Bez wybaczenia
Ostrowska Ewa

Ewa Ostrowska zalicza się w poczet moich ulubionych autorek. Tę pozycję zdobyła nie tylko za pomocą lekkiego pióra, ale również wybitnego realizmu swoich książek, pełnych refleksji, przemyśleń, trafnych obserwacji. Jednak do tej pory znałam prozę autorki jedynie z gatunku powieści obyczajowej, młodzieżowej. Byłam bardzo ciekawa, jak też sprawdziła się w kryminale, który jest mi najbliższym gatunkiem. I co tu dużo mówić: pani Ewa kolejny raz wbiła mnie w krzesło i sprawiła, że czytałam, póki nie skończyłam. Nie byłam w stanie oderwać się od tej historii... Fabianów. Miasto, w którym rządzi pieniądz. Powiązane cieniutką siateczką układów. Miasto wpływowych, skorumpowanych polityków i biznesmenów, w którym bogate elity wyznaczją "być albo nie być". Dokonano makabrycznego morderstwa na nastolatce. Niemal od samego początku wiadomo, kto... Czy prowadzącym śledztwo uda się ująć sprawców i sprawić, że poniosą zasłużoną karę? A może kolejny raz "sprawiedliwość" zostanie kupiona? W powieści Bez wybaczenia miałam okazję poznać zupełnie nowe oblicze pani Ewy. Objawiła mi się już nie tylko jako uważna obserwatorka otoczającego nas świata, ale również pisarka, która operując słowem, buduje napięcie i prowadzi czytelnika w świat pełen dramatyzmu i emocji. To nie ten sam spokojny świat, w jaki zagłębiamy się powoli, zaczytując jej powieściami obyczajowymi. Tutaj autorka nas nie oszczędza, wrzuca nas na głęboką wodę, by następnie prowadzić przez kolejne epizody i pogłębiać nasz niepokój. Tak, niepokój, który odczuwamy na myśl, że inna ludzka istota jest zdolna do takiego okrucieństwa. Ewa Ostrowska odsłania w Bez przebaczenia ciemną stronę ludzkiej duszy i sprawia, że odczuwamy strach, napięcie, chcemy sprawiedliwości. Od samego początku wiemy, kto dopuścił się zbrodni, ale to ani o jotę nie umniejsza wymowy tej książki. W tym wypadku ważniejszym pytaniem nie jest "kto", ale "dlaczego" i "czy poniesie karę". Kiedy stajemy u progu tej historii, wydaje nam się tą wątpliwym, znamy przecież realia tego miejsca i zwyczaje mieszkających w nim ludzi. Oczekujemy jednak sprawiedliwości. My, czytelnicy. Czy zostanie wymierzona? Czy przyjdzie ze strony, z której się spodziewamy? Bez przezbaczenia to powieść trzymająca w napięciu do samego końca, co jest jej wielkim atutem. Jednak nie jedynym. Na uwagę zasługują także bohaterowie Ewy Ostrowskiej, którzy są dopracowani w najmniejszych szczegółach, posiadają swoje dusze, przyzwyczajenia, codzienne troski. Autorka wiele uwagi poświęciła postaciom poniekąd drugoplanowym, a jednak niezwykle ważnym: matkom ofiar. Te cierpiące kobiety, ich strach, rozpacz, nadzieja, szaleństwo - wyjątkowo poruszają czytelnika i przypominają, że ofiarą nie staje się tylko zamordowany, ale także jego cierpiąca rodzina. Polecam tę powieść z całym przekonaniem, jednak zastrzegam, że nie jest ona odpowiednia dla wrażliwców. Pani Ewa nie szafuje okrucieństwem, ale także i nie umniejsza go. Wszystko jest bardzo realnie opisane i nie pozostawie wyobraźni dużego pola do popisu. Czytając tę powieść, oglądamy w głowie film. Momentami bardzo brutalny, ale również przejmująco smutny, momentami wzruszający, a przede wszystkim wstrząsający.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka ta pokazuje nam jak działają znajpmości na najwyższych państwowych stanowiskach i bezradności matek wobec bestialstwa własnych dzieci,które zaczynają swój proceder w bardzo wczesnym dzieciństwie na bezbronnych zwierzętach a w latach póżniejszych wyrastają na bestie które dopuszczają się morderstw i to ze szczególnym okrucieństwem.Uwielbiam książki tej autorki czyta się je z zapartym tchem.Polecam!!!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Bez wybaczenia" to książka opisująca świat ludzi bogatych, na odpowiednio wysokich stanowiskach, żyjących w zamkniętym świecie, dostępnym tylko dla VIPów oraz ludzi tworzących pewien układ, tak mocno broniący dostępu do ich brudnych interesów, że potrafią bez skrupułów zniszczyć każdego kto, naruszy ich teren. "Bez wybaczenia" to kryminał, w którym już na samym początku poznajemy sprawców bestialskiego zabójstwa młodej dziewczyny, jednak wiedza ta, nie psuje nam lektury, ponieważ zostaje nam jeszcze do odkrycia droga, do zlokalizowania morderców, oraz śledzenie ich dalszych losów, działań i zachowań psychicznych, natomiast same opisy zbrodni przedstawione są przez autorkę w sposób niezwykle brutalny, wrażliwym czytelnikom mogą te fragmenty pobudzić wyobraźnie. Zabrakło mi tylko bardziej rozbudowanego zakończenia, w książce występuje wiele postaci, do końca nie wiemy co dzieje się z poszczególnymi osobami, zakończenie jest tak jakby urwane i zbyt szybko napisane w porównaniu z przedstawionym nam szczegółowym obrazem śledztwa.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

'' Panie, dla takich nie ma wybaczenia ani żadnych okoliczności łagodzących '' 

 

Pani Ostrowska przyzwyczaiła mnie do tego że jej książki są ostre, okrutne, czasem nawet obrzydliwe . Jednak muszą być takie, bo sprawy i wydarzenia o których opowiada autorka również takie są . Okrutne, bezwzględne, szokujące . Pod pretekstem fikcji literackiej, fabuły swojej książki autorka, pokazuje nam problem który wciąż istnieje . Książka ma dziesięć lat , czy od daty jej pierwszego wydania coś się zmieniło ? Czy może problem zniknął, lub chociaż się zauważalnie zmniejszył ? Niestety, śmiem twierdzić że mimo ciągłych zmian rządzących u steru, problem nie zniknął, zaryzykowałabym nawet twierdzenie że wręcz się nasilił . Wystarczy pooglądać codzienne wiadomości. O jakim w końcu mówimy problemie ? Ano o wszechobecnej korupcji , o łapówkach i zasadzie '' ręka rękę myje '' . O kolesiostwie, donosach, aferach podsłuchowych i hakach mających zapewnić '' lojalność '' . A głównie o tym jak wiele jest w stanie zatuszować bogaty , albo wpływowy tatuś u władzy z wybryków synalka ? Czy wypadek spowodowany po pijanemu, czy gwałt na nieletniej, a może nawet morderstwo, może nawet to że szczególnym okrucieństwem ? Pisarka doskonale ukazuje czytelnikowi jak wygląda taki łańcuszek zależności . Jak bardzo te dzieciaki nowobogackich są bezkarne i czym to skutkuje . Jak bezradni są Ci nieliczni nieprzekupni, niechcący wpleść się w ten korupcyjny łańcuszek. A oto i odpowiedni cytacik na ten temat :

 
'' Znał doskonale tych, którzy chcieli mieć czyste sumienia i czyste ręce. Szli na przemiał niczym makulatura. Kończyli swoje kariery w podłych podrzędnych komisariatach. Przepadali w mrokach niepamięci. Staczali się na samo dno, chlejąc ''

 

Ta książka mnie przeraziła podwójnie po pierwsze przedstawianiem bez ogródek, szczegółowo, wręcz drobiazgowo okrucieństwa i bestialstwa jakiego dopuścili się młodzi mordercy. Nie, nie napiszę '' zezwierzęcenia '' , bo ani jedno zwierze nie jest w stanie wymyślić takiego okrucieństwa jak człowiek .

 

Po drugie, być może jest to sytuacja uwypuklona, skrajna , ale czy aż tak niemożliwa ? W książkach Pani Ostrowskiej, to jest najbardziej szokujące. Wszystkie jej historie są jak najbardziej możliwe, chociaż tak trudne do wyobrażenia sobie, że mogłyby być nie tylko literacką fikcją .

 

Ktoś kto redagował tę książkę przepuścił kilka omsknięć autorki, jak na przykład zamiana imienia , czy zamiana litery w nazwisku . Kilka scen rodzi też pewne wątpliwości, co do ich wykonania. Nie mogę pisać jaśniej o które sceny chodzi, by nie spojlerować . Ale sama akcja jest tak zajmująca że na te potknięcia nie zwraca się jakiejś baczniejszej uwagi .

 

Bardzo przekonywujące dla mnie są też postacie . Ich emocje i odczucia są wręcz namacalne . Strach , rozpacz , obłęd , zło , bezsilność , są doskonale sportretowane . Jakby na osobnym poziomie Pani Ewa pochyla się nad matkami i ich udręką . Nad matkami ofiar, ale i....sprawców . Nad ich odczuciami, jak matka poradzi sobie z tym że wydała na świat bestię ?

 

Książka jest warta przeczytania, jednak raczej nie wtedy kiedy mamy gorszy nastrój, lub jakiś problem na głowie, czy smutek w sercu, ponieważ można się zdołować jeszcze bardziej . Mimo tego że autorka ciska w czytelnika jakieś iskierki nadziei jak na przykład coś takiego :

 

''Posłuchaj.Znajdziemy sposób. Sporo uczciwych ludzi chodzi po tym świecie, uwierz mi, Damianie''

czy inne zdanie :

 

'' My z Piotrem wierzymy, że w tym kraju większość jest ludzi uczciwych. Tych, którym zależy, aby prawo było prawem . '',

 

ja zastanawiałam się, czy też w to wierzę i chyba nie potrafię na to pytanie odpowiedzieć...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo chętnie poznałbym ta pozycję

(Kliknij aby rozwinąć opinię)