznasz rację, że idealnie pasuje do całości. Cała książka jest w klimacie pustynno-Indyjskim te wszystkie modły, zachowania, charakterystyczny ubiór oraz przynależność kobiety do mężczyzny. Kobieta musi słuchać swojego męża, kobieta jest nieważną jednostką w tym społeczeństwie, ale jeżeli dodamy magię, to powstaje właśnie mieszanka, która może przyprawić o zawał serca. Pewnie znacie powiedzenie „Nie oceniaj książki po okładce”? To tutaj jest 100% tego, co na okładce przeczytasz w środku.

Przedstawię główną bohaterkę Mehr, która jest moją bohaterką, a to za sprawą tego, że mimo przeciwności walczy o lepsze jutro nie tyle dla siebie co dla swojej, młodszej, przyrodniej siostry. Nie ma lekko, ponieważ macocha robi wszystko, żeby „umilić” życiu w cesarstwie. Jak to jest żyć w świecie, w którym zło i dążenie doprawdy jest czymś tępionym w zarodku, a krętactwa, jakie otaczają dziewczynę czymś normlanym. Mehr jest nieślubną córką cesarskiego urzędnika i kobiety z ludu Amrithi, która została wygnana. Wszystko byłoby ok, gdyby nie to, że matka przekazała swojej córce dar, moc która narobi tyle hałasu, że lepiej zapiąć pasy, bo będą turbulencje. Autorka stworzyła coś, co można poczuć dotykiem jak gorący piasek, klimat, pustynne burze oraz poczuć zapach gorącego powietrza, przypraw, perfum tak bardzo charakterystyczny dla tamtego regionu.

Mehr to kobieta myśląca, która każdą decyzję skrupulatnie przemyśla, i to bardzo mi się spodobało, bo decyzje, jakie podjęła dla ratowania rodziny Owszem są sytuacje, gdzie robi na przekór, ale… Czy poznała miłość, dla której zrobiłaby wszystko? Tutaj nie będzie spojlerów. Uwielbiam to, co połączyło Mehr z Amunem. Kolejny raz przeczytasz, że siła jest kobietą. Ja wiem, że każdy z nas ma swój gust, ale według mnie tutaj znalazłam wszystko poukładane i logiczne. Bohaterka nie szaleje jak młoda kwoka i nie ponosi konsekwencji swoich nieprzemyślanych decyzji, ale potrafi racjonalnie przemyśleć wszystkie za i przeciw, choć nie zawsze. Czym jest dar, jaki odziedziczyła po swoich przodkach? Co czuje podczas burzy? Jak bardzo związana jest ze swoim mężem?

Z całego serca polecam i czekam na drugi tom i mam wielką nadzieję, że dostarczy mi równie dużo emocji co teraz, a może nawet więcej.

 Z dobrego źródła wiem, że wielu polskich czytelników oczekiwało z wielką niecierpliwością polskiego wydania bestsellerowej powieści Fashy Suri pt. „Cesarstwo piasku”, która podbiła sobą serca milionów czytelników na całym świecie. I dziś oto, za sprawą niezawodnej Fabryki Słów i równie niezawodnego Piotra Kucharskiego (tłumacza książki), mamy przyjemność cieszyć się wreszcie lekturą tej pozycji, która zabiera nas swoimi stronami w niezwykłą, orientalną podróż... 

 Cesarstwo Ambhańskie - to właśnie do tej niezwykłej krainy zabierają nas strony tej powieści, byśmy mogli spotkać tam młodą, odważną i kryjącą w swej krwi pradawną magię, dziewczynę o imieniu Mehr. Wychowywana przez ojca i nienawidzącą ją macochę wiedzie ona swoje być może nie najpiękniejsze, ale ustabilizowane życie w pięknym domu cesarskiego urzędnika. Jednakże oto pewnego dnia i za sprawą nieroztropnego kroku, zwraca ona na siebie uwagę mieszkających na pustyni mistyków cesarza, którzy za sprawą magii i modłów dbają o pomyślność jego rządów. Ten nieroztropny krok zmieni życie Mehr już na zawsze...

 Magia, namiętność, niesprawiedliwość ludzkiego losu i zarazem piękno pustynnego świata - to główne i najważniejsze elementy tej intrygującej opowieści, która stanowi sobą z jednej strony klasyczną historię fantasy, ale z drugiej też i zaskakuje nas swoją emocjonalną wymową, inteligencją relacji oraz mroczną wymową, gdzie to zło, ból i żal znaczą kolejne ze stron tej książki. Najważniejszym wydaje się być jednak klimat, tworzony słowami, obrazami i znaczeniami, które pozwalają nam dotknąć tego niepowtarzalnego, pustynnego świata.

 Opowieść tę wypełnia relacja o kolejnych losach głównej bohaterki - Mehr. To zapoznanie czytelnika z tą postacią i jej codziennością życia, ukazanie przełomowej chwili, która ściąga na nią uwagę mistyków, jak i wreszcie wynikające z tego faktu konsekwencje, które objawiają się podróżą do pewnego mrocznego miejsca, koniecznością poddania się potworowi w ludzkiej skórze oraz otworzenia na nieznane dotąd uczucia. To niespieszna, ale też i obfitująca w barwne przygody i dramatyczne momenty, relacja, która trzyma nas w napięciu do ostatnich stron.

 Nie zaskoczę nikogo stwierdzeniem, że sercem tej opowieści jest postać Mehr. To niezwykła, dziedzicząca po swej matce magię i zarazem boleśnie doświadczona przez los dziewczyna, która chcąc chronić swoich najbliższych skazuje się na dramatyczny los. Imponuje nam ona swoją odwagą, chartem ducha i umiejętnością odnajdywania się w każdej trudnej sytuacji, co pozwala jej przetrwać najtrudniejsze chwile. I oczywiście lubimy tę postać, dzielimy z nią jej ból oraz rzecz najważniejsza - wierzymy w nią. 

 O świecie powieści można by opowiadać długo, rysując polityczne, kulturowe i społeczne uwarunkowania Cesarstwa, nawiązując do jego historii, czy też wreszcie pogardliwego stosunku do nielicznych już przedstawicieli ludu Amrithi, którego to krew płynie również w żyłach Mehr. To także świat magii - ukrytej na pustyni i objawiającej się w postaci swoistych duchów - tzw. Dew, oraz rzeczą naprawdę wyjątkową - skomplikowanym tańcem. To coś pięknego, zaskakującego i wyróżniającego się na tle innych magicznych ujęć we współczesnej literaturze fantasy. A wszystko to składa się na niezwykłą, baśniową, ale też i mroczną rzeczywistość tej książki...

 Strony powieści kryją wiele tajemnic, sekretów i zagadek, które odkrywamy krok po kroku za sprawą jej lektury. I jest to niewątpliwie niezwykle przyjemnym, intrygującym i wspaniałym doświadczeniem, gdy oto rozumiemy coraz więcej, poznajemy rolę i sytuację głównej bohaterki oraz przesiąkamy aurą i klimatem tego książkowego świata bardziej i bardziej. Wrażenie to potęgują jeszcze bardziej znakomitej ilustracje Pawła Zaręby, jak zawsze dobry przekład Piotra Kucharskiego oraz zjawiskowa okładka powieści, której grafika oddaje w pełni wielkość i wymowę tego tytułu.
 

 Powieść Fashy Suri pt. „Cesarstwo piasku”, to znakomite połączenie klimatycznego fantasy z romansem, ale też i mroczną baśnią o ludzkim przeznaczeniu, niesprawiedliwości losu oraz sekretach pustynnego świata. To wielkie emocje, wzruszenia i poczucie uczestnictwa we wspaniałym, literackim  spektaklu, którego to pierwszy akt tyleż nas sobą usatysfakcjonował, co i rozpalił apetyt na ciąg dalszy. A ten wkrótce nastąpi, o czym zdążyła nas już poinformować Fabryka Słów. Polecam - naprawdę warto sięgnąć po tę powieść.

Rewelacyjna książka, przeczytana jednym tchem, wciągająca :) Polecam 

Kiedy tylko zobaczyłam okładkę tej książki to przeszło mi przez myśl - matko, jaka ona piękna ?

Zdjęcie nie oddaje jej uroku, ma przepiękne tłoczenia, które tak niesamowicie oddają jej złocenia i mienią się w świetle...

Wszystko zaczyna się w pewny państwie położonym nieopodal pustyni. Mamy tutaj dziewczynę, która jest lekkim nawiązaniem do postaci Kopciuszka, posiadającego okrutną macochę. Mehr posiada także coś, co wyróżnia ją od innych - pradawną magię...

TYLKO... No treść już nie była taka piękna. Sięgając po fantastykę lubię skupić się na fabule, a niekoniecznie na wątku romantyczny. Który zdecydowanie zdominował część tej książki. I był taki... Nierzeczywisty, trudno było w niego uwierzyć...

W tej książce, podobnie jak w serialu Once upon a time - kibicowałam czarnemu charakterowi. Dlaczego? Główna bohaterka była dla mnie zbyt uległa, wręcz to inni postanowili nią rządzić. Nie miała "tego czegoś", co sprawiło, że czekałabym z niecierpliwością na jej dalsze losy.

Wróćmy jeszcze na chwilę do początku - nim coś się zaczęło dziać to zdarzało mi się poziewywać odrobinę. Akcja zdecydowanie za wolno się rozkręcała.

Najlepsza część książki? Od 2/3 książki. Działo się i to wiele! Ale co się działo to już musisz dowiedzieć się sama ?

Autorka porusza ważne tematy - m.in. motyw aranżowanego małżeństwa, kwestie dotyczące władzy ale także te proste motywy jak strach, porzucenie, czy przyjaźń albo miłość.

Czuję lekki niedosyt, bo całościowo było naprawdę średnio, końcówka to wszystko nadrobiła i po prostu zakończyła się niesamowicie. Liczę, że kolejna część naprawi wizerunek tej serii ?

? Krótko o fabule ?
Mehr jest szlachcianką, córką gubernatora w Jah Irinah oraz kobiety z ludu Amrithi, obdarzonej wyjątkowymi mocami. Ta pradawna magia płynie też w żyłach jej córki. Po wygnaniu matki Mehr nie zapomniała o tradycji ludów pustyni i dalej odprawia obrzędy ku czci bogów,co przyciąga ku niej uwagę ludzi, dla których jej dar jest wyjątkowo cenny. Czego oczekuje od niej Maha oraz jego mistycy? Czy w nowym miejscu będzie szczęśliwa?

?"Cesarstwo piasku" to debiutancka, fantastyczna powieść Tashy Suri, która przeniosła mnie na gorące piaski pustyni.
Przepięknie wydana( idealna dla książkowych srok ??), a jej wnętrze również zaskakuje.
?Tempo akcji jest powolne.Niespiesznie przemierzamy wraz z bohaterami bezkresne połacie piasku, a żar lejący się z nieba sprawia,że ubrania zaczynają lepić się do skóry. Dynamika akcji schodzi tutaj na dalszy plan na rzecz orientalnego klimatu oraz magii, która ma wyjątkowe zastosowanie.
?To książka w której wiara, obrzędy, taniec, mitologia grają pierwsze skrzypce. To one tworzą wyjątkowy klimat tej opowieści.
?Kreacja bohaterów jest naprawdę bardzo dobra. Mehr jest delikatną, cichą dziewczyną, która potrafi poświęcić wiele, aby pomóc swojemu małżonkowi -Amunowi.Ma też w sobie olbrzymie pokłady odwagi, które będą musiały zostać uruchomione dla wyższego celu.
? Pojawiający się na kartach powieści wątek romantyczny jest wyjątkowo subtelny. Relacja Mehr oraz Amuna zdecydowanie nie jest gorącym romansem, a powoli tlącym się płomykiem. Bohaterowie pozwalają sobie wzajemnie się poznawać. Odkrywać wspólne cele, życiową ścieżkę.
?To książka o koniecznej równowadze w świecie ludzi oraz bogów, o społecznym wykluczeniu ze względu na pochodzenie i posiadane moce. To wreszcie powieść o dążeniu do wolności,zerwaniu wiążących łańcuchów, o pokonanej drodze do bycia szczęśliwym.

"Cesarstwo piasku" to pierwszy tom dylogii Księgi Ambhy, napisany przez brytyjską pisarkę Tashę Suri. Książka to fantasy young adult pełną gębą, ponieważ opowiada o losach Mehr - ambhańskiej szlachcianki, której wskutek niezapanowania nad własnym dziedzictwem życie niespodziewanie zmieniło się o sto osiemdziesiąt stopni. Mehr nie potrafiła powstrzymać się przed zatańczeniem podczas burzy, co było swego rodzaju rytuałem, podziękowaniem dla bóstw, oraz jednocześnie przysłowiowym gwoździem do trumny.

Dlaczego? Bo nagle wychodzi na jaw, że Mehr jako pół Amrithi odziedziczyła po matce specjalny gen pozwalający jej kontaktować się z bogami, uprawiać magię oraz brać czynny udział w różnych rytuałach. A cesarstwo przecież tępi wszystkich Amrithi... 

Mehr szantażem zostaje zmuszona do małżeństwa z przerażającym Amunem, mężczyzną, do którego bałby się zbliżyć nawet najbardziej odważny wojownik. Kiedy wraz z mężem opuszcza rodzinne miasto, zostaje rzucona na głęboką wodę, a wokół jej szyi coraz mocniej zaciskają się pętle przyrzeczeń wobec cesarza. 

Czy dziewczynie uda się powstrzymać kolejną, może już ostatnią burzę? Czy uspokoi bogów przed zniszczeniem świata? Kim naprawdę okaże się jej mąż?

"Cesarstwo piasku" Tashy Suri to intrygująca opowieść z ciekawie poprowadzonymi wątkami, dobrze wykreowanymi bohaterami oraz ze świetnym pustynnym klimatem. Nie będę oszukiwać, ale ciężko mi było przebrnąć przez początek (najzwyczajniej w świecie się nudziłam). Na szczęście po około stu pięćdziesięciu stronach historia ewidentnie wskoczyła na lepszy poziom, a ja się totalnie wciągnęłam.

W książce pojawiło się wiele interesujących motywów, takich jak na przykład zaaranżowane małżeństwo bez miłości, magia przymusu, cesarz-tyran oraz próby obalenia władzy. Dodatkowo w Cesarstwie piasku pojawiły się bóstwa i duchy (dewa), które utrzymywały równowagę w świecie, co było naprawdę ciekawym pomysłem. Każde fragmenty dotyczące sigili (magicznych znaków) czy przeprowadzanych rytuałów śledziłam z ogromnym zaangażowaniem. 

Tasha Suri stworzyła naprawdę dobrych bohaterów. Z główną bohaterką polubiłam się niemalże od razu, chociaż czasami odnosiłam wrażenie, że wszystko jej za łatwo przychodziło. Pojawiał się wtedy pewien niedosyt oraz myśl, żeby autorka dała Mehr bardziej w kość (nie chcemy przecież czytać książki z marysuowską postacią). Naciągane też wydało mi się poprowadzenie relacji między Mehr a Amunem. Poszło za prosto, za szybko się zakochali, a to z kolei uważam za mocno naciągane. 

"Cesarstwo piasku" oferuje czytelnikom całą gamę emocji czy uczuć: począwszy od strachu, bólu czy porzucenia, przez braterstwo, przyjaźń, na miłości i nadziei kończąc. Kilka momentów wywołało uśmiech, co oceniam na duży plus. 

Pierwszy tom dylogii Księgi Ambhy polecę, ale z lekkim zastrzeżeniem, że nie będzie to idealna, wspaniała i jedyna w swoim rodzaju lektura. Nie. "Cesarstwo piasku" to sympatyczna, elektryzująca podróż po pustynnych krajobrazach, która pozwoli czytelnikom obcować wśród bogów, poznawać szczegóły zaaranżowanego małżeństwa oraz wypełni serca toną emocji. Niemniej, czasami może okazać się też lekko naciągana. 

Co zupełnie nie zmienia faktu, że czekam na kontynuację, ponieważ z całego serca pragnę poznać dalsze losy bohaterów. I mam nadzieję, że "Kraina popiołu" również będzie lekkim i przyjemnym fantasy. :)

Początek nie był zbyt zachęcający, na szczęści później, fabuła bardzo mnie wciągnęła. Czekam na kolejny tom.