Nadeszła jesień i wszyscy myśleli, że w miasteczku chociaż przez chwilę będzie spokojnie. Tylko bibliotekarki, pani Frania oraz Franciszka, jak zawsze przeczuwały burzę. Burza nadeszła od strony lasu, gdzie do ogromnego domu wprowadziła się tajemnicza Dama z Łasiczką. A w zasadzie z kotem. Kim jest starsza pani, skrywająca się za chmurą perfum, eleganckimi ubraniami i ogromnymi słonecznymi okularami? Dlaczego z domu pod lasem dochodzą krzyki i jęki? A czasem głośny śmiech? I co robią ci wszyscy ludzie, którzy tam przyjeżdżają? Jaką rolę odgrywa w tym wszystkim dziewczynka, która nie chce być ,,taka jak wszyscy"? Banda z Burej próbuje odnaleźć odpowiedzi na te wszystkie pytania. Przy okazji odkrywa najważniejszą z prawd. Tę, że każdy człowiek jest wyjątkowy i w życiu nie trzeba iść utartymi ścieżkami...
Pełna humoru najnowsza Banda z Burej zapewni doskonałą rozrywkę zarówno dzieciom, jak i tym, którym się wydaje, że dziećmi nigdy być nie przestali.
Informacje dodatkowe o Banda z Burej. Tajemnica domu nad jeziorem:
Wydawnictwo: Skarpa Warszawska
Data wydania: 2024-10-23
Kategoria: Dla dzieci
ISBN:
Liczba stron: 192
Kup książkę Banda z Burej. Tajemnica domu nad jeziorem
Zobacz także
Banda z Burej. Tajemnica domu nad jeziorem - opinie o książce
Pióro Pani Magdaleny Witkiewicz znam i kocham od lat, ale w wydaniu dziecięcym pierwszy raz miałam przyjemność czytać w ten weekend. Ależ to jest wyśmienite!
Jestem OCZAROWANA. Już mam w koszyku kolejne tomy.
To piąty tom serii.
Do starego, wielkiego domu nad jeziorem wprowadziła się tajemnicza Dama z Łasiczką (no tak po prawdzie to z kotem). Kim jest owa dama? dlaczego ukrywa się pod wielkimi okularami? dlaczego z jej domu słychać dziwne dźwięki? Czasem jęki, krzyki a czasem śpiew i głośny śmiech. Kim jest dziwna dziewczynka która nie może być taka jak wszyscy?
Wiktor, Julka, Tymon oraz Julek czyli członkowie klubu Banda z Burej nie mogą pozostawić tych pytań bez odpowiedzi. Ich spryt, bujna wyobraźnia i głód przygód po raz kolejny pomogą w rozwiązaniu zagadki.
Historia wciąga od pierwszych stron. Lekki styl autorki sprawia, że przez nią się płynie. Zabawna, z pięknym przekazem, ze każdy jest wyjątkowy, bez względu jaką ścieżkę wybierze.
Nie mogę nie wspomnieć o cudownych ilustracjach autorstwa Łukasza Silskiego. Są przepiękne!
Bardzo polecam młodszym i starszym czytelnikom.
Pierwsza książka, którą poleca Monika Szwaja to powieść młodej gdańskiej pisarki Magdaleny Witkiewicz „Milaczek”. Autorka porusza się...
Gertruda Poniatowska, de domo Piontek, to ekscentryczna kobieta, harpia i pirania, od której chcą trzymać się z daleka ci, których chciałaby...
Przeczytane:2024-10-26, Ocena: 6, Przeczytałam,
Nie wiem jak wy, ale ja lubię czasami sięgnąć po literaturę dla dzieci, by dosłownie odświeżyć sobie pamięć, jak to było być młodym i jak zadawało się pytania bez ich konsekwencji. Niektórym się wydaje, że skoro jest się dorosłym, to trzeba postępować racjonalnie i mądrze. Ale to nie zawsze prawda. W każdym wieku można mieć szalone pomysły i mamy pełne prawo nie wiedzieć wszystkiego. Jak to ktoś kiedyś powiedział ,,Nie ma głupich pytań, są tylko niemądre odpowiedzi". Ja żyję przekonaniami, że kiedy czegoś nie wiem, to pytam, bez względu na to jak nieistotna dla kogoś wydaje się odpowiedź. Postacie z książki również lubią zadawać pytania, tylko nie bardzo rozumieją odpowiedzi dorosłych. Nie wiedzą dlaczego zawsze mają mówić prawdę, chyba że chodzi o wielką tajemnicę, wtedy muszą kłamać tak, by inni im uwierzyli.
Nie wiedzą też dlaczego na dawnych obrazach opisane były obecne na nich zwierzęta, które okazało się, że wcale nimi nie były. Dlaczego zamiast prawdy, to na każdym kroku spotykają tajemnice i muszą zaprzeczać temu, co robili i gdzie robili. I dlaczego nie mogą poznać imienia pewnej kobiety, której wszyscy się boją i czemu zamieszkała w miejscu, gdzie nikt wcześniej nie mieszkał? Kto to jest i dlaczego się ukrywa? Dlaczego można być złym człowiekiem i krzywdzić innych, ale kota tulić z wielką miłością? W tle zamajaczył również temat bycia sobą, a raczej braku chęci bycia takim jak inni. Pamiętam jak moi rodzice mówili mi jako dziecku, że jeśli będę miła i taka jak inni, to reszta mnie polubi. Było to spowodowane tym, że się przeprowadzaliśmy i dwa razy zmieniałam szkołę. I pamiętam ten bunt, kiedy nie chciałam tego. Nigdy nie chciałam być jak wszyscy, bo chciałam sama o wszystkim decydować i robić to, co ja lubię, a nie reszta. Szybko jednak zdałam sobie sprawę, że nauczyciele również wręcz wymagali, by się dostosować do innych. Teraz, gdy sama jestem mamą, powtarzam im, by byli tacy, jacy chcą być, by nigdy nie dali się upodabniać do innych, tylko by byli sobą, a wtedy podobni w charakterze i zainteresowaniach znajdą się sami. Tutaj też spotkacie taką osobę, więc warto przeczytać i zobaczyć jak to jest być takim, jakim chcę się być. A tak z innej strony, jakie widzicie barwy, kiedy patrzycie na kogoś, kto wam się podoba? Czy po kolorach jesteście w stanie określić kogo lubicie, a kogo nie? To będzie uroczy wątek o ciepłym i młodym uczuciu:-)
Ze spraw technicznych, cała książka jest pięknie wydana! Wewnątrz ma sporo kolorowych ilustracji i duży druk. Banda z Burej czasami ma różne pomysły, nieraz coś przekręci, czasami oświeci nas czymś, co już znaliśmy, ale biorąc pod uwagę ich wiek, nie każdy jeszcze o tym wie. Historia wciąga, choć niekiedy jesteśmy trochę rozkojarzeni, kiedy zbyt długo gdybają nad jakimś sformułowaniem, bo to trochę wybija z rytmu. Poruszone zostały ważne tematy, rozumiane w różny sposób, ale według mnie wartościowe. Nie czytałam wszystkich części, ale chętnie bym je nadrobiła. Motyw ukrytej pani też był ciekawy:-) Podejrzewam, że czytając je po kolei bardziej doceniła bym ich przygody. Cieszy mnie, że ją przeczytam, bo mam dzieci w różnym wieku i wiem, że tym młodszym się ona przyda do lekkiego wchodzenia w świat dorosłych:-)