Alicja w krainie rzeczywistości
Melanie Benjamin

Alicja Liddell dorastała w epoce wiktoriańskiej. Jej otoczenie to zamknięty, akademicki świat Oksfordu. Ojciec był dziekanem tej uczelni, matka zaś osobą wysoko postawioną w społeczności ze względu na funkcję zawodową męża. Dzieciństwo Alicji było więc pełne konwenansów, nauki dobrych manier i zakazów. Wychowywała się z rodzeństwem, ale najbliższy jej sercu stał się pewien oksfordzki wykładowca, przyjaciel rodziny. Mimo dużej różnicy wieku między panem Dodgsonem a dziewczynką, czuła ona że on jeden rozumie jej dziecięcy świat, jej pragnienie beztroskiej zabawy. Zarówno Alicja, jak i jej siostry uwielbiały spędzać czas z mężczyzną, słuchać jego barwnych opowieści, które mogły pomieścić się tylko w dziecięcych główkach i rozjaśniały dziewczynkom ich szare życie. Pewnego dnia, podczas wycieczki z dziewczynkami, Dodgsonem opowiada im bajkę, której bohaterką jest Alicja. Dziewczynce tak bardzo spodobała się opowieść, że bardzo długo namawiała jej autora, aby spisał tę historię. Przyjaźń Alicji i Dodgsona kończy się jednak szybko i nagle. Do końca powieści czytelnik nie wie, co tak naprawdę było powodem zerwania zażyłości pana Dodgsona z rodziną Alicji. Spisał on jednak opowieść o Alicji, która stała się powieścią znaną na cały świat i w życiu późniejszym pomogła Alicji wieść dostatnie życie. Trzeba jednak podkreślić, że znajomość z panem Dodgsonem i rozstanie w atmosferze skandalu zaciążyło na dalszych losach dziewczynki, a później młodej kobiety. Stała się ona jakby napiętnowana. Straciła bardzo wiele w oczach tamtejszej elity, stała się panną na wydaniu, która nie mogła sięgnąć po najwyższe partie towarzyskie z otoczenia. Bardzo ciekawa pozycja, która pozwala poznać świat elit w XIX w., konwenanse i panujące zasady.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka pochłaniająca czytelnika bez reszty - pięknie napisana, mądra, wielopłaszczyznowa, choć temat mógł się wydawać błahy - bo niby co koko obchodzi kim była prawdziwa Alicja Lewisa Carolla. Ci, którzy nie wiedzą - nie wiedzą tez co tracą. Autorka sięgnęła dogłębnie do źródeł, a to, co do nich dodała, nie wpływa na obraz rzeczywistości - oby więcej było takich książek! Polecam z czystym sumieniem - ta lektura to jak odkrywanie kwintesencji dzieciństwa - nie takiego przecież niewinnego.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Alicja w krainie rzeczywistości" to opowieść o czasach wiktoriańskich, zdominowanych przez konwenanse, nakazujących ludziom zachowanie powściągliwości za wszelką cenę. Jednak na pierwszy plan wysuwa się kobieta, która do końca swojego życia dla świata była nikim innym jak tylko zamkniętą na zawsze między okładkami książki siedmioletnią dziewczynką podążającą za królikiem. Oczywiście, literatura ma to do siebie, że każdy z niej wyławia to, co najbardziej do niego przemawia. W moim przypadku lektura powieści Melanie Benjamin po raz kolejny zmusiła mnie do refleksji na temat tego, jak wielki wpływ możemy mieć na czyjeś życie. I że niestety, nie zawsze jest to wpływ pozytywny. Książka pokazuje wiele różnych stron miłości, również tych ciemniejszych. Mimo że to fikcja literacka, zasiewa niepokój i sprawia, że na niektóre sprawy zaczynamy patrzeć trochę inaczej. Jest to raczej smutna - chociaż jednocześnie pełna nieokreślonego uroku - opowieść tym, jak mogłoby wyglądać życie Alicji Liddell, relacjonowane przez nią samą.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czytałam tą książkę z zapartym tchem. Jest jednym z tych nabytków, które dał mi psotny los. Książki tego typu nigdy nie były moim ulubionym wyzwaniem czytelniczym, ale ta książka mnie urzekła. Historia Alicji z krainy czarów opisana oczami samej Alicji jest piękna. Ma w sobie coś wyzywającego, dojrzewającego, kobiecego. Ma dramat i szczęście. Zauroczyła mnie. Przeżywałam życie Alicji wraz z nią. Polecam ją każdemu. Czas spędzony przy niej nie jest czasem zmarnowanym.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka po prostu magiczna ! Zakochałam się w niej. Dzięki niej przeniosłam się w czasy, które mnie fascynują - prawdziwych dam i dżentelmenów. W czasy dystyngowanego wiktoriańskiego świata oksfordzkich wykładowców. Historia ukazana w książce jest niezwykle interesująca. Autorka ukazuje prawdę o genezie napisania ,,Alicji w Krainie Czarów" przez Lewisa Carolla. Ile w tym racji, a ile fikcji- nie wiadomo, ale historia towarzysząca powstaniu książki, która zaczarowała czytelników na całym świecie jest intrygująca, no i - skandaliczna.. W posłowiu pisze, że większość treści jest tworem tylko i wyłącznie jej wyobraźni, przez co sprawiła, że sama zastanawiałam się , jak to było naprawdę Książka jest napisana bardzo dobrze, a jednocześnie pełna aluzji i niedopowiedzeń na temat relacji łączących autora książki z pierwowzorem tytułowej bohaterki. Historię poznajemy z perspektywy Alicji, która opowiada o swoim życiu, będąc już leciwą kobietą. Narratorka skupia się nie tylko na przyjaźni z pisarzem i skandalu, jaki ona wywołała, ale także na relacjach rodzinnych, skomplikowanych stosunkach z matką, miłości do księcia, uczuciach do męża i synów... Polecam ! ;-)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)