Anatomia zbrodni
praca zbiorowa

"W naszej pracy nie chodzi ani o sprawienie przyjemności, ani o zadawanie bólu- chodzi o to, by przyłożyć pióro do rany"- pisał Albert Loudres, patron i mistrz francuskojęzycznego dziennikarstwa.
Są artykuły, których muszą zostać napisane. Tacy są dziennikarze, którzy czują powołanie, mus drążenia tematów , ujawniania dramatycznych informacji, często takich, które obnażają prawdę kosztem wszystkich zaangażowanych w sprawę. Jeśli napisany artykuł dotyczy popełnionej zbrodni, to dziennikarz musi się zmierzyć nie tylko ze zgromadzonymi faktami, ale także mieć w poszanowaniu bliskich ofiary. "Anatomia zbrodni" jest zbiorem szesnastu artykułów, napisanych przez wiodących dziennikarzy , specjalizujących się w dziedzinie dziennikarstwa kryminalnego. Czytelnik w tej pozycji znajdzie takie nazwiska jak: Michał Wójcik, Anna Binkowska, Ewa Ornacka i inni. Wspomniani autorzy artykułów, które składają się na całość "Anatomii zbrodni" piszą m.in. o motywach, przebiegu różnorodnych zabójstw. Tych , które mały motyw czysto prywatny (np. zabójstwo narzeczonej dla korzyści majątkowej), czy takie, które były zmotywowane porachunkami mafijnymi.  Autorzy piszą także o czynnościach, które już są wykonywane przez organy sprawiedliwości już po ujawnieniu winnego . Sądy czasami zawodzą oczekiwania rodziny ofiar. Okazuje się , że mechanizm działania sądów nie jest jednoznaczny dla każdego. Bliscy ofiar mogą starać się np. o zadośćuczynienie finansowe od winnego,  co się okazuje bardzo trudne, gdyż sądy są w tej kwestii bardzo powściągliwe. Żałuję bardzo, że lektura jest tak cieniutka, choć jest barwna i ciekawa, to zabrakło mi większej ilości faktów i obszerniejszego spojrzenia na wiele innych spraw, które dzieją się wokół. Zaletą jest natomiast zakres czasowy. Artykuły oscylują w granicach od lat PRL-u do lat współczesnych i poruszających kryminalistów w cyberprzestrzeni.

Więc jeśli lubisz takie klimaty, to coś dla ciebie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kryminalistyka to interesująca i niczego sobie dziedzina nauki. Bywa też jednak przerażająca, ponieważ nikt nigdy nie wie, co siedzi w głowie potencjalnego mordercy czy kryminalisty. Jednak czy to tylko na skazaniu przestępcy kończy się cała sprawa? Nie do końca. Niektóre sprawy ciągną się latami, a inne są wygrzebywane po latach i śledztwo prowadzi się na nowo. A wiele przestępstw skrywa w sobie tajemnice, których nawet policja nie jest w stanie rozwikłać. ,,Anatomia zbrodni" to dosyć ciężki do rozszyfrowania tytuł. Mnie od razu kojarzy się z przepisem na zbrodnię doskonałą. Z wyjaśnieniem od A do Z, jak popełnić idealne przestępstwo i nie zostać złapanym. Jednak to dosyć oczywiste, że nie może tego dotyczyć, bo wtedy na pewno nie zostałaby wydana. Ciężko mi też jednoznacznie powiedzieć, co można w tej książce znaleźć. Oczywiście wszystko zamyka się w kręgu kryminalistyki, ale jej odłamów jest sporo. Przytoczę jedynie kilka spraw, które zostały tutaj poruszone. Jedną z nich jest rozdział poświęcony kobietom mafii. To dosyć rzadkie zjawisko, bo przecież mafia to zazwyczaj tylko mężczyźni. Okazuje się jednak, że kobiety też mają w tym swój udział. Inny rozdział przedstawia sprawy kobiet, które specjalnie zrobiły z siebie ofiary gwałtu - dosyć niepoważne zachowanie, ale poznajemy przynajmniej pobudki, które nimi kierowały. Poznajemy również historię Lecha Grobelnego, którego sprawa do dnia dzisiejszego pozostaje zagadką. I chyba najciekawsze moim zdaniem rozdziały - maniakalni schizofrenicy jako mordercy oraz zabójstwo ,,z miłości". Spraw jest jeszcze więcej, ale postanowiłam wspomnieć o tych, które najbardziej zapadły mi w pamięć. Książka jest napisana przystępnym językiem, czyta się ją szybko i bez najmniejszych problemów. Jedne rozdziały są bardziej interesujące, drugie mniej - to już kwestia gustu. Na pewno panuje tutaj różnorodność. Zamieszczone są także dwa wywiady - pierwszy z Ludomirem Niewiadomskim, kierownikiem Sekcji I Techniki Kryminalistycznej Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Stołecznej Policji. Zdecydowanie przypadł mi on do gustu, ponieważ pan Niewiadomski przedstawia nam prowadzenie śledztwa od początku - czyli od miejsca zbrodni. Wspomina też o laboratorium kryminalistycznym, a to zawsze bardzo mnie interesowało. Drugi wywiad został przeprowadzony z dr Jerzym Pobochą i dotyczy związku między zdrowiem psychicznym a popełnianiem zbrodni. ,,Anatomia zbrodni" jest pozycją godną uwagi, zwłaszcza dla osób, które są tym tematem zainteresowane. Opisane zostało sporo przypadków i to w miarę dokładnie, co jest zdecydowanie zaletą tej publikacji. Zainteresować się nią mogą również osoby, które lubią poszerzać swoją wiedzę z różnych dziedzin - wiedza ogólna zawsze się przydaje. Ciekawa i dobrze napisana, chociaż nie wszystkie rozdziały przypadły mi do gustu, jednak jak już wyżej pisałam - kwestia gustu. Wystawiam 7/10. www.sheti-shetani.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)