Atlanci Tom 1 - Kakrachan
Olis Nari Lang

 "Skoro tak wiele rzeczy, których nie byliśmy sobie w stanie wyobrazić już się zdarzyło, to dlaczego to, co sobie dopiero wyobrażamy nie może być prawdą..."

       Takimi słowami Olis Nari Lang zaczyna swoją powieść o Atlantach. Autorka tej książki chce zostać anonimowa. Jest to jej debiutancka powieść. "Atlanci. Kakrachan" zostały wydane przez Wydawnictwo Azyl, które także debiutuje na rynku literackim. Muszę powiedzieć, że oba debiuty są świetne.

             "Kakrachan" to pierwszy tom sagi o Atlantach. Akcja toczy się w czasach starożytnych. Główną bohaterką powieści jest Dalema z rodu Darumów, która ukończyła już siedemnaście cykli, czyli nasze siedemnaście lat. Bo w jej społeczności obowiązują cykle. Dalema mieszka w Supali, która jest kolonią Atlantydy. Uczy się w Ilumenie. Jej największym marzeniem jest wziąć udział w Wyborze, który odbywa się raz na jakiś czas i jest wielkim wydarzeniem. Wybrana osoba ma możliwość poznać i dostąpić zaszczytu mieszkania wśród Atlantów. Jednak trzeba wykazać się wielką wiedzą aby móc dostąpić tego zaszczytu. Dlatego też dziewczyna poświęca większość czasu nauce. Dalema nie ma wielu przyjaciół. Nie jest także osobą odważną i zdecydowaną. Przynajmniej tak na początku się wydaje. Z jednej strony jest nieśmiała, z drugiej chwilami nie potrafi trzymać języka za zębami przez co wpada często w kłopoty i konflikty ze starszymi. Jednak wszystko się zmienia, kiedy Dalema podczas lekcji sprzeciwia się nauczycielowi, stając w obronie koleżanki Katary.

              Pomagając Katarze, dziewczyna zyskuje nową przyjaciółkę. Katara bardzo pragnie aby Dalema poznała Girunę (nie wiem czy nie przekręciłam imienia), staruszkę opiekującą się dziewczyną. To właśnie to spotkanie wpływa na losy dziewczyny. Rodzice Dalemy po rozmowie z Giruną postanawiają wbrew jej woli wysłać ją na nauki do Widzących Prawdę. To jest równoznaczne z tym iż dziewczyna nie będzie mogła wziąć udziału w Wyborze. Dziewczyna jeszcze nie wie, że świat który ją otacza nie jest taki, jak jej się wydaje.

               Pierwsze, co mi się rzuciło w oczy to wydanie tej książki. Dość nietypowy format, ale poręczny. Troszkę się przeraziłam liczbą stron. Ale jak się później okazało niepotrzebnie. Nie wiem czy to mój egzemplarz tylko taki był czy inne też takie są, ale Prolog książki miałam... podwójny. Tzn kilkanaście stron się powtórzyło. Nie zauważyłam aby któryś z blogerów zwrócił na to uwagę, tak więc przypuszczam, że mój egzemplarz jest jedyny taki. ;) Ale w niczym to nie przeszkadzało.

           Bardzo spodobał mi się cytat na początku książki (zamieściłam cytat u góry). Od razu pomyślałam: "No tak! Przecież to jest święta racja! Jakie to proste i logiczne, a człowiek dopiero sobie to uzmysławia, jak to ktoś powie głośno!" Ogólnie w powieści jest wiele takich myśli, które zapadają czytelnikowi w pamięć.

         Żeby nie było zbyt słodko, to powiem, że książka "Atlanci Kakrachan" ma także wady. Największą z nich jest ... postać Dalemy. Moim zdaniem jest niedopracowana. Jak na początku czytania zyskała moją sympatię, tak pod koniec irytowała mnie strasznie swoją ignorancją i ślepotą na to co się wokół niej dzieje. Autorka zbyt mocno się rozpędziła przy budowaniu postaci głównej bohaterki. Niby ma siedemnaście lat, a chwilami zachowuje się tak jakby miała ze dwanaście lat. Rozwydrzona dziewczyna, która sama nie wie czego chce i potrafi tylko stroić fochy. Nie docierają do niej oczywiste fakty, które bliscy starają się jej przekazać. Zapatrzona w Namiestnika Atlantów nie zdaje sobie sprawy, jak tak naprawdę wygląda rzeczywistość. Chwilami wydawała mi się strasznie tępą osobą. Moja irytacja sięgała zenitu przy scenach z Zamirem. Raz go kocha, za chwilę nie chce być z nim. Matko jedyna, dziewczyno zdecyduj się. Mam nadzieję, że się ogarnie w kolejnym tomie.

        Mimo irytującej Dalemy książkę czytało mi się bardzo przyjemnie. Mało widoczny wątek miłosny między główną bohaterką a Zamirem  był tak nakreślony, że nie przeszkadzał mi w odbiorze powieści, a co mnie w książkach ostatnio bardzo drażni. Ich skomplikowana relacja zainteresowała mnie i byłam zaciekawiona, jak to się wszystko rozwinie.

              Olis Nari Lang w powieści "Atlanci. Kakrachan" porusza dość delikatną kwestię jaką jest, moim zdaniem polityka i władza. Chatros, władca Atlantów manipuluje ludźmi w taki sposób, aby otrzymać tego czego chce. Intrygi i spiski na górze mają wpływ na zwykłego śmiertelnika. Władza daje możliwość manipulowania jednostką tak, aby osiągnąć zamierzony cel. A zwykła jednostka w starciu musi się dostosować.

            "Kakrachan" to nie jest tylko zwykła powieść fantasy. Przykuwa czytelnika na dobrych kilka dni. Trudno było oderwać się od tej książki. Autorka ma lekki i przyjemny styl pisania. A krótkie rozdziały sprawiały, że książkę czytało się bardzo szybko. Losy Dalemy wciągają czytelnika od samego początku. Tak naprawdę do końca trudno przewidzieć co się dalej wydarzy. Olis Nari Lang stworzyła świetną książkę, idealną dla osób które uwielbiają fantasy. Mnie ona przypadła bardzo do gustu i już nie mogę doczekać się dalszych losów Dalemy wśród Atlantów.

 Czy polecam? Ależ owszem! 

 "Trzeba przejść przez marność, unurzać się w nieszczęściu by osiągnąć choć na krótką chwilę tę odrobinę szczęścia..."

 

http://ivka86.blogspot.com/2013/06/atlanci-kakrachan-tom-1-olis-nari-lang.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ostatnio miałam dłuższą przerwę od książek, a w szczególności od fantastyki. Niestety, czasu nie miałam. Niestety, prawdopodobnie znowu będzie problem z czasem, bo święta. Ale (!) wreszcie skończyłam książkę. Tym razem był to tom I "Atlantów". Tom drugi już przeczytałam w ramach tego wyzwania. I tom drugi podobał mi się. Dlatego też stwierdziłam, że muszę przeczytać tom pierwszy. I... 1) dziwnie się czytało, wiedząc co będzie dalej; 2) przez tom drugi wiedziałam, jaki jest Namiestnik naprawdę i tak go traktowałam w tej książce. Za to wiem, że gdybym nie znała tomu drugiego, to miałabym mieszane uczucia do Namiestnika. 3) ile tajemnic! Masakra. Jedną tajemnicę Dalema rozwiązała, to na jej miejsce przyszło 5 następnych. Książka to praktycznie same niejaśności, sekrety, próby ukrycia wielu spraw. Ale to było fajne :D To znaczy taka ilość sekretów i próby ich rozszyfrowania mi odpowiadała. 4) Kanid - takie zwierzę... już wiem, dlaczego tak pilnuje Dalemy ;) 5) jak tu mało jest Chartosa. Choć to nie jest takie dziwne, skoro wydarzenia mają miejsce w Supali. Ogólnie książka jest świetna. Ja ją polecam. I lepiej od niej zacząć swoją przygodę z cyklem "Atlanci". :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Brawo. Podwójny, bardzo udany debiut.

Debiut Wydawnictwa  i debiut Autora.

Wydawnictwo Azyl zostało stworzone do wydania tej właśnie książki, ale przeznaczone jest dla wszystkich Autorów, którzy mają problemy z publikacją i wybiciem się na polskim rynku. I tu brawa dla Wydawnictwa. Nie boi się ryzykować i rzucać na głęboką wodę. Bo jak nazwać wydanie książki i to jeszcze nie całej a pierwszego jej tomu, Autora, który ukrywa się pod pseudonimem? I to jakim? Olis Nari Lang… Nie prościej by było „zainwestować” w znane nazwisko? Otóż nie dla Wydawnictwa Azyl. To są Ludzie, którzy nie idą z wiatrem, a pod wiatr. Stawiają sobie wysokie cele i je osiągają. Bo według mnie wydanie książki „Kakrachan” było bardzo ryzykowne, a jednak było strzałem w dziesiątkę.

A co do Autora, to jak dowiedziałam się z samego Wydawnictwa Azyl, Olis Nari Lang to Polak, pragnący pozostać anonimowym . W dzieciństwie, po przeczytaniu książki „ Oczy Sfinksa. Tajemnice Piramid” zafascynował się starożytną cywilizacją i ta fascynacja doprowadziła do zgłębiania wiedzy na ten temat, wielu podróży, aż po napisanie tej książki. „Kakrachan” to pierwszy tom sagi „Atlanci” z gatunku historical fiction.
Główną bohaterką jest Dalema, dziewczyna licząca sobie 17 cykli ( wydaje mi się, że jest to odpowiednik naszych 17 lat ). Mieszka w Supali, jednej z kolonii założonych przez Atlantów. Wiedzie życie zwykłej, jak na te czasy, nastolatki. Pobiera nauki w Ilumenie. Jest ambitna, inteligentna ale jednocześnie pyskata i broniąca prawdy, co ją często wpędza w kłopoty. Dalema jest również nastolatką pełną kompleksów, nie jest specjalnie atrakcyjna, w chwilach zdenerwowania zaczyna się jąkać, jest pośmiewiskiem w swojej grupie. Nawet jeden z wykładowców Ilumenu widzi w niej kozła ofiarnego i często niesprawiedliwie karze Dalemę za jej śmiałe wypowiedzi lub za obronę innych. Jak to również bywa w tego typu książkach, pojawia się On. Chłopak, który kradnie serce głównej bohaterki. To  Zamir, gracz w miejscowej drużynie Tachli.

Dalema dowiaduje się o zdumiewających rzeczach. Poznaje dziwne przedmioty i budowle, zaczyna poznawać świat pełen zarówno osób jej życzliwych, jak i spiskowców i kłamców. Ma stać się jedną z Widzących Prawdę ale przez to nigdy nie będzie mogła uczestniczyć w Wyborze.

Brzmi to wszystko dziwnie i tak właśnie na początku czytało mi się tą książkę. Nie mogłam pojąć tych wszystkich nowych pojęć, nazw i zwrotów. Dlatego nie byłam pewna, czy dobrnę do końca powieści liczącej sobie prawie 600 stron. Jednak już ok. setnej strony zżyłam się z Dalemą jak z najbliższą przyjaciółką. Zaczęłam razem z nią się śmiać w chwilach radosnych i płakać, gdy sytuacja była niewesoła. Fabuła wciągnęła mnie do reszty. Nie mogłam oderwać się od kolejnych stron powieści.

Kolejnym plusem książki jest jej wygląd. Okładka pasująca do treści ( tajemnicza i magiczna ), format nieduży – dla mnie idealny, pasujący do torebki, dzięki czemu możemy książkę zabrać ze sobą i w wolnej chwili, np. w autobusie, czytać. W środku – maksymalne wykorzystanie miejsca, małe akapity i marginesy, druk – idealny. Książka, ze względu na swą sporą objętość, będzie nam towarzyszyć przez kilka dni, a to sprawia, że pokochamy Dalemę, jej przygody i tą całą tajemniczość, jaką nam autor zafundował i z utęsknieniem będziemy czekać na kolejny tom.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Azyl, to nowe wydawnictwo, które powstało, aby wydać tą właśnie książkę. Fakt ten mnie zafascynował i zaskoczył. Nabrałam ogromnej ochoty na poznanie „Kakrachana”, wydawnictwo zaufało autorowi, który chcąc pozostać anonimowy, pisze pod pseudonimem. Wydawnictwo uwierzyło w sukces jego talentu a ja uległam czarowi dążenia do osiągnięcia wyznaczonego celu i spełniania marzeń. Nie ukrywam, że z wielkimi oczekiwaniami otworzyłam książkę. Bałam się, że nie sprosta moim wymogom, ale jaki był mój szok, kiedy tak podstępnie mnie omotała. „Kakrachan” to historia opowiadająca życie Dalemy. Dziewczyna ma siedemnaście lat, właściwie cykli, gdyż taką miarą liczą upływający czas . Mieszka z rodzicami w Supali, jest to jedna z koloni Atlantydy. Dalema rozpoczyna naukę w Ilumenie. Szkoła jest przepustką do spełnienia jej marzeń- pragnie wziąć udział w wyborze. Dzięki zajęciom szkolnym ma okazję być bliżej Zamira, którego darzy wieloletnim uczuciem. Zajęcia szkolne są lekkim szokiem, ponieważ nie zawsze są prowadzone tak jak powinny. Dalema buntuję się okrucieństwu, a to stwarza nowy problem. Ma zostać jedną z Widzących Prawdę, lecz wtedy jej marzenie się nie spełni. Bohaterka jest żądna wiedzy. Z początku trochę mnie irytowała, była wystraszona i jąkała się, lecz z biegiem wydarzeń zaczęła dorastać. Nabrała pewności siebie i odwagi, co mi zaimponowało. Potrafiła stanąć w obronie swojego zdania i choć często na tym traciła mówiła to, co myśli. Jej niewyparzony język, kilka razy ściągnął na nią kłopoty, ale i uznanie Namiestnika. Dalema należy do bohaterów, których nie sposób nie lubić, z przyjemnością poznawałam jej dalsze przygody. Kiedy odkryła, że Zamir należy do Podziemia, zaczęła silnie dążyć do poznania prawdy. Chłopak jest bardzo tajemniczy i mam nadzieję, że w przyszłości poznamy go lepiej. Początek książki, jest troszkę dezorientujący. Trzecioosobowy narrator skacze między Dalemą, innymi koloniami oraz wspominkami z przeszłości, przez co nie mogłam się skupić. Tylko to mi się nie podobało. Kiedy już całkowicie oddałam się lekturze nie mogłam się dosłownie oderwać. Książka wygląda na niepozorną, lecz taka nie jest. Prawie 600 stron i to drobnego druku, świetnie się sprawdza na kilka dni. Język jest prosty a opisy niezwykle barwne, dzięki czemu czyta się szybko i przyjemnie. „Kakrachan” okazał się książką wartą przeczytani i godną polecenia. Całość jest owiana tajemnicą, a czytelnik momentami pragnie bardziej od bohaterów poznać odpowiedzi. Temat jest oryginalny i niepowtarzalny, wiec jeśli macie ochotę na coś nowego, to ta książka wam to zapewni. Znajdziecie w niej to co najlepsze, intrygę, tajemnicę i miłość a całości dopełniają bohaterowie z silnymi charakterami. Po zakończeniu „Kakrachana” nie pozostało mi nic innego, jak wyczekiwać tomu II. Polecam szczerze zafascynowaną, tym olśniewającym debiutem 5-/6

(Kliknij aby rozwinąć opinię)