Atlas chwastów roślin rolniczych, sadowniczych i warzywnych
Adam Paradowski

Ocena: 0 (0 głosów)

Atlas chwastów nie jest podręcznikiem z zakresu botaniki zawierającym szczegółowe opisy poszczególnych organów roślin. Nie jest też kluczem do oznaczania chwastów opierającym się na szczegółowym porównywaniu cech. To podręczny poradnik. Każdy, kto będzie go czytał, czy przeglądał, na podstawie zgromadzonych w nim informacji powinien z łatwością rozróżnić chwasty rosnące na polu i łące, w ogrodzie i sadzie czy napotykane podczas krajoznawczej wycieczki. Publikacja ta zawiera opis około 100 pospolitych gatunków występujących przede wszystkim w uprawach rolniczych, ale również w sadowniczych i warzywnych. Podstawowym elementem tej charakterystyki jest wygląd młodych roślin w fazie siewki. Umiejętne oznaczanie chwastów w tej fazie jest dość trudne, ale konieczne w przypadku stosowania integrowanej ochrony roślin. Starsze chwasty scharakteryzowano, opisując ich pokrój oraz podstawowe organy (łodygi, liście, system korzeniowy, kwiaty, owoce i nasiona). Poza cechami morfologicznymi pokrótce omówiono też rozwój roślin, uwzględniając, przedstawiony graficznie, czas ich wschodów i kwitnienia. Intensywne barwy w tabeli oznaczają apogeum przebiegu tych procesów. Odcieniami jaśniejszymi wyróżniono fazy mniej intensywne, czyli ich początek i schyłek lub okres, w których te procesy mogą zaistnieć (zdarzają się rzadko). Informacje obejmują także podstawowe cechy oraz czynniki determinujące występowanie chwastów pod względem geograficznym, zwłaszcza środowiskowym, takie jak preferowane typy gleb, ich wilgotność, zasobność oraz najbardziej pożądane warunki otoczenia. Przedstawiono ponadto szkodliwość poszczególnych gatunków łącznie z progami szkodliwości - ta wartość stała się ostatnio „modna" w ochronie roślin, jednak w przypadku wielu chwastów nie zostały one jeszcze opracowane, a istniejących danych nie należy traktować obligatoryjnie, lecz jedynie orientacyjnie. Na koniec pokrótce ukazano możliwości ograniczania rozprzestrzeniania się lub zwalczania opisywanych roślin, przy czym wskazując metody niechemiczne, pominięto informacje o doczyszczaniu materiału siewnego, ponieważ nie powinien on zawierać żadnych obcych nasion. Dodatkowo przy każdym opisie zamieszczono kolorowe fotografie, na których przedstawiono rośliny dorosłe, siewki, kwiaty, korzenie i nasiona chwastów.