Recenzja książki: Bez wybaczenia

Recenzuje: Justyna Gul

Nastoletnie bestie

VIP (czyli Very Important Person), oznacza osobę wpływową, mającą władzę, o rozległych koneksjach i (zazwyczaj) pokaźnym stanie konta. To szacowne, choć nie zawsze szanowane osoby, biznesmeni, politycy czy wysoko postawieni urzędnicy. Wszyscy oni sporo ryzykują, prowadząc rozliczne interesy, a wpadki czy wykorzystywanie luk prawnych są umiejętnie tuszowane. Co się jednak stanie, kiedy ludzie ci zostaną postawieni przed koniecznością ukrycia… zbrodni, co więcej – mordercami będą ich dzieci?

Fabianów to spore miasto wojewódzkie, w którym życie upływa spokojnie, choć pod płaszczykiem pozorów i strachu przed konsekwencjami, bezkarnie grasują nastolatki o psychopatycznych skłonnościach. Na nieszczęście dla Patrycji Kolskiej i Kingi Nowak, zabijanie zwierząt i ich patroszenie przestało tym bestiom wystarczać. Pragną krwi człowieka, a dziewczyny nieszczęśliwie znalazły się w nieodpowiednim miejscu i czasie. „Bez wybaczenia” Ewy Ostrowskiej to wstrząsające studium morderstwa i próba odkrycia, gdzie przebiega cienka granica pomiędzy byciem krnąbrnym nastolatkiem a staniem się potworem.

Za sprawą autorki uczestniczymy w wydarzeniach, o których należy głośno krzyczeć i do których nie należy dopuszczać. Grupie nastoletnich chłopców zadanie ułatwił charakter lokalu i tak popularna w obecnych czasach pigułka gwałtu. Później już czas zatrzymał się dla Patrycji na wieki, przynosząc ulgę i kres jej cierpieniu. Odnalezione w lesie zwłoki świadczyły o wyjątkowym okrucieństwie, wręcz - zwyrodnieniu sprawców, a powiedzieć, ze Patrycja była torturowana – to zbyt mało. Niestety, czas dla Kingi jest bezlitosny, odmierzając sekwencjami jej przerażenie i ból. Być może katatoniczny stan, w jaki popada, ucieczka w siebie, są prawdziwym błogosławieństwem.

Główczyk, Chrzanowski, Strążyński, Pikora – to nazwiska bogatych nastolatków, dla których strach ofiary i jej krew jest największym afrodyzjakiem. Pragną ofiary, która będzie się bronić, drapać, krzyczeć, protestować i błagać o litość. Jeden z nich o pseudonimie Czarny doskonale wiedział jakich towarzyszy szukać – wybrał tych, u których wypatrzył różne słabości: niedowartościowanie, kompleksy czy tez atawistyczną nienawiść do ojca. Stopniowo przekraczając granicę pomiędzy dobrem a złem, człowieczeństwem a zniechęceniem, chłopaków z problemami emocjonalnymi zmienił na swój wzór i podobieństwo w psychopatyczne potwory. Potwory tym bardziej sadystyczne, że bezkarne.
Główczyk, Chrzanowski, Strążyński, Pikora – to nazwiska ojców sadystów, którzy z uwagi na znajomości i zajmowane stanowiska nie mają problemów z zatuszowaniem sprawy. Nawet, jeśli będzie trzeba poświęcić kolejne jednostki ludzkie.

Śledztwo w tej niezwykle skomplikowanej sprawie prowadzi ambitny „żółtodziób” w dziedzinie kryminalistyki, podkomisarz, od roku pełniący funkcję naczelnika wydziału powiatowej komendy – Damian Halecki. Towarzyszy mu empatyczna i żądna prawdy pani patolog – doktor Rawicka. Wspomagani niebywałą intuicją policyjnego fotografa oraz żądzą zemsty udręczonych matek, wkraczają oni w świat intryg, korupcji i kłamstwa, gdzie rozmowy toczą się na szczytach władzy i tam też wydawane są wyroki. Czy w tej walce choć raz ma szansę wygrać sprawiedliwość?

Ewa Ostrowska stworzyła kryminał nasycony politycznymi insynuacjami, malując przerażający obraz polskiej sceny władzy i biznesu oraz przyszłości kraju. Na tym tle autorka dokładnie zarysowała postacie bestii w ludzkiej skórze, które nie wahają się przed użyciem narkotyków, broni palnej czy rozlicznych narzędzi tortur. Historia jest o tyle wstrząsająca, że nie ma tu starych, doświadczonych zabójców czy zwyrodniałych recydywistów. „Bez wybaczenia” mówi o nastolatkach, jakich pełno jest w każdym mieście, chociaż bardziej zasługują oni na miano bestii. Ile takich potworów mieszka wokół nas? Lepiej, żebyśmy nigdy nie poznali odpowiedzi na to pytanie.