Antysemityzm. Niezamknięta historia
Bożena Keff

Antysemityzm jest podstawą nienawiści, podejrzliwości oraz dyskryminacji Żydów. Wbrew oczekiwaniom wraz z nowymi czasami, rozwijającą się świadomością młodego pokolenia i integrowania się świata, antysemityzm nie zanikł. Wciąż na ulicach, w barach, a nawet w domach toczą się rozmowy o tym, jakim zagrożeniem  dla "normalnego "społeczeństwa są Żydzi.
Także wbrew mniemaniu idea antysemityzmu nie zrodziła się wraz z dojściem do władzy Adolfa Hitlera. Ta idea istnieje od zawsze.  Temat antysemityzmu jest trudny , kontrowersyjny, a nawet czasami tabu. Pisząc czasem, mam na myśli, że od czasu do czasu w mediach odgrzewa się ten temat, jak stare grzanki. Wówczas, gdy jest to w czyimś interesie. Ale tak naprawdę, za słowem Żyd nie widzimy konkretnej twarzy, tonu głosu czy profesji. Żyd to Żyd. I podobnie, jak w czasach wojny nasze wyobrażenie o tej grupie ludzi jest często spaczone i nacechowane różnymi ocenami, które mijają się z prawdą. Bożena Kreff, autorka "Antysemityzm. Niezamknięta historia" opowiada właśnie o takich wyobrażeniach na temat Żydów. Pisze ona o tym, że stereotypowe postrzeganie jest silniejsze niż rzeczywistość.  Współczesny antysemityzm mówi, że Żydzi rządzą, wykupują polskie banki, stanowiska i nie ma się czego dziwić, że wszyscy są do nich wrogo nastawienie.
Ale czy zawsze tak było? Zawsze Żyd był wrogiem? Autorka opisuje jak od zarania dziejów  to z tymi Żydami było.

Na przykład w erze Rzymian, to ich nienawiść do Żydów brała się z postrzegania Boga. Rzymianie wierzący w bóstwa , nadając im ludzki kształt, nie mogli zrozumieć dlaczego Żydzi tak otwarcie podkreślają, że są narodem wybranym skoro , każda religia mówi to samo. W średniowieczu żydów nienawidzono dlatego, iż to im przypisywano epidemię chorób ( w czasie dżumy Żydzi uciekali masowo w okolicę Polski), rytualne mordy i porywanie i zabijanie dzieci chrześcijan.
W czasach, gdy chrześcijaństwo kreowało wygląd świata, antysemityzm nabrał na silę. Formy nacisku, bestialstwa i pogardy naprały niewyobrażalnych rozmiarów.

Pisarka na łamach swojej książki w sposób obszerny pisze o polskim stosunku do Żydów. W Polsce za czasów królów Żydzi byli wybierani do pełnienia ról , gdzie liczył się intelekt i zdolność liczenia. I nawet , gdy zaczął się proces emancypacji Żydów, to Polska z racji, że byliśmy krajem stanowym i u nas warstwy społeczne były historycznie określone, to emancypacja ta przeszła bez większego echa.

Jednak dla Żydów najbardziej okrutnym narodem w dziejach historii byli Ukraińcy. Gdy Chmielewski wraz z Tatarami przesuwał się ku Polsce, to stosował bestialskie i masowe egzekucje, głównie na kobietach i dzieciach.
Do dziś kraje, byłego bloku radzieckiego nienawidzą Żydów. Obwiniają ich za zamordowanie Jezusa i pierwszych chrześcijan. Uprzedzenia są tak silne, że wydaje się , ze prawosławie nigdy nie w kroczy na drogę pokoju z judaizmem.

Najbardziej postępowy w kwestii Żydów był Bonaparte i naród francuski. Bonaparte wprowadził prawo, równouprawniało Żyda z Francuzem. Zniósł np. ograniczenia zawodu, zdobywanego wykształcenia itp. Jednak po śmierci Francja cofnęła się o krok w tył w tym postępowaniu.

Przykładów o stosunkach Żyd- reszta świata mogłabym przytoczyć wiele, ale nie chcę wam zdradzać wszystkich ciekawych , historycznych kąsków z lektury Bożeny Keff. Jedynie chcę zaznaczyć, że pozycja jej autorstwa nie jest pracą historyczną, a raczej wywodem na kulturą Europy .

Mnie się ta pozycja bardzo podobała. Uwielbiam historię, a tu jest jej sporo. Podoba mi się fachowość przedstawiona łatwym i przystęponym językiem , nawet dla laika w tej tematyce. Podoba mnie się rozpiętość czasowa. Podoba mnie się przytoczenia wielu ciekawych wypowiedzi i cytatów.
Podoba mnie się wiele . I może i zainteresowanym się spodoba. Mam taką nadzieje.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W książce trafnie i rzetelnie ukazano dzieje polskich Żydów od ich początków i wspaniale nakreślono historię rozwoju antysemityzmu, który apogeum swe osiągnął w postaci Holocaustu. Co ciekawe druga wojna światowa nie zajmuje zbyt wiele miejsca w tej książce - i słusznie. Istnieje tyle pozycji, w których szczegółowo opisano Zagładę, a po które czytelnik może bez problemu sięgnąć, że moim (i na szczęście Autorki również) zdaniem nie było koniecznym rozwlekać się nad tymi mrocznymi czasami. W zamian mamy mnóstwo innych wątków i ciekawostek, którymi inni autorzy nie zajmują się tak chętnie i tak często.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)