Ariol. Być jak Superkoń
Emmanuel Guibert

Być jak Superkoń to druga część bestsellerowego francuskiego komiksu o osiołku Ariolu autorstwa Emmanuela Guiberta (tekst) i Marca Boutavanta (grafika). Ariol podbił serca dzieciaków na całym świecie dzięki swojej oryginalnej formie i niezwykle prostej i prawdziwej treści. Można powiedzieć, że w Ariolu nie ma nic, ponad to, co każdy dzieciak zna z własnej szkoły, podwórka i domu. I to właśnie sprawia, że komiks o małym ośle jest tak bardzo lubiany i chętnie czytany wszędzie tam, gdzie się pojawia. Ariol to przeciętny, zwykły chłopak, który chodzi do podstawówki. Wygląda trochę jak komar - jest chudy, niski, nosi wielkie okulary i ma długie uszy. Choć jest osłem, marzy o karierze superbohatera, tak jak jego idol - Superkoń. Jego najlepszym przyjacielem jest prosiak Ramono, a ukochaną krowa (a właściwie jeszcze cielaczek) Petula. Ariol jest typowym dziesięciolatkiem: ma problemy z nauczycielami, przeciętnie się uczy, przeżywa pierwsze rozterki miłosne, miewa kompleksy i szalone pomysły. Przede wszystkim jest jednak do bólu autentyczny. Komiks Być jak Superkoń jest podzielony na dziesięć krótkich rozdziałów o przygodach Ariola i jego kolegów i koleżanek ze szkoły. W pierwszym rozdziale Ariol i Ramono sami jadą pociągiem na wakacje nad morze. Teoretycznie wszystko jest dopięte na ostatni guzik, chłopców ma odebrać osobiście dziadek, mają jedzenie na drogę i bilety, a w czasie drogi ma ich doglądać współpasażerka - starsza pani… Jednak Ariol gdzieś gubi bilety, starsza pani doznaje urazu głowy, a niepohamowany głód Ramona zaprowadza chłopców do wagonu restauracyjnego, z którego nie potrafią wrócić na swoje miejsce. Ale to dopiero początek. W kolejnych rozdziałach Ariol będzie robił bardziej lub mniej udane podchody do swojej wielkiej miłości - klasowej piękności Petuli, po szczepieniu wystąpią u niego objawy, będzie szukał ostatniej naklejki Superkonia do swojej kolekcji, umyje stopy z wierzchu, poprosi tatę o telefoniczny kurs karate, będzie miał kłopoty z nauczycielami, którzy zbyt wiele usłyszą i pozwoli Ramono zdemolować swoje mieszkanie. A na samym końcu pokaże, jak wielką siłą może być ciekawa i wciągająca lektura. Jeśli dodamy do siebie wygłupy, przedziwne pomysły, które mogą zrodzić się tylko w głowach dzieciaków, żarty sytuacyjne, typową dziecięcą logikę, szkolny romans i polejemy to gęsto świetnym humorem, wyjdzie z tego właśnie Ariol. Książką będą zachwycone dzieci w przedziale wiekowym 7-11 (choć nawet młodsze mogą się nieźle bawić), a także wszyscy rodzice, którzy przecież nie tak dawno też wygłupiali się w szkole, przeżywali pierwsze miłości i nie przepadali za myciem się.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Postać osiołka Ariola oczarowała mnie za sprawą pierwszej części komiksu zatytułowanym "Wszyscy jesteśmy osiołkami". Mój zachwyt małym bohaterem wcale nie minął, a miłość do osiołka wciąż rośnie :) Ariol znów zaskakuje pomysłowością i wyobraźnią. Przeżywa mnóstwo przygód, radości i dylematów. Swoim podejściem do życia rozbawia do łez. Jego najlepszy przyjaciel Ramona nie pozostaje wcale w tyle, ich wspólny wyjazd do dziadków Ariola mieszkających nad morzem, zmrozi krew nie jednemu rodzicowi, a u dziecięcych czytelników wywoła salwy śmiechu. Beznadziejnie zakochany w Petuli ciągle próbuje zaimponować swej wybrance - z marnym skutkiem. Ariol od dawna marzy o tym, by być jak jego najlepszy superbohater - Superkoń, ale sam boi się nawet szczepienia. To niewiarygodne, w jakie problemy (zupełnie niechcący!) wpadają bohaterowie komiksu gdy spuści się ich choćby na 5 minut z oka! Ich pomysłowość nie ma granic. Najlepszą opowieścią w tej części komiksu o przygodach Ariola jest ... no właśnie nie wiem! Myślałam, że sytuacja w wannie, ale zaraz pomyślałam o przygodach w pociągu oraz przechwałkach przed kolegami. Cały Ariol jest cudowny! Lubię go jeszcze bardziej i liczę, że wkrótce pojawią się dalsze części komiksu. Nie będzie obojętni! Ariola trzeba poznać bez względu na wiek! Czy się jest dzieckiem czy dorosłym, chłopcem czy dziewczynką, miłośnikiem komiksów czy wręcz odwrotnie! Opowieści o tym wyjątkowym osiołku (który notabene mógłby być zwykłym, ludzkim nastolatkiem) po prostu trzeba znać! Fakt, że jeśli chodzi o dzieci, to najlepszą grupą wiekową będą 10 - 12 latkowie, bo z łatwością zrozumieją sens i komizm sytuacji, dla starszych zapewne będzie to środek do zrozumienia młodszych braci czy kolegów, a dla młodszych po prostu świetna zabawa, głównie za sprawą ilustracji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)