Błękitny chłopiec
Rakesh Satyal

Książka, która odmieni duszę! Historia, która już od pierwszej strony sprawiła mi nie tylko miłą niespodziankę, ale też wiele niezwykłych doznań i wzruszeń. Książka, która przykuła moją uwagę okładką, która uniosła mnie bardzo wysoko ponad wyżyny ludzkiej wyobraźni i nie pozwoliła mi już nie tyle spaść, co opaść niżej, aż do ostatniej strony tej fascynującej opowieści. Zaskakująca, miła, radosna, pogodna, pełna uśmiechu i wyjątkowych myśli dwunastolatka - książka, która urzeka w każdy możliwy sposób. Swego czasu przebojem wdarł się na rynek "Sekretny dziennika Adrianna Mole'a", teraz "Błękitny chłopiec" wnosi jeszcze więcej radości i świeżości w nasze na ogół, pozbawione blasku życie. Dwunastoletni Kiran jest inny, co nie oznacza, że gorszy. Jest wrażliwym, radosnym młodzieńcem, który szuka swego miejsca w życiu z przeświadczeniem, że bardzo możliwe, iż jest wcieleniem... Jest Hindusem w amerykańskiej szkole, innym ze względu na kulturę, sposób wypowiedzi, karnację skóry, zwyczaje i obrządki, ale tak naprawdę, pomimo faktu, że nie jest mu łatwo, ta jego "inność" ma wyjątkowy charakter. Czyta się ją lekko, z uśmiechem, choć dotyka tematów trudnych, często bolesnych, często takich, które w życiu dorastającego chłopca przynoszą jedynie gorzki smak upokorzenia. A jednak dzięki doskonałej narracji, jaką w swoim debiucie autorskim zastosował Rakesh Satyal, jego Kiran Sharmy odkrywa przed nami wszystkie swoje pasje i fascynacje w wyjątkowy sposób podkreślając również piękną i zjawiskową kulturę Indii. Wiele w niej myśli, zwrotów, zdań, czasem wręcz akapitów, do których staramy się wracać. Każdy rozdział, czasem strona jedna, a z nią następna przynoszą tak zaskakujące stwierdzenia, że nie wiemy, co powiedzieć, jak zareagować, czy czytać dalej, czy też się zatrzymać, poczekać, przeczytać ponownie: '(...) W ciągu następnego tygodnia za każdym razem, kiedy wyjmuję ten magazyn - który staje się coraz bardziej sfatygowany i farba z okładki zaczyna nosić ślady moich palców, jakbym robił na magazynie równie wielkie wrażenie jak on na mnie - ciała kobiet ulegają zmianie. Dostrzegam w nich nie tylko erotyzm, lecz także piękno. Słabnie pragnienie, aby obmacywać cycki, żeby w ogóle nazywać je cyckami.' I jeszcze akapit wcześniej: '(...) Gdzieś na stronach tego sprośnego czasopisma odkryłem, że to nie my posiadamy seksualność, ale seksualność posiada nas.' Myśli dwunastolatka są zaskakujące, barwne, kolorowe, pokręcone, szalone, ale jakże często stojące w sprzeczności z tym, co myśli reszta świata, tego, który na ogół jest mu wrogiem i z którym, czy chce, czy nie musi walczyć i się zmagać. http://koominek.blogspot.com - dwadzieścia siedem tematycznych szufladek i zapewne na nich się nie skończy, zapraszam w odwiedziny do bloga, aby klimat Kominka oczarował Cię bez reszty...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Debiut literacki w wykonaniu Rakesh Satyal, uważam za niezbyt dobry. Temat jest ciekawy bo dotyczy poszukiwania własnego ja, jednak czytało mi się ciężko, bo około 2 miesięcy. Jednak postanowiłam się zmobilizować i dotrwać do końca. Główny bohater Kiran jest chłopcem, który bardzo różni się od swoich kolegów i koleżanek. Fascynują go lalki, potajemnie się maluje w łazience rodziców i chodzi na lekcje baletu. Trzeba mu przyznać, że posiada zmysł artystyczny, jednak nie jest doceniany w tej kwestii. Chłopiec ma przyjaciela, jednak do czasu, gdyż tamten znajduje sobie nowego kolegę. Kiran, więc czuje się samotny i wie, że nikt go nie potrafi zrozumieć. Bohater widzi w swoim lustrzanym odbiciu błękitną skórę i wmawia sobie, że może być bogiem, jak Kryszna - hinduski bóg. Powieść również posiada fragmenty erotyzmu, co jakoś mi nie pasowało do tego kolorowego hinduskiego świata. "Błękitny chłopiec" nie przypadł mi specjalnie do gustu. Niewątpliwym atutem tej książki jest doskonałe przedstawienie świata indyjskiego i hinduizmu, który został połączony ze światem amerykańskim. Rzadko, kiedy kieruje się okładką, jednak ta bardzo mnie zaciekawiła, szkoda, że zawartość książki nie była już tak interesująca. Powieść zdecydowanie nie jest w moim guście, jednak warto ją przeczytać, by poznać świat hinduski. Może Wam drodzy czytelnicy bardziej się spodoba :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)