Algorytm Wojny (#7). Gra o sumie niezerowej
Michał Cholewa

Zaczęliście kiedyś czytać serię od ostatniej części? Mnie się zdarzyło w przypadku cyklu „Algorytm wojny”, ale na swoje usprawiedliwienie mogę napisać, że wydawnictwo War Book zapewniło mnie, że nie jest konieczna znajomość poprzednich sześciu części.

Tak, sześciu, bo „Gra o sumie niezerowej” jest siódmą i finałową częścią cyklu przenoszącego czytelnika w odległą przyszłość, gdzie świat zmaga się z brutalną wojną pomiędzy Chinami, Ameryką i Unią Europejską. To świat, w którym ludzkie emocje zderzają się z bezdusznością SI, a intuicja z algorytmami serwującymi zimne statystyki przeżycia. Michał Cholewa roztacza niezmiernie szczegółowy obraz tej rzeczywistości pełen dramatycznych wyborów, strategii wojennych oraz ludzkiego poświęcenia w obliczu bezwzględnej walki, straszliwej gry, w której każdy ruch ma swoje konsekwencje.

Fabuła skupia się na trzech perspektywach: sił UE, Imperium Niebiańskiego Smoka oraz grupy buntowników Tygrysów Changbai. Poprzez plastyczne i niezwykle sugestywne opisy czytelnik zostaje przeniesiony w świat zawiłych intryg, brutalnych kosmicznych bitew i strategicznych manewrów, które decydują o losach całych narodów.

Tak łatwo zaangażować się emocjonalnie w tę walkę, bo Autor nie boi się dotknąć trudnych tematów, takich jak manipulacja rządzących i mediów, dehumanizacja wroga, ludzkie ofiary czy moralne dylematy towarzyszące wojnie. Przedstawia obraz brutalnej rzeczywistości, gdzie walka o przetrwanie wymaga często drastycznych środków.

Pozytywnie zaskakuje, że Autor nie tylko umiejętnie, z ogromnym autentyzmem i wnikliwością kreśli zawiłe wojenne rozgrywki, ale i postaci zarówno dowódców, jak i zwykłych żołnierzy, co sprawia, że i czytelnik całym sobą przenosi się w wir działań wojennych, zmagając się z ich emocjami, obawami i nadziejami.
Mimo że powieść może być wyzwaniem dla niektórych czytelników ze względu na złożoność fabuły i bogactwo szczegółów technicznych, dla miłośników literatury wojennej stanowić będzie prawdziwą perełkę. Bo to przede wszystkim poruszająca, wciągająca i niesamowicie realistyczna opowieść o wojnie, która skłania do refleksji nad przyszłością naszego gatunku, nad ludzkimi wyborami i ich konsekwencjami zapewniając niezapomniane czytelnicze przeżycia!

Czy rzeczywiście nie przeszkadzała mi nieznajomość poprzednich części? Początkowo poczułam się wrzucona na głęboką wodę, bo Autor niczego nie tłumaczył słusznie zakładając, że w siódmym tomie czytelnik zna świat i panującą w nim sytuację. Szybko jednak udało mi się wgryźć w temat i jedyne czego żałuję, to mniejszej więzi z bohaterami, która z pewnością byłaby zażyła, gdybym czytała od początku.

(Recenzja zamieszona również na moim Instagramie).

"Gra o sumie niezerowej" to kawał dobrej powieści. Uwielbiam fantastykę, jednak z sci-fi nie jest mi tak bliskie. Rzadko sięgam po ten gatunek. Ale w tym przypadku musiałam zrobić wyjatek. I nie żałuję. Chociaż początkowo nie mogłam się w nią wgryźć, bo przytłaczały mnie szczegółowe opisy statków kosmicznych, to jednak w miarę czytania było coraz lepiej. Każdy szczegół miał znaczenie.

Wojna między ludzkością a Sztuczną Inteligencją dobiega końca. Decydujące będzie starcie między sojeszem UE i USA oraz SI wspieranej przez Imperium Azjatyckie. Nie zdradzę Wam więcej poza tym, że będzie się działo. Dostaniecie wartką akcję, dobrze wykreowane postacie, widowiskowe bitwy kosmiczne, zaskakujące zwroty akcji. Autor wykreował niezwykły świat i poruszył temat, który mnie przeraża: walka człowieka i jego dzieła, czyli SI. Kto wygra to starcie? Niedoskonały człowiek, który kieruje się rozumem, przeczuciami, intuicją? Czy SI, kierująca się algorytmem, który wydaje się być doskonały, bo matematyka, królowa nauk, sie nie myli. Aby przekonać się jak zakończy się ta wojna, koniecznie sięgnijcie po tę książkę.

"Gra o sumie niezerowej" to ostatnia część cyklu "Algorytm wojny", ale można ją czytać nie znając poprzednich części. Dziękuję Wydawnictwu za zaufanie i możliwość zapoznania się z tą książką. Świat stworzony przez Michała Cholewę jest tak szczegółowy, że można poczuć się, jakby był rzeczywisty. W wolnym czasie będę musiała sięgnąć po poprzednie części, by poznać początki konfliktu między ludźmi a SI.