Bajka o Lęku
Agnieszka Jucewicz

Każdemu z nas w pewnych sytuacjach towarzyszą różne emocje, jeżeli są one pozytywne, to cieszymy się i chcemy, żeby zostały z nami na dłużej, ale jeżeli są negatywne, czujemy się źle i chcemy się ich szybko pozbyć, ale nie zawsze się to nam udaje.
W pewnym miasteczku mieszkała rodzina Człowieczyńskich, mama, tata i piątka dzieci o dość wyjątkowych imionach, które wskazywały ich charakter, Radość, Złość, Smutek, Wstręt i Lęk. Każde dziecko było inne, ale rodzice każde kochali tak samo i jakoś sobie z nimi radzili, oprócz Lęczka, do którego nie potrafili dotrzeć i nie wiedzieli, jak mu pomóc, a najgorsze było to, że nawet Lęczek tego nie wiedział i był z tym wszystkim sam. Dopiero kiedy dzieci poszły do szkoły, przecudowna nauczycielka dotarła do Lęczka i wiedziała dokładnie, co on czuje, a on dzięki temu poczuł, że nie jest z tym strachem sam i dzięki tej cudownej Pani nauczył się, jak okiełznać swój strach i rozmawiać ze swoimi rodzicami.
Sięgając po tę książkę, nie spodziewałam się, że jest ona tak piękna i wartościowa, lęk, czyli strach przed nieznanym towarzyszy chyba każdemu, ale to nie oznacza, że musimy się temu poddać i zatonąć w rozpaczy tylko spróbować poznać ten strach i spróbować go oswoić. Warto w takich momentach mieć kogoś obok, kto z nami będzie, porozmawia, potrzyma za rękę lub spróbuję nam pomóc, ale trzeba to komuś powiedzieć, zakomunikować, że potrzebuje się pomocy i sprecyzować, co sprawi, że poczujemy się lepiej, ponieważ nikt się sam tego nie domyśli.
Ta książka jest przeznaczona dla wszystkich, każdy na pewno coś z niej wyciągnie dla siebie, bo temat lęku nie dotyczy tylko dzieci, ale też dorosłych, my też się boimy różnych rzeczy, ale też obserwujemy, jak często nasze pociechy się czegoś boją, a my nie umiemy im pomóc, a w tej historii mamy wskazówki, które nam na pewno w tym pomogą.

Podobno żadna książka nie pojawia się u nas bez przyczyny. Muszę przyznać, że "Bajka o Lęku" Agnieszki Jucewicz trafiła w nasze ręce w idealnym momencie, ponieważ zbiegło się to akurat z pierwszym kryzysem w przedszkolu... Choć gorsze dni na szczęście mamy już za sobą (możliwe, że przyczyniła się do tego m.in. właśnie ta publikacja) to zdarza się nam przypominać historię Lęczka oraz niezwykle cenne rady pani Małgosi (nawet imię wychowawczyni nam się zgadza 😉).

"Bajka o Lęku" to książka, w której ilustracje przypominają dziecięce rysunki. Za ich formę odpowiada Marianna Sztyma. Stonowana kolorystyka obrazków sprawia, że na pierwszym planie jest opowieść - historia o rodzinie Człowieczyńskich (mamie, tacie i ich piątce dzieci: Radości, Złości, Smutku, Wstręcie i Lęku), natomiast same ilustracje są niejako dopełnieniem spójnej całości. Nie chodzi mi jednak o umniejszenie ich wartości, ponieważ zawarty w rysunkach przekaz jest wyrazisty i jednoznaczny. 

Dlaczego warto sięgnąć po "Bajkę o Lęku"? Przede wszystkim dlatego, że różne emocje towarzyszą nam każdego dnia i nie zawsze mamy wpływ na to, z którymi będziemy mieli aktualnie do czynienia. Lęk to uczucie jak każde inne i warto pamiętać, że najważniejsze jest zaakceptowanie jego obecności. Dopiero takie postawienie sprawy daje możliwość na poradzenie sobie z jego negatywnym wpływem. Uważam, że historie o sposobach radzenia sobie z trudnymi emocjami są szczególnie ważne dla maluszków, które dopiero poznają otaczający ich świat i odkrywają, iż znalezienie się w nowej sytuacji czasem bywa naprawdę trudne. Ta bajka jest fantastyczną podpowiedzią jak rozmawiać z dziećmi o tym, co czują i czego się obawiają. Przy okazji daje szansę nam - dorosłym na to, żeby postawić się w sytuacji dziecka, usiąść z nim i spokojnie porozmawiać, zastanowić się nad problemem lub po prostu tylko przytulić - czasem wystarczy naprawdę niewiele. Dodatkowym atutem książki jest zastosowany w opowieści język oraz krótkie i zrozumiałe zdania.

A Wy mieliście już okazję zapoznać się z historią małego Lęczka i czwórki jego rodzeństwa? Jeśli nie to zachęcam serdecznie, bo warto mieć tę książkę w pogotowiu - tak na wszelki wypadek ;)