Blizna
Przemysław Żarski

Przemysław Żarski "Blizna" 💚

"Wspomnienia wypalały go od środka, tkwiły w sercu i w pamięci niczym blizna."

"Błędy, które popełniamy, są niczym utrwalone na skórze blizny. Nawet jeśli zdołamy je ukryć, wciąż tkwią w świadomości innych jak drzazgi."

W sylwestrową noc dochodzi do wypadku Błażeja Urygi, a w jego samochodzie znajdowała się pokaleczona dziewczyna. Kilka kilometrów od zdarzenia w stodole znaleziono zwłoki młodej kobiety. A jedyne podejrzenia padają na policjanta z wydziału kryminalnego. Dokąd to wszystko zaprowadzi?

W drugim tomie dowiadujemy się więcej z życia głównego bohatera, czyli komisarza Roberta Krefta ale także innych postaci, Błażeja Urygi czy pani komendant Olgi Krynickiej.
Kreft stara się uporać z samobójstwem matki i demonami z dzieciństwa. To, co zaszło dwadzieścia trzy lata temu ma związek z teraźniejszością, tylko jaki? Z kartki na kartkę chcemy dociec, kto za tym wszystkim stoi, a autor pozostawia nam otwartą furtkę do kolejnych części. 👍
"Blizna" to kryminał z wątkiem obyczajowym, opowiadający o wspomnieniach, ranach, złych wyborach. Przeszłość potrafi nas niekiedy dopaść w swoje sidła.
"Świat nie zatrzymuje się z powodu czyjejś śmierci. Kręci się dalej, mimo wciskanych w szprychy badyli. Nie zwalnia nawet na sekundę."▪️"Przychodzimy na świat sami i sami go opuszczamy; otoczeni amuletami, pozbawieni nadziei, zlęknieni i nadzy. Wstyd podąża za nami do końca."▪️"Czas płynie za szybko. Nie nadążamy za nim, usiłując dostosować się do oczekiwań innych, wpasować w wyznaczone przez otoczenie ramy. Uwierają nas, a mimo to z uporem maniaka wchodzimy w nie z bagażem traum i niespełnionych ambicji.

"Wspomnienia wypalały go od środka, tkwiły w sercu i w pamięci niczym blizna."
Robert Kreft powraca w drugim tomie jakim jest "Blizna" i tutaj autor odkrywa kolejne karty z przeszłości komisarza. Przyznaję, że trochę inaczej wyobrażałam sobie przeszłość bohatera książki i konsekwencje, jakie do tej pory go prześladują. Zostałam pozytywnie zaskoczona. Tym bardziej, że informacje są dawkowane poprzez wymieszanie między teraźniejszymi wydarzeniami, co dozuje dostarczaną czytelnikowi wiedzę i emocje.
Bardzo podoba mi się zabieg dotyczący wszystkich bohaterów, których pan Żarski wykreował. Żaden bohater nie jest bezimienny. Co mam na myśli? Każdy nowo poznany bohater, czy też już nam znany ze "Śladu", ma swoją historię. Dowiadujemy się o nim informacji, które w późniejszym czasie mogą mieć duże znaczenie. Poznajemy ich motywy co do podejmowanych decyzji i jakie konsekwencje z nich wynikają. Zagłębiamy się w ich psychikę, choć niekoniecznie świadomie. Dopiero później otwierają się kolejne szufladki w głowie, które oświecają nas wiedzą i rozwiązaniami, po które sięgnęli, bądź mogliby sięgnąć, bohaterowie. Muszę też zaznaczyć, że pan Przemysław świetnie oddał klimat lat dziewięćdziesiątych.
"Blizna" jest mniej poetycka od "Śladu". Nie zauważyłam metafor, które biły w oczy i zachwycały w pierwszym tomie. Natomiast uzewnętrznienie Krefta przebiło nawet te metafory. Nie chcę za wiele się rozpisywać, bo większą część fabuły musiałabym przytoczyć. Wydarzenia ze "Śladu" i "Blizny" mają swoją kontynuację i mimo światełka w tunelu, by odkryć zagadkę, którą uraczył czytelnika autor, mam wrażenie, że to tylko złudne posunięcie, że finał w "Cierniu" rozwali mój system rozumowania tejże serii. Po innych opiniach mam przeczucie, że tak właśnie będzie. Ja ze swojej strony polecam z wielką przyjemnością.

 ; Po każdej traumie zostaje blizna ;

Przekonałam się jakiś czas temu, iż serię z gatunku literatury kryminalnej przynoszą przyjaźń w postaci głównych bohaterów, których cechuje przeważnie silna osobowość, twardy nieustępliwy charakter który pomimo wad, potrafią roztopić serca czytelników. Przemysław Żarski w ten właśnie sposób zdominował moje przekonanie iż zarówno ; Ślad ; jak i kontynuacja kolejnej części ; Blizna ; ( wydawnictwo Czwarta Strona ), jest pogonią za przestępcami, potyczkami osobistych utkwionych z tajemnic, przeszłości która ma wpływ na decyzje, przyszłość. Poznając komisarza Roberta Krefta mam wrażenie że bohater kroczy po krze wspomnień, jest to historia która oprócz pogoni za mordercą i wskazaniem niewinnego, posiada kluczowy cel - złe wybory, wina, wskazanie kata i ofiary, gdzie we wszystkim dojrzewa myśl o uzyskaniu prawdy, o dążeniu by bolesna przeszłość zatarła swój ślad bez zostawienia blizny.

W noworoczny poranek zostają odkryte zwłoki młodej kobiety. W tym czasie na tylnym siedzeniu budzi się kolejna kobieta w rozbitym samochodzie który należy do Błażeja Urygi. Skąd brak pamięci Błażeja, czy dwie kobiety są powiązane ze sprawą? Kim jest morderca, kto ofiara, tę zagadkową sprawę spróbuje rozwiązać komisarz Robert Kreft. Jakie demony odkryje bohater? Jak zakończy się śledztwo?

Świetnie poprowadzona fabuła, wartka akcja, wir zdarzeń, wielowątkowość która łączy wszelkie cienkie nitki odkrywając końcowy efekt. Przeplatana przeszłość, powiązana teraźniejszość która rzuca cień na wiele spraw o których często wolimy zapomnieć, trauma która daje wyraźny posmak gorzkiego zawodu, by na końcu oliwa która zawsze sprawiedliwa wypłynęła na powierzchnię. Pragnę Wam polecić dobry kryminał który nie tylko odbija się grozą, lecz buduje podwaliny ludzkiej psychiki, walki o lepsze jutro. Zapraszam serdecznie. 

,,Świat nie zatrzymuje się z powodu czyjejś śmierci. Kręci się dalej, mimo wciskanych w szprychy badyli. Nie zwalnia nawet na sekundę".


,,Blizna", czyli druga odsłona serii z Komisarzem Robertem Kreftem w roli głównej. Ciąg dalszy jego bitwy z niełatwym przeciwnikiem zwanym życiem oraz zmagań z demonami przeszłości. Bo Komisarz Robert Kreft ma swoje tajemnice.. Obrazy, które nosi pod powiekami, wryte w pamięć sceny - wciąż wywołują fizyczny ból. A ukryte pod tatuażami blizny, odcisnęły niezmywalny ślady na jego psychice. Trauma, którą przeżył będąc dzieckiem uodporniła go na cierpienia. Dziś praca jest jego narkotykiem. To ona krąży w jego żyłach i napędza go do działania.

Tym razem wszystko zaczyna się w noworoczny poranek 2018 roku, gdy w opuszczonym budynku gospodarczym śledczy odnajdują ciało młodej kobiety. Całkiem niedaleko, inna kobieta budzi się na tylnej kanapie rozbitego samochodu, należącego do jednego z członków zespołu naszego komisarza. Morderca zdaje się być wyrachowanym, precyzyjnym i pozbawionym empatii psychopatą.
Szykuje się więc śledztwo polegające tym razem nie na wskazywaniu winnych, a na ograniczaniu puli podejrzanych.
Tymczasem morderczy spektakl trwa. I sam komisarz nieświadomie gra w nim jedną z kluczowych ról. Przeszłość niespodziewanie wybucha mu w twarz - rozdrapuje jątrzące się rany i przypomina o błędach, które wymazał z pamięci.. Bo.. ,,Po każdej traumie zostaje blizna"..

"Blizna" to emocjonująca, pełna tajemnic powieść kryminalna utkana z uniwersalnych prawd, ciężkich tematów i skłaniająca do wyciągnięcia kilku konstruktywnych wniosków. Portrety psychologiczne postaci zadają szyku. A nasycona po brzegi napięciem i zwrotami akcji fabuła - totalnie absorbuje i działa na wyobraźnię.

Jak to dobrze, że część trzecia czeka już na półce i nie zawaham się po nią sięgnąć. Tymczasem - polecam.

Nie można uciec od swojej przeszłości. Komisarz Robert Kreft próbujący od lat uporać się z traumą po samobójczej śmierci matki wie o tym najlepiej. Sprawa z którą musi się dziś zmierzyć zmusza go do powrotu do przeszłości. Do mrocznej tajemnicy z dzieciństwie o której, poza garstką najbliższych przyjaciół, miał nikt nigdy się nie dowiedzieć. Czy boleśnie rozdrapane rany z młodości pomogą popchnąć śledztwo do przodu? Śledztwo, które ma doprowadzić do postawienia w stan oskarżenia lub uniewinnienia jego kolegi z pracy, Błażeja Urygi. Kiedy w noworoczną noc Uryga ulega wypadkowi samochodowemu okazuje się, że w podróży towarzyszyła mu porwana kobieta, której stan wskazywał na to, że była więziona i nad którą znęcano się psychicznie i fizycznie. Jego sytuację pogarsza kolejne makabryczne odkrycie. Kilkanaście kilometrów od miejsca wypadku, w opustoszałym domu należącym do policjanta, znalezione zostają brutalnie okaleczone zwłoki kolejnej ofiary. Czy młody, krnąbrny i nie potrafiący zbudować trwałych relacji z kobietami Uryga jest faktycznie winien zarzucanych mu czynów?
*
„Blizna” Przemysława Żarskiego to druga część z kryminalnej serii o komisarzu Robercie Krefcie. W porównaniu z „Śladem” jest ona bardziej mroczna i emocjonująca. I myślę, że warto tu dodać, że autor nie epatuje tutaj brutalnymi opisami, a stara się przyciągnąć naszą uwagę umiejętnie dawkowanym napięciem i powoli odkrywanymi tajemnicami. Tytułowa blizna odnosi się do ran fizycznych i psychicznych, którymi naznaczone są osoby uwikłane w śledztwo. Ślady trudnej i bolesnej przeszłości determinują teraźniejszość bohaterów kryminału i w miarę jak odkrywane są przed czytelnikami historie ich powstania dochodzimy do kulminacyjnego puntu kryminału w którym autor, pozostawiając nas z lekkim niedosytem, zaprasza do sięgnięcia po kolejną, trzecią cześć serii, „”Cierń”.

Małżeństwo, wracające z sylwestrowej imprezy, dostrzega przestraszoną kobietę, idącą ulicą. Okazuje się, że brała udział w wypadku samochodowym, którego sprawcą był Uryga. Na jaw wychodzą kolejne fakty – w należącym doń budynku gospodarczym znaleziono zwłoki kobiety.

Rozpoczyna się dochodzenie z Kreftem na czele. Okazuje się, że te dwie sprawy nie tylko łączą się ze sobą, ale także nawiązują do przeszłości komisarza Krefta. Dla mężczyzny sprawa staje się osobistym rozrachunkiem i zażegnaniem przeszłości. W książce znajdują się także wspominki Krefta z przeszłości, które nakierują Czytelnika na rozwiązanie i ukażą jego zachowanie sprzed lat.

Nie jest to kryminał, który pędzi na łeb na szyję. Podobnie jak w poprzedniej części, główny nacisk Autor kładzie na stronę psychologiczną bohaterów, ich życie prywatne, myśli, problemy i demony, które im codziennie towarzyszą. Ja nie jestem wielką fanką tegoż gatunku literackiego, jednak tak skonstruowana akcja bardzo przypadła mi do gustu.

Nadmienię jeszcze raz, że jest to drugi tom serii kryminalnej z komisarzem Kreftem na czele, a fabuła nawiązuje do wydarzeń z części pierwszej. Jednak myślę, że Blizna napisana jest w taki sposób, że można ją czytać bez zapoznawania się ze Śladem. Jednak zachęcam do czytania od początku, ponieważ warto poznać całość, mieć pełen ogląd na sytuację.

Bardzo mi się podobała ta książka, przeczytałam ją nawet szybciej niż Ślad i z wielką przyjemnością sięgnę po trzecią część serii. Przemysław Żarski ma to do siebie, iż jego książki wciągają pomysłowością fabuły, zgrabnie prowadzonym śledztwem i przystępnym językiem. Polecam!

Dziś o drugim tomie serii Przemysława Żarskiego „Blizna”.

Lekturę książki „Ślad” nazwałam we wcześniejszym wpisie… wybornym spotkaniem, dlatego z ciekawością i wielkim apetytem zabrałam się za lekturę drugiej części… i nie zawiodłam się.

Fabuła pędzi, Kreft dalej budzi zachwyt… a intryga niezwykle wciąga. Autor powoli nas wtajemnicza w mrok, budując napięcie i wprowadzając w klimat. Retrospekcje rozbudzają wyobraźnię i ciekawość. Bardzo podobało mi się skupienie na Robercie Krefcie. Jego zaangażowanie w śledztwa, tajemnicza niepokojąca przeszłość i nowo budowane relacje pokazują pełną, intrygującą postać, o której chce się wiedzieć więcej, której przeszłość chce się poznać. Czy można uciec od przeszłości? „Wiedział, że koszmar sprzed lat wrócił – znów czaił się pod łóżkiem, wyciągał patykowate łapy i rysował długie cienie na ścianie.” Po każdej traumie zostaje blizna… nawet gdy się ją ukrywa przed ludźmi i próbuje ukryć w niepamięci.

Powracająca przeszłość Roberta Krafta, przerażające przesyłki, niepokojące ślady, pistolet Błażeja Urygi na miejscu zbrodni, wydział wewnętrzny, kolejne zbrodnie… to wszystko podane świetnym językiem w doskonałych proporcjach. „Blizna” to wielowątkowy kryminał ze wspaniale poprowadzoną narracją wciąga od pierwszej strony. A to zakończenie… jak dobrze, że już niebawem sięgnę po trzeci tom. Gorąco polecam Wam lekturę, a ja już ostrzę sobie zęby na „Cierń” (premiera finału serii już 2 czerwca).

Za egzemplarz serdecznie dziękuję @czwarta strona.

Świetna kontynuacja historii Roberta Krefta, trzyma w napięciu jeszcze bardziej niż "Ślad".