Aprilek
Agnieszka Tyszka

Mój pobyt w Szumińskich Łąkach rozpoczął się wraz z lekturą tomu pod tytułem "Aprilek" (to piąty tom serii z kolei). Na szczęście nie ma konieczności czytania książeczek w kolejności ich ukazania się i świetnie odnalazłam się w treści. Na początku rzeczywiście przytłoczyła mnie nieco ilość bohaterów, ale im dalej w las (treść) tym łatwiej :) Do stałych bohaterów serii należą Klara ( i jej okropna siostra Nina), jej mama, która jest właścicielką stadniny, Paulina - odważna i wygadana przyjaciółka Klary i jej mama Arietta, właścicielka gospodarstwa agroturystycznego. Zmieniają się tylko klienci stajni i goście, którzy odwiedzają Szumino, by odpocząć i zaznać uroków wsi. Wrzesień to okres, w którym nie tylko rozpoczyna się nowy rok szkolny, ale także nowy rok zajęć w stadninie koni. Na zajęcia zapisują się nowi uczestnicy i wszystko zaczyna się od początku. Tym razem jednym z uczestników jest Bruno, chłopiec poruszający się na wózku inwalidzkim. Klara szybko znajduje z nim wspólny język, już po pierwszej rozmowie czuje się tak swobodnie, jakby znali się od lat. Konikiem Bruna zostaje Aprilek - bardzo łagodny, spokojny, cierpliwy i odpowiedzialny koń, który "czuje", że chłopiec jest wyjątkowy, a ich wspólne zajęcia są dla niego niezwykle ważne. Marzeniem Bruna jest udział w hubertusowej gonitwie za lisem - tradycyjnej zabawie organizowanej przez wiele stadnin, także tej w Szumińskich Łąkach. Czy mimo niebezpieczeństwa grożącego Brunowi będzie mógł on wziąć udział w gonitwie? Czy do gonitwy w ogóle dojdzie? I co właściwie stoi ku temu na przeszkodzie? Jak już wspomniałam początkowo trudno było mi się odnaleźć w treść, bo myliłam bohaterów, o których myślałam, że jest za dużo. Pomyślałam, że może dzieciom byłoby jeszcze trudniej. Jednak obecność tych wszystkich osób ma sens i wszyscy pełnią istotną rolę w opowiedzianej historii (nawet Samanta de la Cruz). Bardzo zaciekawiła mnie postać Niny, zbuntowanej nastolatki, która swoimi humorami i nieodpowiednim zachowaniem często psuje nastój mamy, ale ta cierpliwie czeka, aż okres buntu minie i do domu "wróci" jej kochana córka. To co na początku mnie nieco drażniło ostatecznie okazało się największym atutem książki. Autorka, oprócz wątku Bruna i jego postępów w hipoterapii, w ciekawy sposób przedstawiła charakter społeczności Szumina, ich osobowości i sposób życia. Jej plastyczny, sugestywny język pozwoli czytelnikowi przenieść się do Szumińskich Łąk i poczuć specyficzny klimat wsi. Interesującym zabiegiem było wplecenie Aprilka w roli narratora. Punkt widzenia konika nie różni się zbytnio od zdania ludzi, ale w fajny sposób pokazuje, że konie też mają uczucia. Są mądre i dobrze rozumieją ludzi, zarówno mowę werbalną, jak i niewerbalną. Bardzo chętnie powrócę do Szumina i poznam historię Dżuni - konia o niezwykłym talencie (to czwarty tom serii). Książkę polecam dzieciom w wieku szkolnym, które dobrze opanowały umiejętność samodzielnego czytania, w szczególności dzieciom w wieku 9 - 12 lat.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Agnieszka Tyszka napisała świetne powieści dla dzieci, opowiedziane ciekawym, ale jednocześnie prostym stylem. Opisywane historie wciągają świetnie dopasowanym do odbiorcy językiem, oraz jego plastycznością. Ciekawe, barwne opisy autorki sprawiają, że nawet starszym czytelnikom nie chce się odkładać książek na bok, bo każda strona jest dla nich podróżą do całkiem innego miejsca, z którego ciężko jest się wydostać. Dodatkowymi zachętami do sięgania po oba tomy z serii "Koniki z Szumińskich Łąk" są bogato zamieszczane ilustracje, wkładane pomiędzy tekst. Proste i jednocześnie przyciągające wzrok ilustracje pomogą dokładniej wyobrazić sobie opisywane sytuacje, a poza tym, bardzo przyjemnie jest zaczepić wzrok na takich obrazkach. Zadbano również o to, by w trakcie lektury czytelnicy mieli się kim zainteresować i z zaciekawieniem obserwować poczynania bohaterów. Chociaż czasami postaci były przedstawiane w sposób dziecięco-naiwny, nie sposób jest ich nie polubić i z sympatią przyglądać się ich historiom. Zarówno bohaterowie ludzcy, jak i zwierzęcy zostali nakreśleni wyraźnie i w taki sposób, by czytelnik obdarzył ich sympatią. Źródło: http://recenzjeoptymisty.blogspot.com/2015/05/agnieszka-tyszka-dzunia-i-aprilek.html#more

(Kliknij aby rozwinąć opinię)